Morgunblaðið - 06.01.1955, Side 14

14
MORGUNBLAÐIB
Fimmtudagur 6. jan. 1955
ÚR HELJARGREIPUM
SKÁLDSAGA EFTIR A. J. CRONIN
Framhaldssagan 19
spegilinn og sá, að nú hafði bilið
milli bílanna aukizt, og var nú
lim þriðjungur úr mílu. Nú voru
þau um hundrað metra frá slán-
um, og þau hlutu að rekast á þær.
En þótt undarlegt megi virð-
ast, rétt er hann var að undirbúa
síg undir áreksturinn, sá hann
: að slárnar hættu að hreyfast. —
Konan, sem varð óttaslegin, er
hún varð vör við hinn ofsalega
‘hraða, hafði hikað á síðustu
: stundu. Á næsta augnabliki voru
þau komin yfir, en að baki þeim
lokuðust siárnar, svo að ekki
: mátti neinu muna.
Harker leit til baka og sá, að
«konan baðaði ákaft út annarri
; höndinni, um leið og hún lokaði
■ veginum. Skömmu síðar varð
; bíllinn, sem á eftir þeim var,
;neyddur til að nema staðar. Þau
höfðu fengið dýrmætt forskot.
Mjög bráðlega óku þau inn í
í skóglendi, og þar fann Harker
; einmitt það, sem hann var að
leita að, sem sé slóð, sem lá upp
að stórum furutrjám, en þaðan
' sást ekkert til þeirra frá þjóð-
; veginum. Hann beygði skyndi-
| lega, og ók um hundrað metra
eftir grasi vaxinni slóðinni og
stanzaði síðan bílinn. í fjarska
heyrðu þau flautið í lestinni og
urgið í hjólunum um leið og hún
þaut yfir gatnamótin. Nokkrum
mínútum síðar sáu þau lögreglu-
bílinn þjóta eftir þjóðveginum.
Harker dró andann djúpt. —
„Héðan leggjum við á brattann",
sagði hann um leið og hann fór
út úr bílnum. „Verið þér í frakk-
anum, það er nauðsynlegt. Takið
líka landabréfið".
Hann setti skammbyssurnar og
skotfærin í vasa sinn og gerði
síðan síðustu tilraunina að finna
einhvern mat, en hún bar ekki
árangur. Næsta máltíðin þeirra
yrði að vera hinum megin við
fjallið.
„Hvaða leið förum við?“ spurði
Madeleine.
„Eftir landabréfinu liggja
mörk hernámssvæðanna einmitt
um þennan tind, sem við sjáum
hér framundan. Ef við getum
komizt upp á brúnina, þá erum
við úr allri hættu“. Hann benti
í áttina til fjallanna, sem litu
út í fjarlægðinni eins og risa-
vaxnar úthafsöldur. Snjór var í
fjöilunum niður í miðjar hlíðar,
en á einstaka stað sáust svartir
þverhníptir klettar og stór björg.
„Einmitt á þessum stað er engin
ákveðin markalína, heldur koma
þangað aðeins verðir við og við“.
Hún var hugsi. „Er það vegna
þess, að þessi fjöll eru álitin ó-
fær yfirferðar?“
„Ég held varla....“ Hann lauk
ekki við setninguna. Hann gat
ekki sagt henni, að í þessum
fjöllum hætti enginn lífi sínu,
nema í ýtrustu nauðvörn.
Það var gott að geta teygt úr
sér eftir hinn langa akstur. Fyrst
i stað var auðvelt fyrir þau að
ganga greitt, því að í skóginum
var fjárgata, sem lá út í haglend-
ið við fjallsræturnar. — Harker
fannst það léttir að vera kominn
af þjóðveginum. Hann var við-
vaningur í að stinga lögregluna
af, en hann var vanur fjalla-
ferðum.
Þegar hann var í skóla, hafði
hann haft mikinn áhuga á landa-
fræði, og um helgar hafði hann
oft gengið á Hvítufjöll. Hann
hafði yndi af þeirri íþrótt og
hann fann til þeirra einkenni-
legu dásamlegu tilfinningar, er
þann var kominn upp á fjalls-
tindihh, sem var sam.blandinn
stolti yfir því að hafa yfirstigíð
alla örðugleika á leiðinni og hé-
gómagirnd, er hann stóð svo hátt
uppi. En hann hugsaði gremju-
lega, að nú væri meira í húfi
heidur en kvarz-moli eða stolt.
i Brátt komu þau að þverhnípi
og nú urðu þau að skríða á fjór-
um fótum. Er þau höfðu komizt
yfir klettabeltið, komu þau í hag
lendi, þar sem nautpeningur var
á beit. Fyrir ofan þau lá snjór-
inn, en síðan tók við þoka.
