Helgafell - 02.12.1943, Qupperneq 57

4
I
L'ETTARA HJAL
jyjtð þcssu liefti lýkur 2. árgangi Helgafells.
Hefur það að þessu sinni, eins og stund-
um áður, orðið síðbúnara en til stóð, og tjáir
ekki að synja fyrir það, að einatt hefur geng-
ið ver cn skyldi að halda upphaflega áætlun
um útkomu tímaritsins. Liggja til þess ýmsar
orsakir, sem hér verða ckki greindar, enda
standa sumar þeirra í of nánu sambandi við
afköst ritstjórnarinnar til þess, að hún fari
að rekja þær að fyrra bragði. Hins vegar er
tímaritinu skylt að biðja lesendur sína vel-
virðingar á slíkum mistökum. Því er heldur
ckki að leyna, að okkur, sem stöndum að
útgáfu Helgafells, hefur oft og tíðum verið
mikil raun að óstundvísi þess, og það er t. d.
annað en gaman að eiga það sífelldlega á
hættu að rekast á kaupendur, sem láta sér
í léttu rúmi liggja, hvort þeir fá tímaritið í
hendur einum mánuði fyrr eða síðar og hafa
máske alls ekki veitt atliygli þeim drætti,
sem á útkomu þess hefur orðið. Svo er þó
fyrir að þakka, að við höfum miklu oftar
notið þeirrar ánægju að hitta fyrir lesendur,
sem gerzt hafa óþolinmóðir og gramir við
okkur, þegar tímaritinu hefur seinkað úr hófi
fram. Sumum hefur jafnvel talizt svo til, að
með sama áframhaldi væri að því stefnt að
gera Helgafell að ársfjórðungsriti, en af
skiljanlegum ástæðum stendur mörgum stugg-
ur af rcynslu þeirri, sem fengin er af slíkum
tímaritum hér á landi hin síðari ár. — Nú
hefur Helgafell tekið ferðaáætlun sína til
nýrrar yfirvegunar og mun í 1. hefti næsta
árgangs skýra frá því, hvernig það hyggst
geta hagað útkomu sinni eftirleiðis.
*
if * N
Að öðru leyti er fátt nýtt um framtíðar-
áform Hclgafells að segja. Það hefur kostað
kapps um að verða frjálslynt málgagn fyrit
bókmenntir og önnur menningarmál eins og
það setti sér í upphafi og vonar enn að
njóta til þess samstarfs og aðstoðar ágætustu
manna eins og það hefur gert fram að þessu.
Þegar Hclgafell fór af stað fyrir tveim ártim
var þess ennfremur getið, að það væri óháð
og óbundið öllum stórnmálaflokkum, og svo
cr enn. Hins vegar hefur það ckki haft neina
löngun til þess að hliðra sér hjá að taka á-
kveðnar afstöður í afdrifamiklum vandamál-
um, þótt það byggist ekki við að láta lands-
mál í venjulegri merkingu til sín taka. Nú
hefur aftur á móti svo skipast, að grund-
vallaratriði þeirra innanlandsmála, sem deilum
valda í þjóðfélagi voru, snerta æ meir innsta
kjarna þeina viðfangsefna, sem kallað hafa
önnur og stærri ríki til vopnaðrar baráttu á
undangengnum árum. Einnig vor á meðal
ÓTTINN VIÐ hei™mfnning-
FRJÁLSA HUGSUN m ^ hfl sinU' °g
se það rett, sem oss
hefur verið innrætt frá blautu barnsbeini, að
andlegt frelsi sé lífsskilyrði hennar, má ef
til vill segja, að hún eigi sem stendur í vök
að verjast. Á íslandi hefur óttinn við frjálsa
hugsun aldrei verið átakanlegri en á því ári,
sem nú er að kveðja, og Helgafell telur sér
sæmd að því að hafa gert sitt dl að vekja
gremju meðal þeirra lciðsögumanna þjóðar-
innar, sem játa skoðanakúgun og ofbeldi holl-
ustu sína, samtímis því sem aðrar þjóðir út-
hella blóði sínu í baráttunni fyrir andlegu
frelsi, sínu og annarra. Raunar gleymum vér
því þráfaldlcga, að sú barátta er einnig háð