Tíminn - 15.08.1961, Blaðsíða 4

r1*
TÍMINN, þii./jUuaginn 15. ágúst 196Í.
'elzti og frægasti
Vegas og þeirra skrautlegastur.
------ Eigandi spilavítisins, sá er bauð
okkur, varð benzínlaus í litlu
þopi, sem kallað var Las Vegas
fyrir um það bil 20 árum og fékk
þar þá hugmynd, að þetta væri
tilvalinn staður fyrir spilavíti og
ferðamannastað. f dag er þetta
frægasta skemmtanaborg Banda-
ríkjanna. Við heyrðum „Mac-
Guire“-systur syngja í Desert Inn.
Þær virðast aftur vera að ná gam-
alli frægð, eftir nokkurn öldudal.
staðurinn í Las | langt fram yfjr áætlaðan tíma, og
er hann yfirgaf sviðið, gaf hann
skýringu: „Atvinna mín er að
láta fóllc hlæja og ég veit ekkert
skemmtilegra í lifi mínu en að
gera það. Eg er ánægður, ef ég
veit, að ég hef gert áheyrendur
ánægða. Þeir hér á bakvið segja,
að ég hafi verið of lengi hár, en
ég held, að þið séuð sammála
mér, að ég hafi vei’ið of stutt.“
Á eftir fengum við svo að tala
við hann inni í búningsherberg-
inu hans nokkra stund. Red Skelt-
* . , , . . . on er mjög geðslegur maður og
Efhr að hafa heyrt þær systur gægjn skina úr augum hans, en
syngja, forum við a rolt a milh það er sama> hvað hann lætur sér
skemmtistaðanna og horfðum a um munn íal a það er hlægilegt.
folkið spila flestar tegundir fjar- vig spjölluðum Smástund um ís-
hættuspila. Menn unnu og topuðu
jöfnum höndum hundruðum doll-
ara. Á miðnætti var okkur svo
boðið að sjá einn frægasta dans-
flokk veraldar, beint frá París,
„Le Lido de Paris“. Þetta var í
spilavítinu „S’tardust". Var sýn-
ingin mjög glæsileg og mátti sjá,
að ekki var til sparað í sviðsútbún-
Meðai mexikanskra garðyrkjuverkamanna í Salinas.
3. grein
land og íslendinga, og er
kvaddi hann, bætti hann við: ,
segir, að ég hafi oft sézt á tjaldinu
heima hjá þér og ég hafi fengið
aði. Á sviðinu voru heil vatnsföll, marga til að a. m. k. brosa, það
gosbrunnar og skautasvell. Þjóð- gleður mig mikið, mjög mikið.
verjanum varð að orði, er tjaldið Einn góðan veðurdag kem ég, já,
„Þú
féll í síðasta sinn: „Eg held,
☆
Vináttuför um þver og endilöng Bandaríkin. - Jón H. Magnússon, blaÖama^ur:
Rauðhærður, breiðleitur, meðal-
maður með glettnislegt augnaráð
og brosir út að eyrum. Hann var
inni í búningsherbergi sínu og var
að skipta um föt, eftir að hafa
skemmt á leiksviðinu í spilavítinu
Sand’s í Las Vegas. Maðurinn
heitir Red Skelton, heimsfrægur
gamarileikari og kviíkmynda-
stjarna. — „Gaman að hitta út-
lendinga, já, alltaf gaman. Þú ert
frá íslandi, úúúfff kalt, voða kalt.
Mig langar alltaf að koma þangað,
kannski kem ég einn daginn, ha?
Ætlarðu að taka á móti mér? Gott,
þá kem ég.“
Við yfirgáfum Flagstaff í Ari-
zona 5. júlí og tókum stefnuna út
í eyðimörkina og á spilavítið Las
Vegas í Nevada. Hitinn var kom-
inn upp íyrir 100 stig á Fahren-
heit eða um 40 stig á Celcíus. Ekki>
var sagt margt í bílnum, enda var
hitinn farinn að hafa lamandi á-
hrif á mann. Það eina, sem sagt
var öðru hverju, var: — Gefið
mér glas af vatni.
Eyðimörkin er ömurleg, gróður-
lítil og marflöt. Öðru hverju er
komið að þorpi, þar sem eru 10
hús, en benzíndæla, smá verzlun-
arhola og bjórkrá. Maður á erfitt
með að skilja, hvernig fólkið fer úr fötunum í sundfötin og henda
að draga fram lífið á þessum stöð- okkur í volgt vatnið. Líðanin skán-
um. Það virðist vera ómögulegt aði strax, og við fórum að fá
að tala við það, það aðeins starir málið aftur.
sljóu augnaráði á mann undan Það, sem vakti mestu undrun
barðastórum kúrekahatti og muldr mína, er við ókum um götur Las
ar ofan í bringu sér. Það veit ekk- Vegas-borgar, voru litla kirkjur,
ert, hvað skeður í heiminum, hvað mjög snotrar og með stór Ijósa- þessara staða segja, að þeir taki
þá fyrir utan þorpsmörkin. Það skilti, sem á stóð: Gifting fyrir 15 hvort sem er inn allan gróðann á
lifir bara. Situr og bíður eftir ein- dollara. Tckur hálftíma. Allt tilbú- fjárhættuspilum.
hverju, einhverju, sem aldrei ið. Eða þá: Engin bið. Aðeins 15 Okkur félögunum var boðið í
skeður. dollara fyrir giftinguna. Brúðar- kvöldverð í „Desert Inn“, sem er
ég kem.“
Þá sáum við að lokum miðnætur
sýninguna á Sahara, þar söng hin
mjög svo vinsæla söngkona unga
fólksins, Connie Francies. Þrátt
fyrir aðeins 22 árá aldur, er hún
r.ú ein sú vinsælasta og hæstlaun-
1 aðasta söngkona Bandaríkjanna.
