Morgunblaðið - 22.09.1953, Blaðsíða 14

14
MORGUN BLAÐIB
Þriðjudagur 22. sept. 1953 |
SUÐURRHIÍJAFÓLKIÐ
SKÁLDSAGA eftir ednu lee

Framhaldssagan 39
eriega í hinum skuggalegustu
hliðum samkvæmislífsiris".
„Hvað er það sem þú ert að
eegja, Wes?“ spurði ég og skildi
raunar of vel hvað hann var að
fara.
Hann hellti viskí í glasið.
„Hún litla Cissa okkar er orðin
brúður", sagði hann. „Og þú get-
ur aldrei getið upp á hver sá
hamingjusami er?“
„Ekki þó Syl Crowley?“ spurði
ég veikri og hneykslaðri röddu.
„Þú hefur öldungis rétt fyrir
t»ér“, sagið hann og kinkaði kolli.
„En“, stundi ég, „Cissa gæti
ekki gert það“.
„Hún gerði það nú samt“, svar-
aði hann. Hið föla andlit hans
var nú orðið þakið dökkrauðum
roða og hann glotti með fyrirlitn-
ingu. í sundurlausum og óskýr-
um setningum sagði hann mér
það sem hann vissi um brúð-
kaupið. Cissa og Syl hefðu verið
gefin saman af sveitapresti og
farið í brúðkaupsferð til New
Orleans kvöldið áður.
Hann hellti aftur í glasið og
velti því í höndum sínum á milli
þess sem hann dreypti á því.
Hann sagði að hann hefði farið
heim, — hann meinti til ungfrú
Camillu — þegar hann hefði frétt
þetta og spurt eftir móðir sinni.
Hann hló hæðnislega. „Blessuð
vertu. Syl Crowley er sagður
vera efnaður, og þá hefur
mamma engar áhyggjur. Henni
er alveg sama þó úlfur gleypti
Cissu, bara ef það eru peningar
annars vegar".
„En getur nú ekki verið“, sagði
ég og reyndi að afsaka Cissu,
„getur nú ekki verið að þetta hafi
verið öllum fyrir beztu?“
Nú varð hlátur hans enn hæðn-
islegri og jafnvel ljótur. „Hún
vildi aðeins ná sér niðri á
mömmu.“
„Hvers vegna vildi hún ná sér
niðri á ungfrú Camillu?" spurði
ég.
Hann yppti öxlum. „Hún hefur
aldrei skipt sér af okkur“.
„Svei mér þá Wes, þetta geng-
ur brjálæði næst.“
„Blessuð vertu. Henni hefur
alltaf verið sama hvað komið hef-
ur fyrir okkur."
„En það kom aldrei neitt fyrir
ykkur“, mér féll illa að hann
skyldi sífellt vera að reyna að
lítillækka ungfrú Camillu í mín-
um augum.
Hann leit upp í augu mín og
sagði: „Ekki það?“ rödd hans var
spyrjandi. „En Cissa giftist samt
Syl Crowley", bætti hann við.
Hann fyllti glasið enn á ný og
sagði afsakandi: „Þegar allt kem
ur til alls Doc, þá finnst mér að
ég eigi að skála fyrir minni Cissu.
Þó ekki væri fyrir nema það eitt
að nú er ég búinn að losna við
hana og hún komin í ábyrgð
Syls“.
„Hún er samt enn í þinni
ábyrgð Wes. Þér mun ekki hætta
að þykja vænt um hana, vegna
þess eins að hún er nú gift.“
„Ef til vill ekki, Doc,“ svaraði
hann og svelgdi í sig úr glasinu.
„Ef til vill hættir mér ekki að
þykja vænt um hana“, sagði
hann. „En Guð einn veit að ég
ætla að réyna það“.
