Vísir - 24.12.1934, Blaðsíða 5

VÍSIR
GLEÐILEG JÓL!
Verslun
Davíðs Kristjánssónai
Skó lavörðust íg.
og sli'ax þegar hún er búin að
liafa upp boöskap Urðar, dreg-
ur Jnin Jjólíina tii sín og iokar
henni með liáiun smelii. „Þú
heimtar í'rið,“ segir liúu við
bókina, „en þér lieíir vist eklci
doltiö i lmg, aö neitt þessn líJct
gæti komiö fyrir. Þeíta, sem
þessir vondu, ræningjar bafa
gert við systur sína, mundir þú
eJdvi vilja láta óhegnt. .Og eg
vil gefa lif mitt, ait senx mér
þykir vænt um og alt sem ham-
ingja kallast, lil þess að lienn-
ar vcrði liefnt. En nú kem eg'
þér undan, þvi það eru aðrar
kenningar en þínar, sem eg
ætia að hlusta á i kvöld,“
IIúu setur Jjóicina á hennár
vanaiega stað uppi í skápnum
og suýr sér að karlmönnumim.
Það er búið að eggja þá svo,
að þeir eru tilljúnir til livaða
stórvirkja sem er.
Pabbi stendur upp og fer til
Urðar, sem situr og' klappar
kettinum og tekur upp aftur
og aftur þuíu sina yi'ir lionum.
Þaö er cklci Jiægt að sjá,
livort liún veit, Ixvað hún er
að gera núna. Það er erfítt að
trúa því, að liún liafi fulla með-
vitund. Það lítur belst út fyr-
ir, að áður en hún söklc svona
djúpt í aumingjaslcap, hafi hún
hugsáð séi', Jivað hún skyldi
gera, ef liún gæli flúið burtu
frá ræningjunum, og' að hún
tali nú og vinni að setlu marki,
án þess að vita lengur sjálf
hvað bún er að gera.
Pabbi stendur og liorfir nið-
ur á liana. Æðarnar tútna
meira og meira út á enni hans
og röddin er liás og undarleg,
þegar hann lalar,
„All tii þessa,“ segir hann,
„liefi eg vex-ið friðsamur mað-
ur og elcki ráðist á neinn mann
af konu fæddan. En fyrir þetta,
livernig farið liefir verið með
Urði, ætla eg að liefna að liætti
feðra minna, án þess að Jjiðja
um lijálp fógeta eða léns-
manns. Ef einhver er, seni vill
lcoma íneð méi’, þá er það gott,
annars ætla eg að taka byssu
mína og gei-a einn út um þetta
mái.“
Bróðir Urðar, sem var aðeins
fimm ára, þegar Jienni var
rænt, liefir lengi staðið og níst
tönnum, án þtíss að taka eftir
því sjálfúr, og maðui’inn, sem
álli að giftast Urði, hefði lienni
eklci verið stolið, stendur þarna
náfölur, og dregur andann svo
þungt, að það er líkast lxryglu.
Þeim léttir báðum milcið við
orð pabþa. Einmitt það, að
mega fara á móti ræningjun-
um og slcjóta þá eins og hunda,
er eina svölunin á liefndar-
þorsta þeim, sem býr i hjört-
uni þeirra.
Þegar Magnhildur heyrir
manninn sinn segja, að hann
ætli að fara með pabba, liætt-
ir lxún að grála, lyftir stolt
liöfðinu: „Nú er eg fegin, Urð-
ar vegna, að eg er gift þér,“
segir liún. „Værir þú elclci mað-
urinn minn, þá liefðir þú eklci
verið staddur hér i kvöld og
pabbi liefði eldci haft annan
eins bardagamann og þig við
lilið sér.“
Eftir þetta liætlir liún öllum
harmalölum og fer að l>úa karl-
mcnnina út. Hún tekur fram
fötin þeirra, og gætir vel að
sokkum þeirra og skóm, belt-
um, lmöppunx og gjörðunx, lil
aö vera viss um að alt sé stci'Jcl
og ixeilt. Því á svona ferð rná
eldcert bila.
Pabbi fer úl til nolckurra af
nágrönnum síiium til að sjjyrja
þá um, livorl þeir vilji lijál])a
lionum. Sonurinn og tengda-
sonurinn eru heirna, til að gera
aö byssum sínunx og púður-
liornum og bi’ýna lmífa sína,
tii þess að þeir Jjíii vel.
Allir eru þó búnir með verk
sín í tælca tíð, og þá fær Magn-
liildur þá lil að liátta. Sjálf
segisl liún þui’fa að vcra á fót-
uni, til að Jxúa út nesti lianda
þeiin.
Auminginn nýkomni liefir
dregið saman Jirúgu af jóla-
háhuinum í flcti lianda sér, og
þar Jiefir hún sofnað. En að
Tá liana til að leggjasl i rúm
’er ómögulegt.
f)að verður liljótt í lcringum
•Magnliildi, og i kyrðinni lmgs-
’ar hún um þessa stund fyrir
jfáum tímum síðan, þegar allir
sátu friðsamir og rólegir sam-
au og hlustuðu á boðskap cngl-
anna til friðarkonungsins
milcla,
Síðan hugsar hún um að bún
sjálf kom biblíunni undan, eins
og liún áliti, að þeir ættu nú
að takast verlc á hendur, sem
væri á móti kenningum liennar.
En núna vill hún ekki trúa
því, að þvi sé þannig varið. Það
er eklci ællast lil að þeiin, sem