Við vorum varla setzt að borði
okkar, fyir en maður nokkur geng-
, ur til okkar og segir: „Komið þið
blessUð, ég frétti af ykkur hér.“
Mér fannst ég strax kannast við
manninn, en mundi ekki síðan
hvenær eða hvar. En fljótlega
mundi ég það, þetta var enginn
1 annar en Hollywood-leikarinn Don-
' ald O’Connor, sem var þarna í
sumarfríi. Hann spjallaði við okk-
Furðulegt fyrirbæri
Las Vsgas
Við komum til Las Vegas rétt
um fimm leytið. Það er einnig
erfitt að skilja, hvernig Las Vegas
þrífst úti í miðri eyðimörkinni.
Maður kemur allt í einu utan af
mörkinni og inn í þessa nýtízku
borg spilavítanna. Breiðar götur,
falleg hús, fínir bílar og grænt
gras. Þar sem við höfðum engan
tií að sjá um okkui* í Las Vegas,
fengum við okkur herbergi á litlu
móteli, sem hafði upp á sundlaug
klæði til leigu. Utvegum borð-|
pantanir á skemmtistöðunum. Og
svona mætti lengi telja. Samkeppn
in er mikil og afgreiðslan snögg.
Þá má ög sjá handan við götuna
litla skrifstofu, sem auglýsir í
glugganum, að þar sé hægt að fá
hjónaskilnað á mettíma. Bæði hót-
el og mótel auglýsa mikið: „Þeir,
sem sofa á daginn, velkomnir." Og
annað þess háttar til að draga að
þá, er sitja að fjárhættuspilum
um nætur.
Borg sem lifir á
að hjóða eins og aðrir staðir þar.
Við vorum ekki lengi að komast fjárhættuspilum
Bæði Las Vegas og Nevadaríkið
sjálft lifa á spilavítunum, gifting-
um og hjónaskilnuðum. Annað
þiífst ekki í þessari eyðimörk og
mun aldre; gera. Allt er mjög ó-
dýrt þarna og er það gert til að
draga að ferðamenn. Eigendur
Þessi mynd var tekin eftir að við gáfum einni fjölskyldunni þjóðfána
okkar. Roy er uppi á bílnum, þá Hermann, herra og frú Euerst, frúin
með íslenzka fánann, og loks Eyessus.
ég hafi aldrei séð svona mörg
konubrjósí á einu kvöldi og mun
aldrei eiga það eftir.“
Við fylgdumst með næturlífinu
langt fram á morgun, eða þar til
þreytan yfirbugaði okkur. Allt er
í fullum gangi í 24 tíma á sólar-
hring og 365 daga ársins í Las Veg
as. Það er sama, hvenær þú kem-
ur eða hvenær þú ferð, það er
alltaf allt í fullum gangi. Ekki
var heppnin með okkur félögun-
um, nema þá helzt Eyessus, sem
vann sjö dali í spilakassa.
I
Sjúkt fólk og
sjúkur staður
Við ákváðum að dvelja einn
dag í viðbót, þar sem okkur höfðu
borizt önnur tvö boð þá um
kvöldið frá tveimur öðrum spila-
vítum. V'ð eyddum mestum hluta
dagsins í sundlauginni undir
heitri eyðimerkursólinni.
Kvöldverður var á „Sand’s".
þar sem Red Skelton skemmti með
;ínum frægu brönduium og lát-
bragði. Það er ólíkt skemmtilegra
að sjá hann á sviðinu heldur en
ur nokkra stund um síðustu mynd
sína, sem gerð var í Afríku fyrir
nokkrum mánuðum.
Við kvöddum svo Las Vegas
eftir miðnætti eftir tvo daga,
skemmtilega og lærdómsríka. Á
öðrum degi er maður samt farinn
að sjá, að undir öllum þessum
ljósum og gjansi er óheilbrigt
andiúmsloft. Fólkið er haldið ein-
hverjum sálrænum sjúkdómi, það
getur ekki slilið sig frá fjárhættu-
spilunum, það stendur þarna og
reynir að '-inna, vinna, vinna mikla
peninga. En því lengur, sem það
spilar, því meira tapar það og því
sjúkara verður það. Samt sem áð-
ur var mjög gaman að hafa fengið
tækifæri til að dvelja þarna í tvo
daga. En er við ókum út í myrka
eyðimörkina aftur, vorum við öll
sammála um, að við hefðum ekki
mátt dvelja öllu lengur, til þess
að glansinn færi ekki af öllu.
MeSal mexlkanskra garðyrkjuverkamanna i Salinas,
Los Angeles og
Disneylahd
Við ókum alla nóttina, og kom-
um til Los Angelés að morgni 7.
á tjaldinu og eftir að hafa verið júlí og lentum í verstu umferðar-
þar í einn tíma, voru áhorfendur þvögunni. Eg hef aldrei séð aðra
orðnir veikir af hlátri. Hann var (Framhald á 11. síðuj.