Morgunblaðið - 08.03.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLABIÐ
Þriðjudagur 8. marz 1955
EFTIRLEIT
EFTIR EGON HOSTOVSKY

Framhaldr.sagan 39
Kral er ekki heima, og hamingj-
an má vita, hvar hann er. Ég veit
ekki, hvort þér munið eftir mér,
en við höfum hitzt einu sinni eða
tvisvar. Ég heiti Olov Arnesen,
norskur sendiherra“.
TÓLFTI KAFLI.
Þegar þau komu út á götuna,
sáu þau smáhópa af mönnum á
öllum aldri, og þeir voru allir
syngjandi.
„Vitið þér, hvað þeir eru að
hPópa, sendiherra? Þér talið
þýzku, er ekki svo?“
„Þetta er einhvers konar harma
kvein og lofsöngur Það er aug-
Ijóst, að þeir í London og Wash-
ington vilja gera þá að þrælum,
þéir vilja ekki þola það, og lengi
lifi Staiin og Gottwald."
„Það er sorglegt að horfa á þá
ganga þarna um eins og þræla, og
þeir, sem ekki skilja, hvað þeir
segja, gætu haldið, að þeir væru
á helgöngu. Aumingja mennirn-
ir.“ _
„Ég vorkenni þeim einnig, ung-
frú Pollinger.“
„Þetta er einkennileg hylting.
Haldið þér, að nokkurs staðar
muni koma til óeirða eða blóðs-
úthellinga?“
„Ég held ekki — ekki enn að
minnsta kosti. En það kemur
stundum eftir byltinguna. Friður-
inn er stundum blóðugri en stvrj-
aldirnar. Má ekki bjóða yður vín-
glas, ungfrú Pollinger, ég bý ekki
langt í burtu.“
Hún ætlaði að hafna boðinu,
en allt í einu fann hún til ákafr-
ar löngunar til að tala um Kral
— en hún gæti ekki talað við
hann — og hún mundi eftir að
Morgan hafði oft sagt við hana,
að enginn vissi meira um Kral en
Arnesen sendiherra.
„Þakka yður fyrir, það er dá-
lítið óvænt. En ég var að vona að
geta talað við Kral vegna þess—“
„Ég veit“, muldraði hinn hái
Horðmaður.
„Vitið þér hvað?“ spurði
Margaret í flýti.
„Þér eruð áhyggjufullar hans
vegna.“
„Hefur hann ef til vill talað við
yður um mig?“
„Nei, ég get varla sagt, að ég
þekki hann. Við höfum ekki hitzt
nema fjórum eða fimm sinnum
allt í allt, en ég veit svo mikið
hann á það skilið að hann sé
virtur. Hefur yður þótt vænt um
hann lengi?“
Hann sagði þetta svo sakleysis-
lega rétt eins og hann hefði spurt,
livað klukkan væri.
Margaret roðnaði upp í hárs-
rætur, og horfði undrandi á
þennan undarlega mann, en hann
liélt áfram og sagði: „Mér er það
heiður að hafa vin Paul Kral að
gesti.“
„En, herra, þér komið mér í
vandræði."
„Ég er gamall maður, sem hef-
ur séð sitt af hverju, ungfrú
Pollinger. Ég skil ekki hvers
vegna fólk skammast sín fvrir
vináttu og ást, þegar það lætur
óspart í ljós hatur og fyrirlitn-
ingu. Það getur verið, að Kral
þarfnist hjálpar eins og árið
1939, og það var þess vegna, sem
ég kom til hans. Og hvers vegna
skyldum við ekki sameina krafta
okkar í þessu máli?“
Ungfrú Pollinger var nú ekki
lengur vandræðaleg, og hún
þrýsti hönd Arnesen og sagði:
„Þér hafið rétt fvrir yður, herra.
