Morgunblaðið - 26.02.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 26. febrúar 1953
EFTIRLEST
EFTIR ECON HOSTOVSKY
&
Framha.ldDsaga.il 31
er, verður þetta að vera leyndar-
mál, vegna þess að kommúnistar
i'ara ekki einir með völd hérna
og það er ekki leyfilegt, að Þjóð-
verjar komi hingað til að setjast
að, jafnvel þótt þeir séu félagar.
En Brunner hefur gefið mér í
skyn, ef Matejka veit, það sem
mig grunar núna, muni Kral ekki
fá leyfi. svo lengi sem hann er á
lífi, því að Kapoun er alltof þýð-
ingarmikíll maður til að nokkur,
sem þekkir hann fái að fara úr
landi. Ef Kapoun er enn hérna, er
hann í felum annað hvort hjá
■ kommúnistaflokknum sjálfum
eða einhverjum, sem engan grun-
ar. En hver getur það verið? Kral
cr nógu rómantískur til að gera
það, nema að það sé —“
„Hættið!" hrópaði Eric og var
nærri taugaóstyrkur.
En herra Morgan hélt miskunar
Igust áfram. „Getur það verið, að
liann sé í felum hjá yður, herra
Brunner?“
„Nei, ekki hjá mér — hættið
þessu, gerið þér svo'vel. Þér eruð
iiræðilegur."
„Já hættu þessu!“ sagði Marga-
ret og hafði nú samúð með Eric.
„Ertu ekki ánægður að heyra það,
sem herra Brunner segir okkur af
frjálsum vilja.“
„Eg var fæddur undir einhverri
óheillastjörnu", sagði Morgan.
Ilvenær sem ég ætla að hjálpa
oinhverjum, fær sá hinn sami
alltaf það á tilfinninguna, að ég
vilji honum það versta. Herra
Brunner, við skulum ekki minn-
ast á Alois Kapoun, ef þér viljið
það, en þér þarfnist minnar hjálp
ar.“
„Þakka yður fyrir, ekkert orð
um hann“, sagði Eric og saup á
glasinu, og það var í fyrsta sinn,
síðan hann kom þangað. Margaret
lauk úr sínu glasi og nú voru
glösin fyllt aftur. •
„Skál!“ sagði Morgan og hló nú
liærra en venjulega.
„Hamingjan góða, Gerard,
livers vegna ertu að hlægja? Það
Iilýtur að vera hræðilegt að vera
rneð þér á gamanmvndum í kvik-
myndahúsi, ekki vildi ég sitja við
Idiðina á þér!“
„Fyrirgefðu mér fyrir að hlæja,
Margaret! Það ert þú, sem kemur
mér til hlæja. Þegar ég hugsa
um þína friðsömu ævi í San
Francisco- fyrir aðeins tveim ár- j
um síðan og að horfa á þig núna,
þár sem þú ert á leynifundum og ■
kiifrar yfir girðingar að nætur- J
iS’gi. Ég er að velta því fyrir mér j
livað hún móðir þín mundi segja
ei hún sæi þig núna.“
„Móðir min dó, fyrir löngu síð-
ah, en þegar hún var á lífi, var
lian vön að lesa ævintýri fyrir
okkur krakkana. En þau ævin-
fýri voru allt öðruvísi, en þau, !
sem nú gerast.“
„Fáir vita betur en ég, hve
er fitt er að greina sannleikann.
Við skulum taka vin okkar Kral
ti! dæmis — því að það er vegna
hans, sem við erum hérna. Hvers
Vnnar maður er hann? Mér dettur i
nú í hug, að herra Brunner segi
okkur eitthvert atvik úr lífí hans
og þú Margaret eitthvað, sem þú |
.veizt um hann, þú hefur þekkt
hann dálítinn tíma, og svo segi j
ég eitthvað atvik úr lífi hans “ <
Eric talaði fyrst. Hann tók nú
eftir hve barnaleg hans fyrri
áform höfðu verið. Morgan hafði ,
■kki neinn áhuga á Kral eða ör-
Jiögum hans, hann hafði ekki
Íiuga á sannleikanum. f stuttu ‘
áli, hann hafði ekki áhuga á
iru en að geta fengið einhverj- !
upplýsíngar um eitthvað og
cinhveYh. Þessi maður átti aðeins
eitt metnaðarmál, sem sé að kom
ast að meira og meira um ein-
hvern án þess að gera ,sér grein
fyrir, að þessar upplýsingar yrðu
nokkrum til góðs.
