Morgunblaðið - 19.05.1955, Side 14
14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 19. maí 1955
1
ac
■a .t
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIZ 3. B. PRIESTLEY
WlŒZ
^Framhaldssagan 40
£ „Nei, ég ætla það ekki“, svar-
tði hann í flýti. „Dálítið allt ann-
íð.“
•
j „Þá veit ég, hvað það er“,
Íélt hún áfram. „Og ég ætla að
$egja þér það. Þú ætlaðir að fara J
ýð segja, að þú ættir ekki mikla j
peninga og vissir ekki, hvar þú j
iætir unnið þér þá inn og það ,
Apundi ekki vera skemmtilegt
hjá mér, er það ekki. Ég veit, að j
J>ú ætlaðir að segja þetta. Jæja,
ín það gerir ekkert til. Ef þér !
geðjast raunverulega að mér, ^
^etum við skemmt okkur saman |
<$g klofið þetta einhvern veginn.
'j’il að byrja með get ég fengið
Átvinnu. Ég hef raunverulega j
ýerið í dansflokk — þótt ég hafi
«kki verið það upp á síðkastið —
«g ég hef ekki fengið mikla pen-
inga hjá Bill, þú skalt ekki halda
það; hann sér raunverulega ekki
fy rir mér — og ég get farið aftur
í dansflokkinn. Ef ekkert er hægt
að fá að gera þar, get ég
auðveldlega fengið eitthvert ann-
að starf — ég þekki stúlku, sem
stjórnar hattaverzlun og hún get-
ur komið mér þangað. Og við
getum fundið ódýra litla íbúð,
einhvers staðar hátt uppi, en ekki
langt í burtu, og ef þú getur feng
ið eitthvað að gera, munum við
geta komist áfram. Ég veit, að ég
er mjög ómyndarleg og þér mun
gkki líða vel til að byrja með. Ég
kann ekki margt — eitthvað
fljótlegt og auðvelt á gasplötu,
er allt og sumt, sem ég kann í
matreiðslu — en ég ætla að reyna
og ég mun vera hamingjusöm, ef
þú skammar mig ekki of oft. Ég
eit þetta auðvitað; ég er ekkert
arn. Að búa þannig með ein-
verjum öðrum en þér, mundi
era hreinasta helvíti; en þ'að
Snundi vera allt öðruvisi með þér
*— það mundi alltaf vera skemmti
jjegt og spennandi — við mund-
k>m reika um göturnar saman og
iala og tala um allt, alveg eins
mg við höfum gert nú í kvöld og
jvið mundum ekki vera villt eða
jeinmana framar. Ég veit, að ég
jer ekki sú tegund af stúlkum,
pem þú hefur hugsað um — eins
íog þessi hin — en ég skil; og ef
jl->ú færð þunglyndisköst mun ég
jreyna að fá þau út úr þér og síð-
ian elska þig enn meira. — Ó! þú
lilýtur að halda, að ég sé vitlaus!"
l>á heyrðist niðurbælt óp og hún
kastaði sár í fangið á honum og
þrýsti andliti sínu að andliti hans.
„Elskan mín, elskan mín“,
sagði hann. Hann sá þau í anda
fara upp á efri hæðina á strætis-
fvagni, hlæjandi og hamingjusöm
|yfir hinum minnsta blæ, sem
;kæmi inn í þeirra líf. Hann hélt
r.íienni fast að sér, eins og hann
j Vildi vernda hana og sefa; en
í samt sem áður hafði hann það
j alltaf á tilfinningunni, að það
í Væri hann, sem væri að leita að
!. huggun og öryggi. Þetta var leið-
k in. En hann ætlaði ekki að læð-
! ast upp á þakherbergið til henn-
i ar. Hans eigin hugmynd var betri
j; en hennar. Þau mundu giftast og
j taka á sig alla áhættu, og fara
I síðan í þetta saman. Það var eng-
j inn efi, að fólkið hafði haft rétt
fyrir sér; hann hafði viljað fá
tunglið; nú mundi hann byrja að
nýju og vilja aðeins fá ost, og ef
-'til vill mundi hann síðar komast
að því, að þegar allt kom til alls
væri tunglið búið til úr osti.
