Forvitin rauð - 01.05.1974, Blaðsíða 17

A3 lokinni sýningu settust áhorfendur, leikstjóri, leikarar (17 konur) o.fl. á rökstóla.
Alyktun var engin gefin \ít að loknum þeim umræðum, enda ekki sett fram nein ”patent”-lausn
á vandamálum (kven-)manna í kabarettinum.
Aftur á móti var gerð snaggaraleg tilraun til þess að fá fólk til að skyggnast í skuggsja.
Það er altend skemmtilegt uppátæki.,
Þegar upp var staðið spurði hver annan: Epum við SVONA?
SONGUR SIGNYJAR
Ég lauk stúdentspráfi létt,
lét mig varða jafnan rétt,
í Háskálanum las ég Xög
við lágikina hvergi rög.
En svo giftist ég Gumma
þá gall við þessi lumma:
1 eðii þínu ertu bara reglulega
kvenleg, Signý.
Ég fár að vinna við mitt fag,
virtist allt mér ganga í hag,
Við lifðum á mínum launum.
Um lambasteik með baunum
var Gummi sífellt að suða
og svona varð ég að puða.
Því í eðli þínu......
ág hlaut mannaforráð fljátt,
varð á fundum eftirsátt
og lífið við mig lék,
lánið aldrei frá mér vék.
En þá um bæinn flaug sú frétt
að frúin væri kasálétt.
Því að í eðli þínu.....
Þá uppháfst stöðugt strit,
stökk og hlaup á allra vit,
þrefalt verk ég þurfti að rækja,
þjána manni, börnum, vinnu sækja.
En þegar ég er að þvo og skeina
þá heyrast allir veina:
í eðli þínu.........
í huga mínum hljámar asskulag
um hugsjánir, frelsi, jafnrétti og
bræðralag.
Við vondan draum ég vakna á ný,
ég veruleikann aldrei flý.
Og þegar ég keppist við Itvöldin löng
þá kannast ég við þennan söng:
1 eðli þínu varstu bara virkilega
kvenleg, Signý.
Þann morgun er ég vakna við mitt áp
í vonleysi ég geng í þeirra háp,
er feta verða fornar sláðir
sem frilia, vinnukona, máðir.
Þann dag, sem ég kasfi metnað minn,
ég mjálma sjálf undir talkárlnn:
1 eðli þínu varstu.........
LOKASONGUR
Hvers vegna þegjum vlð þunnu hljoð
og þótt við tblum, er sem það heyrlst vart^
Hvað gera stelpur, sem langar í ljóðl
að leggja tll svo fjarskalega margt?
Og allir garga:
Hvað er hún að þvarga?
Það heyrlst ekkert í henni.
Hvað ætll sé að röddinnl?
Eiga þá stelpur alltaf að þegja
og aðeins vona að strákar túlki þeirra mál.
Eða upp að rísa og rátta úr kútnum
og reka upp öskur: Ef þlð bara héldutv kjafti,
þá munduð þið heyra í okkar
• __ __ hljóðu sál.
ð, ó, ó, stelpur....
Við brýnum okkar raust svo berist hún um helminn