Tíminn - 26.05.1964, Blaðsíða 13

I
igsrétffr
urðu upphaf að mörkum KR í
jloiknum, sem urðu 5 gegn 3
„landsliðsins“.
Það leit sannarlega ekki vel út
fyrir KR, þegar 16 mínútur voru
liðnar af leiknum, því þá hafði
„landsliðinu" tvívegis tekizt að
senda knöttinn í KR-markið, án
þess að KR fengi svarað. Fyrsta
markið kom á 10. mínútu. Kári
Ámason sendi knöttinn fram miðj
una til Jóns Jóhannssonar, sem
tókst að smjúga gegnum KR-vörn
ina og skora rétt innan við víta-
teigslínuna. Skotið var ekki fast
og Heimir hefði átt að verja það.
Sex mínútum síðar kom svo ann-
að markið, eftir skemmtilegasta
samleikskafla leiksins. Knötturinn
gekk frá vinstri kantmanni, Her-
manni Gunnarssyni, inn á miðj-
una til Jóns Jóhannss., sem sendi
Viðstöðulaust fram til Kára. Kári
skaut á markið, Heimi tókst að
hálfverja skotið, en Jón fylgdi
fast eftir og rak endahnútinn.
Þegar hér var komið sögu,
bjuggust flestir við, að „stórburst
væri í aðsigi. En KR-ingar voru
ekki á því að gefa sig. Á 25. mín-
útu gaf Gunnar Fel. fyrir frá enda
mörkum vinstra megin, Öm Stein
sen var vel á verði og skallaði í
markið af stuttu færi. Þama var
Helgi Dan. ekki með á nótunum.
Fimm mínútum síðar kom svo
jöfnunarmark KR, 2:2. Það var
Sigurþór Jakobsson, sem rak enda
hnútinn eftir að hafa fengið s
ingu frá Gunnari Guðmannssyni,
Sigurþór var greinilega rangstæð
ur, og furðulegt að línuvörður
skyldi ekki gefa merki um þa
Þama fékk KR mark af „ódýra
markaðinum“. Á 32. mínútu náði
svo KR forystu, 3:2, fyrir hreinan
klaufaskap Helga Dan. í markinu
sem vægast sagt átti mjög slæm-
an dag. Helgi hafði varið lang-
skot frá Gunnari Guðmannssyni,
ep hélt ekki knettinum. Gunnar
Felixson eygði strax möguleika,
fylgdi eftir og fékk skorað. —
Enn höfðu KR-ingar ekki sagt sitt
síðasta orð í fyrri hálfleik, því
á 45. mínútu bættu þeir 4. mark-
imt við. Gunnar Felixson gaf fyr-
ir frá hægri, jarðarbolta, sem
Gunnar Guðmannss. afgreiddi lag
lega í markið. Þama fékk Helgi
engum vömum komið við, en alla
sök á markinu átti aftasta vörn
„landsliðsins", sem ekki var á
sfmnn stað. — Þannig lauk sem
sé fyrri hálfleik, 4:2, og var hann
allur Skárri en sá síðari.
Jón Jóhannsson lagaði stöðuna
fyrir „landsliðið“ á 16. mín. síð-
ari hálfleiks, þegar hann skoraði
laglega af vítateigslínu. Hann fékk
sendingu frá vinstri og afgreiddi
knöttinn viðstöðulaust, sem fór í
stöng og inn, 4:3.
Síðasta mark leiksins kom svo
á 42. mín. Nú var það Gunnar
Fel., sem skoraði eftir fyrirgjöf
frá Sigurþóri. Hann skaut rétt
innan við vítateigslínu og knött-
urinn hafnaði örugglega í netinu.
án þess, að Helgi fengi við nókk-
uð ráðið. — Með þessu var rétt-
látur sigur KR endanlega innsigl-
aður.
Sem fyrr segir var hér um til-
þrifalítinn leik að ræða, þrátt fyr
ir þá staðreynd, að hinir 22 leik
menn teljast til þess bezta, sem
við eigum í dag. Auðvitað má
segja, sem svo til afsökunar, ef
það er þá nokkur afsökun, að leik
mennimir hafi í sjálfu sér haft
til lítils að vinna. En engu að síð-
ur verða knattspyrnumenn að at-
huga, að þeir eru ábyrgir gagn-
vart hinum fjölmörgu áhorfendum
sem koma til að sjá góða knatt-
spyrnu a. m. k. til að sjá þó knatt
spyrnumenn okkar berjast af al-
hug.
