Tíminn - 14.05.1961, Blaðsíða 14

Tíminn - 14.05.1961, Blaðsíða 14
14 v TÍMINN, sunnudaginn 14. mai 1961. við þessa hugsun, en þá hall- aði Chambers sér allt í einu yfir borðið og leit á hann: — Fyr'st þér eruð orðinn svona mikill elsku vinur lögreglu- foringjans, sagði hann, — þá getið þér kannski frætt okk- ur á því, hvort hann hyggst leyfa okkur að fara til Lond- on í kvöld? Mark leit forviða á hann: — Það get ég varla ímyndað mér, sagði hann. — Hann sagðist vilja tala við okkúr öll eftir máltlðina. — En fjandinn hirði það! hrópaði Hastings. — Hann hefur ekki gert annað en yfir heyra okkur í allan morgun. Og hann VERÐUR að leyfa okkur að íara. Við getum ekki látið fjóra aðalleikarana í 'einu leikriti forfallast . . . . það er ekki hægt. — Hann er aö rannsaka morð, sagði Mark alvarlegur. — Honum finnst ugglaust öruggara að fylgjast með ferð um okkar. Hastings þrútnaði af reiði. — Og yöur er skollans sama. Það er ekki yöar framtíð sem í veði er. En hvað haldið þér að verði um okkur ef við mæt um ekki í kvöld? Hvað munu áhorfendur segja þegar þeir lesa blöðin og sjá að við erum í haldi, grunuð um morð. Rödd hans varð skræk af æsingnum og Mark leit for- vitnislega á hann og það leið nokkur stund áður en hann tók eftir að Antonia ávarpaði hann. — Hvernig líður yður núna? spurði hún. — Þér er- uð veiklulegur., Hann brosti til hennar yfir borðið: — Mér líður heldur ekki sem bezt, sagði hann. Svo leit hann til Sonju, sem var hin róelgasta að afhýða peru, og hann langaði allt í einu til að þurrka burt sjálfs ánægjuna í svip hennar. — Að hverju voruð þér að leita í þakgarðinum í morg- un? frú Hastings, sagði hann hraðmæltur. — f þakgarðinum? Hún leit undrandi á hann. Hann kinkaði kolli. — Eg sá yður úr glugganum mín- um . . . þér skriðuð á fjórum fótum um allan garðinn. Hann sá varúðarblik í aug- um hennar og hún horfði hörkulega á hann. — Eg týndi eyrnalokknum mínum 1 gær. Mér datt í hug að ég hefði týnt honum þar. Það er vonandi enginn glæpur að leita að því sem maður týnir hér í þessu bansetta húsi. Hann var vonsvikinn. Svar hennar hafði komið vafninga laust, án alls hiks. Og nú tók hann eftir að hún var aðeins með einn eyrnalokk. — Funduð þér hann? — Auðvitað ekki. Haldið þér kanngki að ég sé með einn svona upp á grín. Hann hugleiddi hvort hann ætti að spyrja hvort hún hefði Jíka leitað að honum í bóka- herberginu, en hann taldi hyggilegra að láta Drake það eftir. Hann flýtti sér að gleypa í sig matinn og reis síðan upp. — Eg ætla að fá mér frískt loft. sagði hann við Clive. — Ætlar þú að koma strax. Það er dálítið sem ég þarf að segja þér. — Eg kem strax, sagði j Clive að bragði. Þegar þeir gengu í átt til — Hvers vegna í skollanum gerðirðu það? hrópaði hann, þegar Mark hafði upplýst að hann hafði verið neyddur til að segja lögregluforingjanum hvers vegna þau væru hér saman komin. —^Hann hefði komizt að því hvort eð var . . . . og út- litið hefði verið enn verra fyrir Loru, ef við hefðum þagað. — Útlitið er ekki sérlega ,gott þrátt fyrir það, sagði Clive biturlega og rigsaði burtu. Mark sýndi lit á að fara á eftir honum, en