Tíminn - 16.05.1961, Síða 14

TÍMINN, þriðjudaginn 16. maf 19SL
nálguðust snarstanzaðl Anton
ia allt í einu og hrópaði:
— Sjáið þér, hann er þarna!
Með Loru!
Mark hraðaði sér að hús-
inu og lögregluforinginn kom
í sömu svifum og Lora á hæla
hans. Honum til mikillar
furðu var hún hvorki hrædd
né vandræðaleg. Hún heilsaði
Mark hlýlega, rödd hennar
var ögn vandræðaleg þegar
hún heilsaði Antonin, eii það
sem Mark furðaði sig mest
á var að vel virtist fara á
með þeim Drake og henni.
Hann dró hana til hliðar,
meðan lögregluforinginn fór
að ná í hin. — Mér þykir það
mjög leitt . . . að þú skyldir
verða ....
— En ég er því fegin, greip
hún fram í. — Eg hef sagt
lögregluforingjanum allt af
létta . . . sagt honum allt sem
pínt hefur mig í tvö löng ár
. . . og ég er næstum ölvuð af
gleði.
Hann leit kvíðinn á hana.
— Sagðirðu honum líka að
þú hefðir borið rangt fyrir
réttinum?
Hún yppti öxlum.
— Eg sagði honum sann-
leikann .... að ég hefði ekki
verlð ábyrg fyrir neinu sem
ég hélt fram ....... ég held
hann hafi trúað mér. Hann
var að minnsta kosti mjög
almennilegur. Hver sá okkur
í nótt, Mark? Eg geri ráð fyr-
ir að það sé þess vegna sem
lögreglan vissi um komu
mína ....
— Nei, það hefur enginn
nefnt að hann hafi séð þig.
Sannast að segja var ég bú-
inn að gleyma því .... það
hefur gerzt svo margt ....
það er raunar kynlegt, sagði
hann og leit upp í gluggann
þar sem þau höfð'u séð and-
litum bregða fyrir um nótt-
ina. — Mér þætti fróðlegt að
vita hver það var .... og
hvers vegna sá hinn sami hef
ur ekkert sagt ....
Lora leit hissa á hann.
— En ég hélt það væri þess
vegna .... að einhver hefði
sagzt hafa séð mig .... þess
vegna reyndi ég ekki að bera
á móti því.
— Þau fundu fótaför þín,
sagði Mark fljótmæltur. —
Eg skal segja þér nánar frá
því á eftir .... en ég verð að
athuga hver var í þessum
glugga.
Hann flýtti sér inn i húsið
en þegar hann kom út nokkr
um mínútum síðar, var hann
vonsvikinn á svip.
— Það var baðherbergis-
glugginn, sagði hann. —
Hver sem er gat hafa verið
þar. En hvers vegna í fjáran
um hefur þessi persóna ekki
sagt frá því?
En Lora heyrði ekki til
hans. Hún leit út í garðinn,
þar sem Clive kom gangandi
heim að húsinu, hann horfði
beint niður fyrir sig.
— Clive, hrópaði hún.
hans breyttist og hann
Mark sá hvernig svipur
hljóp á móti henni með út-
breidda arma og Mark laum
aðist burtu til að þau gætu
verið ein stutta stund.
16. kafli.
Hann sat í setustofunni þeg
ar lögregluforinginn birtist
nokkru síðar ásamt hinum.
Mark sat við gluggann og
virti fyrir sér óróleg svip-
brigðin á andlitum þeirra.
Það var bersýnílegt að eng-
inn hlakfcaði sérlega til yfir-
heyrslunnar sem í vændum
var.
Lora og Clive komu inn á
eftir hinum og Lora horfði
feimnislega í kringum sig og
það var eilitill roði í kinnum
hennar, að öðru leyti var ekki
á henni að sjá að henni sárn
aði kuldalegar móttökurnar.
Hún settist milli þeirra Marks
og Clives við gluggann.