„Þetta er ágæt uppástunga hjá
yður, herra Morgan. Ég skal segja
ykkur eitthvað frá Kral — eitt-
hvað sem getur hjálpað Kral í
ykkar augum, en sem getur opnað
augu yðar ungfrú Pollinger fyr-
ir tilfinningum mínum í hans
garð. Þetta skeði skömmu eftir
Munchensáttmálann. Þá þyrpt-
ust blaðamenn frá vesturveldun-
um hingað, svo að tugum skipti.
Þeir voru mjög nærgöngulir, þeir
vildu fá að vita allt.
„Einn þessara blaðamanna var
um þetta leyti eigandi útgáfu-
fyrirtækis í Ameríku, hann ræddi
við fréttafulltrúann ameríska og
bauð til sín fimm tékkneskum
blaðamönnum og rithöfundum.
Við Kral vorum meðal þeirra.
Hann bauð okkur á hótelið til sín
og þar hafði hann á boðstólum
wisky, hann sagði okkur, að hann
byði okkur einstakt tækifæri til
að gera okkur fræga. Við áttum
að skrifa í blaðið hans og tímarit
fimm dálka — hver með sínum
sérkennum og stíl — um það,
hvað skeð hefði í Tékkóslóvakíu
eftir Munchensáttmálann. Síðan
var okkur tilkynnt, að greinin
ætti að vera svo og svo mörg orð
hún yrði að vera lifandi og hug-
myndarík og umfram allt bjart-
sýn. Ef við vildum ganga að
þessu, skyldi hann greiða okkur
tvö þúsund dollara hverjum. Ég
spurði hann þá, hvort hann hafði
nokkurn tíma skrifað eftir látinn,
náinn ástvin grein, sem væri
bjartsýn, hugmyndaríkt og lif-
andi. A'nnar blaðamaður sagðist
ekki geta gengið að þessu. Við
fórum allir nema Kral. Hann var
kyrr og gekk að boðinu."
Morgan var óvenjulega alvar-
legur, er hann sagði: „Góð saga,
en mér fannst hún lýsa yður bet-
ur en Kral.“
„Ég vona að þið farið ekki að
rífast“, sagði Margaret. „Sagan
yðar var mjög góð, en ég gæti
ekki dregið nokkra ályktun af
því sem þér sögðuð Fyrst langar
mig til að vita, hvers vegna Kral
tók boðinu. Var það vegna pen-
inganna? Þér trúið því ekki?“
„Hvað er rangt við það?“ skaut
Morgan inn í.
„Ég hef sjálf allt aðra sögu að
segja um Kral og ég held, að hún
sýni hans mannkosti mjög vel.
Ég var einu sinni samskipa hon-
um frá New York til Evrópu og
þar var einnig mjög hrokafullur
Suður-Ameríkumaður með fjöl-
skyldu sinni. Hann hafði negra-
barnfóstru fyrir börnin og fór
með hana eins og þræl. Dag nokk
urn sendi hann hana eftir sígarett
um og súkkulaði, og er hún kom
með þetta og rétti honum af-
ganginn af peningunum, fór hann
að hrópa, að hann hefði látið hana
hafa tíu dollara seðil, en stúlkan
hafði aðeins komið með afgang-
inn af fimm dollara seðli. Stúlkan
fór að gráta og sór, að hún hefði
ekki fengið nema fimm dollara,
en hann hélt fast við sitt og varð
nú æ háværari, þar til hópur var
kominn til þeirra af fólki. Skyndi
lega gekk Kral að hinum æpandi
manni, kraup niður og sagði:
Stúlkan gaf yður rétt til baka, en
þér misstuð fimm dollara seðil.
