Málfríður - 15.03.2008, Blaðsíða 8

 MÁLFRÍÐUR
alls ekki að vera miðpunktur athyglinnar og stjórna
leiknum. Hann þarf bara að útskýra hvernig borðs­
pilin virka og svo keppa nemendur í litlum hópum.
Kennarinn þarf kannski að ganga um og skera úr
um vafamál, en að öðru leyti njóta nemendur þess
að vera í litlum hópum og keppa sín á milli, hvort
sem það er í pörum eða einstaklingskeppni. En aðal­
atriðið er að kennarinn leggi sig fram við að gera
leikinn skemmtilegan, að hann hafi raunverulegan
áhuga á því að fara í þessa leiki í kennslustundum.
Internetið er endalaus uppspretta af hugmyndum
þannig að ef kennari treystir ekki eigin hugviti er
um að gera að fara á netið og finna leiki sem henta
best stað og stund.
Niðurstaða
Leikir eru skemmtilegir, eins og orðið sjálft bendir
til. Áhugi nemenda vaknar oft svo um munar þegar
minnst er á leiki, meiri samskipti eiga sér stað innan
nemendahópsins þegar leikur er í gangi og nem­
endahópurinn verður gjarnan nánari fyrir vikið.
Leikir eru ekki bara til þess að fylla upp í tímann því
að þeir bæta einnig tungumálakunnáttu nemenda. Í
hita leiksins eru þeir líklegri til þess að gleyma því
að þeir eru „bara í kennslustund” – þeir fara að nota
málið á eðlilegri hátt. Að okkar mati eru því leikir í
tungumálakennslu bráðnauðsynlegir. Þeir létta and­
rúmsloftið, auka áhuga nemenda, hjálpa nemendum
að tileinka sér nýjan orðaforða, hvetja þá til þess að
tjá sig á tungumálinu og gera einfaldlega tungu­
málanámið skemmtilegra. Í raun má útfæra þessa
leiki á alla aldurshópa og við höfum prófað marga
þeirra við ýmis tilefni. Svo virðist sem þeir henti jafn
vel fyrir grunnskólanema og eldri borgara.
Við erum aldrei of gömul til að leika okkur. Við
verðum gömul ef við hættum að leika okkur.