Það var komið fram á mitt sum
ar og loftið var mettað af hita
og ryki. Georgiu-loftslagið var
svo þungt að maður gat varla
dregið andann. — Ég kom niður
stigann og að útidyrunum og sá
Wes. Hann sat þar í ruggustól
með vínglas í hendinni. Hann sat
hreyfingarlaus með öllu og starði
tómlátlega út yfir brennandi
landslagið fyrir framan hann.
„Wes“, sagði ég ákveðið.
Hann leit við og brosti kank-
víslega. „Jæja, svo það ert þú,
Doc“.
Mig langaði til þess að þrífa
til hans og hrissta hann aftur til
lífsins. En auðvitað gat ég það
ekki. Ég þorði ekki einu sinni að
kyssa hann eða snerta hann,
vegna hræðslu um að hann myndi
færast undan, því það myndi
hneyksla mig og særa. — Hvað
hefur eiginlega komið fyrir okk-
ur, hugsaði ég með sjálfri mér.
Utan við mig fór ég fram í
eldhúsið og teigaði glas af köldu
vatni. Ég velti þessu fyrir mér og
er ég kom að þeirri niður-
stöðu að Wes hafði verið meira
eða minna drukkinn og ólíkur
sjálfum sér síðan Cissa giftist,
varð ég hrædd. En hann hafði
alltaf' verið heima við, en ekki
gert annað en að sofa, borða og
drekka.
En ég reyndi að sannfæra
sjálfa mig um að þetta væri að-
eins ein af skaptegundum hans
og það myndi brátt ganga yfir.
Og svo komu líka dagar sem Wes
var eins og í gamla daga, kátur
og glaður og hafði gaman af að
gera að gamni sínu við okkur
Mitty. En svo var eins og hann
áttaði sig og hann byrjaði að
drekka aftur, og haga sér undar-
lega. Sumar næturnar fékkst
hann ekki til þess að fara í rúm-
ið heldur sat hann eins og negld-
ur fyrir framan eldinn niðri og
beið, — og beið.......
Þær nætur voru eitur í hans
beinum, þrsftt fyrir allt, allar
þessar klukkustundir sem líkt-
ust einna helzt martröð og stund-
um missti hann alla stjórn á
sjálfum sér. Hann féll þá með
höfuðið í kjöltu mína grét há-
stöfum og fullyrti að hann væri erætur.
til einkis nýtur og ætti að vera
barinn með hundásvipu fyrir að
hafa kvænst mér.
„Þú ert allt of góð fyrir mig,
Doc. Ég meina þú. Og allar góðar
konur eru of góðar fyrir mig.“
Ég gat ekki sagt neitt til þess
að hugga hann, það eina sem ég
gat gert var að halda fast utan
um hann, halda honum eins og
maður heldur utan um hrætt
barn. Ég reyndi að hughreysta
hann, en það voru einungis inn-
antóm orðin, sem maður muldrar
við óttaslegin börn.
Stundum gat ég ekki að mér
gert en fór að gráta, ekki yfir
Þvi sem hann sagði heldur yfir
Pvi, að hann, Wes, skyldi vera
orðinn að .... þessu.. Ef hann
leit upp og sá tárin, þá reyndu
óstöðugir fingur hans að þurrka
þau í burtu.
„Ekki gráta, Doc“, sagði hann.
„Ég er ekki þess virði að það sé
grátið yfir mér.“
„Þú ert víst þess virði, Wes“,
hrópaði ég.
En hann hrissti höfuðið ákveð-
inn. „Það er fjöldinn allur af
fólki, sem er þess virði að grátið
sé yfir því en ekki ég, Doc, ekki
ég.“ Og allt í einu spurði hann,
eins og fullur af eldmóði og nýj-
um krafti, „hvers vegna er ég
svona, Doc? Hvað hefur valdið
því að ég er orðinn svona?“
Elsku Wes minn, Wes, sem ég
elska. Wes sem er svo myndar-
legur en óstöðuglyndur. Hve oft
hef ég ekki minnst þess þegar
við stóðum fyrir framan prestinn,
þegar mér fannst ég eiga þig al-
ein. Ég átti þig líka þá, — guð
hjálpi okkur báðum elskan mín.
