Vísir - 07.09.1957, Blaðsíða 6

6.
Ví S IR
Laugai'daginn 7. september 1957
i _
WÍSIR.
D A G B L A Ð
Vtolr kemur út 300 daga á árl, ýmist 8 eða 12 blaCsíðui.
Bitstjórl og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson
Skriístofur blaðsins eru í lngólfsstræti 3.
EJtotjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8.00—18,00
i Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
• Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9 00—19.00
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F
Vísir kostar kr. 20,00 i áskrift á mánuðL
kr. 1,50 eintakið í lausasölu
Félagsprentsmiðjan hi.
Sundtaug í Vesturbænum.
Það er orðið all-langt, síðan
því var fyrst hreyft, að koma
þyrfti upp sundlaug í Vestur-
bænum. Þeir, sem búa aust-
an til í bænum, hafa haft
miklu betri aðstöðu til sund-
iðkunar í heitu vatni en
Vesturbæingar, svo að ekki
var nema eðlilegt, að um
síðir yrði hafizt handa um
að koma upp laug í þessu
bæjarhverfi. Nefnd vrar kjör-
in til að hafa forgöngu í mál-
inu fyrir fáeinum árum, og
hefir hún verið reiðubúin til
að hefjast handa um nokk-
urt skeið, en eins og oft áður
hefir sta'ðið á fjárfesting-
ai’leyfi, svo að framkvæmd-
ir hafa dregizt úr hófi.
En fyrir tveim dögum var hafizt
handa um að grafa fyrir
sundlauginni, og er þess a5
vænta, að ekki verði tafir á
framkvæmdum, svo að hægt
verði að koma málinu í höfn
nokkurn veginn í einum á-
fanga. þótt eðlilegt sé að gera
ráð fyrir töfum af völdum
veðurs í vetur. Veríur mikill
munur á því, hversu miklu
betri aðstaða verður til þess-
arrar heilnæmu íþróttaiðk-
unar, þegar nýja sundlaugin
verður komin upp, og er
áreiðanlegt, að það dregur
mjög úr sundiðkun, að mik-
iil hluti bæjarbúa treystir
sér ekki, fjarlægðar vegna,
að fara i sundhöll eða laugar.
Enginn efast heldur um áhuga
Vesturbæingá fyrir þéssú
máli, því að þeir liafa sýnt
hann í verki. Einn dag hefir
þeim verið gefinn kostur á
að hlaupa undir bagga með
nefndinni, sem sér um fram-
kvæmdir, og iáta nokkurt fé
af hendi rakna, Svo að laug-
in yrði sem fyrst fullgerð. Á
þessum eina degi gáfu Vest-
urbæingar á annað hundrað
þúsund króna, og er þó rétt
að geta þess, að söfnunin
stóð vart nema stund úr
degi. Liggur því í augum
uppi, að margir vilja leggja
eitthvað á sig til þess að sjá
málinu borgið, enda hefir
framkvæmda verið beðið
með óþrej'ju.
Fáum þjóðum cr eins mikil þörf
á því, að sem flestir sé synd-
ir, og einmitt íslendingum.
Aðrar þjóðir geta stundað
sundið nær eingöngu sem
íþrótt, cn hér á landi fer sá
hópur vaxáhdi, sem þarf að
vera syndur til að bægja að
nokkru frá þeim hættum, er
fylgja sjómennsku og sigling
um. Þess vegna er það eðli-
legt, að lögð sé mikil áherzla
á sundiðkun og sundmennt,
og Reykjavík verður að
fylgjast með í þessum efnurn,
því að í rauninni voru skil-
yrði til sundiðkunar og náms
orðin of lítil síðustu árin, er
bærinn óx scm örast.
ygging sundlaugar fyrir þá,
sem búsettir eru í Véstur-
bænum, er áfangi í barátt-
unni fyrir því, að sundmennt
verði sem almennust hér í
bænum. Væntanlega verður
ckki látið staðar nurnið, þeg-
ar þessi laug ver'ður full-
gerð, heldur haldið áfram og
byggðar laugar í þcim hverf-
um, sem nú eru að verða til
og eru svo fjarri þeim sund-
stö'ðum. sem nú eru til éða
i undirbúningi. að íbúarnir
munu ekki leggja sundlauga-
fei'ðir á sig. F.vrr verður
þessum málum ekki komið í
viðunandi horf. og væntan-
lega búa bæjaryfirvöldin sig
undir frekari framkvæmdir
á þessu sviði.
