Tíminn - 03.12.1961, Síða 1

307. tbl. — 45. árgangur
Skákþáttor
Friðriks Ólafssonar
bls. 12.
i
Sunnudagur 3. desember 1961
MM
lokaíy 1. desember?
stórUtflutningur á
NÝJUM BlLUM HÉÐAN
Það er ekki á allra manna
vitorði, að hagsýnn varnarliðs-
maður þarf ekki nema að slá
á þráðinn til eins bílaumboðs-
ins hér ! bæ til þess að græða
allt upp í 100 þúsund krónur
eða þar yfir á símtalinu, og
allt er það með löglegum
hætti. Varnarliðsmaðurinn
hefur rétt til að panta sér toll-
frjálsan bíl meðan hann starf-
ar hér. Hann þarf ekki annað
en að senda umsókn til yfir-
stjórnar hersins, sem ber hana
síðan undir varnarmáladeild
utanríkisráðuneytisins, og ekk
ert á að vera íjví til fyrirstöðu,
að það leyfi fáist.
Það næsta, sem varnarliðsmað-
urinn gerir, er að hafa samband
við eitthvert bílaumboðið hér og
panta þaðan Evrópubíl, sem hann
lystir að fá. Bíllinn kemur síðan
með fyrstu skipsferð, honum er
landað í Reykjavíkurhöfn, þar er
skellt á hann einkennisstöfunum
JO—. Síðan liggur bíllinn óhreyfð-
ur á bryggjunni og bíður eftir
fyrsta möguleika á fari til Banda-
ríkanna.
JO—
Segjum, að varnarliðsmaðurinn
hafi kosið sér Opel Caravan. Hann
fær þá gerð hér hjá umboðinu fyr-
ir 1600 dollara og þá er flutnings-
gjald, trygging og umboðslaun allt
innifalið. Síðan borgar hann um
70—80 dollara fyrir flutninginn á
bílnum til New York, þar sem bíll-
inn sleppur við innflutningstolla
og söluskatt í krafti þess, að hann
er notaður bíll, eins og JO— núm-
erið á honum sýnir.
25.000 kr.
Ef varnarliðsmaðurinn keypti
sér Opel Caravan í verzlun í
Bandaríkjunum, kostar hann
minnst 2300 dollara með innflutn-
ingstolli, söluskatti og ofsaháum
umboðslaunum (oft um 50% af bíl-
verðinu). Mismunurinn á verðinu,
hvort bíllinn er keyptur í gegnum
umboð eða hér í Bandaríkjunum,
er um 620 dollarar eða 25.000 ís-
lenzkar krónur.
110.000 kr.
En hann getur lika keypt sér
dýrari bil, ef hann getur komizt
yfir næga peninga til þess. Að
kaupa og flytja spánnýjan Merced-
es-Benz 300 til Bandaríkjanna
gegnum íslenzkt umboð og á JO—
númeri kostar alls 3300 dollara, en
sami bíll kostar þar í verzlun 6.000
dollara. Mismunui'inn er 2700 doll-
arar eða um 110.000 íslenzkar
krónur og má segja að margir hafi
meira fyrir að vinna sér inn slíka
upphæð.
I „transit"
I
Flestir varnarliðsmenn þykjast
ekki þurfa á bíl að halda hér, held-
• ur geyma að • nota bílleyfi sitt,
iþangað til þeir eru í þann veginn
I að fara heim aftur. Þ'á fá þeir sér
j Evrópubíl með framangreindum
jhætti, bíllinn kemur hingað bara
j í „transit" meðan verið er að
! skella á hann JO— númerinu.
íslenzku umboðin hafa af þessu
drjúgar tekjur og hafa oft selt
samtals 30—40 bíla á mánuði með
þessum hætti. Þessa dagana er dá-
lítil deyfð í sölunni, sem fyrst og
fremst má rekja til þess, að starfs-
menn flotans og þá aðallega yfir'-
mennirnir eru yfirleitt ekki á för-
um um þessar mundir. Mestu við-
skiptin með þessu móti voru í
fyrra, áður en Kennedy Bandaríkja
forseti tók aftur, að starfsmenn
herjanna gætu flutt heim bíla sína
sér að kostnaðarlausu. Þá spöruðu
menn sér minnst 80 dollara að
auki, en nú er það af.
