Tíminn - 29.09.1960, Side 14

14
T f MIN N, fimmtudaginn 29. september 1960.
Svo var þa'ð eitt sinn á
fögru júlíkvöldi. Eða var það
1 ágúst eða september? Það
var að minnsta kosti fallegt
kvöld, og það skiptir mestu
máli. Stóri skemmtigarður-
inn í Nevaslippe var auður
og yfirgefinn. Grænar grein
ar trjánna voru eins og knippl
ingakögur við sólarlagið.
Að þessu sinni hétu örlögin
Ketty. Þau fundust. Clo bjóst
við að hitta Ketty, og Fil
bjós við að hitta Kety.
Fil var með tvo franka í
vasanum og vænti þess að
sjá háðsglott leika um varir
Clotilde. Clotilde var fyrir-
fram ákveðin í að vera köld
og óhræranleg, og vænti þess
að sjá háðsglott leika um var
ir Filimarios. Þess vegna
heilsúðust þau stuttlega, næst
um eins og féndur.
— Gott kvöld, ungfrú Troll.
— Gott kvöld, herra Dublé.
— Þetta hlýtur að vera mis
skilningur. Eg átti ekki von
á að hitta yður, sagði Fili-
maro hryssingslega.
— Eg átti heldur ekki von
á að hitta yður, svaraði Clo
þvermóðskulega.
Fil hneygði sig lítillega og
gekk hnarreystur í burt.
Á þessu andartaki sátu hr.
Dublé sálugi og frú Dublé sál.
á fölskylduskýinu og sáu hvað
fram fór.
— Sonur þinn er bölvaður
asni, mín kæra frú Dublé.
— Það er rétt hjá þér, hann
er óttalegur kjáni, sagði frú
Dublé sáluga, en svo brosti
hún og bætti við:
— Nú skulum við fara Tom.
Og litla skýið lagði af stað
eftir purpurarauðum kvöld-
himninum, en herra Dublé
sálugi hló meira en hann
hafði gott af.
— Hefurðu nokkurn tíma
séð nokkuð eins skemmtilegt,
góða mín?
— Já, þetta var skemmti-
legt, því varla var Filimario
kominn tvö skref burtu frá
Clotilde, þegar hann snar-
snerist á hæli og hljóp til
hennar, sem stóð stíf af undr
un. Hann greip báðum hönd
um um höfuð hennar og
kyssti hana eins og ástfang-
inn, óttalegur kjáni.
EFTIRMÁLI
Það var fjölmennt í brúð-
kaupsveizlunni. Þar voru Gi-
orgino de Ludabelle, frú Ketty
de Ludabelle, Settambre og
| GIOVANNI GUARESCHI
| Clotilde Troll
I /
vm
I
1
|
41
Pio Pis, sem nú var kominn
heim frá Ameríku í heilu lagi.
Og herra Dublé sálugi ljóm-
aði allur.
— Dubléarnir unnu! Ef mér
missýnist ekki, heldur Fili-
mario í dag hátiðlegt brúð-
kaup sitt með hinni ríku Clot
ilde Troll. Þar af leiðandi get
ur hann gefið kanil I 6 hundr
uð milljónirnar þínar og lax-
eroliuna.
Frú Dublé sálugu fannst
það fyrir neðan ' virðingu
hennar að svara. Þótt Fili-
mario hefði orðið að afneita
sér um sexhundruð milljón-
irnar vegna olíunnar, hafði
hann höndlað hamingjuna,
og það var meira virði — eða
hvað?
Nýgiftu hjónin eyddu hveiti
brauðsdögunum um borð í
Dolpungnum, og það voru dá-
samlegir hveitibrauðsdagar.
— Eg hef alltaf elskað þig,
sagði Clotilde.
— Eg hef líka alltaf elskað
þig, sagði Fil, — en ég skildi
það ekki. Mér varð það seint
ljóst, en ekki of seint.
Eftir langa sjóferð sneru
Dublé hjónin aftur til Neva-
slippe, og settust að í fallega
húsinu, sem herra Troll gaf
þeim í brúðkaupsgjof.
