Vísir - 20.06.1935, Blaðsíða 7

VÍSIR
l'W V
7
VÁTRYGGINGARHLUTAFÉLAGIÐ
AF 1864.
Líftryggingar.
Félagið veitir allar tegundir af líftryggingum, svo
sem líftryggingar með úlborgun, ævilangar líftrygg-
ingar, n e m e n c] a t i'v g gi n g a r, höfuðstólstryggingar,
barnatryggingar, lifeyristryggingar o. fl. Trygging
ar fyrir alt að 10.000.00 krónum öðlast gildi þegar i
stað, þó að læknisskoðun hafi eigi farið fram.
Bpunatryggingap.
Félagið veitir allar tegundir brunatrygginga. Það
hefir greitt flestar og stærstar brunabætur hér á
landi.
J>jófnadaptryggingai*.
Félagið er eina vátryggingarfélag'ið hér á landi,
sem tryggir gegn innbrotsþjófnaði. Þær tryggingar
miðast þó fyrst um sinn aðeins við Reykjavík.
Ábypgðaptpygginga*-.
Félagið er eini aðili liér á landi, sem veitir þessa
tegund af tryggingum. Þar sem það er nýbyrjað á
þeirri starfsemi, þykir rétt að skýra hér frá, i hverju
hún er fólgin. En þessar tryggingar eru i því fógnar,
að sá sem tryggir sig, fær greiddar þær skaðahætur,
sem hann, fjölskylda lians eða starfsfólk liefir valdið
öðrum, og ganga skaðabæturnar þá til þess aðila, sem
orðið hefir fyrir tjóninu og gert hefir skaðabóta-
kröfu. Þessi tegund trygginga er nijög að ryðja sér
til rúms erlendis, og er þar talin bráðnauðsynleg.
Tpyggið alt ú sama stað.
Iðgjöld og skilmálar félagsins eru
hagkvæmari en víðast annars-
staðar.
Aðalumboð á fslandi er:
Vátpyjjgingarskrifstofa
Sigfúsar
Sig li va t ss on a r,
Lækjargata 2.
Reykjavík.
Sími: 3171.
ur viS, a6 mér veröi stundum hugs-
að til sveitabaðstofunnar, sem eg
nefndi, er eg heyri talað hástöfum
um íslenska sveitamenningu. Slík
hýbýli væru nú sjálfsagt talin ó-
hugsandi geymslustaSir fyrir stór-
glæpamenn og aSra óvini þjóðfé-
lagsins hvað þá samastaðir handa
hinni uppvaxandi kynslóð, sem á
að erfa landið.
Eg biö velvirðingar á því, að eg
hefi enn naumast gert annað en
líta á það, sem miður hefir farið
i byggingarstarfi forfeðra okkar.
En eg hefi orðið að gera þetta
til þess, að rétt ljós félli á þau af-
rek, sem nú er verði að vinna i
islensku byggingarstarfi. Ef eg
væri spurður að því, hvar íslenska
menningu væri einna helst að
finna, mundi eg benda á Reykja-
vík og bæta því við, að mér fynd-
ist stakkaskipti þau, er höfuðstað-
ur okkar hefir tekið á «iðustu ára-
tugum, bera vott um hvað mestan
og almennastan manndóm af öllu
því. -em gert hefir verið á íslandi
á ]je-sari öld. Við hlið þessara um-
fangsmiklu umbóta gnæfa auð-
vitaS einstök afrek eins og stofn-
un Jíimskipafélags íslands, Sjó-
vátryggingaíélags íslands o. s. frv.
En nýju hverfin, sem risiS ’nafa í
Reykiavík á siðustu árum, eru frá
minu sjónarmioi svo mikill menn-
ingarauki, að þau fvlla mann nýrri
trú á mátt og megin íslensku þjóð-
ai innar.
