Bæjarins besta - 12.12.2013, Blaðsíða 4

4 FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 2013
Útgefandi: Gúttó ehf., kt. 680501-2620
Afgreiðsla og ritstjórn: Silfurgötu 1, Ísafirði, sími 456 4560
Ritstjóri BB og bb.is: Sigurjón J. Sigurðsson, 892 5362, bb@bb.is
Ábyrgðarmenn: Halldór Sveinbjörnsson,
Sigurjón J. Sigurðsson.
Blaðamenn: Harpa Oddbjörnsdóttir, 846 7487, harpa@bb.is
Herbert Snorrason, 846-3971, herbert@bb.is
Auglýsingar: Halldór Sveinbjörnsson, 894 6125, halldor@bb.is
Prentvinnsla: Litróf ehf.
Upplag: 2.200 eintök
Dreifing: Íslandspóstur. Dreift án endurgjalds inn á öll heimili
á norðanverðum Vestfjörðum
Stafræn útgáfa: www.bb.is / facebook.com/pages/bbis
Önnur útgáfa: Á ferð um Vestfirði
ISSN 1670-021X
Tekið er á móti auglýsingum á póstfangið bb@bb.is.
Auglýsingar þurfa að berast fyrir kl. 17 á mánudögum
fyrir útgáfudag sem er almennt á fimmtudögum.
Ritstjórnargrein
Misheppnuð einkavæðing
Netspurningin er birt vikulega á bb.is og þar geta lesendur
látið skoðun sína í ljós. Niðurstöðurnar eru síðan birtar hér.
Alls svöruðu 519.
Vel sögðu 283 eða 55%
Illa sögðu 236 eða 45%
Hvernig líst þér á skuldalækkunaraðgerðir ríkistjórnarinnar?
Spurning vikunnar
Albertína F. Elíasdóttir forseti bæjarstjórnar og Eiríkur Örn Norðdahl.
Bæjarlistamaðurinn
þekktastur fyrir Illsku
Rithöfundurinn og ljóðskáldið
Eiríkur Örn Norðdahl var á föstu-
dag útnefndur bæjarlistamaður
Ísafjarðarbæjar við athöfn í Safna-
húsinu á Ísafirði. Óskað var eftir
tilnefningum til bæjarlistamanns
í byrjun október, en að því loknu
valdi bæjarráð úr tilnefningun-
um. Meðal þess sem bæjarlista-
maður þarf til að bera er að hafa
búið í Ísafjarðarbæ hið minnsta í
tvö ár. Eiríkur uppfyllir það með
glæsibrag, en hann er uppalinn á
Ísafirði.
Eiríkur hefur gefið út fjórar
skáldsögur og ófáar ljóðabækur.
Meðal ljóða hans má finna svo-
nefnd hljóðaljóð þar sem það eru
ekki aðeins orðin sjálf, heldur
ekki síður flutningurinn sem
skiptir máli. Skáldsögur Eiríks
hafa fallið í góðan jarðveg, en
fyrir þá nýjustu, Illsku, hlaut Ei-
ríkur Íslensku bókmenntaverð-
launin 2012. Nýlega var einnig
tilkynnt að Eiríkur hefði verið
tilnefndur til bókmenntaverð-
launa Norðurlandaráðs fyrir Ill-
sku.
„Það er von bæjaryfirvalda í
Ísafjarðarbæ að þessi viðurkenn-
ing verði Eiríki hvatning til að
vinna áfram að list sinni, sjálfum
sér og samborgurum hans til
heilla,“ sagði Albertína F. Elías-
dóttir, forseti bæjarstjórnar, við
útnefninguna sem fram fór í
Safnahúsinu á Ísafirði.
– herbert@bb.is
Eiríkur Örn ásamt foreldrum sínum, Hrafni Norðdahl og Herdísi Hübner.
Kirkjugarðar Ísafjarðar eru
farnir að lýsast upp, en algengt er
að upplýstir krossar séu settir upp
á leiðum á aðventunni. Raf-
magnstenglar fyrir krossana voru
settir upp í síðustu viku, og að
sögn kirkjugarðsvarðar eru nú
þegar fjölmargir komnir upp.
