Morgunblaðið - 03.06.1955, Blaðsíða 14

14
MORGLNBLABiB
Föstudagur 3. júni 1955

I
DULARFULLA HÚSiÐ
EFTSR J. B. PfUESTLBY
Framhaldasagan 50 yrðum ekki fyrir. Þú virðist ekki
skilja, hvað hann er að gera.
þrýsti á bakið á honum. Og þótt HélztUj að hann væri að koma
hann berðist um eins og hann sér undan? Hamingjan góða.“
gat, gat hann samt ekki losað jÉg hélt það fyrst“ sagði
sig. Hann fann, að önnur hond- | Margaret bl,-ð!ega. ..Fvrirgefðu."
:in kom við hálsinn. á honum- og þegar hún leit niður á hið
Aftur brakaði í stiganum og fgla andlit stúlkunnar, sem var
hann fann, að honum var lyft gvo torkennilegt j þessari ein_
upp. Ilann rétti upp fotinn 1 kennilegu birtu, vorkenndi hún
örvæntingu og gat með erfiðis- henni hún vorkenndi öllum.
munum sparkað í kvið mannsins , Ejns og hann mundi nokk_
með hnénu, svo að þrystingur- I um tíma gera það!« Nú var mál-
inn varð minni og honum tókst
að geta staðið aftur í fæturna og
nú gat hann veitt Saul högg und-
ir hökuna með því síðasta afli.
sem hann átti til, svo að þeir
hrökkluðust báðir nokkur sk.vef
írá handriðinu.
römurmn ekki gremjulegur held
ur biturlegur. ,,En ég vildi að
hamingian gæfi. að hann hefði
gert bað, vildi að hann hefði ekki
komið aftur inn. En auðvitað
■ varð þetta að vera hann. Það er
ef til vill heimskulegt., en mér er
Blóðið og svitinn runnu niður ' alveg sama. Nú hef ég fallið
andlitið á honum og blindaði saman — og hann er þerna
hann; sársaukinn í síðunni var frammi. einn og vfireefinn, bíða
óþolandi; og hann fann hvernig eftir bessari — skepnu.“
kraftarnir þurru; en hann hélt „Þetta verður allt gott“. sagði
áfram eins og hann gæti ekkert Margaret og revndi að vera ró-
annað gert. En á meðan hugsaði leg og örugg. „Hinir koma bráð-
hann ekki um blóðið og sársauk- um aftUr. Og bá verða beir brír.“
ann, heldur flaug honum í hug • „Keriinvin hefur læst hurð-
atvik frá löngu liðnum dögum; inni“. mu’draði Oladvs.
og enn einu sinni lá hann í svölu „Þeir fá IvkiUnn hiá
grasinu nálægt leikvellinum eða begar beir bafa gert útaf við
hlustaði á Jim og Tom Ranger TV/rorvcn‘
fvrir utan tjald, horfði á aÞ -Rn hún
stirndan himininn eða stóð í
blómahafinu í Garthstead; og um
!eið vöknuðu hjá honum hugs-
anir, sem komu og hurfu eins og
svölurnar. hugsanir um borgina
unnljómaða á síðkvöldum, kvrr-
bélt Marearet, airam.
rar að bwsa um ailar
heSSar 1 mstu hurðir v‘»ni eins
pð o1mmnr drmjmnr. T-Tön l«=it
J si<? á TevjpnTj b/jsið
o<? bað fór 1”,r"ur um hana.
,,H,rar en.rni við?“
v°it bað eVVi, TTvrð kem-
látar nætur. fiöruea hljómsveit, nr bað málinu við?“ Giodvs stóð
uonljómuð tjöld, Gladys hló við a f-r>tUr og revndi að hlusta við
honum og augu beirra mættust hu-ðina.
allt í einu, eins og begar hurð ív/’aryeret tók Ve-tact-iakan.n og
var skvndilena oonuð. Þeir voru gekk nokk'"’ skrpf H"n sá ekk-
lengi barna í átökunum í mvrkr- e-t rema ólióst mó+a fvrjr- h"S-
gögnum. og allt í eju" liómeðj
kertetióc'ð c-V—»rt„ +'+raðj na srð-
an dó bað. HijmVl/i Margaret-
ar bvarr um leið ov mvrkr'ð
grúfði ojg vfjr hana TT"n fiVrnði
sIcr til rlvr'ir'na ev lét berteStiak-
pr»n qor r\ PT* 9(5
ske?“ Hún haHaði sér fram.
iou. svo að buð var næ"ur tími
t.il að ge+a rifjað upp fyrir sér
heila ævi.
