Vísir - 24.12.1956, Blaðsíða 29

.1ÓLABLAB ¥ÍSIS
- m
ur en við köstum dómi að öðr-:
' um.“
María kallaði á Sillu og bað?
hana að sjá um matinn fyrir sig,
hún væri ekki vel frísk og yrðil
að leggja sig.
Þegar Eiður kom heim að
borða fannst honum allt eitt-
hvað svo undarlega þögult í
húsinu, næstum óhugnanlegt
tómahljóð í stofunni. Ella kom
framan úr eldhúsi með fram-
reiddan fisk á fati og bað þá
að gera svo vel.
„Hvar er mamma?“ sagði
Eiður.
„Hún er ekki vel frísk,“ sagði
faðir hans, án þess að líta upp
úr blaðinu.
„Er hún þá í rúminu?“
„Já, hún lagði sig.“
Án þess að spyrja frekar, stóð
Eiður upp frá borðinu, fór fram
á ganginn og' gekk hægt upp
stigann. Hann opnaði hjjóð.-
léga hurðina að svefnherbergi
foreldra sinna. Móðir hans lá í
rúminu og hafði dregið sæng-
ina upp fyrir höfuð.
Eiður læddist að rúminu og
hvíslaði: „Sefur þú, mamma?“
„Hvað viltu?“ anzaði hún ekki
óþýðlega.
Hann tyllti sér á rúmið og
lagði handlegginn með var.úð
yfir sænginat sem huldi móður
hans.
„Mér þykir það leitt að þú
skulir vera lasin“, hvíslaði
hann. „Eg vildi svo gjarnan að
þú hefðir getað glaðst með mér
i tilefni af því, sem pabbi var
að segja þér frá. Á allra sein-
ustu ævidögum ömmu minnt-
ist hún á komu þína í þetta hús.
Hún sagði mér, að þú hefðir
komið slipp og snauð, en það
hefði ekkert gert til því þú
hefðir yerið eina rétta konan
fyrir babba minn, — og eins
vona ég að þér finnist um þó
stúlku, sem ég hefi nú ákveðið
fyrir mig.“
María dró sængina ofan af
höfði sér. Hún var rauð og heit
í andliti.
„Hafði amma þín þessi orð
um mig, Eiour?“
„Já, það gerði hún.“
Þetta var annað en. María
hafði haldið um tengdamóður
sína. Og nú fann María til þess,
sem hún hafði ekki nægilega
athugað áður, að það var al-
varlegt mál, að, dæma aðra að
óreyndu. Hún skyldi talta svo
vel á rnóti Rósu að ekki endur-
tæki sig hjá henni sá sarni ótti
og Jiafði gripið hana sjálfa, er
hún kom í þetta hús, að hún
væri eltki velkomin,
„Eg óska þér til. haminsju
með stúlkuna þína, Eiður minn,“
sagði María hlýlega og togaði
son sinn niður að sér og kyssti
hann á vangarin. „Ég kem rétt
strax niður,“ bætti, hún við..
„Mér líður miklu betur núna.“
ý HERGILSEV
0 m m
Á ráðstefnu einni þar sem rri.
a. var rætt uni kynferðisglæpi,
var mættur fulltrúi frá Burma.
Hann hélt ræðu á síðasta fundi
ráðstefnunnar og sagði m. a.:
„Því miður get eg lítið lagt til
þessara mála. Eins og kunnugt
er, er Burma eitt hinna frum-
stæðu landa og kynferðisglæpir
eru óþekkt fyrirbrigði hjá okk-
ur. En þar sem menningin held-
ur nú óðum innreið sína í land
okkar, vona ég, að eg geti lagt
meira til málanna á næstu ráð-
stefnu.“
Framhaíd af bls. 10.
seglasauminn undir bæjar-
stafninum, og ræddum við um
daginn og veginn. Fann _ég að
maðurinn var sögufróður og
minnugur að sama slvapi. Hafði
liann og á takteinum fjöldann
allan af , dulrænum sögum og
fyrirburðúm, og sagði mæta
| vel frá. Og það hygg ég að eng-
! um gesti hafi leiðst í Hergilsey
meðan Sræbjörn, og þau hjón
bæði, áttu þar húsum að ráða.
Alltaf voru nýjar og nýjar sög-
ur á takteinum; enda hafði æfi
hans verið ærið viðburðarík,
en aldrei þvarr kjarkur hans
og áræði meðan honum entist
líf og heilsa.. Ýmsum raunurn
átti Snæbjörn að mæta, eins og
