Tíminn - 09.10.1960, Blaðsíða 11

TÍMINN, snnnndaginn 9. október 1960.
H
Pétur Þorvaldsson
HAFNAÐI STÖÐ-
UNNI, FÚR HEIM
Rætt við ungan cellóleikara, sem nýlega
hefur lokið námi hjá Erling Blöndal
Bengtson við Konunglega tónlistarhá-
skólann í Kaupmannahöfn
Það er komið haust, og
öll sú starfsemi, sem legið
hefur niðri yfir sumarið, að
hefjast á ný. Skólar hafa
verið settir, námskeig haf-
izt, haldnar sýningar, og Sin
fóníuhljómsveit íslandiS er
tekin til starfa. Það kom í
ljós, þegar litið var inn á
æfingu hjá henni, að eitt-
hvað hefur bætzt við af nýj
um andlitum, svo sem geng
ur og gerist, önnur horfið.
Einn hinna nýju starfs-
krafta hljómsveitarinnar er
ungur cellóisti, nýkominn
heim frá námi. Pétur Þor-
valdsson heitir hann, og hef
ur lagt stund á cellóleik við
Konunglega tónlistarháskól
ann í Kaupmannahöfn und
anfarin 5 ár.
Því ber ætíð að fagna, þeg
ar ungir tónlistamenn bæt-
ast í hópinn, ekki sízt, þeg
ar þeir geta fyllt skarð í
hljómsveitinni, sem orðið
hefði að skipa erlendum
krafti ella. Blaðinu finnst
því rétt að kynna Pétur nán
ar og inna hann eftir ýmsu
í sambandi við nám hans
og starf.
— Þú hefur dvalið nokk-
uð lengi í Höfn. Hefurðu
komið hingað út á milli?
— Nei, aðeins einu sinni.
Annars hef ég fengið at-
vinnu á sumrin, spilaði tvö
sumur á Hótel Egmont, sem
er stúdentaheimili á vetr-
um.
— Hjá hverjum lærðirðu
hér, áður en þú fórst?
— Ég var í Tónlistarskól-
anum, fyrst hjá Dr. Eden-
stein, en síðar hjá Einari
Vigfússyni.
— En í Höfn?
— Þar var Erlingur Blön-
dal Bengtsson prófessorinn
minn.
— Ef hann er jafngóður
kennari og einleikari, hef-
urðu þá verið í beztu hönd-
um.
— Já, hann er einn af
þeim fáu, sem sameina
þetta tvennt. Ég gæti ekki
hugsað mér betri kennara.
Ég á honum sérstaklega mik
ið að þakka, hann reyndist
mér líka einstaklega hjálp-
legur á alla lund, ef eitt-
hvað á bjátaði. Það var sér
Engiiherts sýnir
í Kaupmannahöfn
Me'Sal annars skreytiagar vi'S smásögur eftir Baldur Óskarsson, bla'Öamann
Sýning Kammerateme í Den
Frie í Kaupmannhöfn var opn-
uð í gær. Meðal þátttakenda
er Jón Engilberts, og sýnir
hann sex myndir. í fyrra var
hátíðasýning hjá Kammerat-
erne og sýndi Jón Engilberts
þá sjö myndir á tveimur veggj-
um, þar á meðal ísland, mál-
verk’ð sem nú hefur verið sett
upp í Bæjarþingssalnum, sem
þakti annan vegginn.
Nú hefur plássið verið
skammtað og hverjum málara
ætlað að sýna fimm til sex
verk. Engilberts sýnir nú meðal
annars þrjár af níu mynd-
skreytingum við smásögur eftir
Baldur Óskarsson blaðamann,
en þær koma á bókamarkaðinn
um næstu mánaðamót. Aðrar
myndir nefnast Kvöld við hafið,
Haustið og sjötta verkið er
frummynd að málverkinu ís-
land, allt stór verk. Myndin hér
að neðan er ein þeirra sem Eng-
ilberts sýnir nú í Kaupmanna-
höfn, ge-rð við smásögu eftir
Baldur Óskarsson.
Sýningin stendur til mán-
aðarloka.
stakt lán, að ég skyldi fá að
læra hjá honum.
— Hefur hann marga nem
endur?
— 8—10 við skólann, en
auk þess marga einkanem-
endur. Það vilja flestir kom
ast til hans, og það er ótrú-
legt, hvað maðurinn kemst
yfir mikið. Svo kemur hann
iðulega fram sem einleikari
með hljómsveitum eða á
sjálfstæðum tónleikum, bæði
í Danmörku og um alla
Evrópu og ofan á allt annað
kennir hann í Svíþjóð líka,
flýgur til Stokkhólms einu
sinni á viku að jafnaði.
— Stundarðu eingöngu
cellóleik ,eða einhverjar aðr
ar greinar jafnframt?
— Ég var reglulegur nem
andi og tók þvi allar skyldu
greinar, sem fylgdu. Kenn-
arar mínir voru flestir önd
vegis menn hver á sínu sviði,
sérstaklega vildi ég þó minn
ast á kammermúsikkennar-
ann, próf. Erling Bloeh, og
hljómfræðikennarann, próf.
Vegu Holmboe. Ég lærði sér
staklega mikið hjá þeim báð
um. Frh. á bls. 13.