Eftirmálœeftirmáli
Svo var það einn morgun-
inn, að Filimario lá í rúminu
ennþá. Clotilde var farin á
fætur, og var eitthvað að
sýsla í húsinu. Allt i einu
kom hún inn til hans, draum
fögur í smárósótta morgun-
kólnum sínum. >
Þetta var fagur vormorg-
unn, og hún hélt á bakka,
með litlum bikar á.
— Fil drekktu þetta. Þú hef
ur gott af því, sagði hún og
brosti.
Filimario leit með skelf-
ingu á glasið:
— Hvað er þetta? spurði
hann tortrygginn.
— LaXerolía. Það bézta, sem
hægt er að drekka á Vorin.
Þú þarfnast þess, Fii.
Filimario hristi höfuðið.
— Eg skal aldrei nokkurn
tíma smakka svoleiðis djöf-
uls óþverra, sagði hann og
reiðin gneistaði af honum.
Clotilde roðnaði, og tárin
stóðu í augum hennar.
— Fyrirgefðu, Filimario,
hvíslaði hún örvæntingarfull.
— Eg vil bara það, sem þér
er fýrir beztu. Fyrirgefðu
mér, ef ég hef reitt þig til
reiði.
Þegar Filimario sá þetta
fallega andlit baðag í tárum,
fannst honum hann vera
mesta illmenni, sem sól þess
arar jarðar hefur nokkurn
tíma skinið á.
Clotilde, sagði hann hrærð
ur, — réttu mér bikarinn.
Með hræðslusvip rétti Clo
honum bikarinn.
— Clotilde, þú veizt, hvað
ég hata þennan bölvaðan ó-
þverra, ég neitaði að drekka
hann þegar móðir mín skip-
aði mér það, og þú veizt
manna bezt, hvað þessi and-
skotans laxerolía hefur kost
að mig, En látum svo vera.
Hann lokaði augunum og
tæmdi bikarinn i einum teyg.
— ... Þegar þú biður mig um
það, get ég ekki neitað því.
Clotilde rak upp litið gleði
hróp, dró tald til hliðar, og
þar á bak við voru Dik lög-
fræðingur og vitnin tvö.
— Nú hafið þér drukkið
laxerolíuna, og arfurinn er
yðar frá og með þessum degi,
tilkynnti lögfræðingurinn,
Filimario leit ávítandi á
Clotlde, en hún strauk blítt
yfir hár hans.
— Þú verður að skilja það,
Filimario, hve hræðilegt það
var fyrir mig að hugsa sem
svo: Hann giftist mér bara
til þess að losna við að drekka
laxerolíuna . . .
Filimario yppti öxlum.
— Hún var raunar ekki sem
verst, og þegar allt kemur til
alls hef ég sennilega gott af
henni. Móðir mín hafði
kannske rétt fyrir sér, þegar
öllu er á botninn hvolft.
Eftirmálœeftirmálaeftirmáli.
Clotilde faðmaði Filimario
fyrst lengi og innilega, þegar
Dik og vitnin tvö voru farin,
og siðan fór hún aftur inn í
litla einkaherbergið sitt, þar
sem beðið var eftir henni.
— Mamma, hrópaði Clotilde
og ljómaði af gleði. — Þá er
það búið! Guði sé lof! Nú get
urðu aftur fengið þessar 15
milljónir, sem þú lánaðir mér.
— 16 milljónir, barnið gott,
leiðrétti frú Troll. — Það voru
komnar fimmtán, þegar þú
fórst til Ameríku kostaði eina
miiljón. En þeim peningum
var ekki kastað á glæ, barnið
gott.
— Það dásamlegasta er, að
ég elska hann í raun og veru,
sagði Clotilde með grátstaf-
inn í kverkunum, og hún gal
opnaði gluggann og fyllti lung
un áfergjulega með hreinu og
tæru morgunloftinu.
Þetta var nú meiri sagan!
Það er bara eins og maður-
inn sagði, þegar hann lagði
á flótta til Austurlanda: —
Vitlausir karlar eru til um
allan heim, en eins vitlausir
og konurnar .... !
