Tíminn - 23.08.1962, Blaðsíða 16

Nefndarálit um íslenzka fréttastofu komii:
EIN FRÉTTASTOFA í STAD
MARGFALDS FRETTAKERFIS
í FYRRADAG fór vistfólk af ellihcimilinu í Reykjavík í ferS upp að Árbæ til þess að skoða þar húsakynni
minjasafnslns. Gamia fólkið var mjög ánægt með heimsóknina enda mun það flest kannast við slík húsakynni
frá yngri árum. (Ljósm,: TÍMINN-GE).
NAGLAR, V(R OG
KLOSSAR ÓÞARFI
Árið 1957 kom Agnar G.
Breiðfjörð blikksmíðameistari
fram með nýja hugmynd að
steir^steypumótum, sem nefnd
voru tengimót. Næstu þrjú ár
var unnið við að endurbæta
þessa hugmynd hans, gera til-
raunír með mótin við alls kon-
ar byggingar og ákvarða
hæfni þeirra.
Tengimót eru frábrugðin venju-
legum uppslætti aS því leyti, að
uppistöðurnar eru úr U-laga plötu
járni og notaðar eru tengistengur,
sem koma í stað bæði vírbinding-
ar og passklossa, auk þess sem
negling verður óþörf. Mótin eru
tengd þannig, að á þeim hluta uppi
stöðunnar, sem liggur að klæðn-
[Jngunni, er tengirauf, sem tengi-
. stöngin. læsist i, og á enda tengi-
j stangarinnar eru þar til gerð
i skörð, sem uppistaðan fellur í. —
' Tengistöngin liggur á milli borða
og er því ekki hætta á að hún snú
ist eftir að klætt hefur verið. —
Tengistöngin er útbúin með tveim
ur öngum á hvorum enda. Vísar
annar upp, en hinn niður, og liggja
þeir fyrir innan kiæðninguna og
halda henni að uppistöðunum. —
Nokkru innar á stönginni eru aðr-
ir tveir angar, sem ætlaðir eru til
að halda láréttum steýpustyrktar-
járnum, sem liggja eiga í steyp-
unni. Miðhlutl stangarinnar er
styrktur með bugðu.
h n I R
í gær barst Tímanum
nefndarálit blaðamanna,
útgefenda og opinberra
aðila um stofnun íslenzkr-
ar fréttastofu fyrir blöðin
og útvarpið til þess að
bæta fréttaþjónustuna hér
og gera hana hagkvæmari
sniðum.
Nefndina skipuðu í upphafi
Indriði G. Þorsteinsson frá Blaða-
mannafélagi íslands, Sverrir Kjart
ansson frá útgefendum, Jón Magn-
ússon frá Ríkisútvarpinu og Bjarni
Guðmundsson) frá menntamála-
ráðuneytinu. Sverrir lét af starfi
og vék úr nefndinni, áður en geng-
ið var frá nefndarálitinu.
í nefndarálitinu er lögg áherzla
á hagkvæmi slíkrar stofnunar og
i reiknað út, að hún mundi kosta
um hálfa þriðju milljón á ári með
16 manna starfsliði, þar af átta
fréttamö’nnum.
j Sjöfalt kerfi núna
Hingað til hafa blöðin og útvarp
' ið safnag frétum hvert fyrir sig.
Dagblöðin sex og útvarpið hafa
hvert fyrir sig fréttaritarakerfi um
allt land til þess að safna og senda
innlendar fréttir, oft sömu frétt-
irnar hiá öllum aðilum. Sama er í
; rauninni að segja um ýmsa al-
; menna fréttasöfnun í Reykjavík,
i þvf að fjöldi smáfrétta er þess
eðlis, að engin ástæða er til að
j senda fréttamenn frá hverju
blaði tií að safna þeim. Þannig er
! sjöfaldur kostnaður við þessar
i fréttir. Á þetta er drepið í riefnd-
i arálitinu.
' Fjarritasamband við blöðin
Heppilegast væri því, segir í
i nefndarálitinu. að hafa eina mið-
; stög fyrir allar þessar fréttir, er
i dreifði þeim síðan samtímis með j
fjarritara til allra aðila, svo að i
hvert blað og útvarpið fengi þæri
á fjariýtara í skrifstofu sinni.;
Hvert þeirra getur svo auðvitað!
sinnt nánar hverri þeirri frétt, eri
því virgist athyglisverð eða á- j
j stæða til að gera betri skil.
i Dreifing erlenda frétta
; Einnig gæti fréttastofan annazt
| dreifingu á fréttatilkynningum
j stjórnarvalda, opinberra aðila og
j einkafyrirtækja. Ekki væri síður
1 hagkvæmt, að ei'n miðstög saftaði
I erlendum fréttum, íslenzkaði þær
! og sendi síðan áskrifendum. Á öll-
j um blöðum og útvarpinu sitja!
j menn við að safna sömu erlendu
fréttunum, þýða þær og búa til
prentunar eða flutnjngs.
Fyrir utan þessar fréttir frá
hugsanlegri Fréttastofu fslands,
geta svo að sjálfsögðu blöðin haft
•sína eigin fréttaþjónustu til þess
að skapa meiri fjölbreytni.
Sameign blaða og útvarps
í flestum löndum, smáum sem
stórum, starfa fréttastofur, og er
algengast, að blöðin í viðkomandi
landi eigi fréttastofuna og reki
hana í sameiningu. Þannig er því
háttað á Norðurlöndunum öllum,
nema íslandi.
Starfslið
Nefndin lítur svo á, að íslenzka
fréttastofan ætti þegar í upphafi
að miðla bæði innlendum og er-
Framh. á 15. siðu.
LYNG-
DALS-
HEIDI
FARIN
AFTUR
Um þessar mundir er að
ljúka vegargerð yfir Lyng-
dalsheiði milli Þingvalla og
Laugarvatns. Vegurinn mun
aðallega hafa gildi fyrir
ferðafólk, en nú verður það
að krækja lengst súður í
Grimsnes til þess að komast
á milli þessara staða, og er
það um það bil þrisvar sinn
um lengri leið en yfir Lyng
dalsheiði.
Vegurinn cr gerður fyrir
fé úr fjallvegasjóði. Leiðin
er rudd meg jarðýtu og síð-
an borin í inöl hér og þar.
Ekki er ætlazt til að hann
verði fær öðrum en léttum
bílum.
Um og eftir 1930 var þjóð
vegur yfir Lyngdalsheiði og
þá farinn nokkuð af bílum.
Þcgar Grímsnesvcgur var
lagður, féll umferð um
Lyngdalsheiðina niður og
Ieiðinni hefur ekki verið
haldið við. Nýja leiðin er
nokkru sunnar en gamla
þjóðbrautin. Vegargerðinni
lvkur nú um mánaðamótin.
Tengistöngin, sem kemur í staSinn fyrir nagla, bindivír og passklossa, sézt hér frá báSum hliSum.
(Ljósm.: TIMINN-ÁÁ).
V I l •