Morgunblaðið - 22.02.1955, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 22. febr. 1955
MORGUNBLAÐIÐ
11
Innheimtumaður
óskast til innheimtu vátryggingagjalda. — Sendið
nöfn og upplýsingar til Mbl. fyrir fimmtudag,
merkt: „Innheimta — 339“.

íbúð óskast
4ra til 5 herbergja íbúð óskast nú þegar til kaups, milli-
liðalaust. Mikil útborgun getur átt sér stað eða eftir
samkomulagi. Tilboð leggist inn á afgr. Morgunblaðsins
fyrir föstudagskvöld merkt: „GÓÐ ÍBUГ —320.
2ja—3ja herbergja
íbúð óskast
til leigu. Upplýsingar í
síma 7418.
Biðjið kaupmann yðar um
Iiollenzku úrvalsvörurnar frá
- HONIG -
StPUTENINGAR
í glösum og dósum.
MAKKARONUR
smáar og stengur.
SÍIPUR
í pökkum.
Heildsölubirgðir:
Eggert Kristjánsson & Co. H/F
Lærið að dansa
Námskeið í gömlu dönsunum
hefst fimmtud. 24. febr. í
Skátaheimilinu. Innritun í
byrjendaflokk kl. 8. Fram-
haldsfl. kl. 9.
Þjóðdansafélag Rvíkur.
Fjölbreytt úrval.
Mjög lágt verð.
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 11.
Bílar við fleslra liæfi t.d.:
Chevrolet ’55
Ford ’55
Fíat ’54
I)e-Soto ’54
Ford ’53
Mereury ’49
Mikið úrval af eldri bílum.
Bílar ávallt til sýnis á
stáðnum.
BÍLAMARKAÐURINN
Brautarholti 22.
— Félagslegt samstarf ! - Gunnar t. Benediktssom
Framh. af bls. 6
aðurinn að sjálfsögðu bjartar
vonir, þá er bankanum vex afl og
aðstaða.
En öll hafa þessi rekstrarlán
yfirleitt verið ófullnægjandi, og
það er min skoðun, að viðhlít-
andi skipan komist ekki á þessi
mál fyrr en fastmælum verði
bundið, að Seðlabankinn endur-
kaupi ákveðinn hluta af iðnaðar-
víxlaeign annarra bankastofn-
ana, eins og hún er á hverjum
tíma.
Vil ég í þessu sambandi minna
á all-ýtarlega grein um lánamál
iðnaðarins og Seðlabankann, er
ég ritaði í Morgunblaðið hinn 17.
júní 1953. Með því að ég geri ráð
fyrir, að flest ykkar muni hafa
kynnt sér efni þeirrar greinar,
skal ég ekki fjölyrða frekar um
þetta þýðingarmikla mál að þessu
sinni. Hlýtur það að verða flutt
af kappi af hálfu iðnaðarins, en
þar við bætist, að hjá stjórnar-
völdunum virðist gæta vaxandi
skilnings á nauðsyn framkvæmda
í þessum efnum. Má því telja
sanngjarnt að gera sér ^onir um,
að viðhlítandi lausn sé ekki óra-
fjarlæg.
Dreifing iðnaðarvara: Innlendi
iðnaðurinn hefur undanfarin ár
átt í harðri samkeppni við inn-
fluttar iðnaðarvörur. Hefur iðn-
aðurinn lagt sig mjög fram um
að standast samkeppnina, með
því að endurbæta framleiðslu
sína á margan veg. Árangur þess-
arrar viðleitni er sá, að íslenzk
iðnaðarframleiðsla er nú yfirleitt
orðin fyllilega samkeppnisfær
við hinn innflutta varning.
Traust neytendanna á hinum
íslenzku iðnaðarvörum hefur
aukizt jafnhliða því, sem þær
háfa tekið framförum. Kaupend-
urnir hafa lært að treysta gæð-
um hinnar íslenzku framleiðslu.
En til þess að iðnaðurinn geti
búið við þolanlegt öryggi um hag
sinn, þarf hann að geta reitt sig
á samvinnu við verzlanirnar, sem
hafa með höndum dreifinguna til
almennings. Iðnaðinum er höfuð-
nauðsyn að geta fulltreyst því,
að verzlunarfólkið leggi sig fram
um að gera neytendunum Ijósa
kosti binna innlendu iðnaðar-
vara og leitist við að fá viðskipta-
vinina til að kaupa þær, að öðru
jöfnu.