Við skulum fara.“
Þau héldu áfram, en skýndi-
lega heyrðu þau rödd í hátalara:
„Ibúar Prag, nú að lokum gangið
þið frelsinu í mót! Hlustið á
bezta vin ykkar — forsætisráð-
herrann Klement Gottwald . . “
Síðan heyrðist alltof hávær
karlmannsrödd, sem drukknaði í
hrópum fjöldans, en þar var
ekki hægt að heyra nokkra hrifn-
ingu og engar tilfinningar.
' Margaret titraði og Arnesen
tók undir handlegg hennar til að
stvðja hana. Hún leit á hann og
henni til mikillar undrunar sá
hún, að tár glitruðu í bláum aug-
um hans. Hvorugt þeirra mælti
orð.
i AS lokum komu þau að húsi
því, sem Arnesen sendiherra bjó
í, og það mátti sjá á íbúðinni eins
og honum, að hann vantaði um-
önnun.
„Hvað má bjóða yður?“
* „Ef þér hafið sherry, vildi ég
þiggja lítið glas. Ég er ekki vön
að drekka á þessum tíma dags, en
í dag virðist allt vera á öðrum
endanum."
„Þegar Kral var hérna síðast,
drukkum við tvær flöskur af
koníaki. En þá vorum við að tala
um mjög alvarlegt málefni."
„Tvær flöskur!" sagði Margaret
óttaslegin. „Ég vissi ekki, að Kral
drykki svo mikið!“
„Verið ekkert hræddar, góða
min. Eg sagði ekki, hvað hver
hefði drukkið mikið um kvöldið.“
„Ég skil,“ sagði Margaret og
hló og bætti síðan við. „Ég var
undrandi að heyra, að þér þekkt-
uð Kral aðeins lítið. Ég hélt, að
þið væruð gamlir vinir. Voruð
það ekki þér, sem hjálpuðuð Kral
að komast til Noregs árið 1939?“
„Jú, ég gerði það. Er Kral í
nokkrum vandræðum núna?“
„Mjög miklum. Hafið þér heyrt
um skjólstæðing hans í Ame-
riku?“
j „Ég hef heyrt dálítið."
„Kral vill komast til Ameríku
vegna þess að skjólstæðingur
hans er mjög veikur á einhverju
góðgerðarsjúkrahúsi í Kaliforníu.
En þeir þarna í Washington hafa
ekki ákveðið, hvort þeir eigi að
veita honum vegabréfaáletrun,
og kommúnistarnir hika einnig,
hvort þeir eigi að leyfa honum að
fara úr landi. Og núna eftir bylt-
inguna fær hann áreiðanlega ekki
leyfi til að fara.“
„Arnesen setti glasið, sem hann
hélt á, snöggt á borðið. „Hvað
eruð þér að segja, góða mín? Hika
Ameríkanarnir við að veita hon-
um landvistarleyfi? Ég skal þá
láta yður fá skjal, sem opnar Kral
strax leið til Ameríku. Þegar
hann var í París 1938, hjálpaði
hann manni úr hinum mestu erfið
leikum, en Kral vissi ekki, hver
hann var, en það vissi ég. Og ein-
hverstaðar hef ég bréf frá þess-
um manni um þetta mál. Þessi
maður reyndi lengi að hafa upp
á Kral, ungfrú Pollinger. Og ég
get sannað, að Kral þjónaði
Ameríku vel og dyggilega þá. En
hvar er bréfið? Er það hérna eða
í sendiráðinu? Ef yður er sama,
þótt ég leiti hérna, ætla ég að
biðja yður að fá yður annað
sherryglas.“
„Nei, herra, ég get ekki beðið
— ég verð að fara heim. En ég
kem aftur eftir þrjár klukku-
stundir, og ef yður er sama ætla
ég að koma með samstarfsmann
minn, sem hefur með höndum
mál Krals. Þakka yður fvrir allt.
Þér hafið sagt mér ýmislegt, sem
hefur angrað mig upp á síðkast-
ið.“
Hún komst ekki heim, fyrr en
eftir fullar tvær klukkustundir.
Hún hringdi strax til Morgans og
sagði honum frá samtalinu við
Arnesen.