Nú °á hann ekkert; hann varð
að berjast við að ná andanum;
og kð suðaði fvrm evrum hans.
Saul h«fði nú náð taki á hálsi
haos na herti m’i á. svo að haon
gat ek’-j -orjð stöðumjr á fóí- !
umjm lét uu'isn,
tíl að loVum hn^um fqrmc.t
að sér Vf»rj |ðrf+ f-q p'ÓlfÍPU.
J-T^n^ í hrm'^ói'^* oítthvPÍrS
var pft hmtn^* hafði verift
murhpj^ úr hnnum* en hann
rpxrndi samt ^^n veitq virS
nám. t>m.r hrökkhi^ii't aftur fré
h°ndriö?^u Sanl limfii taki^
nítf ^urrnah^ik. en ^'mderel
roðrT-.rii pnn hnnum,
en síðeu hof Saul árásina að
Tivir krafti.
e-** ó+i um ruin h*>rj er úti
m vnirf V. T>o*-»dov,o1 l' f {
„Ó, ég heyri ekkert“, hvíslaði
Gladys.
Þær hlustuðu báðar við dyrn-
ar og það virtist vera hefl eflífð,
þar til þær heyrðu nokkuð nema
sínn eigin andardrátt og hjarta-
slög. Þær voru gleymdar í myrkr
inu.
„Við getum ekkert gert nema
beðið“, hvíslaði Margaret að lok
um. Einhvern veginn þorði hún
ekki að tala hærra.
„Ég heyri, að hann er nú að
ganga um, hevrir bú ekkert?“
Gladvs hlustaði aftur. „Bifl og
maðurinn þinn virðast ekki vera
komnir enn. Ég held að hann sé
að fara upp stigann.“
„Já, hann er að fara uop stig-
ann“, sagði Margaret og fann að
Gladys titraði. S’ð'-m varð löng
bögn og bser hlustuðu aftur, en
síðan hélt Margaref áfram: „Nú
hevri ég ekkert. Ef til vill bíður
hann unoi á stigaeatinu. Þetta
er hræðilegt, finnst, bér bað ekki?
Hvers vegna kemim Philjo ekki?
Það er hræðflegt pð b'ða hérna.“
„Það eT verra að b{ða barna“.
b-éoaði G'advS eg hækkaði nú
rKddioa. „Og b’ða eftir bví, að
..;t-jrri""uri"" 1aaðist niður. Ó,
r"uð minn péð"r’“ Húo ræabtj
sig. „Ég bvst "ið. að bú vitir,
b-rnð pr að mér. "ða bú þlvtur
"ð bnifla, að ég sé orðin vitlaus
h'ka.“
. Mér fionst. að við séum öfl
orðin viflaus núoa“. eroio Mar»a
ret fram í í flv+i. „A.11t er orðið
vittaust og bræðfl°et. Þetta er
rreðalegt, bað er ekki hægt að
frevsta neiou. be+ta er ejoS og
mar+röð. Pinnst bé" bað eVkia“
,.JÚ, mér finnst hað“. Gladvs
rror nij áköf r\Cf bif^iaodi TTrrr>r*S
’rocfTia cacrði érr -Vlnr bo++a oVkj
"fnr» TT’cf Tricqj Acr rric-i b"ð rrar
ojns ecf mér bct+Cj Tror-ið cacrt b"ð
— rr pcr reirndi að cocrja hnmjm
b"ð. en é-r rr — t oWj V—t—Ið bcr"_
rrm í, cVIlT-dvTCT 11 —T b „ ð T>e + +a
bafðj ég aðei"S á +Ufi""!"giinni
°n bú vei-rf, h"að ég á við?“
ROFAISI
2.
