Tíminn - 02.02.1964, Blaðsíða 13

UTSALA
Opnum útsölu í fyrramálið
Glæsilegt úrval af karlmannafötum
stökum jökkum og stökum buxum
(/)
h
9

Mjög mikill afsláttur
HERRAFÖT Hafnarstræti 3
c>
H
>
r“
>
MINNING
Framhatd af 5. síðu.
við, og réðst Jón Eiríksson þangað
um sláttinn. Ekkjan var Þorbjörg
Gísladóttir, bónda frá Svínhólum.
Hún og systur hennar voru allar
mjög laglegar eins og hér er kom-
izt að orði. Þær voru af ætt séra
Áma Gíslasonar á Stafafelli, sem
margt fríðleiksfólk er frá komið.
Vorið 1915 giftu þau sig Jón og
Þorbjörg og varð hann upp frá
því bóndi í Volaseli um áratugi,
og oft kenndur við þann bæ til að-
greiningar frá bróður sínum Jóni
eldra Eiríkssyni, er lengi bjó að
Krossi á Berufjarðarströnd, og síð
ar fluttist til Reyðarfjarðar, mæt
ur maður og vel þekktur um Aust-
land.
Jón Eiríksson frá Volaseli kann-
ast flestir við í nálægum sveitum
til austurs og vesturs. Eg held, að
öllu því fólki hafi þótt vænt um
hann og metið hann mikils. Og
víst þótti okkur vinum hans vænt
um, að forseti íslands sæmdi hann
heiðursmerki Fálkaorðunnar fyr-
ir skömmu. Okkur fannst hann
eiga það skilið. Vinirnir hans
mörgu sakna nú, en svona er
mannlífið. 84 ár má teljast hár
aldur, svo tæplega er hægt að
heimta meira. Minningin um hann
lifir og má verða mörgum til
fyrirmyndar. Hann var sonur góð-
ur sinnar kæru fósturjarðar.
Sigurður Jónsson Stafafeili
Lippmann
Framhald af 7 siðu
samninginn um takmarkað til-
raunabann, enda væri ekki gert
ráð íyrir yfirráðarétti Banda-
ríkjanna samkvæmt samkomu-
laginu, hvorki hernaðarlega né
pólitískt. Uppgröftur með kjarn
orkusprengingum er ekki hern-
aðarathöfn. Hann gæti hins veg-
ar orðið mjög svo hagkvæmur,
bæði fyrir lýðveldin í Ameríku,
og fjölmörg önnur lönd víðs
vegar um heim.
BLÓÐBLÖNDUNIN
Framhald af 8 síðu
dómanna, þegar svo er komið, að
flestir snúa baki við þeim, er áður
var fagnað hvað dýrlegast; og „öll
lokuð sund og fokið hvert í skjól."
En ekki truflar drenglyndi vernkað
slíkra sleggjudómara.
Vilhjálmur Þór.
Já, vel á minnst; Flest ófyrirleitn-
ustu ummæli andstæðinga sam-
vinnuhreyfingarinnar hafa undan-
farið eðlilega dunið á Vilhjálmi Þór,
fyrrverandi forstjóra Sambands ís-
lenzkra samvinnufélaga. Af þeim
manni verður það aldrei skafið, að
hann var — og einmitt sérstaklega
sem samvinnufrömuður — einhver
litrikasti og rismesti persónuleiki,
sem fslendingar nokkru sinni hafa
átt á sviði félagsverzlunar- og við-
skiptamála. Hann hefir borið lang-
samlega hæst á þessari öld stór-
stígra og örra framfara í verkleg-
um efnum. Vilhjálmur er starfs-
hæfileikamaður í bezta lagi, hug-
kvæmur, stórhuga, áræðinn og úr-
ræðagóður, og duglegur með afbrigð
um, enda ótal sinnum valinn til
hinna vandasömustu og ábyrgðar-
mestu trúnaðarstarfa fyrir þjóðina,
bæði utan lands og innan. Storbrot
in verkefni, sem hrint var í fram
kvæmd, hrönnuðust kring um hann
á skömmum tíma. Vilhjálmi Þór má
hiklaust skipa á miðjan fremsta
bekk afreksmanna þjóðarinnar fyrr
og síðar við hlið Skúla fógeta,
Tryggva Gunnarssonar og annarra
slikra garpa.