„Landsliðið" náði aldrei vel
saman, ef undanskildar eru fyrstu
20 mínúturnar. Lítið mun hafa
verið gert til að skipuleggja leik
liðsins fyrirfram, en skömmu fyr-
ir leik hafa liðsmenn líklega ver
ið beðnir um að leika „4—2—4“,
sem ekki tókst að útfæra að neinu
leyti. Næstum allan tímann voru
fremstu sóknarmenn aðeins 3, þ.
£. Jón miðherji og kantmennimir
Jón Ólafur og Hermann. Fyrir
aftan þá voru svo Kári, Skúli
Ágústsson og Jón Leósson. Fyrir
bragðið var um allt of einhæfan
sóknarleik upp miðjuna að ræða,
sem ekki var árangursríkur til
lengdar. Jón Jóhannsson reyndi
ýmislegt í miðherjastöðunni, —
tókst dável upp stundum, en hafði
ekki alltaf árangur, sem erfiði.
Kári átti .góðan kafla til að byrja
með — og Jón Leósson var oft
iðinn, en hugsar lítið um stöðuna.
í heild má segja, að aftasta vöm
in, Árni, Jón Stefánsson, Matthí-
as og Guðjón Jónsson, hafi komið
vel frá leiknum, ef undanskilinn
er þátturinn í kringum 4. mark
KR. Helgi Dan. átti afleitan leik
og hélt boltanum illa.
Hjá KR var Sigurþór sá, sem
barðist mest og baráttuvilji hans
er til fyrirmyndar. KR reyndi að
leika „4—2—4“ með Svein Jóns-
son og Þórólf, sem tengilið milli
sóknar og vamar. KR virðist
ganga illa að útfæra þetta án
Ellerts. í leiknum á sunnudags-
kvöld fannst mér Þórólfur ekki
gæta stöðu sinnar sem skyldi og
þá var oft mikið að gera hjá
Sveini. í framlínunni átti Gunnar
Guðmannss. góðan fyrri bálfleik
og Gunnar Fel. barðist vel.
Þess má geta, að nokkur meiðsli
urðu í báðum liðum. Hörður Fel-
ixson varð að yfirgefa völl síð-
ast í fyrri hálfleik, Jón Stefáns-
son fór út af í síðari hálfleik og
sömuleiðis Hreiðar Ársælsson.
Dómari var Einar Hjartarson.
MOSFELLSSVEITRA . . .
Framhald af 8. síðu.
en þar sem hann liggur nú, og
var illa ráðið, að sú leið skyldi
ekki valin, þegar v.egurinn var
byggður upp. En það var ýmis-
legt sem því olli. Persónuleg
hagsmunasjónarmið einstakra á-
hrifamanna munu hafa ráðið
mestu um, hvaða leið var valin.
Sú tillitssemi kunningsskapar-
ins hefur orðið nokkuð dýr, þótt
um það þýði ekki að fást hér
eftir. En úr þessu má nú bæta
ef vilji er fyrir hendi. Úr því
gera skal nýjan aðalveg, sem á
að geta fullnægt umferðarþörf-
inni um fyrirsjáanlega framtíð, á
auðvitað að leggja hann þar sem
hagkvæmast er. Ber þá fyrst að
taka tillit til stytztu færu leiðar,
góðrar undirstöðu og helzt nær-j
tæku efni til uppfyllingar. Fari
. þetta allt saman, ætti það að
auðvelda valið.
Af íramansögðu verður að
draga þá ályktun að heppilegasta
vegarstæðið fyrir hinn nýja aðal-
veg sé sem beinust leið frá Ell-
iðaánum að Grafarvogi og helzt
yfir voginn um Síldarmanna-
garð. Þaðan ætti vegurinn að
liggja fyrir Hallsholt (vestanvert
við Keldnaholt) fram hjá Korp-
úlfsstöðum, fyrir neðan Blika-
staði, beinustu leið að Langa-
tanga og þar yfir Leirvoginn.