Þegar þau höfðu gengið í tvo
klukuktíma, leit Harker aftur á
landabréfið og sagði: „Við getum
ekki komist yfir fyrir myrkur,
það er í mesta lagi tveir tímar
þangað til. Við verðum að vera
hérna í nótt. Það er lágskýjað,
svo að það ætti að draga úr
versta kuldanum, en við verðum
að komast í eitthvert skjól“.
Madeleine horfði forvitnislega
niður í dalinn og síðan sagði hún:
„Eru þetta kúasmalar þarna?“
Harker horfði í áttina, sem hún
benti og sá þá sjö menn á neðri
hjallanum og gengu þeir í ein-
faldri röð. Þeir voru nú komnir
að klettabeltinu, sem Madeleine
og hann höfðu farið yfir fyrir
hálftíma síðan.
„Ég veit það ekki“, sagði hann,
„en mér geðjast ekki að þeim“.
Hann sá að Madeleine var orðin
uppgefin og móð af göngunni.
„Getum við haldið dálítið lengra
áfram?“ ______
i Hún reyndi að brosa og sagði:
„Ég vil heldur halda áfram en
vera kyrr“.
Brátt voru þau komin í snjó-
inn. Þau sukku niður í snjó-
skaflana og örkuðu áfram jafnt
og þétt. Stundum runnu þau til
á svellbungum, og stundum sátu
þau föst í sköflum. svo að þau
urðu að draga hvort annað upp.
Sólarhitinn hafði brætt snjóinn
á stöku stað, og nú rann hann
undan fótum þeirra. Við og við
féllu snjóskriður rétt hjá þeim
og veltust niður í dalinn með
ógnarhávaða.
J Eftir hálftíma urðu þau að
m
j lTvíla sig, Madeleine sat álút með :
hendurnar þétt með hliðunum. | ;
| Harker, sem var móður og þurr ’ ;
í kverkunum, horfði niður á j ;
* mennina fyrir neðan. Þeir höfðu I
farið yfir haglendið og voru
j komnir í snjóinn, svo að þeir sá- ‘
ust nú enn greinilegar. Það var •
ómögulegt að segja, hvort þeir ;
voru einkennisklæddir eða ekki, |
en það var alveg áreiðanlegt, að :
| þeir voru allir með vopn, litlar •
byssur á öxlunum. | ;
J Madeleine og Harker héldu ■
aftur af stað án þess að mæla ;
orð frá vörum. Slóðin, sem þau ;
höfðu farið eftir mjókkaði og ’.
það var ekki um annað að gera ;
fyrir þau en að fara niður í djúpt ;
: gil. Fjallstindurinn, sem þau |
• þurftu að komast yfir, bar greini-
lega við glágráan himininn, en| „
Harker vissi, að þótt hann virt- !
ist svona nálægt, var margra ;
klukkutíma gangur þangað. •
Skyndilega heyrðist hljóð, það ;
var eins og óg steini hefði verið ;
kastað í klettinn rétt hjá þeim :
og brátt heyrðist annað, svo að ;
undir tók í fjöllunum, en síðan :
varð allt hljótt. Austurríska lög- ;
reglan mundi eklti skjóta án við- £
vörunar, hugsaði Harker, þetta ;
hlyti að vera rússneskt hernáms- S
lið, sem hafði bækistöðvar sínar ;
rétt við markalínuna. Hann tók S
um skammbyssuna sína í vasan- J "
um, en síðan sleppti hann henni •
aftur, hún hafði ekki mikið að :
segja móti herriffli. j •
Með vaxandi ótta leitaði hann ■
■
að skjóli, en það var ekkert að :
finna. Þau mundu sjást greini- ;
lega, og það voru ekki nema S
nokkrar mínútur milli þeirra, og ■
rússnesku hermönnunum var '
ekki skotaskuld að hitta á slíku *
færi. ! !