Ekki er við öðru að búast en að
þeim fjölgi. Þrír kirkjugarðar eru
tengdir Ísafjarðarkirkju, en það
eru Eyrarkirkjugarður, Hnífs-
dalskirkjugarður og Réttarholts-
kirkjugarður.
Mikil umferð er í kirkjugarð-
ana um jólin, en algengt er að fjöl-
skyldur geri sér ferð í garðana til
að minnast látinna ástvina, og
bæti þá lifandi ljósum við þau
rafrænu. Þessar heimsóknir eru
fyrir mörgum mikilvægur hluti
jólahefðanna, og skiptir þá oft
litlu máli hvernig viðrar – þó vissu-
lega hafi það áhrif á fjölda heimsókna
Ljósakrossar komnir upp
Einkavæðing póstþjónustunnar á Íslandi voru mistök. Póstdreifi-
kerfinu á landsbyggðinni er vel lýst í einni af vísum Jónasar Hallgríms-
sonar um veðrið, þar sem hann eftir nokkrar vangaveltur kemst að nið-
urstöðu: ,,það er svo sem ekki neitt.“ Segja má að frá því einkavæðing
póstþjónustunnar var innleidd hafi leiðin verið á einn veg: linnulaus
samdráttur. Hist og her um landið hefur póstafgreiðslum verið lokað;
rekstrinum sumstaðar holað niður, eins og hverjum öðrum hreppsómaga,
hjá öðrum fyrirtækjum, svo sem bankaútibúum og sparisjóðum, þar
sem svo vildi til, að voru enn til staðar.
Um þá fyrri tíma harðsnúnu stétt, landpóstana, sem lögðu líf og limi
í hættu við að koma sendibréfum, og þá ekki síst skjölum embættis-
manna, landshorna á milli, má víða lesa, enda svaðilfarir þeirra orðið
rithöfundum yrkisefni. Nú mun ætlunin að endurvekja landpóstinn, ef
svo má orða, þótt með öðrum hætti sé þar sem fararskjótinn verður
ekki ferfætlingur af holdi og blóði, heldur fjórhjóla blikkdós: póstbíll
mun snattast húsa á milli í dreifbýlinu eftir bréfum sem síðan verða
send til Reykjavíkur til sorteringar, áður en þau verða borin út, hvar
svo sem heimavöllurinn kann að vera.
Nútíma tækni hefur dregið stórlega úr bréfasendinum. SMS-ið hefur
tekið yfir, sem kunngert hefur verið með eftirminnilegum hætti. Það
breytir því ekki að póstþjónusta þarf að vera til staðar. Stjórnvöld, sem
státa sig af því að vilja viðhalda byggð sem víðast á landinu, verða að
átta sig á að til að slíkt gangi eftir verða ýmsar grunnstoðir nútíma sam-
félaga að vera til staðar. Rök Íslandspósts fyrir því að ekki séu við-
skiptalegar forsendur fyrir því að starfrækja póstafgreiðslur á tilteknum
stöðum, með öðrum orðum að atvinnureksturinn sé ekki gróðavænlegur
og því verði að skella í lás, ganga ekki upp. Fólkið þarf á póstinum að
halda, hvað sem afkomu Íslandspósts líður. Það er yfirstjórnar samfé-
lagsins, ríkisvaldsins, að tryggja að það gangi eftir.
Póstur og sími voru lengst af eitt og sama hugtakið, sami grautur í
sömu skál. Sú skilgreining er ekki lengur fyrir hendi. Símafyrirtækjunum
virðast lítil takmörk sett, enda síminn orðinn helsta leikfang fólks, að
segja má frá vöggu til grafar. Annað gildir um póstinn.
Einkavæðing póstsins átti ekki rétt á sér. Pósturinn er ein af þeim
stofnunum sem ekki verður komist hjá að verði ríkisrekin að meira eða
minna leyti. Afstaða Íslandspósts er skiljanleg. Dæmið gengur bara
ekki upp gagnvart íbúum dreifbýlisins.
Ríkisvaldið verður að gera það upp við sig hvort halda á uppi póst-
þjónustu við íbúa landsbyggðarinnar. Ævintýrið um einkavæðingu
póstsins er komið út í mýri líkt og kötturinn forðum með uppsett stýri.
s.h.