Þaðan beint að Kollafirði um
Helgusker og vestanvert við
Varmhóla. Yrði þar komið á nú-
verandi aðalveg.
Vera má að sumum sýnist sem
nokkurs skýjafars gæti í þessum
tillögum, en menn ættu þá jafn-
framt að beina huganum til fram
tíðarinnar, þegar „Stóra-Reykja-
vík“ er komin upp að Kollafirði
og upp að Esju, með miklum
hafnarmannvirkjum í Qeldinga-
nesi og báðum megin Þernueyj-
arsunds. Ætli einhverjum þætti
þá ekki nokkurs um vert að aðal-
umferðarbrautin til Vestur- og
Norðurlands, lægi beinustu og
stytztu leið gegnum þá ný-
byggðu, sem koma hlýtur?
Vegagerð á þessari leið er til-
tölulega auðveld — Sunnanvert
við Langatanga er há melalda,
sem myndi meira en nægja í há-
an og breiðan vegargarð yfir
Leirvog með einni brú miðsvæð-
is eða að norðanverðu. Strauma
eða ísabrot þarf ekki að óttast
þarna fremur en um stöðuvatn
væri að ræða, að undanskildum
áhrifum flóðs og fjöru.
Þegar kemur að Kollafirði, er
aðstaðan svipuð, nema að því
leyti að í stað melanna sunnan
við Leirvog er þarna „ekkert
nema urð og grjót“, sem nægja
myndi í margfaldan umferðar-
garð þvert yfir fjörðinn.
Vera má, að garður þarna yfir
gæti einnig orðið að gagni fyrir'
klakstöðina í Kollafirði, því mik-
ill sjór yrði fyrir innan þennan
garð. — Þessi leið, sem hér hefir'
verið rætt um, er mörgum kíló-
metrum styttri en sú, sem nú er,
farin. Hvergi þarf að óttast
snjóalög eða árennsli, hvernig'
sem viðrar. Og færri brýr þarf
á þessari leið en annars staðar,
hvar sem farið yrði. Aðeins ein
yfir Leirvog og önnur yrði yfir
Korpúlfsstaðaá, sem hlýtur að
koma hvar sem vegurinn verður
lagður. Einnig má benda á, að
ef þessi leið yrði farin, væri
hinn illræmdi Kleifa-kafli úr
sögunni og þá ekki lengur sá
farartálmi, sem hann oft hefir
verið.
Þá má benda á það, ef vegur-
inn yrði lagður eins og hér er
lagt til, má byggja hann frá
grunnj og fullgera alla leið, án
þess að þurfa nokkurs staðar að
taka tillit til umferðarinnar, sem
nú er. Þetta yrði nýr vegur á
nýrri leið, sem þyrfti ekki að
vera í neinum tengslum við aðal-
umferðarleiðina, fyrr en hann er
fullgerður. Og að geta byggt
upp veginn við slíkar aðstæður,
hlýtur að vera nokkurs virði og
auðvelda framkvæmd verksins.
KAUPFELAG EYFIRÐINGA
AKUREYRI
G.Þ.
ORÐSENDING
FhamhaJd af 6 síðu.
venjulegur eins árs húsmæðra-
skóli, þó mun meiri rækt lögð við
kynningu kristilegra og þjóðlegra
bókmennta, enda er núverandi eig
andi skólans þjóðkirkja íslands, er
gjarnan mun vilja að dvöl nem-
enda á Löngumýri megi gefa þeim
gott veganesti inn á lífsbrautina
og færa þá feti framar í áttina til
andlegs þroska.
Enn er hægt að bæta við nokkr-
um nemendutn fyrir næsta vetur.
Þá má geta þess, að komið get-
ur til mála, að skólanefndin leigi
skólann á Löngumýri í sumar sem
dvalarheimili fyrir kyrrlátt fólk
eða ferðamannahópa.
Hittumst hraust og glöð 30. maí
n. k.
Vinarkveðja,
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
LISTDÓMARAR
Framhald af 9. síðu.
þykja vænt um þetta land.