^ Hann strauk hárið hennar og
'Hiallaði höfði hennar aftur á bak,
Isvo að hann gæti kysst hana aft-
ur. „Þetta er góð hugmynd,
Hj Gladys“, sagði hann „og þú ert
þetta allt að veruleika. En mín
hugmynd bætir þína, þótt þér
finnist það ef til vill brjálað."
„Segðu mér það“, hvíslaði hún.
„Hver er hún?“
„Við skuium fara fyrst inn og
síðan ætla ég að gera það.“ Hún
varð að fá að heyra það inni í
húsinu, þar sem fólkið var ekki
langt í burtu, svo að hún gæti
sannreynt það. Það var hægt að
samþykkja allt hérna í þessum
litla heimi, sem þau virtust hafa
skapað um sig sjálf. „Við höfum
verið alltof lengi. Við verðum að
fara inn núna.“
„Nei, nei, þú vilt fara frá mér.“
Hann fann hvernig hún stirnaði
upp í fanginu á honum.
„Það ætla ég ekki að gera.
Aldrei. En við verðum að vita,
hvað hitt fólkið er að gera. Þau
eru öll sofandi." Hann gat ekki
gert að því, að hann hafði það á
tilfinningunni, að þau mundu
ekki vera það. „Og síðan skulum
við tala um þetta allt. Ég hef sér-
staka ástæðu til að vilja ljúka
því þar.“
„Jæja“, — hún rétti úr sér, en
horfði stöðugt á hann. Því næst
eftir nokkra þögn, hélt hún
áfram: „En ertu viss —?“ Spurn-
ingin dó á vörum hennar. Það
var efi í rödd hennar; það var
einnig efi í augnaráði hennar, það
var þunglyndislegt Hann fann
allt í einu til sektartilfinningar.
Honum hafði allt í einu dottið í
hug, að hún vissi ekkert um hann.
Og hann vissi ekkert um hana.
!þau voru ókunnugt fólk, sem
störðu hvort á annað gegnum
rökkrið. Raddir, spyrjandi augu
og rafþrungin snerting holdsins,
og svo virtist maður vita allt —
hjólinu væri snúið, smellur og
maður vissi ekkert. Hin gamla
örvænting hafði aftur gert vart
við sig. Hann var aftur genginn
í gildruna. Án þess að hugsa um,
hvað hann gerði, tók hann hönd
hennar og þrýsti hana ákaft. Á
sama tíma flaug hugsun í huga
hans, rétt eins og því hefði verið
þrýst inn í hugann. „En“, hrópaði
hann, „þetta er allt fásinna.“
„Hvað!“ Hún dró samstundis
að sér höndina. „Hvað áttu við?“
„Fyrirgefðu! Ég átti ekki við
okkur, það veiztu, þótt við kæm-
um þar við sögu. Ég hef verið að
hugsa og hef gert uppgötvun."
Hún horfði blíðlega á hann.
„Það er bezt fyrir þig að létta á
þér. Haltu áfram. Ég hlusta.“
Hann talaði fremur við sjálf-
an sig en hana. „Fyrst vitum við
allt og þá er það dásamlegt, því
næst vitum við ekkert og það er
ekki gott. Rétt eins og enginn
millivegur sé til! En hann er til,
við erum aðeins svo stolt og löt
og eigingjörn til að finna hann
og fara eftir honum. Það, sem við
skeytum ekki um er heilbrigð
skynsemi. Hún hræðir okkur.
Okkur finnst sem við verðum
ekki eins þýðingarmikil. En, þeg-
ar allt kemur til alls, Gladys, þá
þekki ég þig—“
„Gerir þú það?“ greip hún fram
í fyrir honum. „Það er einmitt
það, sem ég hef verið að hugsa '
um. Þú gerir það raunverulega i
ekki, er það? Ég þekki þig eigin- j
lega alls ekki, þótt ég virðist gera
það, jafnvel betur en nokk-
ur annar. Það er einkennilegt, er
það ekki?“ Hún var mjög áköf
og æst. 'i
„Jú, ég geri það“, svaraði hann
hörkulega. „Ég veit ekki allt um
þig, en mér finnst ég viti heil- *
mikið. Ef ég hef búið það allt til, *
þá hef ég gert það En ég get
öðlast þekkingu og þá kemur
sannleikurinn í ljós.“ Hann var
nú orðinn æstur og settist upp í
sætinu eins og hann væri að
uppgötva heiminn. Honum fannst
eins og honum liði betur. „Og
það er það, sem okkur langar ,
ekki til að trúa, að sannleikurinn ;
komi í ljós. Við viljum ekki að-
eins sitja og bíða og frétta síðan, !
hvað sem er. Við látumst sem !
við séum hátt upp yfir það hafin
Gólfteppi
í sumarbústaði
Hin vinsælu Cocosgólfteppi
falleg — sterk og ódýr,
eru komin aftur
í mörgum stærðum.