En samt hélt hann áfram að ;
klifra, hann hélt nú í hönd Made- | S
leine, sem var orðin lafmóð og
hrasaði í hverju spori, en þau
vissu bæði að hvert þrep var að-
eins stundar náðun. Hann leitaði
í örvæntingu eftir einhverju
Jóhann handfasta
ENSK SAGA
77
mig fljótt og varð æði skuggalegur á svipinn. Nú kom þræll
ein að með knöttinn og við horfðum báðir fast á hann. Jafn-
skjótt og soldán gaf merki, var knettinum kastað niður á
milli okkar. Við A1 Adíl steyptum okkur báðir yfir hann
eins og fálkar. Það glumdi hátt við er kylfur okkar skullu
saman. Mér tókst að slá knöttinn frá fótum hesta okkar og
koma honum til Sarafíns, svo reið ég áfram til þess að geta
, tekið við knettinum frá honum aftur. En þá kom A1 Adíl
! þeysandi að, náði knettinum frá mér, snéri sér fimlega við
og sendi hann með löngu skoti í gagnstæða átt.
| A1 Adíl og Sjírkú, vinur hans, þeystu nú áfram með mikl-
' um hófadyn og nálguðust mark okkar óðfluga, en íbn Mó-
hammeð og Bóhadín komu þeysandi að og vörðu markið af
mikilli snilld og sendu knöttinn langt inn á völlinn og stöðv-
| uðu þannig hina hröðu sókn A1 Adíls. Hróp kváðu við frá
áhorfendunum, blönduð fögnuði og vonbrigðum.
Nú barst leikurinn fram og aftur um vallarmiðjuna um
stund og unnu ýmsir lítið eitt á eða fóru halloka á víxl. Brátt
sá ég það að A1 Adíl ætlaði sér að vinna með prettum, ef
honum tækist ekki að vinna með heiðarlegu móti. Hvað
eftir annað reið hann á mig með ofbeldi og ófyrirleitni í
þeirri von að geta kollvarpað hesti mínum eða að minnsta
j kosti kastað mér af baki. En hinn góði Azet stóðst allar árásir
og ég sat stöðugur í söðlinum.
En A1 Adíl var meira en aðeins prettvís, hann var líka
harðduglegur andstæðingur. Honum tókst að greiða knött-
inn út úr þvögunni og nú hófst að nýju æðisgengið kapp-
hlaup eftir vallarhelmingi okkar. A1 Adíl og Sjírkú fengu
flre$lotte
HJÓLBAROAR
750 x 20, 10 strigalaga
Ennfremur:
000 x 16 og 500 x 16
FIRESTONE nafnið
tryggir gæðin
ORKA H.F.
Laugavegi 166
Takið eftir
Ég hefi opnað trésmíðavinnustofu í húsakýnnum Fjölnis
við Norðurbraut í Hafnarfirði. — Sími 9421.
Framkvæmi alla venjulega verkstæðisvinnu, svo sem:
smíði glugga, hurða, innréttinga, stiga o. fl.
AÐALSTEINN JÓNSSON
Hudson sendiferðabifreið
■
með palli, smíðaár 1942, til sölu. — Bifreiðin er ;
■
til sýnis á verkstæði Rafveitu Hafnarfjarðar, !
Hverfisgötu 29. — Tilboð óskast.
■
!\ajueila ~-Áíajnarjjar!ap ■
Smiðir
■
■
■
Bátasmíðastöð Breiðfirðinga, Hafnarfirði, getur nú bætt ;
við nokkrum smiðum. — Uppl. í síma 9520. ;
Tilkynning
Þeir, sem eiga skó til viðgerðar í Skóvinnustofu Guð-
mundar Jónssonar, Laugavegi 17B, eru vinsamlega beðnir
að vitaja þeirra nú þegar og í síðasta lagi 20. þ. m.
Skrifstofustúlka
Vélritunarstúlka óskast, helzt nú þegar. — Æfing í
erlendum bréfaskriftum æskileg. — Umsóknir með uj>p-
lýsingum um menntun og fyrri störf sendist Mbl. auð-
kennt: „Vélritun — 411“.
SKRIFST OFUST ÚLKA
óskast strax. Vélritunar- og nokkur bókfærslukunnátta
nauðsynleg. — Umsóknir, er greini menntun og fyrri
störf, sendist afgr. Mbl. fyrir mánudagskvöld, merktar: í
Heildverzlun —427. í
Tökum að oss
IISIMRÖMMUIM Á MYIMDUM
Nýkomið úrval af útlendum rammalistum. — Eigum
einnig til sporöskjulagaða ramma.
SKILTAGERÐIN, Skólavörðustíg 8
KAUPMENN
Notið verðmerkingar við komandi útsölur.
Verðspjaldasett nýkomin.
SKILTAGERÐIN, Skólavörðustíg 8