ASeins vika eftir.
Nú styttist óðum til loka nor-
rænu sundkeppninnar, því
að aðeins rúm vika er eftir
af keppnitímabilinu, er hefir
þá staðið í þrjá mánu'ði. Að
þessu sinni munu ekki alltof
góðar horfur á því, að ís-
lendingar fari með sigur af
hólmi, þótt þeir eigi tiltölu-
lega flesta synda menn, þar
sem reglurnar eru á þá leiðj
að það eitt nægir ekki til
• sigurs.
Þrír stærstu bæirnir á landinu
efna auk þess til keppni inn-
byrðis, því að geíinn hefir
vcrið bikar, sem Reykvík-
ingar, Hafnfirðingar og Ak-
ureyringar keppa um, og
fyrir skemmstu stóðu leikar
svo, að Reykvikingar ráku
lestina, enda mun þátttakan
hér vera mun minni en i
fyrra. Er illt til þess að vita,
því að það munar sannarlega
;um íramlag Rcykvíkinga í
þessari kcppni gagnvart
NorðurlöncU m, og þcir eiga
áð: sý'na, a.ð þeir viíja ekki
síður leggja sig fram en
menn í cðrum bæjum cða
landshlutum. Þeir eiga þess
vegna að stíga á stokk og
strengja þass heit að bæta
hlut sinn til muna þá fán
daga sem eftir eru, svo að
Kivhija off irúanál:
í æUri umsjá.
Þegar Jóhannes postuli fékk
að sjá inn í himinn Guðs, sá hann
meðal annars altari í helgidómi
helgidómanna.. Engill gekk fyr-
ir altarið. Hann hélt á gullnu
glóðarkeri og honum var fengið
mikið af reykelsi til þess að
hann skyldi leggja það við bæn-
ir allra hinna heilögu (þ. e.
kristinna manna) á gullaltarið,
sem er frammi yrir hásætinu. Og
reykurinn af reykelsinu steig
upp með bænum hinna heilögu
úr hendi engilsins frammi fyrir
Guði.
Frá þessu er sagt i áttunda
kapítula Opinberunarbókar.Sams
konar sýn ber fyrir í fimmta
kapítula: Æðstu dýrðarverur
himnanna, sem standa hið næsta
hásæti Guðs, íalla fram fyrir
Jesú Kristi. Þær hafa hörpur og
gullskálar, fullar af reykelsi,
,,og eru það bænir hinna heil-
ögu.“
Kristnir menn eru nefndir heil-
agir í Nýja testamenti vegna
þess að þeir eru helgaðir Guði.
Þessar sýnir Jóhannesar birta
þann boðskap, að kristin til-
beiðsla og bænagjörð ber ilm inn
í himin Guðs — þrátt fyrir allan
mannlegan ófullkomleik sinn.
Og hinir fullkomnu, sem standa
Guði næst, taka bænir, sem bcr-
ast úr duftsins heimi, á gullskál-
ar kærleika síns og vizku. Þetta
cr það, sem kallað er samíélag
heilagra — einnig alls hins stóra
skara, sem vegsamar og .tilbiður
Guð hinna smæstu og lúnna
hæslu.
Sýnirnar eru mótaðar dráttum
írá helgri þjónústu i musterinu
i Jerúsalem. Á hverjum morgni
skyldi einn af prestum musteris-
! ins taka glóðir af brennifórnar-
altarinu og ganga fyrir reykels-
isaltarið inni í Hinu heilaga. Þeg-
ar morgunfórnin haíði verið
íærð við brennifórnaraltarið,
kraup fólkið á kné í forgarðin-
um, og um leið, að gefnu merki,
, lagði presturinn glóðirnar á alt-
i arið og reykelsi ofan á. Reyk-
elsisilmurinn, sem steig upp rá
altarinu, átti að tákna bænir
Gúðs lýðs.