50 af hundofö
íslenzku bílaumboðin hafa einn-
ig flutt inn bíla beint frá Evrópu
til Bandaríkjanna án viðkomu hér
og einnig hafa þau selt bandaríska
bíla til Bandaríkjanna fyrir varn-
arliðsmenn. Þá er verðmismunur-
inn aðeins fólginn í muninum á
umboðslaununum hér og í Banda-
ríkjunum, en á bílana leggjast að
öðru leyti innflutningsgjöld og
söluskattur sem á aðra bíla. Um-
boðslaun hér heima fara sjaldan
fram úr 10 af hundraði en í Banda
ríkjunum þykir eðlilegt, að þau séu
um 50 af hundraði. Munurinn er
það mikill, að það borgar sig að
kaupa bandaríska bíla hér.
Með þessari frétt birtum við ljós
mynd, sem ljósmyndari Tímans tók
í fyr'radag. Myndin er einmitt af
því, þegar verið er að skipa einum
„transit“-bíl um borð í skip, sem
er að fara til Bandaríkjanna. Eig-
andi þessa bíls græðir nokkrar tug
þú___dir á verzluninni.
Það ber keim af ofrausn,
að hér skuli einn og hálfur
þjóðhátíðardagur vera hald-
inn hátíðlegur, þegar flest-
ar þjóðir láta sér nægja
einn. 1. desember er nýlið-
inn, og olli hann nokkrum
erfiðleikum, vegna þess að
almenningur yfirleitt áttar
sig ekki á lokunum stofn-
ana og verzlana. Hlýtur að
koma til endurskoðunar
hvort ber að leggja niður
vinnu og loka búðum 1.
desember. Sögulega ér
þetta þýðingarmikill dagur,
en þess er hægt að minnast
með ýmsu móti, þótt allt
yrði vandræðalaust vegna
lokana.
1. desember er ekki lögskip-
aður frídagur, og samkvæmt
upplýsingum frá Dómsmála-
ráðuneytinu eru engir dagar
lögskipaðir frídagar nema hátíð
isdagar þjóðkirkjunnar. Engar
fastar reglur eru til um lok-
un vinnustaða 1. desember og
er vinnuveitendum í sjálfsvald
sett hvort þeir l'áta vinna eða
ekki, þar sem ekki eru til á-
kvæði um þetta í neinum kjara
samningum. Það er hins vegar
orðin hefð, að flestir vinnu-
staðir loka 1. desember.
Kaupmannasamtökin mælt-
ust til þess við kaupmenn, að
þeir lokuðu verzlunum sínum
klukkan eitt í gær, og munu
flestir ef ekki allir hafa orðið
vis þeim tilmælum.
Mjólkurbúðir lokuðu klukk-
an 12 á hádegi, samkvæmt
venju, var blaðinu tjáð, og
miðað við lokunartíma mjólk-
urbúða á sunnudögum.
Barnaheimili lokuðu einnig
(Framhald á 2. sfðu í
Mikið kvennaval bíður
eftir Sven Aage Larsen
Hver verður My fair lady?
Það er spurning, sem margir
hafa velt fyrir sér, frá því að
Þjóðleikhúsið ákvað að taka
þennan létta söngleik til flutn-
ings. Leikmenn hafa brotið heil
ann um það, og sj'álfsagt hefur
það valdið forráðamönnum leik-
hússins höfuðverk nokkrum sinn
um.
Tíminn hringdi í Þjóðleikhús-
stjóra og spurði hann, hvort ekki
væri búið að ráða í þetta hlut-
verk. Hann kvað það ekki vera,
og sagði, að það yrði ekki gert,
fyrr en leikstjðrinn, Sven Aage
Larsen, kæmi til landsins ,um
eða upp úr áramótunum.
Blaðið hefur hins vegar frétt
á skotspónum, að þær Þuríður
Pálsdóttir og Sigurveig Hjalte-
sted séu báðar farnar að æfa
sig í þessu hlutverki, og jafnvel
sé í ráði ag l'áta fleiri æfa það,
tO þess að Sven Aage Larsen
hafi úr sem flestum að velja,
þegar hann kemur. Hann er
kunnugur íslenzku söngleikfólki
frá fyrri tíð, og á því auðvelt
með að velja beztu fínufrúna,
þegar hann fær að kynna sér
hinn þjálfaða kvennaskara.
Það má því með sanni segja,
að kvennaval bíði komu Sven
Aage Larsen með mikilli ó-
þreyju.
[riísiindir á þessum
Hvaö -
hvenær
hverju