ENDIR
Slátrun að Ijúka
Fagurhólsmýri, 26 sept. —
Sauðfjárslátrun er nú að
mestu lokið í Öræfum. Nokkr
um kindum verður þó enn
slátrag nú í vikunni og eins
nautgripum. Rúmlega 2000
fjár hefur verið slátrað til
þessa, og er það ívið meira
en undanfarin ár. Er fé í
góðu meðallagi. Kjöt og slát-
urafarðir eru fluttar fiugleið
is frá Öræfum eftir því sem
það verður tilbúið, og hafa
verið daglegar flu^erðir hing
að undanfarið. Mun flutning
urinn frá Öræfum nema um
65 tonnum hingað til og er
enn ekki lokið. Flugvélarnar
flytja bændum ýmsar nauð-
synjar austur og þó mest af
tilbúnum áburði til vorsins.
S.A.
Fimtudagur 20. september:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
10.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Á frívaktinni", sjómannaþátt-
ur (Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp.
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Um velferð barna (Jó-
hann Hannesson prófessor).
20.55 Einsöngur: Imre Pallo syngur
ungversk lög eftir Béla Bartók
og Zoltan Kodály.
21.15 Þáttur af Gísla Sigfússyni
bónda í Meðalnesi (Gísli Helga-
son í Skógargerði flytur).
21.35 Einleikur á píanó: Victor Mer-
sjanoff ieikur Paganinietýðu.r
eftir Franz Liszt.
22.00 Fréttir og veðurfregnir,
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður í
Havana“ eftir Graham Greene;
XXVI. (Sveinn Skorri Höskulds
son).
22.30 Sinfóntókir tónleikair: Sinfónía
nr. 10 eftir Sjostakovitsj (Fíl-
harmoníusveitin í Varsjá leik-
ur; Bohdan Wodiczko stjóm-
ar).
23.25 Dagskrárlok.
Björgunarskúta
Austfjarða
Árni Vilhjálmsson fulltrúi
Austfirðinga í stjóm Slysa-
varnafélags íslands var ný-
lega á ferð austanlands, þar
sem hann sat ársfund björg-
unarskúturáðs Austfjarða. Mi
unarskútusjóðs Austfjarða.
Mikill einhugur rikti á fund
inum og áhugi' fyrir að fylgja
björgunarskútumálinu fram
til sigurs. Fjársöfnunin til
skipsins nemur nú samtals
kr. 560.000.00. í sambandi við
fundinn var rætt vlð allmarga
útgerðarmenn og forráða-
menn fiskvinnslustöðva, verka
lýðsfélög og vinnuveiteijdur
um þátttöku í söfnuninni og
var því hvarvetna vel tekið.
Sem fyrr kom það greinilega
í ljós áhugi og fómfýsi
kvennadeildanna um málið,
enda hafa þær staðið í
fremstu línu við söfnunina.
Björgunarskúturáðið saknar
þess að geta ekki haft nán-
ara samband við afskekkta
staði á söfnunarsvæðinu en
hyggst ráða bót á þvi með sér
stökum sendimanni næsta ár.
EIRÍKUR
YÍÐFÖRLl
og
FÓRN
SVÍÞJÓÐS
27
Eiríkur víðförli stendur eins og
negldur við klettinn, þegar hann
heyrir hróp sonar síns á hjálp.
Skip faans er yfirfullt af erlendum
hermönnum, sem þegar hafa yfir-
bugað þá fáu Norðmenn, sem eftir
voru, og ruddalegar hendur hafa
þrifið til Ervins. Eiríkur bregður
svérði og skundar til strandar’ með
menn sína.
Áður en hann kemst til sti'and-
arinnar, heyrist farópað:
— Nemið staðar, Norðmenn og
hugsið ykkur um, áður en þið hefj-
izt handa. Eiríkur hikar, hann
hugsar um örlög Ervnis, en þá held
ur Sörli áfram og hlær hæðnis-
lega: — Ef þún stígur skrefi
framar, verður elsku sonur þinn
drepinn á þínu eigin skipi.
_— Þú kallar mig morðingja og
barnaræningja? Láttu mig þá sýna
þér, að þú hafir rétt fyrir þér, að
ég verðskuldi þær nafngiftir. Kast-
aðu sverði þínu og komdu til son-
ar þíns, og skipaðu mönnum þín-
um að vera kyr’ri, þar sem þeir
eru, — vegna sonar þíns!