Þessum óvenjulega atgerfismanni
hefir þrátt fyrir allt þetta ekki þótt
ástæða til að vanda kveðjurnar
frekar en fyrri daginn. Til hans er
meira og minna í öllum dagblóðum
landsins, nema Tímanum, talað sem
hvers annars óhappamanns, er þjóð
félaginu stafi hætta af. Þetta tal
manna, sem ekkert virðast vita,
hvað þeir eru að þvaðra, er svo
andstætt öllu viti og staðreyndum,
að algjörlega óeðlilegt er, að þeir,
sem betur mega vita, fái orða bund
izt. í engu breytir það því, sem
hér er sagt — né í heild til raun-
verulegrar sektar eða sýknu — hvort
40 þús. króna sektardómur fyrir
leyfða eða fyrirskipaða bráðabirgða
ráðstöfun á erlendum gjaldeyri til
opinbers i»influtnings er af eða á.
En það er það eina, sem maðurinn
af áfjáðum leitendum lagakróka-
sannleikans er fundinn sekur um.
Vilhjálmur má víst standa alveg
jafnupprét-tur fyrir þessu. En árás-
imar á hann — ekki flokkspólitísk-
ari mann — eru níðangurslegasta
persónulegt tiltæki vissra stjórn-
málaflokka hér á landi, næst á eftir
aðförinni að Jónasi frá Hriflu, þeg
ar átti að grafa hann lifandi.
Vilhjálmur Þór á allt annað skilið
af íslenzkum almenningi en að al-
þýða landsins geri sig seka um þann
óvinafögnuð að trúa ljúflega tak-
markalausum rógi og niði pólitískra
ofsóknarmanna samvinnuhreyfing-
arinnar, sem réttilega láta það ekki
fram hjá sér fara, að einmitt hann
— Vilhjálmur — hefir hingað til ver
ið allra manna mikilvirkastur við
að tryggja viðtækustu og athafna-
sömustu almenningssamtökunum í
landinu mörg hver þeirra meira og
minna varanlegu vopna, sem bezt
mega bita í lífsbarátt.unni, ef sú
gæfa fylgir eftirleiðis, að fólkið
sjálft skilji þjóðfélagslegt hlutverk
sitt sem hugsandi og ábyrgrar mann
eskjur, og auðnist að velja til for-
ystu menn, sem eru vanda sinum
vaxnir. Hver má segja, hvað hann
vill, úr hvaða átt sem er; ég tek
engan þátt i að draga járntjald
gleymsku og vanmats fyrir augljós
og óumdeilanleg afrek þessa mikil-
hæfa hugsjóna- og athafnamanns.
Fyrir mér stendur Vilhjálmur Þór
með ægishjálm yfir alla andstæð-
inga sína og óvlldarmenn, svo miklu
meira en höfði hærri.
Frægasta ferðin.
Eftir þetta ekki óviðkomandi inn
skot, vil ég aðeins segja þetta: Þótt
sjálfstæðismenn séu að sjálfsögðu,
' eins og menn úr öllum öðrum flokk
um, í röðum samvinnusamtakanna
um land allt, og margir þeirra hinir
beztu liðsmenn þar í sveit og sumir
forystumenn — er sú snerting og
samstarf, sem hér hefir verið
minnst á, langsamlega sú umdeild-
asta og afdrifaríkasta „blóðblönd-
un‘‘ milli samvinnumanna og einka
\ rekstursmanna, sem um getur í
íslenzku viðskiptallfi. „Aldrei hefir
jafn stórfellt fjárglæframál kom-
ið fyrir íslenzka dómstóla sem
þetta“, segir Visir fyrir fáum dög-
um. Ennfremur; „Stærsta fjár-
gælframál, sem þekkst hefir á is-
landi." Svo á þetta að hafa gefízt.
Samt má ekki gleyma því, að einnig
hér — í starfsemi Olíufélagsins —
er eftirtektarverðra og nytsámra
verka að minnast. En í endemis-
frægðina hefir hlaupið óviðkomandi
ofvöxtur. Þess verður að minnast.
Svo er fyrir að þakka formælendum
áfellis bókfærðra sektardóma —
þóttust allir þessir gripir pólitískt
föstum fótum í jötu standa, jafnt
fyrir sem eftir uppkyaðningu dóm-
anna. En mikið má það nú vera, ef
þessir vinir uppskera með fölskva-
lausum gleðisöng, þegar til kastanna
kemur.
