Tíminn - 11.04.1963, Síða 18

em
KyrrBln yfirgnæfir daginn.
Bak vKS dökk fjöli
sefur sólin.
Döggln leggsf til hvíldar
á krónum blómanna.
Nótt.
Það
Á heiðarbrúninni blasti Hrúta
fjörðurinn við. Þótt það hafi
litlð út fyrir regn, þá hékk
hann þurr, en svört skýin þrút-
in af vorregni sigldu djúprist
um tinda og fjöll. Vig vorum
á leiðinni í heimsókn í Reykja-
skóla, — þennan fræga ungl-
ingaskóla, sem reistur var árið
1931.
Dagurinn hefur llðið við starf og lelk. 100 plftar og stúlkur hvílast í nætursvefni eftir erfiðan dag, sem hefur skllað þeim feti lengra
í átt tll þroska og manndóms. — Ljóðið er eftlr Gunnar Frimannsson, sem er skólaskáldið þessa veturna.
Hrútafjörðurinn er mjög
kyrr, og ber fátt með sér, sem
minnir á að hann tilheyri vit-
stola hafi. Hann er eins og
Ikyrrt fjallavatn og ofan af
heiðinni er Reykjaskóli eins og
höll. Höll á vori.
Aldan sem fæddist
þegar steinninn d'tt
( vatnlð
dó
f logninu.
fæðist hún aftur?
Skólaskáldið var því miður veikt
þennan dag, svo við fengum ekki
áheyrn, heldur aðeins þessl tvö
kvæði, sem hér birtast. Gott er
til þess að vita, að enn er Ijúfur
sársauki og arnsúgur I hugsun
æskunnar — næmt auga fyrlr feg
urð og góðum skáldskap. — Ef
til vlll seglr þetfa lltla Ijóð meira
um tilfinningarnar sem hér verða
árvissar: Skóhljóðið, sem deyr
hvert vor á mölinni fyrir fram.
an, hjörtun, sem eru að springa
af cffirvæntingu hvert haust:
Að koma og fara.
ævintvri likast
— Heimsókn í Reykjaskóla í Hrútafirði
REYKJASKÓLI
Ævintýrið um Reykjaskóla
hófst í rauninni árig 1929, seg-
ir Ólafur H. Kristjánsson, skóla
stjóri Reykjaskóli okkur, þegar
við höfðum hedsað. Ævintýri
var það sannarlega. Það hófst
með því, að ungmennafélagið
við Hrútafjörð gekkst fyrir
byggingu sundlaugar, sem var
vígð vorig 1929 af Jónasi Jóns-
syni ráðherra. Og svo var hafizt
handa um byggingu skólahúss
vorið 1930. Það var stórhugur
í mönnum í þá daga og ekki
hikað, þótt léttir væru sjóðir.
Það kann nú að vera, að
mönnum þyki í dag lítið koma
til þess, að skólakassi sé reist-
ur í syeit, en í þann tíð —
fyrir þrjátíu árum, var það
hreint ævintýri. Að hugsa sér,
að þag skuli vera risinn fram-
haldsskóli fyrir unglinga í
Strandasýslu og Vestur-Húna-
vatnssýslu.
Skólinn var vígður 7. janúar
1931 og þá settur í fyrsta sinn,
að viðstöddu fjölmenni. Menn
fluttu langar ræður um ísland
og fólkinu fannst vissulega
miklum áfanga náð.
Þennan vetur hófum við nám
hér, elztu nemendur þessa
skóla. Bókstaflega allt var ó-
gert. Baklausir bekkir, ómálað-
ar stofur, múrryk og ótal margt
annag mátti setja út á, en á-
huginn var logandi, svo að það
var ekki verið að setja fyrir
sig smámuni. Þetta ár voru 15
nemendur ílskólanum.
Næsta ár. næsta vetur voru
nemendur 34, enda hafði þá ver
ið lokið að fullu vig skólahús-
ið I þeirri mynd, sem ætlað var
í upphafi, þótt vitanlega væru
aðrar kröfur gerðar en núna
er.
STRÍÐIÐ
Á næstu árum mátti segjá,
að nokkuð dofnaði áhu.ginn
Mannaskipti voru tíð. var þp.ð
til tjóns fyrlr skólahaldið.
en þó þokaðist nokkuð áleiðis.
1933 var til dæmis reist íeik-
fimihús, og svo kom stríðið.