Drake stóð við arinhilluna
og skrifaði af kappi í litla
minnisbók. Loks stóð hann
upp, ræskti sig og sneri sér
að Sonju, sem sat í djúpum
hægindastól.
— Að hverju voruð þér að
leita í þakgarðinum í morg-
un, frú Hastings?
Hún hrökk við, en herti
sig upp. Hún snart léttilega
annan eyrnasnepilinn.
— Eg týndi eyrnalokk,
sagði hún. — Mér datt í hug
að ég hefði misst hann af
mér þar.
Drake leit hugsandi á
hana.
— Leituðuð þér líka í bóka
herberginu?
— í bókaherberginu? Hún
var undrandi. — Nei, ég get
ekki hafa týnt honum þar,
ég hef ekki komið þangað inn
þessa daga.
Lögregluforinginn sneri sér
frá henni og leit á hin.
— Mér skilst að þið viljið
helzt komast til London 1
kvöld?
— Já, vlð verðum, hrópaði
Chambers.
— Hvenær gtum við lagt
af stað, spurði Hastings.
— Hafið þið ekki stað-
gengla, sem geta tekið við
hlutverkunum? '
— Þér ætlið þó ekki að
segja að við eigum að láta
fjóra staðgengla leika fyrir
okkur í kvöld — í aðalhlut-
verkunum og á einu og sama
kvöldi? Hastings var mjög
hneykslaður.
Lögregluforingjanum virt-
ist hundleiðast.
— Það kemur mér ekkert
við, svaraði hann. — Þið verð
ið kannski neydd til þess ....
þið fáið að fara í kvöld. Auð-
vitað verður lögregluvörður
með ykkur. Eg skil það sé erf
itt að breyta með svo stutt-
um fyrirvara .... en ég end
urtek. Aðeins í kvöld.
— Við erum ekki í varð-
haldi, muldraði Chambers. —
Þér hafið engan rétt til að
halda okkur hér endalaust.
— Þið eruð öll grunuð um
morð, svaraði Dirake alvar-
lega. — Eg skal gefa fyrirskip
un um að láta aka ykkur I
lögreglubifreið til leikhúss-
ins og síðan hingað aftur eft
ir sýningu .... en sem sagt,
það gildir aðeins í kvöld.
Hastings leit hatursfullur
á hann, en Sonja hrópaði:
— Hvenær megum við
leggja af stað? Hún teygði
sig eftir sígarettu og reyndi
að kveikja í, en Mark sá að
hún var svo skjálfhent að
henni mistókst það hvaö eft
ir annað.
— Þið farið héðan klukk-
an' sex, það er yfrið nægur
tími, sagði Draké. Og nú vil
ég fá að vita allt um þenn-
an fund ykkar hér í gær.
Hann sneri sér að Clive. —
Eg veit að þér voruð að reyna
að komast að einhverju, sem
gæti varpað nýju ljósi á
dauða Roy Faversham.
Clive kinkaði treglega kolli.
— Og komust þér að ein-
hverju?
Augu Clives glömpuðu.
— Já, það er áreiðanlegt,
sagði hann. — Við komumst
til dæmis að því að hann var
ekki skotinn með sinni eigin
byssu .... heldur með byssu
úr safni hr. Garvins.
— Það er lygi, hvæsti Gar-
vin.
— Auk þess hefur það kom
ið fram, að allir hötuðu Fav
ersham og óskuðu honum
dauða .... og áuk þess ....
— Andartak, sagði Drake.
Þér segið að byssan hafi ver
ið úr safni hr. Garvins?
— Eg veit ekkert um það,
staðhæfði Garvin. — Það er
bara röfl, sem Antonia laug
upp .... hamingjan má vita
hvers vegna; einkum þegar
þess er gætt að hún sór fyrir
réttinum að byssan, sem að
henni var sýnd þar, væri
i byssa Roys .... hún ákærir
sem sagt sjálfa sig fyrir að
hafa svarið rangan eið ....
Drake sneri sér að Antoniu.