Hann er hérna.“ Maðurinn varð
orðlaus — en áhorfendurnir ekki,
og nú létu þeir hann heyra ó-
þægilegar athugasemdir, því að
nú stóðu allir með negrastúlk-
unni. En Kral sagði mér síðar,
að hann hefði ekki fundið séðil-
inn á þilfarinu, heldur hefði hann
tekið hann upp úr vasa sínum.
Hann gerði það aðeins til að
hjálpa stúlkunni og veita þessum
Suður-Ameríkumanni ráðningu."
„Hlustaðu nú Margaret“, sagði
Morgan og varð fyrir vonbrigð-
um, „þetta kallast að svíkja og
það er alveg sama, hve mikill
hnekkur þetta var fyrir embætt-
Jéhann handfasti
JSNSK SAGA
116
En ancUitssvipur og vaxtarlag konungs míns sýndi kon-
ungstign hans of greinilega til þess að nokkur, sem hafði
séð hann einu sinni áður, gæti látið sér til hugar koma að
hann væri aðeins einfaldur eldhúsþjónn. Maðurinn tók í
handlegginn á Leópold hertoga, og sagði:
„Hann er þarna.“
„Sannarlega er það rétt hjá yður!“ hrópaði Leópold og
til manna sinna: „Takið hann fastan!“
Ég stökk fram með brugðnu sverði, en konungur stóð
upp og skipaði mér að slíðra það.
„Nei, Jóhann. Ég er mát. Blóð þitt er of gott og dýrmætt
til þess að þegsir þrjótar megi úthella því.“
Svo sneri hann sér að Leópold og sagði með fullkomn-
um tignarsvip, svo að hertoganum hefir hlotið að sárna
mjög:
„Þér eruð langminnugur, hágöfugi hertogi og ég dáist
mjög að yður fyrir það.“
Leópold setti dreirrauðan, er þannig var vikið að deilu
þeirra í Akre. Síðan rétti konungur honum sverð sitt, sem
vott um uppgjöf sína og sagði um leið í gamni, sem nokkur
meinfýsni bjó í:
„Farið gætilega með sverð Ríkarðar konungs af Englandi,
það hefir lengi verið talið hættulegt sverð.“
Ég gekk fram og afhenti hertoganum mitt sverð líka og
sagði við hann: „Takið mig einnig til fanga.“
Þannig fékk hinn nafnfrægi Ríkarður Englandskonungur,
sem hafði staðizt svo margar hættur og þrautir á sjó og landi.
að reyna beiskju og harma fangelsisvistarinnar í fyrsta sinn.
Móforhjólín
góðkunnu eru kotnin aftur. — Mjög hentug fyrir iðn-
aðarmenn, svo sem: rafvirkja, málara, múrara, pípu-
lagningamcnn og fleiri, sem t. d. vinna á mörgum stöð-
um sama daginn, eða fara langt til vinnu, svo og sendi-
sveina. — Fást með afborgunum.
VELA- OG RAFTÆKJAVERZLUNIN h.f.
Bankastræti 10 — Sími 2852
Séra L. Murdoch flytur erindi í
Aðvcntkirkjunni sunnudaginn
27. febrúar kl. 5.
Erindið nefnist:
Hvað er sannleikur —
Sköpun eða þróun?
Til skýringar mun verða sýnd í
ifyrsta sinn hér á landi stór-
merk litkvikmynd, sem nefnist
DUST OR DESTINY
Allir velkomnir.
C3B mmmmmm mmmrnmm
CIRÐINGANET
n ý k o m i ð
H. Benediktsson & Co. h.f.
Hafnarhvoll — Sími 1228.
Bátafélagið BJÖRG j
heldur fund í fundarsal Slysavarnafélags íslands, Grófin jj!
1, sunnudaginn 27. febrúar kl. 2 e. h. *
Áríðandi mál á dagskrá. —• Fjölmennið. |
Stjórnin.
— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu