Vísir - 24.12.1956, Blaðsíða 31

.1ÓLABLAÐ' VÍSIS
31
Íivtfkjarék
Súnar 1570 (2 íínur). Símnefhi: „Bernhardo.
Állar tegundir af lýsi,
Fiskimiöí,
Harðfisk,
Kaldhreinsað m.eð
Lýsistnnnur,
Síldartunnur,
Kol í heilum förmum,.
Salt s heilum förituim,
Björgimarháta og hérpinótarbáta
ur aluminium.
J%7f$ íuMkmtm. ítt káild-
hr'eimmmaLrstöð
Solvallagötu 80, Sirrii 3598.

Heiðruðu
viðskiptamenn!
Gerið jólainnkaup yðar tímanlega af:
Pilsner,
Bjór,
Maltöli,
Hvítöli,
Spur Cola,
AppelsiniímonaSi,
Engiferöli,
Grape Fruit,
Áppelsín,
Sódavatn,
Sinalco.
H.F. ÖLGERÐIN
EGILL SKALLAGRÍMSSON
Reykjavík. — Sími 1390. — Símn.: Mjöður.
Frh. af bls. 12.
að yflrmehnirnir útvegu'ðu mér.
hvítan korkhjálm, til þess að'
hafa þegar ég var á dekki. Já,
mér fannst mikið tíl um hlý-
indin og lofaði guð fyrir þau.
Þetta var vetiu’ á norðurhluta
jarð'ar okkar, svo sólin var
nserri éins langt í suðri og hún
komst. aðeins komin norður
fyrir steingeitarbauginn, þess
vegna varð hitinn ekkert líkt
, , . því eins aðgönguharður og
. . , , hann verður a þessum sloðum
hvers staðár á Islandi. Vis&n
fy
Þó áð veizlan væri góð
og virðar fengju spaðið,
hungursneyðin þjáði þjóð,
þegar upp var staðið.
Tveim dögum seinna endui-
sendum við séra Iodd til sinna
rnanná. Ég átti orðastað við
Jiggur leiðin um hann — ég
skal gizka á — 40 mílur á
fleti hæztu lyftunnar, og meira
en helrningur þeirra vega-
lengdar liggur um vatn, sem
virðist hafa verið myndað
með því að veita lækjurn og
srnáám inn á flóaland, sem þar
var. Á leiðinni varð mér mest
star.sýnt á verkvélar og tæki,
sem eru víðsvegar meðfram
skurðrnum, tæki, sem eru
reiðubúin til ýmissa starfa,
annað hvort til viðgerðar eða
annars sem nauðsynlegt er til
viðhalds og til að greiða fyrir
umferð.
virtist hann vera nógu almenni-
legur kari, en ekki gat ég talað
við hann mér til neinnar upp-
byggingar.
Fagurt veður
til Panáma.
Allt fi’á því lcégði StobfrMtay
sérh við mættum þann 23. jdes-' þ ^ Komnm inn -á Colon!
emhér ög þár trl við korntmi ;höfn ,nokkru fyrir ;hádegi þann
til Colon, borgar sém stendur'U0 de?embe). og héldum áfram
við austUrenda Panamaskurðs- inn j skurðffifi seinna og frð'V?St
ins, þann 30. desember, var kþmum til Ba]boa bórgar, sem
• hver dagurmn öðrum fegurrj: ^ndu- við vesturenda skurðs_
þrem til sex mánuðum seinna
á árinu' 98 gráður á Farenheit; Kómið til
sá ég hæzt á brúnni, svo þetta j Kaliforníu.
var bará" sæld; eð vera, sitja.i, . ... „ , . , ,
, , ~ „ í Viðkomum til Balboa klukk-
standa eða íara hvað sem var. . ,
, .. , . . san 5 e.h. 30, des. svo sem fyrr
Vj.ð saummorg skip, þegar viði. T, ,.. .
., ... . >. ■ ■ v , .yt segir. Þa var suhnudagur. Þarna
naJguoumsí,. .skurðmn, ymist , - -.,1, - ,
y , ,'■■■■■■•' „':■' '■>' ■ "■ vorum við allan manudagmn
slefnandi þapgað .eða að koma .■ . ,, ,
■• ■ !- j og logðum ut þaðan klukkan 5
á nýársdag og' sigldum nú i
! háiían Tólfta dag, mest norð-
(N.N.W.), komum
til San Pedi'b Caiiforniu um kl.
9 f.h. þann'12. janúar og stóð-
og blíðari. Hægiátur, kælandi
, blær fylgdi okkur ,$tœ blátt,
hafið, sem breiddist ;Út tí:l hipsy
yzta sjónarhrings. Urn 'öðð míl-
ur suður frá Halifax komum
við inn í útjaðra Golfstraums-
ins og úr því byrjaði að hlýna
í veðri. Smám saman lögðum
. við skjólfatnað okkar til siðúy
svo þegar við höfðum farið fyr-
ir aústurenda Cuba, var fatnaö-
. ut okkar hérumbil á þessa Ieið:
Sokkar, morgunskór^ bræfcpr
sem ná ofan á mitt læri og
, Iéttasta og þynnsta skyxtan
/ sem maður fann. Ekkert háís-
band, ekkert annað, noma bað
5 e.h.