, Musterið í Jerúsalem er fallið,
brunnið til ösku, þegar Jóhannes
fær opinberanir sínar. En þetta
atriði hinnar fornu musteris-
þjónustu var notað til þess að
gefa honum innsýn inn í þann
veruleik, að bænin í Jesú nafni
og Jesú trú er lifandi, ilmrikur
lógi á afli máttarins og dýrðár-
innar. Bænaorð, bænarandvörp
týnast ekki, drukkna elcki i geim-
þögninni, eru cklci kæíð af harki
og vábrestum veraldar. Þau óma
og anga inn.st í kór í helgidómi
jhimnanna. Jarðnesk bæn nýtur
himnesks fulltingis. Hún lyftir
sér ekki á eigin vængjum ttpp að
hástóli Guðs. Hún er hafin þang-
að af guðdómlegu afli.
Þennan boðskap lytur Nýja
testamentið víða. Fvrst og
fremst Jesús sjálfur, þegar hann
segir, að vér skulum biðja í hans
nafni. Að bið.ja í Jesú nafni er að
fela honum bæn sína, fela sig
fyrirbæn hans. Það cr og kallað
að biðja í þeim heilaga anda, sem
ekki sé hægt að segja um þá,
að sinnuleysí þeirra sé um
að kenna, ef sigur vinnst
ekki í keppninni.
biður fyrir oss (sjá t. d. Róm. 8,
26, 34).
Kristinn maður biður ekki að-
eins í samfélagi jarðneskra
bræðra og systra (sbr. Faðir
vor ....), hann biður með gjör-
\ öllum Guðs lýð, að laðan Guðs
anda. Hann blandar sinni veiku
rödd í kórinn stóra og eilífa, þar
þar sem allir englar og höfuð-
englar, himneskar tignir og völd
biðja, með hólpinni Guðs kristni
í dýrðinni, undir forustu hins
blessaða æðstaprests, Jesú
Krists. Þannig er bæn mannsins
tekin í æðri umsjá, fátækt henn-
ar, missýni og magnleysi auðg-
að, ummyndað, helgað, heyrt og
bænheyrt samkvæmt vísdómi og
kærleika hins alskyggna Guðs.
Hallgrimur segir:
i
I
^Bænin ef virðist veik og stirð,
varastu þá að tregast,
fyrir augum Drottins vel er virð.
jVor Jesús fagurlegast
þýðir það allt, þér sýnist kalt
þá hún sker í hans nafni,
ofur það bezt á sér hann mest.
Ei trúi ég Guði því hafni.
Hussein viidi þunga
skriðdreka.
Samkvæmt erlendum blöðtmi
bar Hussein konugur fram óskir
! um það fyrir nokkrum vikiun, að
fá þunga skriðdreka frá Banda-
rik.junum.
Eftir þeim fregnum ao dæma
var því ekki vel tekið í VVashing-
on þá, hvort sem slík liertæki
verða nú send þeim ásamt öðr-
tim, sem þeir hafa fengið loforð
um, eins og getið var í fregnum
í gær.
Ilins vegar lcitaði Bandaríkja-
stjórn hófanna í London, hvort
Bretar gætu látiö Jórdaníu fá
Centurion-skriðdréka. Ein orsök-
in er sú, að Bretar hafa til þessa
lagt Jórdaniumönnum til vopn-
in, og þeir eru vanir brezkum
vopnum.
Gera á tili'aun til að ná upp
flnki saensks herskips, sem sökkt
var 1682.
Herskipið var nýsmíðað er því
var sökkt skammt þar frá, sem
sænska flotahöfnin er nú. —
Nokkru var bjargað skömmu
síðar, m. a. nokkrum af 52 fall-
byssum skipsins. Svo glevmdist
flakið, og sænski flotinn síðar
dýpi, en fyrir einu ári fannst
flakið, og síðan Sænski flotinn
og Sjóminjasafnið hafið athug-
un á, að ná upp skipinu.
Sex kafarar vinna við flakið og
þegar heíur ýmislegt náðzt upp,
stórsiglan, ljónshöfuð með
mannshöfði í gininu o. fl. Flakið
er í svo góðu ásigkomulagi, að
líklegt þykir, að jiað muni fljóta,
er búið er að þétta það og ná því
upp. Það er 50 metra langt og
12 metra breitt.