„Ö, nei, ég er aðeins vesalings fátækur hermaður,“ svar-
aði bóndinn. „En ég fór úr herþjónustunni og er nú að rækta
nátt"TT-"V"ið r>g s'ðan var eng- jörðina til þess að reyna að hafa ofan af fyrir mér. Ég á
inn sársauki framar. ; broður, sem er ríkur, þer þekkið hann sjalfsagt vel —
! en ég er fátækur, og þess vegna hefir heimurinn gleymt
F.TÓRTÍNm KAFT.I (mer. ‘
Margaret, tók í burðarhúninn. I , Kongunnn kenndi í brjósti um hann, og sagði: „Nú skal
„Haon befur iæst“, hrópaði hún ^ hJalPa Þer. Þu skalt verða það nkur, að þu þurfir í engu
og ctarði á Gladys að standa að baki bróður þínum.“
„Éct veit bað“. Giadvs féu á | Síðan gaf kóngurinn honum bæði peninga, land og kvik-
hné, Húo s°t+i kertið. s°m sendi .fénað, og varð hann miklu ríkari en bróðir hans hafði nokk-
frá sér daufa bírtu á gólfið við jurn tíma verið.
h’iðina á sér eg hallaði sér unn J En þegar bróðir hans heyrði um þessa farsæld og að allt
að hurði"nj. „Haon h°fur !okað væri þetta einni rófu að þakka, gerðist hann öfundsjúkur og
okkur bérna inni. bví að hann fór að brjóta heilann um það, hvernig hann gæti sjálfur
héit. að við "spoim öruggar orðið fyrir þvílíku láni. Hann ætlaði að vera ákaflega slyng-
herna.“ Hún talaði hægt og dauf- ur og færði kónginum gersemar og gæðinga og gerði sér þá
ieíJ:V vonir um að hann myndi fá einhver ósköp fyrir, þar sem
. f<t vi 1 ekv; vera örugg, vil bróðir hans hafði fengið svo mikið fyrir eina ómerkilega
rófu.
Kóngurinn þakkaði honum fyrir gjafirnar með mestu
virktum og sagði, að hann gæti ekki gefið honum annað,
sem betur ætti við, heldur en stóru rófuna. Varð hann að
koma henni upp í vagninn og aka henni heim til sín. En
hann var alveg hamslaus af bræði og vissi eiginlega ekki
á hverjum hann ætti helzt að láta bræðina bitna.
Mest var heiftin þó í garð bróður síns, og afréð hann
pVki tivnnq iuui.a
M ör<W'pf rp^rndi ?’'9u?nT’sl3Ust
9^ orvu? hnvrSinn Vll vitq.
er 9<* S1'0 Fí? vil VPrq hjá
Phil — mqnpinnrvi mínuui.“
pvv»?“ fp++í
úr súr nrf l#^it nú á hauq ?remju-
]pdn TT"nn nr' þp"nq frr)-
ÞAÐ ER EKKI
UM AÐ VILLAST
O. J. & K. KAFFi
BRAGÐAST BETUR
•M
•M
Bústaðaskipti
Þeir, er flutt hafa búferlum og eru líftryggðir,
eða hafa innanstokksmuni sína brunatryggða, hjá
oss, eru vinsamlega beðnir um að tilkynna bústaðaskipti
nú þegar.

ijóvátryggitepag Isiends
mAi»w
Eimskip 3. hæð, sími 1700.
Vibro-steinar
fást nú aftur.
SOLUUMBOÐ:
H.
Ný og endurbætt
framleiðsla
& CÖ. H.F.
Hafnarhvoll — Símt 1228
KÖfil
hr ’ hfngáð 5+iú/ tfl* bM
".n.lét oldc-, a,ð láta ráða bróður sinn af dögum — og fékk til þess óbóta-

DOMUR
Reykjavík og Hafnarfirði. — Tek að mér ýmiss konar
snyrtingu í heimahúsum á hvaða tíma dags sem hent-
ugastur er fyrir yður.
Andlits- og handsnyrting. Eyði éþarfa hárum.
Fótanudd o. fl.
Upplýsingar í síma 80360 milli 1—6 e. h. daglega.