Mér kom ekki til hugar að sýn-
ing þessi væri hugsuð sem orrusta
við einn eða neinn, heldur leit ég
svo á að hún væri einungis tæki-
færi, sem félögum þessara sam-
taka væri gefið til sýningar á
verkum sínum. Mér er vel kunn
ugt um að flestir þeirra er þarna
sýndu njóta almenningsálits og
viðurkenningar en ég hygg það
vera verkum þeirra að þakka, þess
vegna virðist mér ekki nema sann-
girnismál að Myndlistafélagið eigi
sinn hlut að máli t. d. þegar ís-
lenzk listaverk eru sýnd erlendis
Sá kafli greinarinnar sem fjallar
um þátttöku gesta, er mér óskilj
anlegur. Hver á nú að sortcra
þennan hóp? Gæfan forði oss frá
því að draga listamenn í dilka
Ættum við ekki heldur að láía
okkur nægja að skilja listina í
listinni- Sannur listamaður þek.c-
FERÐAFÚLK
Ef þér komið til Akureyrar þá munið að
mest og bezt fáið þér að borða hjá oss.
VeriS velkomin
CAFÉTERIA KEA
Akureyri.
TRESMIÐAVELAR
j ,
Útvegum alls konar trésmíðavélar frá um-
boði okkar WMW — EXPORT, Berlin.
Vélijn sem myndin er af er meðal margra ann-
arra á sýningu okkar sem er opin þessa íagana í
vélasal Húsasmiðjunnar, Súðavog 3. Sýningin
stendur til 31. maí og er opin daglega klukkan 5—
10 e. h. (laugardaga og sunnudaga kl. 2—7 e. h.).
Vinsamlegast skoðið sýninguna.
Berlin W 8
Þýzka alþýðulýðveldið
Haukur Björnsson
Pósthússtræti 13
Reykjavík
ist einmitt á því að hann fellur
hvergi algerlega í flokk, heldur er
hann sjálfur. Svo er um alla sem
trúir eru sjálfum sér, hvaða list
grein sem þeir stunda, eins þó
að þeir stundi enga list aðra en
þá að lifa.
Listamenn og gagnrýnendur
þeirra (stundum sama persónan)
hafa hagað sér í listum svipað og
aðrir hafa gert í stjómmálum
Þeir hafa stofnað harðsnunar klík
ur jábræðra og tækifærissinna sem
beitt hafa áróðri og kunningsskap
sjálfum sér til framdráttar. Hóg-
værðinni megum við aldrei gleyma.
Land okkar er fámennt og orrustan
um fsland stendur enn. Forðumst
undirferli og deilur, en ástundum
heiðarleik í lífi og list. Nei, orrust
an er ekki töpuð og það erum
við sem eigum að sjá til þess að
hún tapist ekki.
VERÐUR JOHNSON ...
Framhald af 7. síðu.
eða varanlegt frjálslyndi hans
er, fyrri en unninn sigur í
nóvembermánuði næstkomandi
veitir honum frelsi til að fara
til fulls eftir eigin geðþótta.
VERKALÝÐSSAMTÖKIN,
mannréttindasamtökin og fjöl-
mörg samtök frjálslyndra fylkja
sér um Johnson eins og sakir
standa í þeirri bjartsýnu von,
að ef þau fylki sér nógu fast
um hann muni þeim takast að
breyta honum með hægum
þrýstingi og gegnsýringu. Stefn
an, sem, hentar Johnson í dag,
kann að verða ákveðin sann-
færing hans á morgun. Eg er
að vísu ekki með öllu trúaður
á þá bjartsýni, en viðurkenni
þó, að hún sé reist á nokkrum
rökum.
Forsetar eru eins og aðrir
menn að því leyti, að eð þeir
hneigjast að skoðunum þeirra,
sem veita þeim einlægasta og
traustasta fylgd. Ennfremur ber
að minnast þess, að hinir frjáls
lyndu hópar eru sterkari og
íhaldsmennimir tiltölulega veik
ari í Demókrataflokki Banda-
ríkjanna sem heild en í Texas-
fylki Það ætti að hafa nokkur
áhrif á þann stjórnmálamann,
sem ósjálfrátt hneigist til að
taka sér stöðu í miðri fylkingu,
þar sem hann er staddur hverju
sinni.
(Þýdö úr New York Post).
T í M I N N, þriðjudagur 26. maí 1964. —
13