Tíminn - 14.01.1962, Blaðsíða 5

arlegt karlljón, lögðu meira að
segja spikfeita antilópu á borð
með 'nenni. En allt kom fyrir
ekki, — Elsa komst ekki í brúð-
arsængina, enda var hún nær
ófáanleg til þess að víkja frá
fósturforeldrum sínum. Þau
tóku það ráð að skilja hana
eftir næturlangt í námunda við
ungt karlljón, en daginn eftir
fundu þau hana á nákvæmlega
sama stað, sem þau höfðu skilið
við hana. Þau skildu hana eftir
þrjá og fjóra daga í senn og
vonuðust til, að hungrið vekti
upp í henni rándýrið og hún
dræþi sér til matar. En allt
kom fyrir ekki, — þau fundu
hana ávallt á sama stað, sker-
andi hungraða. Og þótt þau
létu hana eina síns liðs í meira
en viku, bar það engan árangur.
Hún fékkst ekki til að drepa,
og ekki vegnaði henni vel í
ástamálunum, þótt þetta væri
um miðjan fengitímann. —
Þegar augljóst var, að Elsa
myndi ekki gerast þegn í því
Iiónasamfélagi. sem ríkti á
þessum slóðum. fóru þau með
hana til annarra Ijónasvæða, og
loks er þau höfðu skilið hana
eina eftir á aðra viku, drap hún
sér til matar. En hún beið eftir
þeim engu að síður, og söknuð-
ur hennar vár sár sem fyrr og
fögnuður hennar innilegur.
þegar hún sá fósturforeldra sína
aftur. Við hvern endurfund var
gleði hennar ósvikin, — hún
néri höfðinu við fætur þeirra,
sleikti hendur þeirra og tyllti
framfótum á axlir þeirra
Loks tókst Elsu einitig að
komast í brúðarsængina í til-
huealífinu hafði hún það jafn
an fyrir sið að stinga höfðinu
inn um tjalddvrnar hjá fóstur
foreldrurr sínum og láta vita.
þegar hún fór á stefnumót. —
Georg og Joy Adamson höfðu
lokið ætlunarverki sínu. en þau
söknuðu Elsu mjög og fóiu oft
til fundar við hana til þess að
að sjá, hvernig henni vegnaði
Og þrátt fyrir það. að hún lifði
að öllu leyti villtu lífi. tók hún
þeim ailtaí með jafnmiklum
fösnuði Stundum var eins og
hún fvndi á sér komu beirra os
kom til þeirra af sjálfsdáðum
en 'innars sendu þau flugelda á
loft og þr brást ekki. að hún
kom.
Elsa reynir að opna hurð með
því að bíta í snerilinn.
Hafnarf jörðnr
VARDBERG,
félag ungra áhugamanna um vestræna samvinnu,
heldur almennan fund í Bæjarbíó, þriðjudaginn 16.
janúar 1962, kl. 21.00.
Fundarefni: ísland og vestræn samvinna.
Frummælendur:
Björgvin Heimir Þór
Guðmundsson Hannesson Vilhjálmsson
Síðan verða almennar umræður, og kvikmynd sýnd
ef tími vinnst til.
STJÓRN VARÐBERGS.
R Ek.
HLUTA VEL TAN
ER í LISTAMANNASKÁLANUM
, í DAG
0G HEFST KLUKKAN 2.
ÓGRYNNI VERÐMÆTRA VINNINGA
EKKERT HAPPDRÆTTI.
Jörð óskast
Vil kaupa góða bújörð. Helzt á suðvestur- eða
norðurlandi.
Upplýsingar ásamt verðtilboði sendist Tímanum
fvrir 10. marz. Merkt: Jörð 38
Gler og Listar
Sandblásið gler (höfum sýnishorn)
Undirburður, margar gerðir
Glerkistur til sölu
GLER 0 G LISTAR H/F
Laugaveg 178, sími 36645.
T í MIN N, sunnudaginn 14. janúar Í962.
Konurnar á kirkjubekknum
Það er oft talað með lítils-
virðingu um konurnar, sem
bezt sækja kirkjur. Og nýlega
hefur norskur prestur skrifað
grein um þetta, sem hann nefn
ir grófu heiti og kallar: „Kerl-
ingarnar."
Fer hann þar að málvenju
fólksins, sem reynir að lítils-
virða trygga kirkjugesti og
traust starfsfólk í söfnuðum.
Norski presturinn segir:
Árdegis á sunnudegi var ég
á leið til kirkjunnar og heyrði
allt í einu sagt glaðlega:
„Góðan dag. Það er naumast
að þú gengur í þungum þönk-
um.“
„Já, ég er að fara í kirkjuna
til að predika, sagði ég.
„Fyrir kerlingarnar, sagði
þessi kunningi minn glaðlega,
og um leið með þessu venju-
lega háðsbrosi þeirra, sem gera
gys að „gamaldags guðrækni",
sem svo er nefnd, Svo var hann
horfinn.
