Tíminn - 30.08.1962, Page 2

KINVERSKAR
OG SMYGLAD
STlfLKUR SELDAR
INN TIL AMERlKU
Fyrir hundrað árum geis-
aði blóðug borgarastyrjöld í
Bandaríkjunum um þræla-
hald. En þrátt fyrir sigur
Norðurríkjanna í þeim átök-
um og yfirlýsingu Abrahams
Lincolns um, að frelsið væri
réttindi allra manna, kvenna
og barna, blómgast þræla-
hald enn í Bandaríkjunum.
Síðustu árin hafa bandarísk
stjórnrvöld bannag öll viðskipti
við Kína. En samt heldur áfram
að koma frá þorpum í landinu,
sem þrúgug eru af örbirgg, á-
batasamur útflutningsvarningur
— ungar stúlkur.
„Endurfundir"
Lítum á algengan atburð, sem
kannski kemur þér til að vikna.
Skip frá Aus-turlöndum leggst
upp að höfn á vesturströndinni,
ef til vill San Fransisco. Niður
landganginn kemur hlaupandi
grönn og spengileg kínversk feg-
urðardís og fleygir sér upp um
hálsinn á rosknum Kínverja, sem
stendur á hafnarbakkanum. —
Pabbi, snöktir hún.
En áhorfandinn skal ekki
verða of hrærður yfir þessum
endurfundum. Líkurnar eru
miklar, að stúlkan hafi aldrei
séð manninn áð'ur, jafnvel þótt
hún hafi skoðað myndir af hon-
um. Hann hefur að öllum líkind-
um keypt hana hjá einhverri
flóknustu, en um leið athafna-
samri, þrælasölu í heimi.
Seld eftir vigt
Stúlkan er þræll árið 1962,
fortíð hennar er erfið lífsbar-
átta og framtíðin trúlega vændis
hús. Og verð hennar á markaðn-
um vestan hafs fer eftir vigt,
alveg eins og kjötið hjá kaup-
manninum. Það er nálægt fimm-
tíu dollarar á pundið.
Innflytjendayfirvöld bæði í
Bandaríkjunum og Kanada eiga
í þrotlausri baráttu við hring-
ana, sem flytja stúlkurnar inn.
En þau viðurkenna, að þúsund-
um af kínverskum unglingsstúlk-
um, sumum ekki nema fjórtán
og fimmtán ára, sé smyglað til
Ameríku ár hvei't. Clifford Harr-
ison, yfirmaður ríðandi lögregl-
unnar í Kanada, taldi nýlega, að
meiri hluti þeirra 21 þúsund
Kínverja, sem komu til Kanada
síðasta áratuginn, hafi notað
fölsk vegabréf.
Kínvers'ku þrælasalarnir starfa
í stöðum eins og Hong Kong og
Macao, sem Portúgalar ráða, en
þangað liggur sífelldur straum-
ur flóttafólks úr Kína. Þeir ná
stúlkunum á sitt vald annað
hvort með því að' kaupa þær fyr-
ir fáeina- dollara af foreldrunum
eða blekkja þær með fagujryrðum
um það dásemdarlíf, sem bíði
þeirra í Ameríku.
Stúlkurnar eru síðan fluttar
um borð í skip, sem fara reglu-
bundnar og arðsamar þrælasölu-
ferðir, og þeim er skipað á land
með leynd á auðum ströndum
Mexikós og þaðan er þeim smygl
að yfir landamæri Bandaríkj-
anna.
í olíubíl
Fyrir skömmu veitti lögregl-
an í Texas stórum olíuflutninga-
Ósiðsamlegir
slagaratextar
Það getur vel verið, að
Rússar verði á undan til
funglsins. En hvaða máli
skiptir það þegar Bandaríkja
menn munu innan skamms
fá fallegustu og hreinustu
dægurlagatexta í heimi.
Textarnir við nýjustu, vinsæl-
ustu dægurlögin hafa lengi legið
eins og mara á bandarískum
æskulýð. Svo segir að minnsta
kosti Mr. Adam Young, útvarps-
maður og boðberi velsæmis í
slagaraframleiðslunni.