Hvenær, sem verulega út af
ber í þessum efnum, er öll að-
staða iðnaðarins í bráðri hættu,
og nauðsynlegt að hann sé þá
þess albúinn að gæta hagsmuna
sinna.
Samstarf við handiðnaðar-
menn: Ég tel miklu skipta, að
gagnkvæm samvinna sé milli
Landssambands iðnaðarmanna og
Félags islenzkra iðnrekenda, og
að þessi samtök leitist jafnan við
að taka sem bezt tillit til sérlegra
hagsmunamála hvors aðilans um
sig. Munu báðir þessir ágætu að-
ilar hafa hag af slíkri samstöðu,
og vaxa af henni.
Aukin verkþekking: Með því
að hér á landi hefur ekki ennþá
I verið komið á fót stofnun, er
I gegni því hlutverki að hafa um-
sión með verklegu námi iðnverka
fólks, verða versksmiðjurnar
si álfar, eins og nú er málum hátt-
að, að taka þessa kennslu að sér.
Má því segja, að sérhver íslenzk
verksmiðja sé með nokkrum
hætti deild í stórum verknáms-
skóla.
Þetta kennslustarf er yfirleitt
ærið kostnaðarsamt fyrir verk-
smiðjurnar, og þegar af þeim
sökum mjög nauðsvnlegt, að þær
njóti starfskrafta nýliðanna að
æfingartímanum enduðum. Auk
þess hafa tiðar starfsmannabreyt-
ingar óheppileg áhrif á vöru-
vöndun og afköst hjá verksmiðj-
unum.
1 Það er því umfram allt nauð-
synlegt, að búa þannig um hnút-
ana, að störf við verksmiðjuiðnað
verði keppikefli, og að fólk það,
er leggur á þau stund til lang-
frama, geti notið öryggis um hag
Framh. af bls. 7
sinn og aðstöðu, séu störfin unn- eg haft gott tækifæri til að kynn-
in af alúð og samvizkusemi. ast um nærri þrja áratugi, sem
Vil ég vona, að í nálægri fram- ég hefi þekkt hann náið.
tíð takist að beina þessum málum Ég vil um leið og ég fyrir hönd
í réttan farveg, og stuðla þannig samstarfsfólks Gunnars E. Bene-
að aukinni verklegri menningu diktssonar, senda ástríkri eigin-
iðnverkafólks, og um leið að konu hans, börnum og systrum
bættri aðstöðu verksmiðjuiðnað- samúðarkveðju, þakka honum
arins til endurbóta og fullkomn- fyrir trausta samfylgd, góðvild
unar framleiðslu sinnar. og drengskap á liðnum samveru-
Skattamál: Ekki verður svo tímum. Það er gott .fyrir ykkur
talað um vandamál iðnaðarins, ástvini hans að lifa í minningu
sem á úrlausn kalla, að skatta- um þennan góða dreng.
málin séu ekki tekin þar með. Guð blessi þig vinur og ykkur,
Lækkun veltuútsvars, afnám sem eftir lifa.
söluskatts af iðnaðarvörum, og
lagfæring skattalaganna í heild, j
munu jafnan verða meðal helztu
Þökk fyrir samveruna.
Þorl. Jónsson.
baráttumála okkar, þar
lausn þeirra liggur fyrir.
til er
Margt mætti enn til nefna um
áhugamál iðnaðarins, verkefni
hans og framtíðarvonir. Frá
hendi þessara atvinnuvegar er í
Stoð og stólpi
fjölskyldunnar
I DAG er borinn til grafar Gunn-
ar E. Benediktsson, hæstaréttar-
lögmaður. Um áratuga skeið hef-
„ . . . . , . ^ ... -* • ur hann tekið verulegan þátt í
allri einlægm oskað eftir goðn opinberu lifi höfuðstaðarins.
samvinnu við Alþingi, nkissUorn, Hann hefur staðið framarlega j
banka, innflutnmgsyfirvold, og stjórnmálabaráttunni og gegnt
aðra þá, er um mól hans fara ábyrgðarstörfum fvrir bæjarfé-
höndum. Og ýmsar kröfur gerir iagið. Góðar gáfur, glogg-
iðnaðurinn á hendur öllum þess- skyggni og rökfesta voru kostir,
um aðilum. Þær kröfur eru byggð Sem hann var búinn í ríkum
ar á rétti hans og þörfum sem mæli, og það féll því í hans hlut
eins af aðalatvinnuvegum þjóð- að annast ýmiss vandasöm trún-
arinnar. Þessar kröfur munu þó aðarstörf.