Brezki herinn tók skólahúsið til
sinna þarfa og þar meg var
starfið rofið, unz striðinu lauk.
Þá var húsum og mannvirkjum
skilað aftur — stórskemmdum
og ber skólinn þessar stríðs-
minjar enn þann dag í dag.
NÆST REZTI HÍRAÐS-
SKÁT.ASTA Í)I TRINN
— Jónas Jónsson, ráðherra
hringdi til mín þegar ég tók
vig skóianum fvrir fáeinum ár-
um. Hann sayði. að líklega væri
þetta næst bezti staðurinn á
iandinu fvrir skólahald af þessu
tagi. Aðeins Laugarvatn væri
hetri. Hér er jarðhiti, stutt til
aðdrátta, sléttir leikvellir og
Húsbændurnir í Reykjaskóla, Ólafur H. Krlstjánsson, skólastjóri og
frú Sólveig Krlstjánsdóttlr. Þau kenna bæðl við skólann. Hafa þau
hjón mlkla reynslu í þvl vandasama verkl — að ganga 100 ungllng.
um I foreldrastað, eða allt að þvi, en þau hafa undanfarna tvo ára-
tugi starfað vlð héraðsskóla. Fyrst að Núpi í Dýrafirði og ( Hrúta-
firði síðan 1956. — Aðrlr kennarar við skólann eru: Ragnar Þorstelns-
son, sem kennir tungumál; Aðalbjörn Gunnlaugsson, sem kennlr sögu
og íslenzku; Magnús Ólafsson, iþróttakennarl og Haukur Kristjáns-
son, sem kennir handavlnnu, trésmíði og fleira. Allir unglingar taka
bilpróf i skólanum, þegar þelr hafa aldur til. Er það vinsæl námsgrein
og kemur sér vel á bilaöldlnni. .— Formaður skólanefndar er Þor-
valdur Böðvarsson, bóndi á Þóroddsstöðum.
sjór, ef við kynnum að nota
okkur það. Ég er viss um, að
hér mætti kenna undirstöðuat-
riði góðrar sjómennsku, aðeins
ef tæki væru fyrir hendi. Fjörð
urinn er mjög lygn.
Nemendur eru skiljanlega
flestir héðan úr nágrenninu.
Það er þróttmikið æskufólk og
myndarlegt og er fúst tíl starfa
og afreka. í rauninni er það
ekki mjög erfitt að stjórna
þessu fólki, það er að segja, ef
það hefur nóg að gera. íþróttir,
tómstundastarf og skemmtanir,
sem það gengst fyrir sjálft, er
ásamt náminu nóg fyrir lífs-
glátt, heilbrigt fólk. Við höfum
okkar reglur hér — ströngu
reglur, og eftir þeim er farið
undantekningarlítíð. Okkar
vandamál eru miklu fremur bar
áttan fyrir skipulagsmálum
skólans. Fé er af skornum
skammti og því er það ekki eft-
irsóknarvert fyrir unga kennara
að setjast að. Vont húsnæði og
lág laun fæla flesta frá starf-
inu. í raun og veru lít ég á
skólann sem afl, sem ekki er
einvörðungu bundið við að
kenna mönnum hagnýtar náms
greinar, heldur einnig lotning
una fyrir mannfélaginu. Kenna
nemandanum að vinna með
fjöldanum, bera virðingu fyrir
félögum sínum og skapa á
þann hátt frjálsa. æsku.
HÚSASMÍÐI OG
FRAMFARIR
Hér eru nokkur hús í smíð-
um. Fimleikahús, sem jafn-
, fram má nota fyrir leikhús.
Húsið hefur verið tekið í notk-
un nú þegar, þótt vitaskuld sé
margt ógert enn þá. Það hefur
bætt aðstöðuna stórlega. Þá er
hér á staðnum í smíðum byggða
safn fyrir sýslurnar. Það er
komið undir þak nú þegar og
vitanlega gerir það skólanum
stórgagn þegar fram í sækir.
Tengslin vig hina fornu menn-
ingu sveitanna mega ekki rofna,
þótt ný sé sköpuð. Þótt ungling
arnir hérna séu margir úr sveit,
þá er aldur þeirra svo lágur,
að margvísleg tækni og verk-
menning er þeim ókunn, vegna
þeirra umskipta sem orðið hafa
í sveitum á síðustu áratugum.
18
T f M I N N, rniðvikudagurinn 10. apríl 1963