. í Sprendlingen, bæ mjlli
Frankfurt og Darmstadt, hefur
verið stofnað tii reksturs ó-
, vanalegs gistihúss, — þar er
sem sé ekki tekið við neinum
gestum eldri en þriggja ára. Er
það einkum notað af foreldrum,
sem fara i ferðalög. og vilja
dosa sjálf sig og börnin við
^ f erðalagaerilinn. Kostnaðurinn
Cr 12.50 mörk á dag og læknis-
hjálp innifalin.
„Vandamálið mikla“.
Á. S. skrifar Vísi um áfengis-
bölið, sem hann kgllar ,,\randa-
málið mikla“.
„Það er of sjaldan rætt um á-
fengisbölið, vandamálið mikla,
eigi síður með þessari þjóð, en
mörgum öðrum, í þeim dálkum,
sem standa almenningi opnir til
þess að segja sitt álit. Þó hefur
stundum verið á þetta mál
minnst, í þessum dálki, en fleiri
mættu koma þar fram með sitt
álit, a. m. k. ef eitthvert sérstakt
tilefni gefst til. En frétt sú, sem
Vísir flutti í gær um áfengisböl-
ið í Frakklandi, finnst mér gefa
sérstakt tilefni til þess að minna
enn einu sinni á þetta mikla böl.
Fréttin var um það, að sam-
kvæmt opinberum skýrslum
hefðu yfir 20.000 manns beðið
bana í fyrra af völdum oínutnar
áfengis, þar af yfir 6000 manns
af drykkjuæði.
Það, sem atliyglLsverð-
ast er
við þessa frétt, finnst mér
vera, í fyrsta lagi hversu margir
þeirra eru, sem hlóta þessi ör-
lög, þótt í vínyrkju og milljóna-
landi sé, þegar jafnframt er haft
i huga, að þ\i hefur ávallt verið
haldið mjög á lofti, að i hinum
suðrænu löndum, þar sem menn
daglega og oft á dag hafa vin
urn hönd, kunni menn með vin að
fara, en þegar menn lesa frétt
sem þessa, mun margur hugsa
sem svo, að þótt hvimleitt sé
hversu margir fara illa með vín
á Islandi og víðar á Norðurlönd-
um, séu hávaðasamir og janvel
herskáir, þá sé það sizt verra,
þegar á allt er litið. En hvort-
tveggja er illt og þjóðarháski af
allri ofneyzlu.
l»að, sem ekki kemur
beint frani.
1 öðru lagi er það, sem ekki
kemur beint fram í fregninni, en
í rauninni má augljóst vera, aö
þegar svona margir íalla á {>ess-
um velli, þar sem Bakkus er tign
aður, mun annar hópur, tífalt,.
hundraðfalt, er til vill þúsund-
falt stærri, sem bíður meira og
minna tjón af — andlegt og lík-
amlegt - aí völdum áfengis-
neyðzlu.
Menn heimta bann við fram-
leiðslu kjarnorkuvopna og notk-
un þeirra og jafn\'el við tilraun-
um á þeim. Um þá hættu ræða
allir af þvi, aö húri er ný og mik-
il og augljós, og það er talað um
yfirvofandi tortímingu mannkyns
ef ekki verði afstýrt kjarnorku-
styrjöld. Það er vel, að menn séu
vel á verði. En þegar einhver
hætta býr ávallt með þjóðunum.
, öld íram af öld, jafnvel þótt tug-
’ þúsundir falli i valinn með einni
bjóð, er ekki skorin upp nein her-
ör neins staðar. Menn og þjóðir
verð'a sljóir fyrir hættunni, yppa
öxlum, eru með í baráttunni
gegn nýju hættunum, en gle\Tna
þoim, að mestu, sem ávallt eru
við bæjardyrnar, og því um fáar
raunhæfar aðgerðir að ræða.
Á. S.“
75 manns drukkna
í Pakistan.
Hlaup hefur kotnið í þrjár
stórár í V.-Pakistan og valdið
miklu tjóni.
Hafa flóðin fært mörg þorp í
kaf og sópað Öðrum á brott,
auk þess sem' uppskera verður
fyrir gífurlegu tjóni. Vita'ð er,
að 75 írianns hafa drukknað í
flóðunum.