Morgunblaðið - 24.12.1943, Blaðsíða 25

Föstudagur 24. des. 1943.
M0RG13NBLAÐIÐ
9Ö
Nýtt úr heimi hattatískunnar
^Qnarid
ncjiici (/-Jerc^mann,
ótúíhan,
óem óujra^i ^JKoiLjWoocl
an anduLófaróa
Hjer sjáið þið hvernig vetrarhattatískan ameriska lítur út. Hattarnir hjer á myndinni eru allir
með minkaskinni.
^óá
in eru nomin
L
Enn einu sinni höldum við
jólin hátíðleg.
Jólin eru aðal hátíð ársins
og fyrst og fremst aðal hátíð
barnanna. Löngu fyrir jót fara
þau að hlakka til, og spyrja
mömmu: „Hvort jólin fari nú
ekki bráðum að koma“. Þau
vita, að þá fá þau eitthvað
fallegt í jólagjöf, mikið af
góðum mat að borða, og ný
föt, svo að þau ekki fari í
jólaköttinn.
En hvað vita börnin meira
um jólin? Hvað vita þau um
litla jólabarnið?
Það munu vera barnaskól-
.arnir, sem einkum er trúað
fyrir kristindómsfræðslu
barna. En eigi að síður eru það
heimilin, sem mést hafa að
segja í þeim efnum. Þar er
fyrsti hornsteinninn lagður að
uppeldi barnslns og oftast er
það hann, sem þyngstur er á
metunum. Það verður því ein
af hinum ótal mörgu skyldum
góðrar húsmóður og móður, að
fræða barn sitt um það, hvers
vegna við höldum jólin hátíð-
leg, og segja því frá Iitla jóla-
barninu.
Ætli börnin geri sjer ljóst,
hvaða manneskju þau eiga
mest að þakka, hversu hátíðleg
„hún
ur þeim?
Auðvitað er það
mamma“, sem mestan þáttinn á
í því. Hún hefir verið önnum
kafin frá morgni til kvölds, dag
ana fyrir jólin, því að mörgu
þurfti að ljúka og í mörg horn
var.að líta. En þegar sú hátíð-
lega stund rennur upp, að
kveikt er á jólakertunum, og
innileg jólagleði speglast í and
litum allra, er hún ánægð. Hún
finnur til æðstu gleðinnar, sem
til er, gleðinnar við að gleðja
aðra.
Jólin eru hátíð friðar og gleði.
Þau eru skært.ljós, sem tendr-
að er mitt í svartri auðn skamm
degismyrkursins, sem lýsir okk
ur mönnunum, og fær okkur
til þess að gleyma áhyggjum og
kvíða daglega lífsins um stund.
Hætt er við, að nú verði víða
döpur jól, því að veröldin
öll er í sárum. Á óteljandi heim
ilum ríkir sorg, sem jafnvel
jólin, mdð friðarboðskap sinn,
fá ekki dregið úr. En jólin eiga
ekki síður erindi til þeirra, sem
eiga um sárt að binda og þurfa
huggunar við. Þau eiga ei'indi
til allra.
Nú hljóma Gleðileg jól! Gleði
leg jól! á hverju heimili, og ósk
ar Kvennasíðan lesendum sín
INGRID BERGMAN er ný í
Hollywood, og verður mörgum
starsýnt á hana. í fyrsta lagi er
hún mjög há, fimm fet og átta
og hálfur þumlungur. Hún er
mjög hraustleg, og er fremur
hægt að segja að hún sje krafta
leg en falleg. Hið vel þvegna
rjóða andlit hennar er ekki fall
egt, og það sem kvikmyndaborg
inni finnst furðulegast, er að
hún skuli ekki einu sinni fást
til þess að púðra það.
Henni hefir verið gefið nafn-
ið ..Palmolive Garbo'*. Henni
svipar að því leyti til Garbo,
að hún forðast samkvæmin í
Hallywood. Hún kýs heldur að
fara einförum eða lesa í góðri
bók.
Hún reikar um hæðar Cali-
forniu, herðir vöðva sína og læt
ur húð sína sólbrenna, án þess
að skeyta hið minsta um útlit
sitt.
,,Mjer geðjast ekki að plokk-
uðum augabrúnum eða máluð-
um vörum", segir hún..
Hún hefir ekki sundlaug eða
annan munað á heimili sínu,
eins og flestar aðrar kvikmvnda
dísir. Hún hefir búið í tveggja
herbergja íbúð, þar til nú ný-
lega að hún færði út kvíarnar
og flutti í íbúð með fjórum her-
bergjum. Hún' hefir engu að
síður mikil laun. Eftir fjögra
ára dvöl í Ameríku nema árs-
laun hennar nú sextíu þúsund
dollurum, og segja kvikmynda
gagnrýnendur að fyrir leik sinn
í hlutverki Maríu i „For Whom
The Bells Tolls“, eftir Heming-
way, eigi hún skilið verðlaun
The Film Academy, en hún hef
ir hlotið langmesta frægð fyrir
I leik sinn í því hlutvei'ki, er hún
en það var til þess að leika með
Leslei Howard í Intermezzo.