Þegar Mr. Young heyrir allan
þennan ósóma í útvarpinu, roðn-
ar hann. Nú hefur hann ákveðið
að' hætta að roðna. í útvarpinu
ætlar hann að hefja herferð gegn
ósiðsamlegum textum.
Hann hefur safnað miklu efni
Pat Boone. Hann sleppur.
til að sanna, að textahöfundarn-
ir hafi ljóta bakþanka. „The
Door to Paradise" var mikill
uppsláttur fyrir reiði hans. „Nú
fellur nóttin á“ stendur þar nefni
lega í einni ljóðlínunni, og Mr.
Young fárast i nafni siðferðis-
ins yfir því, að söngvarinn telji
sig eiga létt með að finna þær
dyr í myrkri.
„Let True Love Begin“ getur
kannski gengið, ef það er Pat
Boone, sem syngur. Ekki einu
sinni hr. Youug vogar að hnýta
í hann. Pat er hreinn og kvæntur
og fær ágætiseinkunn í fram-
komu. Hins vegar eru Ijóð eins
og „I Love you, Honey“ fyrir neg
an allar hellur. Slíkar játningar
á ekki að gera nema á leynifund-
um. Vei þeirri söngkonu, sem
syngur slíkt á plötu í milljónum
eintaka. Og tekur borgun fyrir.
Það kemur ekki á óvart, að
Adam Young hefur djúpa samúð
með félaga sínum í siðferð'isbar-
áttunni, þessum, sem vill klæða
dýrin í buxur. En er hægt að
gera vig því, að þ'að hvarfli að
okkur hinum, að þarna hafi Don
Quixote fundið sinn Sancho
Pancha í baráttunni við vind-
myllurnar.
bil athygli og þótti hann grun-
samlegur, Þá grunað'i, að hann
kynni að hafa eiturlyf meðferð-
is. Svo reyndist þó ekki. En inni
í nýþvegnum geyminum fundu
þeir tuttugu og tvær óttaslegnar
kínverskar stúlkur, sem hnipr-
uðu sig þar saman.' Þær vissu
ekki, hvar þær voru né hvað í
vændum var,
Hvað orðið hefði um þær, er
einfalt. Þær hefðu verið fluttar
til San Diego eða einhverrar ann
arrar borgar í Kalíforníu, þar
sem dreifingarstjórinn, millilið-
ur í viðskiptunum, hefð'i flutt
þær annaðhvort til vændishúsa
eða einstaklinga.
Roskin, kínversk kona myndi
setja þær, sem til vændis væru
ætlaðar, inn í starfið. Þær yrðu
klæddar upp og málaðar og látn
ar hefja vinnuna. Flestar þeirra
myndu hverfa inn í eitthvert
kínverska hverfið.
Því í hverri borg er kínverska
hverfið hið leynilegasta og mest
lokaða hverfi af öllum. Kínversk
an, eða einhver mállýzka af
henni, kemur að sama gagni og
bezta dulmál. Og strangur sjálfs
agi íbúanna fær þá til að halda
sér saman.
í Bandaríkjunum og Kanada
og jafnvel víðar, hefur lögreglan
fyrir löngu lært, að hún getur
ekki haft mikið upp úr Kínverj-
um, ef þeir vilja ekki leysa frá
skjóðunni. En Kínverjar eru yf-
irleitt löghlýðnjr menn.
Karlar fimmtíu sirmurn
fleiri
Brellan með „föðurinn" er
framkvæmd með aðstoð miðaldra
eða gamalla Kínverja, sem hafa
komið sér. fyrir sem borgarar.
Vegna þess hve ströng ákvæði
gilda um innflutning Kínverja til
Norður-Ameríku' eru kínverskir
karlmenn þar fimmtíu sinnum
fleiri en kvenfólkið. En margir
efnaðir kínverskir verzlunar-
menn hafa hug á að fá sér unga
kínverska konu og það eru slík-
ir menn, sem aðstoða þrælasal-
ana við að smygla inn stúlkum.
