Tíminn - 20.01.1963, Blaðsíða 5

Fréttabréf úr Suðursveit
Árið, sem nú er að líða, get ég
hvorki talið gott né vont í minni
sveit, þar hefur oltið' á ýmsu. Sumt,
sem miður hefur farið, en annað
stefnt til skárri hags.
Milli þorra og þrettánda var
tíð umhleypingasöm eins og oft
vill verða á þeim tíma vetrar. Um
þorrann segir í dagbók minni. —
Þorrinn, sem nú er að enda, hefur
verið eindæma umhleypingasam-
ur, jörð oft hvít, en lítill snjór,
stormar tíð'ir og éljaveður, einn
leiðasti þorri og þá einkum fyrir
stórveður.
Tíðin á góu var fremur góð, oft
beitarveður fyrir fénað, en tölu-
vert frost, er á hana leið.
Á einmánuði valt á ýmsu með
veður. Fjórða apríl dreif 24 sm.
siijó í logni. Næsta dag hvessti
af norðri og snjóinn reif.
Kartöfluuppskeran varð hér í
sveit með rýrai'a móti og sums
staðar rýrasta. Þó varð uppsker-
I an enn lakari í nágrannasveitun-
j um, Mýrum og Nesjum, mun það
i tjón skipta milljónum yfir þær
1 sveitir í krónutölu, er það mjög
tilfinnanlegt fyrir þau heimili,
| sem treystu á uppskeruna sem sinn
aðalgjaldeyri.
í heild er þetta um sumarið að
segja: Það var kalt og sólarlítið.
Vetur gekk harkalega í garð.
Fyrsta mánudag í vetri setti nið-
ur stórsnjó með hvassviðri. Næsta
dag rauk upp á norðan með miklu
frosti. Úr því fór veðrið að lægja
og draga úr frosti. Allur fénaður
var tekinn á gjöf. Gekk erfiðlega
V.ð' hafa hann saman, var hann úti
um alla haga og inn til fjalla, þeg-
ar bylurinn skall á. Sums staðar
höndin að hjálpa þeim stóru eyð-
u m í Skaftafellssýslu að gróa, sem :
náttúruöflin voru búin að leggja
í auðn.
Skurðgrafa átti að koma hingað
í sumar, en vegna mikilla verk-
efna í nágrannasveitunum kom
hún ekki, kemur vonandi á næsta
sumri.
Búnaðarfél. hreppsins fékk lán-
aða sandspildu, tíu hektara, og
sáði í hana korni. Að þessu standa
allir félagsmenn. Sáð var 5. maí.
Þá og næstu vikur var kuldaþyir-
ingur og sólarlítið. Viðraði því
elcki vel á sáninguna. Það bætti
heldur ekki úr, að mistekizt hafði
að herfa kornið nógu vel niður,
lá því nokkuð ofan á af korni, sem
ýmist spíraði seint eða ekki.
Uppskeran heppnaðist vel, en
hafði þó gert betur, ef allt hefði
Brúin á Hornafjarðarfljót er mikilvæg fyrir Suðursveit. Hún tengir sveitina við verzlunar-
staðinn Höfn.
Fyrir og eftir sumarmál komu
hlýir dagar. Byrjaði þá jörð að
gróa hér við fjöllin. Eftir kross-
rnessu var vorið þurrt og fremur
Kalt. Spratt jörð því seint. Síðustu
lambám var sleppt af húsi hér á
Hala um 20. maí, sumir gáfu
lengur. Yfirleitt gáfust hey upp
með örfáum undantekningum.
Sláttur byijaði á þessu heimili
J2. júlí. Um líkt leyti mun slátt-
ur hafa víða verið hafinn. Tún
voru þá þolanlega sprottin, en
spruttu einkum eftir það.
Eftirtekja af túnum var fremur
rýr frameftir, betri er á leið.
Slátturinn gekk seint, þurrkar
daufir og þurfti oft lengi að bíða
eftir þeim. Þó mátti telja, að hey
væru sæmilega fengin þótt sumt
veltist nokkra daga.
Síðan vélarnar komu til sögu,
slá menn orðið í sprettum eftir
veðurútliti og veðurspám. Lukk-
ast_ þetta oft sæmilega.
Á mínu heimili lauk heyskap
um miðjan september. Heyskap
ur varð i löku með'allagi miðað
við síðari ár, mun því ásetningur
verða víða í djarfara lagi.
Um miðjan september gekk í
norðanátt með miklu frosti, meira
en hér er að venjast á þeim tímn
árs í seinni tíð. Skemmdist í
því frosti, sem ofan á lá og kart-
öflur í görðum. Aftur snerist til
suðlægari áttar eftir fáa daga svo
c S neyðarlaust náðist upp úr görð
um vegna frosts.
f október voru miklar rigning-
ar á köflum. Svo mikill var vöxtur
í Steinavötnum á Steinasandi. að
jarðýta varð að draga fjárbílan?
yfir með það fé, sem flutt var til
slátrunar af bæjunum fyrir vesl
an sandinn, 5. október Þetta eru
ekki fyrstu erfiðleikarnir. sem
þessi vötn gera þeim, sem yfir
þau þurfa að sækja.
vantaði nokki'ar kindur, af þeim
komu einhverjar úr fönn, sumar
dauðar, flestar 6—7 kindur á bæ,
og aðrar fundust ekki fyrr en í
tíesember, að fé var aftur tekið.
Eftir i'öska viku var jörð orðin
auð, var þá fénu sums staðar
sieppt, en aðrir höfðu það við hús.
Aftur var fé tekið síðast í nóvem-
ber. Mátti tíð teljast fremur góð
þann mánuð'. Jólafastan var með
ódæmum vond, oft snjókomur og
stormar. Töidu eldri menn, að þeir
myndu ekki eins vonda og illviðra-
sama jólaföstu.
