Tímarit Máls og menningar - 01.12.1990, Síða 86

Á Hjartahvflugötu voru frímerkin ekki söm og jöfn
Loksins var staðið við næturloforðin
Bréfdúfumar neyðarhjálparkossarnir
Gengu til liðs við bijóst óþekktu konunnar fallegu
Stinn undir grisjuslæðu fullkominna merkinga
Bóndabýli blómstraði í miðri París
Og gluggar þess vissu út að vetrarbrautinni
Ennþá bjó þar enginn vegna uppákomumanna
Alkunna er að uppákomumenn eru tryggari en uppvakningar
Þeir fyrrnefndu virðast synda eins og þessi kona
Og örlítið af efni þeirra fer inn í ástina
Hún felur þá inni í sér
Ég er ekki leiksoppur neinna skilningarvita
Samt var það trjátítan sem söng í hári úr ösku
Kvöld eitt við styttuna af Etienne Marcel
Sem leit á mig bráðskörpu auga
André Breton sagði hún haltu áfram leiðar þinnar.
Úr ljóðabókinni Jarðarskin (1923).
84
TMM 1990:4