myrða og slela sé fyrirgefið.
Ilún veit auðvitað, að Jesús
fyrii’gaf böölum sinum, en það
var alt öðru máli að gegna.
Hann sagði sjálfur um þá, að
þeir vissu elclci hvað þeir gerðu.
En þeir, sem fara þannig
með saklausa manneskju, að
liún er eins pg vilhdýr, þcgar
lxún lceniur lxeim aftur, — á
elcki að liegna þeim? Eklci vill
guð þó, að þeixxx sé óliegnt?
Meðan lxún er að liugsa unx
þelta, finst lxenni liúxx lieyra
dálítinn þyt. Hann cr svo veik-
ur, að það er varla lixegt að
greina haixn. Það er eins og
þytur af ofurlitlum fiðrilda-
vængjum.
Hún fíýtir sér til dyranna og
opixar þaér. Þarna fyrir utan
lieyrir hún vel þennan létta þyt
og þegar lxún réttir út lxönd-
ina, fellur lcöld og vot flygsa á
haixa.
Það er farið að snjóa. Það
er fyrsti snjórimx á vetrinum,
og' Jiaxxix fellur einmitt í kvöld!
Og nú, þegar farið er að
snjóa, má Jjúast við að það
lialdi áfranx, þangað til fann-
irnar lxlaðast upp eftir ölluni
veggjunx.
Magnliildur stcndur eins og
ráðþrota. „Er þetta svar lil
mhx?“ spyr hún.
Þxxð er þegar fallinn svo mik-
ill snjór, að jjau s]xor, sem Urð-
ur Iiefir látið eftir sig, eru af-
nxáð. Urður sjálf getur engum
leiðbeint. Og þó lxún yrði lieil-
brigðari og greinabetri, þá gæti
hún eiðs síns vegna aldrei sagt
meira, en hún liafði sagl í dag.
Það lítur út eins og ræningj-
arnir eigi að sleppa. Engin ferð
til ræningj abælisins verður far-
in að morgni.
Magnhildur stendur og bitur
sainan tönnunum og liorfir á
þegar snxáflygsurnar falla. —
Eklcert er eiiis kyrlátt og svpef-
andi, ekkert eins vcl lagað til
að friða slcapið. Það er eins og
snxávængjaþytur, friðarkveðja
frá jólaliimninunx.
Ilún fer inn í stofuna og lok-
ar lxægt á eftir sér liurðinni.
Síðan lekur lxún Jjókina ofan
af híllunni og fer að ljlxxða í
lienni.
„.Tæja, þctta vildirðu ekki
einu sinni leyfa," segir hún.
„Elclci einu sinni þetta.“
(E. þýddi).
cOE. s>!4- jM'fe- ^!4. S!4- oM4. -S14- ÓVc. £¥■£. cM4. ■&'¥£- -^14. .^14. ^14. ^Ve. .^!4. -^14- -^14- .^14. cM4. ^Ví. ^>4.
§ás> §&■ gte sís. ste
G L E Ð I L E G .1 Ó L !
II úsgagnaversl un
Kristjáns Siggeirssonar.
_v\'4.
oM4.
_^V <i-
Ék
Ék
^14. cM-E ^V/í. ^V/., ^14. .JS'Au .^'4. ^14. ^Vc. ^14 ^14 ,vM4. _jV4. .^4. ^'4. _S'4-
"éó? éó> ZáS> é& éáS> SáS é& && éág> ááS> W? éó é& &fS> é& §3S> §4^ SáS éáS
. c>V4. ^v/i, ^vo ysi/-, .^14. .^14. ^>14. ^14. ^14. 0,14. ^14. ,vV4. ^.'4. ^14. ^14.
9 SáS> §&S> SáS> Sáíp SáS> Sáií> Sáíp Sá5> éS?
G L E Ð I L E G J Ó L !
0V4.
Ék
^'4.
Ék
vV4.
afe>
^14.
Ék
Slippfélagið í Regkjavík.
án
0V4.
Æ
0M4.
S4»
4.V4.
0V4.
Éé
^14.
^14.
0-V4.
S'/j. ^14. ^14. 4M4: ^14, ^14. ^v^ vV.4 ^4. ^14. ^14. ^v.o ^14. ^.'4, _>V4_ A14. ^14. vSi4_ ^14. _vV4. ^,14. ^.14. ^14. ^14. ^14. ^14.
évif éS> EáS 'Á-iVj? ír-íS? é~*? 2ÍS> Eöíí> Eáw? éS? EAS EáS Sis EáS
vfó/czódur.
Eftir Richard Beclc.
Sem fögur Ijóseg mitt í húmsins hafi
oss hlæja’ að nýju blítt við sjónum jól.
Með stjörnukrónu, kærleiks geislastafi,
þau Icoma eius og langþráð morgunsól.
Þau færa birtu’ og yl í bæinn katda,
og berar merkur hýrgar þeirra skin;
þau vekja’ og gtæða vönarneistann falda
í veikum brjóstum, yngja gamlan hlyn.
Í klukkna-liringing sigursöngvar óma;
frá sæ að iind þeir boða nýjan dag;
þar heyrast sjálfar raddir himins hljóma,
og hjörtun vermir þeirra dýrðartag.
Þar talar h a n n, sem herra lífs og dauða
var hér á jörö, í ástarblíðum róm;
hann kennir enn um konungstign hins snauða,
um konunglegrar sálar ríkidóm.
Hans lífsorð hljómar hátt i klukknaslögum
um helgiþögla, stjörnubjarta nátt;
hann býður heim, að lúta kærleikslögum
og lifa undir merki hans, í sátt.
Hans lausnarorð sem leiftur-viti bendir
til latids, úr sævar-Jirakning, mæddri þjóð;
hans máttarorð þá morgungeisla sendir,
sem myrkrið flýr; þeir kveikja andans glóð.
vV4.
Æ
.vS'4.
Æ
jM4.
^14.
A-
_vV4.
E ÚV4. ^14. 4M4, -A!4. cö'4. jM
-E N-14, .A'4. 0V4. e'4. 0,14, ^4. ^14. vV4 <>'/
A' .
^'4- ^14. x>v/.'_ ^14. _<S'4_ evV-E _<S14- N>
Éaá> éé? éó ÓÓf §4á> Jj
GLEÐILEG JÓL!
Reiðhjólaverksmiðjan Fálkinn.
m &
Al/, —á'
GLEÐILEG JÓL!
Smjörlíkisgerðin Ásgarður.