Ant onia stöðvaði hann. — Látið hann vera, meðan i onum rennur reiðin, ráð- lagði hún. — Þetta unga og ástfangna fólk getur verið dæmalaust erfitt. Eg ætti að vita það, ég hef haft ánægju óskið þess innilega að við hefðum aldrei farið að grafa í þessu gamla máli, sagði hann. — Óskið þér þess ekki? Hún leit hvasst á hann. — Skiljið þér ekki að þá hefði frú Charles enn verið á lífi? Það sveið sárt undan orðum hennar, miklu sárar en þegar Drake hafði sagt þessi sömu orð nokkru áður. — Eg veit það, sagði hann. — Lögregluforinginn sagði þetta líka. En skiljið þér ekki að það sannar að Lora er saklaus. — Lora! Jirópaði hún bitur lega. — Lora! Þér hugsið ekki um annað. LORA! LORA! LORA! Yðúr er nákvæmlega sama þótt frú Charles hafi verið myrt. Yður er nékvæm- j lega sama um okkur hin. Ekk «s KATE WADE: LEYNDARDÓMUR 39 Italska h.ússLns dyra, sagði Antonia: — Eg ætla að koma með. Clive var gramur en Mark fagnaöi félagsskap hennar. Hann varð að segja henni, að lögregluforinginn yrði að fá vitneskju um byssuna, áður en hann byrjaði yfirheyrslurnar aftur. Mark gekk á undan út í garðinn, þar sem tveir lög- reglumenn stóðu á verði og litu tortryggnislega til þeirra. — Það er eins gott að þú vitir það strax, sagði hann við Clive, þegar þau voru komin niður í garðinn. — Lora var hér í nótt . . . . og lögreglu- foringinn veit það. Antonia greip andann á lofti og Clive virtist þrumu- lostinn. — Lora . . . hér! Láttu ekki svona maður! Eg talaði við hana í símanum í gærkveldi. — Já, þú gerðir það, sagði Mark argur. — Þess vegna kom hún. Hann sagði þeim nú frá því er óp Loru höfðu vakið hann um nóttina og hann sá að Clive fölnaði við. af návist hans í allan morgun. Hún andvarpaði. — Og þó skil ég vel að hann sé á- hyggjufullur vegna Loru . . . Guð hjálpi henni! — Við verðum öll að hjálpa henni, sagði Mark. — Og viö. getum því aðeins gert þáð að við segjum sannleikann. Eg ætlaði einmitt að tala um það við yður. Við getum ekki hald ið leyndu lengur að Favers- ham var skotinn með byssu úr safni Garvins. Hann leit fast á hana. — Við hvorki getum né me.gum leyna bví. Hún leit óttaslegin á hann. — En hvað se'gir hann þá? Þegar hann kemst að því að ég þagði yfir því fyrir rétt- inum? Hann leit dapurlega á hana en vissi ekki hverju svara skyldi. Hún titraði og leit heim að húsinu og á verðina sem stóðu á blettin- um. — Eg yrði ekki hissa þótt við enduðum öll í fangelsi áður en þessu er lokið, sagði hún. — Eg geri ráð fyrir að þér ert skiptir yður neinu nema Lora! Síðustu orð hennar enduðu í niðurbældum ekka og hún fálmaði titrandi höndum eftir vasaklút. — Fyrirgefið sagði hún rétt á eftir. — En þetta hefur .... orðið mér um megn .... allt saman. Mark reis vandræðalega á fætur. Hann langaði mest til að hughreysta hann, en vissi ekki hvað hann átti að segja. Það var hann sem hafði dreg ið hana inn í þetta. — Við ættum kannski að j ganga heim að húsinu, sagði ' hann stirðmæltur. Kannski er lögregluforinginn kominn aftur. Þau gengu þegjandi i átt- ina að húsinu og þegar þau Sunnudagur 14. maí: 8.30 Fjörleg músik að morgni dags. 9.00 Fréttir. 10.10 Veðurfregnir. 