Mark sá að hún var náhvít
í framan og áður en hún
ÚtvarpiS ( dag:
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleilkfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veður-
fregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilk.).
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15.05 Tónleikar. — 16.00 Frétt
ir og tilk. — 16.05 Tónleikar.
16.30 Veðurfr.)
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum.
18.55 TiLkynningar. — 19.20 Veður-
fregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónlist eftir Jean-Philippe
Rameau:
20.35 Erindi: Úr sögu íslenzkra
bankamála; IV. (Haraldur
Hannesson hagfræðingur),
21.00 Frá tónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitar fslands í Þjóðleikhús-
imu; fyrri hluti. Stjórnandi:
Bodhan Wodiczko. Einleikari á
píanó: Tadeusz Zmudsinski.
21.40 Verjið tennumar skemmdum!,
, stutt erindi frá Tannlæknafé-
lagi íslands (Rafn Jónsson
tannl'æknir).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Um fiskinn (Stefán Jónsson
fréttamaður).
22.30 Lög unga fólksins (Rristrún
Eymundsdóttir og Guðrún
Svafarsdóttir).
23.20 Dagskrárlok.
Útvarpið á morgun:
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veður-
fregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleiíkar. —
12.25 Fréttir og tilk.)
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisiítvarp (Fréttir. —
15.05 Tónleikar. — 16.00 Frétt
ir og tilk. — 16.05 Tónleikar.
16.30 Veðurfr.).
18.30 Tónieikar: Óperettulög.
18.55 Tiikynningar. — 19.20 Veður-
fregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Norsk tónlist: Fíliharmoniu-
sveitin í Ósló leikur undir
stjóm Odds Gmner-Hegge.
20.20 „Fjölskylda Orra", framhalds
þættir eftir Jónas Jónasson.
Annar og þriðji þáttur: ,Jíaet-
urgestur" og „Einn í heimin-
um‘.
20.45 Einsöngur: Kirsten Flagstad
syngur Iagaflokkinn „Frauen-
liebe und Leben" op. 42 eftir
Schumann.
21.05 „Sólarhringur á sjó", frásögu-
þjlttur eftir heimild Bjarna
Jónssonar frá Skarði í Stranda
sýslu (Jóhann Hjaltason
kennari).
21.40 íslenzk tónlist: „Endurskin úr
norðri", hljómsveitarverk eftir
Jón Leifs.
22.00 Fréttir og veðurfréttir.
22.10 Vettvangur raunvísindanna:
Ömólfur Thorlacius fil. kand.
talar við formann rannsóknar-
ráðs ríkisins, Ásgeir Þorsteins
son verkfræðing.
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Áma-
son).
28.00 Dagskrálok.
0
KATE WADE:
LEYNDARDÓMUR
40 ítalska hússins
m
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
Hvíti
hrafninn
89
í köldu morgunsárinu tók Eirikur
að hreyfa sig, og að lokum settist
hann upp. Hann hafði óþolandi höf-
uðverk, og l'íkin af mönnum hans
og blóðugar hendur hans sjálfs
minnti hann óþægilega á, hvað
gerzt hafði daginn áður. Hann vissi,
að hann varð að komast sem fyrst
aftur til Ervins og hinna mann-
anna. Stynjandi af sársauka komst
hann á fæturna og reikaði inn í
skóginn. Kliðurinn af perlandi lind
endurnýjaði lífsvon hans. Þegar
hann komst til hennar, fyllti hann
hjálm sinn af fersku vatninu aftur
og aftur og baðaði höfuð sitt. Þegar
hann að lokum var orðinn hress-
ari, lagði hann af stað til strandar-
innar, ákveðinn í að finna son
sinn og skip sín. Óviljandi rak
hann upp lágt óp, þegar hann sá
það, sem við honum blasti. Skipið
var aðeins lítil] depill út við sjón-
deildarrönd, og fjöldi hinna líflausu
likama, sem lá á ströndinni, töluðu
sínu máli.
/