Ný Dögun - 01.11.1991, Qupperneq 52

ScimtÖK wm Socg 09 So^ga^viðb^ögð í "Reykjavík
er timi myrKursms og aauoans. hn nottm verour ao viKja tyrir
döguninni. Fyrst er dögunin örlítil skíma í austri, sem er átt
upprisunnar og nýs lífs. I döguninni er líka nýtt upphaf. I
dögun ýttu forfeður okkar úr vör á ótraustum bátskeljum til að
afla lífsbjargar.
vonarinnar víðs fjarri um sinn. En við lifum samt dagana. Við
höfum ekki stjórn yfir þeim. Og dagarnir líða, þótt við upplifum
þá sem í þoku og myrkri. Svo lifum við nýja dögun, þegar hin
*
1
að við séum búin að gleyma sorginni, heldur vegna þess, að
sorgin hefur færst inn í nýja vídd, þar sem dauðinn einn, nóttin
ein, ræður ekki lengur. Það er þar, sem lífið og lífslöngunin
hefur sinn tíma. Nottin hefur sinn tíma og dögunin hefur sinn
tíma.
Dögunin er líka tími baráttu, eins og hjá forfeðrum okkar.
En í sorginni, í sorgarvinnunni, ýtum við úr vör og leitum að
lífsbjörginni. Á ævikvöldi horfa menn fram á nótt, en henni
mun líka fylgja dögun. Dögunin fylgir öllum nóttum, fyrr eða
síðar. Við viljum að Samtökin okkar séu vettvangur nýrrar
dögunar fyrir syrgjendur.