'.J’aramaskurðurinn er rétt
um á'j mílna langur og lyftir
flútningum, ,sem um hann fara
92 fet, í þrem Ivftum hvorum
rneginy ves.tan og austan. Ég
eyddi nær öllum timanum á
stjórnbrúhm, sá eftir að
skreppa ofan til að’-fá bolla af
kaífi, stóð; hér og þar til að j olíuplássið á Long Beaeh, þar
iíöri'a og, stara á hiuti og at- j sem olíuturnarnir rísa eins- og
hafnir og til að reyna.að heyra ! risavaxinn skógur, ég veit ekki
sem mest af 'því sem sagt-var. | hvað hátt eða hvað margir, en
Þar eð lyfturnar eða flóðlok- ! það var nýlunda fyrir fólk eins
ur' skurðs'ms- éru skámrnt frá.j og mig að sjá slík stórvirki.
enduni hans eð'a mynnum, lÉg 'hætti að reyna að spyrja
■um þar; við fulla tvo sólar-
hringay'Ég fpr nokkuð um höfn-
■ínaiy sem er geysistór, varin
öJdubrjótum, énda þarf hún á
lengd og breidd sinni að halda.
Þar voru rétt yfir 300 skip af
öllum stærðum, frá bryndrek-
um til smæstu varðskipa. Svo
fór ég ásamt nokkrum af yf-
ina í bíi og sá og fór í gegnum
spurninga, þegar svarið —
hversu einlægt og góðmótlegt
sem það' er — getur ekki komið
fyrr en maður er kominn að
öðru stórvirki, sem vekur nýja
undrun.
Síðasti áfanginn,
Við tókum þarna vistir og
olíu og létum í haf um kl. 3
e.h. þann 14. janúar. Það var
síðasti áfangi okkar til Esqui-
malt og þangað náðum við kl.
3 é.h. 18. janúar. Öll þessi ferð
frá Panamaskurði var indælt
í allan máta. Veðrið oftast tolítt
og hafið kyrrt margan dag,
stundum eins og spegill. í tvo
daga hrepptum við þó hásúnn-
an æðistorm, en við vorum á
norðurleið hvort eð var, og
stormurinn sakaði okkur ékki.
Síðan lygndi aftur og sólfar
um allari. sjö. En síðustu tvo
dagana var orðið mun kaldara
í veðri og brá til rosa og súð-
vestan storms síðasta daginn,
þegar við sigldúm inn Juan
Fuca sundið, síðustu sextíu
mílurnar, ög þungir skýja-
bólstrar býrgðú útsýn til fjáll-
anna á bsfe'ði b'orö. Bent korn,
með bíl innan hálftíma'eftir að
við höfðum sent festar í land,
og tók mig litlu síðar ásamt
dóti mínu og flutti mig hingað,
þar sem liann hafði útvegað
húsnæði handa mér. Hér verð
ég einhvern óákveðinn tíma.
Húsmóðirin heitir Margrét Sig-
urðardóttir frá Kvíum í Þver-
árhlíð, Mýrasýslu, ekkja, Ein-
ars Brynjólfssonar frá Hreða-
vatni. Þaú hjóh og við höfðúm
verið nábúar og vinir í meir
en 50 ár.
Kæri vinur!
Ég gekk frá framan rituðum
ómyndarlínum fyrir örfáum
dögum, las þær yfir og sá hina
mörgu galla bæði á framsetn-
ingu og meðhöndlan málsins,
en mér gekk svo illa að lesa
mína eigin skrift, að ég sá að
ekki var nema um tvennt að
velja, annað hvort að senda það
eða senda það ekki. Ég hef
aldrei skrifað vel, en síðan eli?
færðist yfir mig hefur mér far-
ið aftur í að skrifa. Stunduro.
læt ég mér liggja of mikið á
og er óþolinmóður og stundum
þykir mér aðstaðan ekki nógu
góð. Sem sagt finn mér allt til
afsökunar nema það rétta, en.
það er nóg til þess að ég gát
ekki hugsað til að endurskrifa
það. Þess vegna, úr því ég af-
réð að senda þetta, þá geri ég
það í trausti snilldar þinnar í
að lesa. ólæsilegt rugl, en sér-
stakléga í trausti mínu á'göfug-
lyndi þitt.
Með beztu óskum.
Þintt einlægur
Cliristian Sivertz.
Éftír að ég' gekk :ffá 'öfanf-
skráðú til pfentunai', hef ég
hitt að niáli Finttbóga Guð-
mundsson prófessor, seni sagðí
mér að Kristján gamli Sívertz,
lifði enn góðu lífi, hann hefði
meira að segja komið til ís-
lands i fyrra eða hitteðfyrra
meira en níræður að aldri tií
þess að heimsækja ættmennj.
og sjá gamla landið.Hann var þá.
enn jafn ern og áður og er
höfð eftir honxun þessi setning:
„Ég heid ég sé hamingjusam-
asti maður sem ég hef kynnst.1*
G. D.