Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2012, Blaðsíða 148

148
ical semantics), og greiningu þeirra á formgerð atburða hefur Croft (2012)
tekið upp í sína greinargerð í anda hugrænna málvísinda.
Áðurnefnd hugmynd (Levin og Rappaport Hovav 1999; Rappaport
Hovav og Levin 2001) felst í því að fjöldi rökliða í útkomusetningu ráð-
ist af fjölda þeirra undiratburða sem unnt er að afmarka í tíma: sérhver
þessara tímalega afmörkuðu undiratburða verður þá að tengjast einum
afmörkuðum röklið (skilyrðið um röklið á móti atburði, Argument-Per-
Subevent Condition hjá Rappaport Hovav og Levin 2001: 779, dæmi 36 hjá
þeim).
Hugum að þolfallsleysingjanum í dæmi (11).
(11) The coats steamed dry.
Í (11) er um að ræða atburð þar sem kápur gefa frá sér gufu og atburð þar
sem kápur verða þurrar. Tímaleg afmörkun þessara tveggja undiratburða
hlýtur þó að falla saman: sérhvert tímabil þar sem gufu leggur af kápunum
er einnig tímabil þar sem þær eru að verða þurrari en áður; þegar allur
rakinn hefur gufað upp úr kápunum eru þær einnig orðnar þurrar. Hvað
málfræði varðar, teljast þessir tveir undiratburðir því vera einn og sami
atburðurinn og þess vegna er aðeins einn rökliður í setningunni: frum-
lagið.
Þessu er öfugt farið í útkomusetningum með óergatífum sögnum, eins
og í (12).
(12) The diva sang herself hoarse.
Undiratburðirnir í (12) eru að aðalsöngkonan syngur og aðalsöngkonan
verður hás. Í þessu tilviki þarf ekki að vera að atburðirnir falli saman í tíma.
Til dæmis mætti hugsa sér að aðalsöngkonan geti sungið í klukkustund án
þess að eiga það á hættu að verða hás; söngur í klukkustund í viðbót geti
hins vegar teflt röddinni í tvísýnu; og eftir það hafi hvert fimm mínútna
tímabil merkjanleg áhrif á raddgæðin. Levin og Rappaport Hovav (1999:
209) benda líka á að í slíkum tilvikum geti athöfn og útkoma verið alveg
aðskildar: til dæmis mætti ímynda sér að hæsi söngkonunnar komi fyrst
fram morguninn eftir að hún söng. Þar sem undiratburðir sem fela í sér
orsök og útkomu falla ekki endilega saman í tíma, teljast þeir tveir afmark-
aðir atburðir; þess vegna hljóta að vera tveir rökliðir í setningunni. En af
því að báðir rökliðirnir vísa til sama einstaklings verður sá síðari að vera
MatthEW WhElPton