GEYSIR“ H.F.
VOLKSWAGEN
8 manna
Bílar af þessari gerð eru nú notaðir í síauknu mæli
sem leigubílar á Norðurlöndum. — Þeir eru sérstak-
lega ódýrir í rekstri og viðhaldskostnaði. — Verð ca.
kr. 59.000,00 með öllum aðflutningsgjöldum.
Komið og skoðið þessa nýju gerð.
HeiSdverzlunin Hekla h.f.
Hverfisgötu 103 — Sími 1275
VILLIIHAÐDRINM
7
11.
Þá kom kóngssonurinn þeysandi eins og fellibylur á und-
an járnbrynjuðum hermönnum sínum. Hjuggu þeir á báð-
ar hendur, svo að ekkert viðnám varð veitt.
Óvinirnir reyndu að komast undan á flótta, en þeir voru
stráfelldir. í stað þess að ríða til kóngsins eftir þennan sig-
ur, reið kóngssonurinn aftur til skógar og kallaði á villi-
manninn, sem kom samstundis og spurði hann hvað hann
vildi.
„Taktu hestinn þinn og hermennina aftur“, svaraði- kóngs-
sonurinn. „Og láttu færa mér halta hestinn minn.“
Það var gert, sem hann bað um, og síðan reið hann heim
til hallarinnar á gömlu bikkjunni sinni.
Þegar kóngurinn kom heim, gekk dóttir hans til móts
við hann og óskaði honum til hamingju með sigurinn.
„Það er alls ekki ég, sem er sigurvegari,“ svaraði þá
kóngurinn. „Heldur er það ókunnur riddari, sem kom mér
til hjálpar með menn sína.“
Hún vildi nú fá að vita hver hann hefði verið, en kóng-
urinn gat ekki frætt hana á því. „Hann elti óvinina á flótt-
anum, en ég hef ekki séð hann síðan.“
Kóngsdóttirin fór nú út til garðyrkjumannsins og spurði
hann hvar léttadrengurinn væri.
„Hann er nýkominn heim úr stríðinu á halta hestinum
sínum.“ En hermennirnir bentu á drenginn og hæddu hann
og höfðu að spotti. „Hvar faldir þú þig í stríðinu?“ spurðu
þeir.
„Eg er hræddur um að illa hefði farið fyrir ykkur ef mín
hefði ekki notið við“ sagði þá drengurinn.
. ■ Eh hérmennirnir hlógu. þara að drengnum. I
HfVKJAVÍK - SRIKKSEVHI
Tvær ferðir daglega.
Frá Reykjavík: Alla daga kl. 10 árd. og kl. 3,30
— Stokkseyri --- kl. 12,45 e. h. og kl. 6,15
— Eyrarbakka --- kl. 1 e h og kl. 6,30
— Selfossi --- kl. 1,30 e. h. og kl. 7
— Hveragerði --- kl. 1,50 e. h. og kl. 7,20
Sérleyfisslöð Sfeindórs
Sími 1585 og 1588.
Fasteign fil solu
Húseign, ásamt verzlunarlóð á horni við tvær aðalgötur
í Austurbænum, er til sölu. Makaskipti á íbúðarhúsnæði
geta komið til athugunar.
Upplýsingar í síma 4964 frá kl. 9—11 árdegis.
k»
AÐVORUN
um stöðvun atvinnureksturs vegna vanskila á söluskatti.
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og heimild
í 4. mgr. 3. gr. laga nr. 112, 28. desember 1950, verður
atvinnurekstur þeirra fyrirtækja hér í umdæminu, sem
enn skulda söluskatt I. ársfjórðungs 1955, stöðvaður, þar
til þau hafa gert full skil á hinum vangreidda slöuskatti
ásamt áföllnum dráttarvöxtum og kostnaði. Þeir, sem
vilja komast hjá stöðvun, verða að gera full skil nú þegar
til tollstjóraskrifstofunnar, Arnarhvoli
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 17. maí 1955.