Ég á þig líka nú, þegar þú liggur
með höfuðið í kjöltu minni og

Uppreisnin á
Eftir Tojo
Pintu
17.
Innan lítillar stundar birtist matsveinninn í dyragætt-
inni. James kallaði til hans og bað hann sækja flöskuna.
Þegar matsveinninn kom niður, greip James í hann og
sagði:
„Það er skynsamlegast fyrir þig, karl minn, að segja sann-
leikann. Við höfum komizt að því, að þú berir ýmsar sögur
í skipstjórann.“
James hélt hníf yfir matsveininum til þess að hræða hann
enn meir.
„Nei, nei, það er ekki satt. Ég hefi ekki sagt honum neitt.“
„Þú lýgur því, úrþvættið þitt. Ef þú segir ekki sannleik-
ann strax, skal ég reka hnífinn í þig,“ sagði James og otaði
hnífnum að matsveininum.
Þá varð hann það hræddur, að hann játaði umsvifalaust,
að hann hefði aðeins tvisvar sagt skipstjóranum frá því, sem
hann hefði heyrt í hásetakiefnum.
Hásetarnir ætluðu þá að ráðast á hann, en James kom í
veg fyrir það, og sagði þeim, að þeir skyldu ekki ráðast á
þennan aumingja, sem ekki væri neitt nema beinin.
„En ef við komumst að því, að þú haldir áfram upptekn-
um hætti, þá þarftu ekki að binda um skeinu oftar,“ sagði
James við matsveininn og sagði honum að snauta aftur í
eldhús.
Næstu dagar liðu við venjuleg störf. Hásetarnir skiptust
á við að halda vaktir og vinna hin venjulegu störf. Pintu
hafði miðað vel áfram, og var nú komin rösklega hálfa
leið.
Maturinn versnaði alltaf með hverjum deginum sem leið,5
og var orðinn illþolandi. Kjötið, sem þeim var úthlutað, var (
bæði lítið og skemmt og annar matur að sama skapi. — Ekk-
ert þýddi að kvarta yfir skemmdum mat. Matsveinninn vís-'
aði á yfirmennina, en þegar talað var við þá, fékk sá hinn
sami annað hvort kjaftshögg eða honum var sagt að halda
kjafti. — Hásetarnir höfðu þó hugmynd um, að yfirmennirnir
ifengju daglega steikta kjúklinga og annað lostæti ásamt i
1 öli. I
Þriðjudagur F. I. H.
^&uná
í Þórskaffi í kvöld kl, 9
Þriðjudagur
(eiLur
• Hljómsveit Guðm. R. Einarssonar
• Hljómsveit Aage Lorange
• Söngvari: Ragnar Bjarnason
Aðgöngumiðar seldir eftir klukkan 8.
Þriðjudagur Þriðjudagur

■■■<
Húlf húseignin
í Hlíðunum til sölu.
Efri hæð og ris við Háteigsveg til sölu.
Nánari uppl. gefur
Málflutningsskrifstofa Einars B. Guðmundssonar, Guð-
laugs Þorlákssonar, Guðmundar Péturssonar,
Austurstræti 7, símar 3202, 2002.
Perur
í eftirtöldum stærðum fyrirliggjandi:
15 watta m m m>,
25 — m m m m m
40 — m> : •
. 60 — i
75 — m !■» • m
100 — ,m m m ;•
\ »3 Ketaperur B • • • ,m
i mf Kúluperur m 'm
Flourosent perur !•! ;»;
Hel af ýmsum stærðum. da hi. 5 • M 1 '». m '». w m'
Austurstræti 14 — Simi 1687 'ml m ■' m m
IMylon
Síðir
Magabelti
(hvít)
Brjóstahal dar ar
(hlíralausir)
Skólavöruðstíg 3
Bezt að auglýsa 1 Morgunblaðinu —