11.00 Messa í hátíðarsal Sjómanna- skólans (Prestur: Séra Jón Þorvarðarson. Organleikari: Gunnar Sigurgeirsson). 12.15 Hádegisútvarp. 13.00 Brindi: Afstaðan milli kyn- slóðanna (Dr. Matthías Jónas- son prófessor). 14.00 Meðdegistónleikar. 15.30 Kaffitíminn: a) Magnús Pét- ursson og félagar hans leika. b) Ray Martin og hljómsveit hans leika. 16.30 Veðurfregnir. — Endurtekið efni. 17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarnar- son kennari): a) Ólafur Jóns- son syngur fáein vor- og sum- ' arlög. b) Lilja Kristjánsdóttir frá Brautarhói'i flytur sögu um kisurnar sínar. c) Sigríður Guðmundsdóttir (10 ára) leik- ur þrjú lög á píanó. d) Elfa Björk Gunnarsdóttir les tvær frásagnir eftir Viktoríu Bjarnadóttur: Frá löngu liðn- um árum. e) „Táp og fjör og frískir menn“, leikþáttur flutt ur af skólabörnum á Selfossi. 18.30 Miðaftanstónleikar. 18.55 Tilkynningar. . . 19.20 Veðurfregnir. 19.30 Fréttir. 19.45 Stillið viðtækin! — Verkfræð- ingur útvarpsins, Stefán Bjarnason, leiðbeinir hlustend um. 20.00 Píanótónleikar: Rögnvaldur Sigurjónsson leikur „Wander- erer-fantasíu“ op. 15. eftir Schubert. 20.20 Erindi: Með vínbændum og fiskúnönnum á Portúgals- strönd (Guðni Þórðarson fram kvæmdastjóri). 20.45 Balletttónlist. 21.15 Gettu betur!,, spurninga- og skemmtiþáttur undir stjórn Svavars Gests. 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.05 Danslög. 23.30 Dagskrárlok. Mánudagur 15. maí: 8.00 Morgunútvarp. 8.30 Fréttir. 10.10 Veðurfregnir. 12.00 Hádegisútvarp. 13.15 Búnaðarþáttur: Um matjurta rækt (Óli Valur Hansson ráðu- nautur). 13.30 „Við vinnuna": Tónleikar. 15.00 Miðdegisútvarp. 16.30 Veðurfregnir. 18.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd- um. 19.20 Veðurfregnir. 19.30 Fréttlr. 20.00 Um daginn og veginn (Séra Sveinn Vikingur). 20.20 Einsöngur: Einar Sturluson syngur; Fritz Weisshappel leikur undir á píanó. 20.40 Erindi: YosemiteiÍJjóSgarður- inn í Kaliforníu (Þórður Kára son lögregluþjónn). 21.05 Tónleikar. 21.30 Útvárpssagan: „Vítahringur" eftir Sigurd Hoel; III. (Arn- heiður Sigurðardóttir). 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guðmundsson). 23.00 Dagskrárlok. EIRÍKUR VÍÐFÖRLl Hvíti hrafninn 88 Fyrst hélt Eiríkur, að hinir ókunnu væru Saxar, en vopn þeirra sögðu honum fljótlega ann- að. — Hverra erind^ eruð þið? hrópaði fyrirliðinn, meðan menn hans slógu hring um þá Eirík. Ei- ríkur hafði ráðið við Kubart, að þegar hann teldi upp að þremur, skyldi Kubart flýja og aðvara þá í skipinu. — Þrír!, hrópaði hann. og meðan Kubart komst undan, tókst Eiríki að afvopna fyrirlið- ann, en menn hans störðu á í al- gerri forundran. En bráðlega skár- ust fleiri í leikinn og þrifu til Ei- ríks með sterkum höndum. Einn manna hans féll, og sjálfur féll hann með sársaukaóp á vörum. Um leið stundi hann — Erwin, og missti avo meðvitund. — Þetta er laglegt sverð, sagði fyrirliðinn, — en það gagnar honum ekki mikið nú. Hvað sagði hann? Erwin? Við skulum sjá, hver það er. Þar með hvarf1 flokkurinn, og skildi með- vitundarlausan Norðmanninn eftir.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.