Síðan fluttist fjölskyldan öll
til Ameríku, Og eftir að hafa
stundað nám við háskólann í
•Rochester fluttist Dr. Lind-
storm' til San Franscislko, þar
sem hann nú er kyri'settur, og
fara Ingrid og Pia þangað í
heimsókn til hans, þegar þær
geta því við komið.
Ingrid Bergman er mikil í-
þróttakona, og hefir einkum
gaman af að fara á skíði. Hún
talar frönsku, ensku og þýsku.
En víð og við þráir hún að heyra
hreiminn af hinu fagra móður-
máli sínu, sænskunni, og fer
hún þá til Minnisota, þar sem
margir Svíar búa.
Molar
Vitið þjer—
----að vaxblettum má ná
úr þannig: Vaxið er skafið var-
lega af. Síðan er þerriblað lagt
á blettinn, og strokið yfir með
heitu járni. Verður að flytja
þerriblaðið til, eftir því sem það
hefir sogið í sig fituna.
----að vaxkerti drjúpa lítið,
ef þau eru lögð í saltvatn rjett
áður en kveikt er á þeim.
að jóiatrjen halda sjer tók’ að' sjeV samkvæmt beiðni
Hemingways sjálfs.
Ingrid Bergman er Svíi, eins
lengur, ef þeim er komið fyrir
í fötu með sandi í. Ef um stærri
trje er að ræða, má vefja vot-
um rýjum um stofn þeirra.
-----að vaxi er best að ná
af silfurstjökum, með því að
hella sjóðandi vatni yfir stjak-
ana. Hvorki má skafa það af,
nje reyna til þess að bræða það
af, því.að hvorttveggja getur
skemmt silfrið.
Þegar vaxið er horfið eru
stjakarnir fægðir með silfur-
sápu eða dufti.
og Garbo. Hún er fædd í Stokk
hólmi fyrir 27 árum, og var
einkadóttir vel efnaðs ljósmynd
ara. Hún missti móður sína
mjög ung, en föður sinn er hún
var þrettán ára, og stóð þá ein
og munaðarlaus uppi í heim-
inum.
Er hún hafði lokið námi við
Kvennaskólann í Stokkhólmi
fjekk hún styrk til þess að rxema
við Konunglega leikskólann,
sem Garbo hafði lært við. Hún
náði brátt frægð, og árið 1938
var hún sögð ein af tíu merk-
ustu konum Svíþjóðar.
Þegar hún var 22 ára giftist
hún ungum tannlækni, Dr.
Peter Aron Lindstrom að nafni
hafa hjarta — þær helga alla e^Sa Þau eina dóttur. Heitir
ást sína einum einstaklingi, og ^un er slendur fyrir P í
aðrar, sem ekkert hjarta hafa Peter, I í Ingrid og A í Aron.
— þær fá ást á hverjum sem I Pia var á fyrsta ári, er móðir
Schiller sagði, að sú kona
væri sælust, sem minnst væri
talað um.
Maurus Tokai, hinn ungverski
rithöfundur, sagði: Til eru
tvennskonar konur, konur sem
í Um ástina. Ástin í hjóna-
bandinu — köldust. Óeigingjörn
I ást —• sjaldgæfust. Áköf ást —
i hverfulust. Einlæg ást — trygg
ust. Vaknandi ást — fegurst.
Andleg ást — ómöguleg.
Marechal.
Heilræði. Martin Lúther sagði
eitt sinn við dóttur sína: Kæra
dóttir, vertu þannig við mann
þinn, að hann komist í gott skap
um leið og hann sjer húsið á-
lengdar, þegar hann er að koma
heim.
Aristippes, gríski heimspek-
ingurinn, virðist ekki hafa haft
rnikið álit á kvenþjóðinni, eða
a. m. k. viljað láta líta svo út,
eins og fleiri. Eitt sinn spurði
maður hann, hvernig konu hann
ætti að velja sj.er, og svaraði þá
Aristippes á þessa leið: Jeg get
ekki mælt með neinni sjerstakri
konu, ‘ því að ef hún er lagleg,
verður hún þjer ótrú, en sje
hún Ijót verður hún þjer til
ama. Ef hún er fátæk, gerir hún
þig gjaldþrota, én sje hún rík
verður þú þræll hennar. Ef hún
er skynsöm, fyrirlítur hún þig,
sje hún vitgrönn finnst þjer hún
leiðinleg og ef -hún. er fyndin
■stríðir hún þjer.
Napoleon I. er mjög dáði gáf-
aðar konur, sagði eitt sinn: Til
eru þær konur, sem hafa eng-
ann galla nema þann, að þær
eru ekki karlmenn.
Jean Paul, segir um konuna:
I mótlæti er konan venjulega
eini vinurinn sem karlmaður-
inn á.
og ógleymanleg jólahátíðin verð um af alhug Gleðilegra jóla. vera skal.
ícjÉtl
hennar fór fyrst til Hollywood,
Það er ómögulegt að segja,
að Madame de Stael hafi verið
lagleg, en hún hafði framúrskar
andi samtalsbæfileika.
Curran sagði eitt siinn um
hana, að hún „hafi haft vald til
þess að tala sig fsgra".