jafnan verða framsettar með Aðrir minnast starfa Gunnars,
fullri tillitssemi til aðstæðna á en mig langar aðeins að bæta v.ið
hverjum tíma, og þær munu jafn- nokkrum kveðjuorðum úr hópi
an verða studdar góðum rökum heimilisvina og vandamanna.
og gildum. Það er nær aldarfjórðungur
En iðnaðurinn gerir þó fyrst og síðan fundum okkar Gunnars bar
fremst kröfur til sjálfs sin. Sí- £yrst saman. Alla tíð síðan hcf
auknar kröfur um vöruvöndun, éS haft náin kynni af honum og
verkhyggni og góða búmennsku ver'ð tíður gestur á heimili hans.
í hvívetna. Mál atvinnuvegar, Heimili Gunnars og hinnar ágætu
konu hans, Jórunnar Isleifsdótt-
ur að Fjölnisvegi 15, hefur verið
samkomustaður hins fjölmenna
hóps vina og vandamanna. Þar
hafa menn komið saman til þess
... . ..... 4. . , , að njóta vináttu, gleði og fágn-
eiginlegt hlutskjpti okkar. Ar- aðar Hjónin vom samhent um
angri hennar eru orlog .ðnaðar- að gera þær stundir ánægjuIeg.
sem slíkar lífsreglur hefur í
heiðri, verður ekki til langframa
flutt án árangurs. Á rétti iðnað-
arins er því auðvelt að standa.
Sú réttarvarzla skal verða sam-
ins bundin komandi timum.
ar, og frá þeim samfundum eru
Svo sendi ég yður mínar beztu margar ljúfar minningar, sem við
kveðjur.
Magnús Víglundsson.
GÆFA FVLG8K
trúlofunarhringunum frá Sig-
urþór, Hafnarstræti. — Sendir
gegn póstkröfu. — Sendið ná-
kvæmt mál. —
erum þakklát fyrir að eiga og
njóta.
Gunnar var stoð og stólpi fjöl-
skyldunnar, frændrækinn og háð-
hollur og gerði sér far umi að
leysa hvers manns vanda, enda
mikið til hans leitað. Hann ýar
óvenju góður heiipilisfaðir, j og
þótt störf hans væru margþætt
og tímafrek, gaf hann sér ávallt
tóm til þess að leiða börn sín á
braut náms og góðra siða. Hon-
um var öðrum fremur sýnt um
og hafði ánægju af að fræða og
miðla öðrum af þekkingu sirsni,
og þess er minnst með þakklát-
um huga.
Mörg ár gekk Gunnar ekki
heill til skógar, vegna þess sják-
dóms, sem varð honum að aldnr-
tila. En hann bar sínar þrautir
með ró og stillingu, sem þeim; er
gefin, sem sjá ög trúa á annað
en það, sem fyrir augun bep í
þessu lífi. Hann var trúhneigð-
ur og átti það trúartraust, sþm
veitti honum styrk, þegar á njóti
blés.
Mikið skarð er höggvið í vina-
hópinn og mikill harmur kveð-
inn að eftirlifandi eiginkonu,
börnum og Systrum. — Við biðj-
um góðan guð, að veita þeim
styrk og traust í þungri sorg og
þökkum samleiðina með Gunnari.
Blessuð sé minning hans.
Gísli Fr. Petersen.
HðglðU!) fyrir fé

mjúfi&lerk
Ileildsölubirgðir.
E D D
Grófin 1. —
A h.f.
Sími 16IJ.0.
BF.ZT AÐ AVGLÍSA
1 MORGV1SBL4ÐIIW

HVAMMSTANGA, 21. febr. —
Undanfarið hefur verið hér góð
tíð, talsverð frost og nokkur
' snjór, þó ekki mjög mikill. Hag-
laust hefur verið að undanförnu
fyrir fé, og léleg beit fyrir hross.
— Vegir eru sæmilega vel færir
bifreiðum innan héraðsins en
Holtavörðuheiði er þangfær. .—.
| Áætlunarb'freiðarnar hafa j þó-
alltaf komist yfir he’ðina, en'oft
mun verða að aðstoða bifreiðar
á henni. —Br.