^,14. 0.14. ^14. v\'4. v\»4.
S'4-
Sk
_vV4-
^Ve.
Ék
_vý'4_
^14;
Ék
Ék
G LEÐILEG J ÖL!
Verslunin VÍSIR.
Vísir-útibú.
Ék
^14.
_vs'4.
Ék
.^14
^14.
0V4.
^'4.
_vV4. S'4. ^'4. ^14. ^'4. -M4. Ns'.'í- ^'4. ^-4. cM4. .vS'4. ^14. ^>14. ^>14, ^14. ^14. ^14, .^14. ^14, ^14 ^'4. ^14. ^4, ^14. ^14. ys'4.
'ríiivi Eö§> í*S> SáS> S4§> EúS> EdS> EiiS> SÍiS> EáS* EáS> öAó EáS EáS éS? SáS EáS í,:'cú eAS> 2As sAs

Óska öllum mínum viðskiftavinum
GLEÐILEGRA JÓLA É>
og góðs og farsæls nýárs, með þökk fyrir við- ^
skiftin á liðna árinu. &
VERSL. VAÐNES. £>

GLEÐILEG JÓL!
Mjólkurfélag Reykjavíkur.
Öskum öllum okkar viðskiftavinum
GLEÐILEGRA J Ö L A.

GLEÐILEGRA JÓLA
óskar öllum
BLÓM & ÁVEXTIR
^ ^ A ^ ^
3