BrúSir eða þrælar
Maðurinn sækir um leyfi hjá
hjá innflytjendayfirvöldunum
um að mega fá til sín „dóttur"
sina frá Kína. Þetta leyfi er yfir-
leitt veitt. Hringurinn sér um
framkvæmdir og hugsar vand-
Framhald á bls. 13
SlÍl Ull MH“—
M
ÖÐRUM LÖNDUM
ViRdur í görnunum
í snja'llri grein Ágústs Þor-
valdssonar alþingisnvmns á
Brúnastögum hér j bla®inu I
gær segir Ágúst m. a,:
„f sambandi við allt viðréisn
arhjalið og skrumið, sem því
fyligir hjá Morgunblaðinu, þá
datt mér í hug setning úr skáld
sögunni „Ljós heimsins“, en
þar er sagt frá viðre'isnarféLagi
í þorpi úti á landi og er svo að
sjá af sögunni, að þeir, sem
sátu að því félagi, liafi verið
skoðanabræður og sálufélagar
núverandi ríkisstjórnar og
þeirr.a, sem daglagia ríta Morg-
unblaðið.
Ólafur Kárason Ljósvíking-
ur, kom öllu ókunnugur í
þetta þorp og hitti unga stúlku.
þar, sem fræddi hann um flest,
sem var_ að gerast í þorpinu.
Þegar Ó'iafur innti stúlkuna
eftir fréttum af Viðteisniarfé-
laginu, sagði hún: „Og Viðreisn
arfélagið, það er nú eins oig
vindurinn í görnunum á honum
Pétri þríhrossi“. En Pétur þrí-
hross var framkvæmdastjóri
$ Viðreisnarfélagsins.
Mér finnst lýsing stúlkunn-
ar á Viðpeisnarfélaginu í þorp
inu koma vel heim við þá
reynslu, sem orðin er af við-
reisniarfélagi því, sem ríkis-
stjórnin er framkvænidastjóri
fyrir og ritstjórar Mbl. eru að
bui'ðast við ag verja.
Þetta er allt eins og vindu.r
í görnum þeirra sjálfra".
Hin gráSyga görn
Ágúst segir enn fremur, ér
hann svarar hinum furðuSegu
greinum Mbl. um „hin góðu
kjör bænda“ og framleiðslu-
au.kningu landbúnað'arafurða:
„Þeir geta heldur ekkert um
það, að bændur gátu því að-
eins aukið framleiðslu sína um
þessa kýrnyt, að þeir lögðu á
sig enn meiri vinn, en það hef
ur franrað þessu verið hið
þögla svár bænda til að bjiarga
afkomu. sinni, þegar Pétur þrí-
hross nútímans hefur kreppt
að þéim méð viðreisnarvind-
ganginn sinn j hinni gráðugu
görn, sem gleypir arðinn af
striti bændanna. Mig grunar,
að nú geti bændur ekki lengur
bætt á sig auknu striti og muni
þeir rísa upp og heimta rétt
sinn til þolanlegri lífskjara.
Því að setið hafa þeir nú með-
an sætt var“.
Elliær — eöa hvaö?
ftrekuð yfirlýsing Adenauers
ka,nz'lara_ Vestur-Þýzkalands
um að ísland hafi þegar sótt
um aðild að EBE hefur að von-
um vakið mikla athygli og
leiða menn nú hugann að því
á hvern veg þeir á Mbl. hygg-
ist snúa siig út úr þessu. Síðast
þrættu þeir í líf og blóð fyrir
að Adenauer hefði sagt þetta.
Menn gætu alveg treyst því,
að hann liefði aldrei minnzt á
þetta, því að Mbl. væri svo
gott fréttablað'!! Mbl. þegir
þunnu hljóði í gær, en Alþýðu-
blaðið gerir athu'gasemd og seg
ir Adenauer vera orðjnn æran
af el'li. Gylfi minntist vist ekk
ert á þetta, er hann lýsti
hjartahlýju og vináttu Þjóð-
verja í giarð íslondinga eftir
éina Þýzkaiandsförina nú fyrir
skömmu? Alþýðublaðlð segir
orðrétt: „ . . . virðist helzt sem
þessi villa um umsókn íslands
hafi fest rætur j huga gamla
mannsiris“. Gylfi er þó talinn
mikill þýzkum.aður og því dá-
Iítí'ð napuriegt af Alþbl. að
segja þetta um gamla manninn,
þar sem Gylfi er nýkominn
heim frá því að skýra „málstað“
íslands.
2
T f M I N N, fimmtudagurinn 30. ágúst 1962