„Þrútið er loft . . .“
Það fer vart framhjá neinum,
hver urmull hvers kyns afbrota veð
ur nú uppi í þjóðfélagi okkar. Skatt
svik, gjaldeyrissvindl, sjóðþurrðir,
þjófnaðir, falsanir og undandrátt
ur margs konar mega nú heita dag
legt brauð, að ógleymdum árásum
og meiðslum. Sumt svínaríið er
meira að segja búið að vinna sér
þann þegnrétt í brjóstum annars
sæmilegustu manna, að það er bók-
staflega hætt að hneyksla, að ég
ekki tali um þá, sem afbrotin vekja
hjá snert af hrifningu.' Þeir eru
því alveg áreiðanlega nokkuð marg-
ir, sem búa í glerhúsum núna og
ættu bæði sjálfra sín vegna og ann
arra að kasta þungum steinum var-
lega. Það kann jafnvel að vera ekki
lveg örgrannt um, að sæmilega vel
hafi sést til þeirra sumra hverra.
Réttvísin á ferð.
Dagblaðið Vísir talaði nýlega um
ákveðna menn í glöðu andvaraleysi
....þar til réttvísin komst á slóð
þeirra“. Já, svo er nú það! En er
ótímabært að búast við því, að hún
muni nú á sinni afmörkuðu braut
ekki hafa tekið í hnakkadrembið á
öllum, öllum dómtækum, blessun-
in? Mun ekki sanni nær, að upp-
vís, sönnuð og dæmd lögbrot stór
og smá í ýmsum myndum, séú að-
eins mjög svo takmarkað „sýnis-
hom“ af óhugnanlegri staðreynd —
að nokkurn veginn megi slá því
föstu, að „sekur sé ekki sá einn,
er tapar.“
f geigvænlegri fullvissu um það,
leyfi ég mér að lokum að birta
merka biblíutilvitnun til kristilegrar
hugleiðingar íslenzkum mönnum —
bæði þeim, sem (af tilviljun?) hafa
fengið yfir sig turn dómsorðanna,
og hinum, er sloppið hafa, en voru
verðugir. Og ekki sízt geri ég þetta
með hliðsjón af því — þegar á allt
er litið — að það sé allt annað
en ofstækisfull, flokkspólitísk hvat-
visi og dómharka, sem fari okkur
öllu betur þessa stundina.
Biblíufrásögn.
í upphafi 13. kapítula Lúkasar-
guðspjallas, versunum 1—5, standa
þessi umhugsunarverðu orð:
„En nm sama leyti, voru nokkr-
ir viðstaddir, er sögðu honum frá
★ Fyndnar skopsögur
★ Kvenraþætti
★ Stjörnuspár
Galíleumönnunum, hverra blóðl
Pílatus hafði blandað við fómir
þeirra. Og hann svaraði og sagði við
þá: Haldið þér, að þessir Gaifleu-
menn hafi verið meiri syndarar
en allir aðrir Galfleumenn, af því
að þeir hafa orðið fyrir þessu? Nei,
segi ég yður, en ef þér gjörið ekki
iðrun, munuð þér allir fyrirfarast á
Iíkan hátt.
Eða þeir átján, sem turninn féll
yfir í Sflóam og varð að bana, hald-
, ið þér að þeir hafi verið sekari en
allir þeir menn, sem I Jerúsalem
búa? Nei, segi ég yður, en ef þér
gjörið ekki iðrun, munuð þér allir
fyrirfarast á sama hátt.“
Á Pálsmessu 1964.
Baldvin Þ. Kristjánsson.
PS: Með sérlegri tileinkun til leiðara
höfundar dagblðsins VÍSIS dagana
17., 20. og 23. jan. 1964.
•jc Spennandi sögur
Skák- og Bridgeþætti
lír Greinat um menn
og málefni o. m. fl.
10 blöð á ári fyrir aðeins 95 kr.
NÝIR KAUPENDUR FÁ 3 ARGANGA FYRIR 150 kr.
Póstsendið i dag eftirfarandi pöntun
Eg undirrit .... óska að gerast áskrifandi að
SAMTÍÐINNl og sendi hér með 150 kr. fyrir ár-
gangana 1962, 1963 og 1964.
(Vinsamlegast sendið þett2 í ábyrgðarbréfi eða
póstávúsun).
Nafn:
Heimili:
Utanáskrift okkar er SAMTÍÐfN — Pósthólf 472. ítvm.
ORÐSENDING
Viðtalstími minn í Neskirkju verður framvegis kl.
4,30 til 5,30 mánudaga, þriðjudaga, miðvikudaga
og fimmtudaga-
Sími fyrst um sinn hinn sami og hjá séra Jóni-
Thorarensen — nr. 10-535.
Frank M. Halldórsson, sóknarprestur
S A M T í Ð I N A
heimilisblaðið, sem flytur yður
TÍMINN, sunnudaglnn 2. febrúar 1964 —.
13