En þetta atvik var til þess,
að ég fór að hugsa málið, held
ur presturinn áfram. „Kerling-
arnar,“ sem svo eru nefndar,
eru flestar á aldrinum frá fert-
ugt til sjötugs, það er að segja
hinum virðulegasta aldri manns
ævinnar. Og svo segir hann:
„Ég dái þær og elska, og tel
þær meðal hinna merkustu
þegna þjóðar sinnar, og þar er
næstum allur samanburður úti-
lokaður.
Þegar þessar konur hafa lok-
ið erfiðum og oft leiðinlegum
heimilisstörfum, við uppþvotta,
bleyjuþvott af barnabörnum,
húsþrif og þjónustubrögð, taka
þær að sér í tómstundum, það
sem kalla mætti hið almenna
móðurhlutverk í þjóðfélaginu.
í samstarfi og sambandi við
söfnuð sinn vinna þær að fjár-
öflun til alls konar menningar
og líknarstarfa, allt frá því að
skreyta kirkju sína dýrmætum
gripum og til þess að styrkja
öryrkja og öreiga, koma upp
hælum og stofnunum fyrir mun
aðarleysingja, ellimóða, blinda
og daufdumba, vangefna og veg
villta. Og auk þess hafa þær
oft forustu um safnanir til
flóttafólks og kristniboðs í fjar
lægum löndum og heimshlut-
um.“
„Hugsið ykkur,“ ségir hann,
„til samanburðar blessaðar
ungu stúlkurnar, sem eiga það
helzta áhugamál að ganga í ang
un á piltunum eða sigra í næstu
fegurðarsamkeppni. Út af fyrir
sig ekki óeðlilegar óskir, en
hve himinhár munur.
Eða við karlmenn, hvað gjör-
um við yfirleitt í frístundum
okkar? Sitjum eða liggjum með
bók eða blað ýmist reykjandi
eða í svefndæsi."
Þannig farast þessum norska
embættisbróður or'ð, og sann-
arlega vil ég taka undir þau
af öllu hjarta.
Hvernig væri og færi um all-
ar kirkjubyggingarnar og messu
klæði, skreytingar og hljóðfæri
helgidómanna, ef ekki væru
kvenfélögin með alla sína baz-
ara, kaffikvöld og fundi, nefnd-
arfundi, símtöl og stjómár-
fundi, alla sína fórnfýsi og fús-
leika?
Og hvað væri um fram-
kvæmdir í öllum líknarsamtök-
um og mæðrahjálp og vetrar-
hjálp og gamálmennaglaðningi,
ef ekki væru þessi kvennasam-
tök og kvennastörf, konur sem
alltaf hafa tíma til alls í öllum
sínum önnum; konur, sem vinna
kraftaverk í ysi hversdagsleik-
ans, og gætu fyrst og íremst
spurt eins og hinir útvöldu,
þegar átti að fara að verðlauna
þá: „Hvenær sáum við þig
hungraðan eða þyrstan, sjúkan
eða í fangelsi og önnuðumst
þig“-
Og það er undrun í röddinni,
því þeim finnst þær ekkert
hafa gjört annað en hið hvers-
dagslegasta og sjálfsagðasta.
Og ekki þarf því að segja, að
boðskapur kristni og kirkju
falli í hrjóstrugan jarðveg með
an slík starfsemi er hvarvetna
í blóma, og þær sem standa
fremst og gera mest, eru yfir-
leitt konurnar, sem sjaldnast
láta sætin sín i kirkjunni auð.
Ef ætti að reisa ipinnismerki
um kristileg störf við kirkjur
hér á landi, þá vildi ég leggja
tii að þar yrði fyrst gert tákn
konunnar á kirkjubekknum,
hinnar fómfúsu, hugkvæmu
kvenfélagskonu, sem vakir yfir
velferð alls í söfnuði sínum,
með hlýju brosi á vörum og
vermandi glóð kærleika og
gleði í augunum
Árelíus Níelsson.
Ötboð
Tilboð óskast um hita-, vatns- og hreinlætislagnir
í fjölbýlishús Reykjavíkurborgar nr. 16—30 við
Álftamýri.
Útboðsgögn verða afhent í skrifstofu vorri, Tjarn-
argötu 12, 3 hæð, gegn 1000 króna skilatrvggingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar.
Hjartans þakkir til allra þeirra fjær og nær, sem sýnt hafa
samúð og vináttu við jarðarför konunnar minnar, móður, tengda-
móður og ömmu.
Margrétar Magnúsdóttur,
Hörpugötu 3
Slgurður Pétursson Hörður Sigurðsson
Kristján Sigurðsson Hildur Sigurðardóttir
Margrét S. Kristjánsdóttir Sigurður Harðarson
5