„Ég skal koma strax. í gamla
vagninum, og við getum siðan
farið saman til norska sendiherr-
ans, ef við getum komist gegnum
torfærurnar."
Aksturinn í sendiráðsbifreið-
inni var ekki árekstrarlaus. Á
krossgötum kom á móti þeim
hópur stúdenta. Þeir veifuðu
höndunum hjartanlega og köll-
uðu á ensku „Lengi lifi Ameríka"
Jóhann handfasti
INSK SAGA
121
Það er ofur einfalt að hugsa um flótta, en að sjá út aðferð
til að koma flóttanum í framkvæmd, er annað mál. í fyrstu
var ég að hugsa um hvort ekki mætti takast að flýja í kven-
búningi, .eins og ég gerði í Damaskus, en sá þá að slíkt var
ógerningur á þessum stað, varðmennirnir þekktu allar starfs-
konurnar í kastalanum mjög vel. í Damaskus flýði ég með
blæju fyrir andlitinu, eins og konur bera þar, hér eru konur
bjartleitar og blæjulausar, búnar hettu og höfuðdúk, og það
hefði verið hlægilegt að sjá mig með dökkt, sólbrennt and-
litið, þannig búinn. Hefði kastalinn verið varinn djúpu og
breiðu síki, fullu af vatni, mundi ég hafa beðið tækifæris
og leitað þangað á dimmri, tunglskinslausri nóttu, en nú
var hann varinn djúpu. þurru síki landmegin, en ármegin
voru virkisveggir reistir á háum standbjörgum. Frá ytri
garðinum lá nokkurs konar skjólgarður niður að ánni. Eftir
honum hefði ég getað skriðið, þó brattur væri. Ég hefði
treyst á fimleika minn að detta ekki, því að þá. hefði ég
hrapað í stórgrýtisurðina fyrir neðan. — Hefði ég aðeins
komizt niður á hann. En þangað var engum fært nema fugl-
(inum fljúgandi. Nú gat ég aðeins horft löngunarfullum
augum niður á hann ofan af virkisveggnum. Það var sárt
að sjá fuglana svífa fram og aftur í fölu vetrarsólskininu
og finna það, að ég gæti flogið til Normandís eða Englands,
ef ég hefði vængi þeirra, og sagt Eleanóru, móður konungs-
ins, og vinum hans frá hörmum þeim, sem hann hefði ratað í.
* Eftir margra daga bollaleggingar datt mér loks skyndilega
ráð í hug. „Ef þetta fólk vill ekki hleypa mér út úr kastal-
Bczta leiðin til að kaupa
beztu blððin
‘i
Cillettc
málmhylki
10 BLÁ GILLETTE BLÖÐ
lír. 13,25
Þér borgið aðeins fyrir blöðin.
Málmhylkin kosfa ekkert.
Nýtt blað tilbúið til notkunar án fyrirhafnar.
Bláu biöðin með heimsins beittustu egg eru al-
gjörlega varin gegn skemmdum og ryði. Sérstakt
hólf fyrir notuð blöð. Þér fáið fleiri rakstra og
betri með því að nota ....
Bláu Gillette Blöðin
Til leigu
60—70 fermtra upphitað pláss. Hentugt fyrir hárgreiðslu-
stofu, verzlun, lager eða hávaðalítinn iðnað.
Upplýsingar í síma 81037.
Matsveinii
Uppl. í síma 9165.
Upp(. í síma 9665.
5
*
'■*
■■
Fegurð og yndisþokki
haldast í hendu^,
þér notið ávallt
A m o 1 í n '
Amolín tryggir full-
komlega gegn óþæg-
indum „útgufunar".
Þér eruð ætíð, sem nýkomnar úr baði, og yður
fellur vel mýkt þess, þjálni og fersk ilman.
Ámofi
moim
er auðvelt í notkun
— og um fram allt —
það skemmir aldrei
fatnaðinn og þornar
aldrei upp i dósinni.
Kaupið Amolín, — Reynið Amolín!