Eg hef ott orðið fyrir því, vilj-
andi og óviljandi, að sýna útlend-
ingum Reykjavik, þ. e. a. s. ytra
borðið á hænum. — Það er ekki
allskostar vandalaust verk, ef í
hlut eiga íbúar stórborganna, svo
sein Parisar, Berlinar og Lundúna
eða þó að ekki sé nema menn frá
Stokkhólmi eða Kaupmannahöfn.
En eg hefi altaf haft sömu aSferð-
ina. Rg hefi hyrjað á því elsta cg
endað a því nýjasta. Og mér hef-
ir aldrei brugðist það, aS gestiníir
hafa fylst undrun og aSdáun yfir
þvi. sem gerst hefir í hvggingar-
sögu unga höfuSstaSarins okkar á
siSustu árum. En samúð þeirra
meS þjóS okkar hefir þó náS há-
marki sínu, ef þeir hafa veriS svo
hepnir aS vera gestir fólksins, sem
býr í einhverju húsinu í bænum,
því aS hér er fjöldinn allur af
heimilum, sem stendur aS glæsileik
fylhlega jafnfætis því besta, sem
‘völ er á í erlendum bæjum, aS ís-
lensku gestrisninni ógleymdri.
íslensku byggingarhöldar! —
LeyfiS mér aS heilsa ykkur sem
virkum þátttakendum í menningar-
starfi þjóSarinnar. Ykkur hefir oft
veriS þröngur stakkur skorinn,
því aS hvert hús, sem þiS reisiS,
verSur jafnan fyrst og fremst
aS vera eftir efnum og ástæSum.
En meS vaxandi getu munu verk
\
ykkar • ,.vSa dásamleg. Því lofa
aS minsta kos:- iegurstu bygging-
arnar, sem ni« gi« ta auga okkar
og sál í höfu8-‘aS rikisins. ÞiS haf-
iS á fáurn árum breytt suSvestur-
hlið SkólavörSuholtsins úr grýttu
moldarflagi i glæsilegt, nýtísku
borgarhverfi, sem samborið væri
hverjum höfuSstaS hér í álfunni.
i oksins — loksins eftir meir en
luoo ára lífsbaráttu hér í land-
inu hetir þjóSin eignast kunnáttu-
menn i iryggingarlist og lært tök-
in á bvggingarefni, sem standa
mun óbrotgjarnt um ókomnar ald-
ir, ]iví aS steinsteypau hetir þann
mikla kosl, að hún batnar með
aldrinum eins o^ ■'n'nið og batnar
jafnvel eftir að vínið er tekiS að
spillast. Þvi munu íslensku stór-
hýsin, sem reist hafa veriS og reist
verSa á komandi árum, vavðveita
verk ykkar, tápmikla stétt, og
vitna urn vaxandi vit og manndóm
þjóðarinnar á hinni 20. öld. Löngu
eftir að viS erum öll hnrfin af
leiksviSinu og höfum safnast tii .
feSra okkar, eins og það er orðað
i Gautrekssögu, og löngu eftir aS
rnikiS af skáldskap þeim, sem ver-
ið er nú að punda í fólkið, er
glevmt og tröllum gefið, munu
steinsteyptu musterin, sem hendur
ykkar hafa fjallað um, standa sem
bautar þeirrar kynslóðar, sem
breytti Reykjavík úr óác;álegu
þorpi í myndarlegan höfuSstaS.
Verk ykkar, byggingamenu,
hafa markaS áfanga á þeirri btaut,
sem miSar að því aS gera islensk
hýbýli samboðin fegurS og línum
landsins, sem viS byggjum, ætt-
jarðarinnar, sem viS elskum öll.
Eélag eitt hafði samiS viS skáld-
ið og háðfuglinn Rernard Shaw,
um þaS aS mega taka rödd hans
á grammófónplötu. HiS fræga
skáld staSnæmdist fyrir framan
hljóSnemann og mælti aSeins þessi
orð:
—- A þessu augnabliki eru tveir
miklir menn í heiminum. — Hinn
er Mussolini!
2