Á sólstöðudaginn brá til betra
\eðurs, suðvestanþýðu og snjóinn
leysti. Síðan hefur veð'ur verið
ágætt, logn og oft heiður himinn.
Vart muna menn hér eins stillt
jólaveður og að þessu sinni, og
árið kvaddi með blíðu og litlu
frosti.
Frainkvæmdir
Fremur litið var um framkvæmd
ir á árinu. Mörgum hrýs hugur við
dýrum lánunum og sníða sér þar
af leiðandi þrengri stakk í öllum
framkvæmdum.
Á tveimui heimilum voru
byggðar hlöður. tveimur fjárhús
og tveimur 'OCheysgryfjur.
tveim s'öðum var stofnað til sand
ræktar með aðstoð Sandgræðsl-
ríkisins Um þrjátíu hektarar vor
girtir á öðrum staðnum, en tíu ■
hinum. í stærr' girðingunm va
sað í tuttugu hektara. en í hin
alla. Að stærri girðingunm stanri
átta heimili en að þeirri minn
'iögui Þess æktun fó' vel
'að or spai oðu með ’inpsi
næsta ári
Þeir lænd: •'m sanr!
g þeir. sen, get. :omizt inn un
it hjá 'wrlr '"1' 1 ’’U '
hugsa til að færa úl kvíarnar með
sandgræðslu Þannig ætlar manns-
verið lagi með sáninguna.
Þrjú ofsaveður gerði hér í sept-
ember, stóð kornið þau af sér á-
fallalítið. Meira mun sett niður af
korni í hreppnum á næsta sumri.
Spurningin er: Verður kornið ekki
e;ns arðgefandi og kartöflurnar?
Almelint úr héraðinu.
Á s.l. vetri var' hér stofnað nýtt
íelagasamband. sem heitir Menn-
íngarsamband Austur-Skaftfell-
inga. Aðilar að þessu sambandi
eru, Kaupfélag A-Skaftfellinga,
i Búnaðarsamband A-Skaftfellinga,
Kvenfélagasamband A-Skaftfell-
inga og UMF-sambandið Úlfljótur.
Eins og nafnið bendír til, er þessu
sambandi ætlað að vinna að menn
ingarmálum fyrst og fremst. Stjórn
sambandsins skipa fimm menn og
hver sambands-aðili sendir þrjá
j fulltrúa á aðalfúnd þess.
| Hinn venjulegi fulltrúafundur
j bænda í A-Skaftafellssýslu var hald
KVEÐJA
til vinar míns Sigfúsar
Jóhannessonar í Vallanes-
hjáleigu (f. 27. jan. 1897,
d. 31. ágúst 1962).
Velktu laufi vindur ' blés.
Varð mér þungt í geði.
Hnípið virðist Vallanes
visnuð öll þess gleði.
Þá varð sjónarsviptir, er
Sigfús reið úr hlaði,
Aldrei verður aftur hér
allur bættur skaði.
Hér ég átti valinn vin
vísan ofar moldu.
Hér sat einskær hjálpsemin
hjáleigu á foldu.
A Völlum fyrir handan hel
heldur gömlum vana
Sigfús minn og situr vel
sælu-gæðingana.
Örlátur á hús og hest
og hlýr við hvern sinn granna
hlær ’ann allra hæst og bezt
í hópi glaðra manna.
Þú, sem ortir eilíf jól
inn í sálir vina:
Hjartans þökk fyrir húsaskjól,
hest og samfylgdina!
Þó að losni lauf af grein
og leggist haust sCS muna,
lifir minning ljós og hrein
um litlu hjáleiguna.
Úlfur Ragnarsson.
inn í Mánagarði í Nesjum, dagana
17.—18. nóvember s.l. Það er oft-
ast hljótt um þessa og aðra fundi
okkar Skaftfellinga, þó eru þar
I cft merk mál, sem snerta fleiri en
j Skaftfellinga sjálfa, eins var að
! þessu sinni. Efnahagsbandalag
Evrópu komst þar á dagskrá. Til-
laga var samþykkt einróma, sem
andmælti því, að ísland gerðist
aðili ajS því bandalagi. Verðlags-
j mál landbúnaðarins voru þar eirin
ig til umræðu.
Svohljóðandi tillaga var sam-
iiykkt í því máli:
Fulltrúafundur bænda í Austur
Skaftafellssýslu lítur svo á, að
. fulltrúar bænda í sex mannanefnd
I inni hafi um of sniðgengið til-
! lögur, sem beint var til hennar
; um verðlágningu landbúnaðar-
•ara á þessu ári, bæði af fundum
búnaðarsambandanna og aðalfundi
Stéttarsambands bænda. Harmar
íundurinn, að til samkomulags
var gengið um verðlagningu, sem
ekki gaf nema kringum helming
þess verðs, sem ofannefndir fundir
gerðu kröfu til. Þá var skorað á
sljórn Stéttarsambands bænda að
vinna að þvi, að endivrskoðun
framleiðsluráðslaganna verði sem
næst hraðað og vinna að því, að
inn í lögin komist þær breytingar,
sem til hagsmuna gætu horft fyr-
ii bændur, og réttmætar teldust í
uppbyggingu verðlagsgrundvall-
srins.
Gefin loforð
Nú hillir í huga ýmissa Skaft-
fellinga undir virkjun Smyrla-
bjargaár í Suðursveit. Fólkið
^ramhald a 13 síðu

'-fT
bii vestan byggðai reiinur 'ökulsá á Breiðamerkursandi undan jökli til sjávar og girðir
lcið til vesturs, og er talið, að seint muni hemjast á lienni brú.
T í M I N N, sunnudagur 20. janúar 1963. —
5