gerist og gengur, en tók þeim
öllum með karlmarfnlegri ró.
Einu sinni lenti hann í skip-
reika og missti þá af sér alla
paenn sína, en hann bjargaðist
nauðuglega sjálfur. Til þeirrar
reynslu hans lýtur þessi vísa:
hans senniJega:
„Ég hef reynt í éljum nauða
jafnvel meira þér.
Á landamerkjum lífs og dauða
leikur enginn sér.“-------
Daginn eítir var Snæbjörn
árla á fótum, og flutti mig til
strandar að Brjánslæk, en kor>>
ekki heim .á bæinn, en þá bjó
þar einhver kærasti vinur hans
séra Bjarni Símonarson, síðar
prófastur. En Snæbjörn fór
þegar um hæl aftur. Ekki
mátti ég koma við að borga
honum farið. Það taldi hann
móðgun við sig og sitt heimili.
Þetta var í fyrsta sinn, sem sá
er þetta ritar, naut stórmann-
legrar gestrisni á heimili þeirra
hjória, en oft síðan með miklum
myndarbrag ' og tilkostnaði, er
sýslufundir voru haldnir þar,
sem oft var. Var þá stundum j
fjölmennt í IJergilsey, en þá
Jék húsbóndinn á als oddi er
flestir voru gestirnir, enda voru
þau hjón samvalin um rausn
og myndarskapj og margur fá-
tæklingurínn átti athvarf þar
um bjargræði, er þá þraut, en
bú þeirra hjóna í blóma, enda
var húsbóndinn aðdráttasamur
bæði til sjós og lands með af-
birgðum.
Um skeið var Snæbjörn
skipstjóri á skútu sem þeir
frændur og mágar áttu saman
og hét „Sigurborg“ var hann
aflasæll og farnaðist vel með
hana. Það var einhverju sinni
meðan hann átti heima í Svefn-
eyjum að hann sigldi inn flóann
með 50 þúsund af þorski eftir
túrinn, að Snæbjörn sá hval
á reki út og vestur af Flatey.
Hann gat komið festum á hval-
inn og færði til Svefneyjar. Var
hvalurinn 33 álna langur, og.
fengust af honum 180 vættir
af spíki og rengi, auk annars.
Gefur þetta góða hugmynd um
aflaföng hans, meðan þrek
hans var enn óbilað, enda
gnægð gaeða vestur þar í eyj-
uriúrrt, sem dugaridi menn
kunnu þá vel ,að hagnýta sér.
Éin’s og' ég héf tekið fram,,
hér að framan, var Snæbjörrr
vinum sín.um mesta tryggða-
tröll, og ef einkenna ætti skap-
gerð hans mætti ef til vill gerai
það eitthvað á þá leið, er einni
bezti vinur hans lét sér umfi
munn :fara: „Ég get ekki hugs-
að mér betri vin en hann, en
vera má að andstæðingurai
hans hafi fundist anda svaifc
frá honum.“
G. J.
Maður nokkur var boðinn í
mikla matarveizlu. Hann var
óvanur að sitja slíkaf veizlur
og spurði vin sinn m. a. hvern-
ig hann ætti að vita hvað bprð-
áliöld ætti að nota með hverj-
um rétti.
„Það er ósköp einfalt," sagði'
vinurinn, „þú tekur bara alltaf
þá skeið, hníf eða gaffal, sem er
lengst írá.“
Þegar þeir hittust næst spurði;
vinurinn hann, hvernig þetta
hefði nú gengið.
„Jú, þetta gekk nú allt sam-
an, en það ætlaði ekki að ganga.
vei að ná hnífunum frá biskup-
unum.“
Angus frá Glasgow var ný-
giftur og auðvitað kom um-
boðsmaður frá vátryggingarfé-
laginu og vildi líftryg'gja hann.
— Jæja, Angus, nú þegar.þú,
ert búinn að gifta þig, verþ'ur
þú að kaupa þér líftryg'gingu.
— . Nei, góði minn, . syc?
hættuleg er hún ekki.
HfUIMIÐ
ao áuauc er
*fl an
aj' barna- ocj kuetipeijó
meát ocj bezt
huetipeiiáum t
, ' L
Liruali
omi
óatinfœn.

ót
i læara ua r o
Sendum gegn póstkröfu Urn landallt.

m ™
F
SkólavörÖustíg ) 8.
- Sími 2779.
prentast
bezt
ef
myndamótin
eru
Laugavegi 1 - Sími 4003