Morgunblaðið - 16.02.1956, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. febr. 1956
Franjlialdsscgan 20
líún leit á hann spvrjandi:
.Hvað er að?“
„Dorrie, þú hefur alveg á réttu
uð standa. Hvers vegna ættum
úð eigirleaa að biða til klukkan
"jcgur? Við skulum bara fara
böngað ;;trax“.
,.Og gifta okkur núna?“
, Já, þagsr þú ert búin að raða
•liður, hafa fataskipti og alit það.
Nú ferðu beint upp á stúdenta-
garðinn og gerir það, sem gera
barf. Hvað segirðu við því?“
„Ó, já, já .... Ég vildi helzt
nf cillu leggja af stað núna undir
uins_“.
„Ég hringi svo til þín eftir
;tutta stund og segi þér ákveðið,
hvgnær ég kem og sæki þig“.
„Já, já“. Hún ty-llti sér á tær
■)g kyssti hann á kinnina, hrifin
■>g hamingjusöm. „Ég elska þig
;vo óumræðilega heitt“, hvíslaði
hún.
Hann brosti kampakátur.
Hún hraðaði sér af stað, en ieit
/ið og við um öxl og sendi hon-
um hrífsndi bros. Hann hafði
uldrei séð hana flýta sér svo mik-
ð áður.
Ilarn stóð um stund og hoi’fði
ú eftir henni. Svo sneri hann sér
úð aftur og horíði á útvarps-
itöngina, sern stóð uppi á þaki
Blúe Kivers borgarskzifstofu-
byggingarinnar — hæðstu bvgg-
ngu borgarianar — fjcrtán hæð-
r vfir harðrir steinheiiur gang-
úéttarinnar.
II. kal'li.
Hann gekk inn í tónlistarskól-
; inn, þar sem símkiefanum hafði
verið komið fyrir, neðan við
oogadregnu tröppurnar. Hann
ioað um símanúmer þeirrar deild-
ur borgai-skrifstofunnar, þar sem
giftingarnar fóru fram: „Halló.
Vildið þér gera svo vel og segja
nér, hvenær skrifstofan er opin
dag?“
„Til klukkan tól'f og svo frá
•itt til hálfsex, eftir hádegið".
„Hún er þá sem sé lokuð á
u'mamtm milli tólf og eitt?“
„Já“.
. „Þökk fyrir“. Hann lagði sím-
'ó'.ið frá sér, lék aftur pening
Jetta niður um rifuna og hringdi
•: númer stúdentagarðsins. Þegar
honum var gefið samband við
herbergi Dorothy, var ekki svar-
uð. Hann lagði símtólið niður
tftur og furðaði sig á því, hvað
gæti hafa tafið harza. Eftir því að
dæma hversu hratt hún gekk,
þegar hún lagði af stað, hefði
hnn átt að vera komin upp á
-itúdentagarðinn fyiir góðri
stundu.
Hann haíði ekki fleiri smá-
peninga í vasanum og gekk því
út, yfir háskólagarðinn og inn i
iitia veiti/zgastcfu. þar sem hann
fékk skipt einum doliara í smá-
mint. Síðan settist hann niður og
•inblíndi frekjulega á stúiku,
.sem var að nota símann, þegar
hann bar þar að.
Eftir nokkra stund hafði hún
þó iokið s mtalinu og hann flýtti
sér inn í klefann, sem allur ang-
aði af ilmvatni stúlkunnar, og
lokaði á eftir sér. í þetta skipti
svaraði Dorothy sjálf: „Halló“.
„Hvar hefurðu veríð svona
iengi? Ég hringdi rétt áðan og þá
varstu ekki komin heim“
„Ég skrapp inn i búð á ’eið-
ínni og keypti mér hanzka“. —
ítöddin vrr titrandi af óþreyju
og tilhlökkun.
„Jæja, hlustaðu nú á mig. —
Klukkan er núna tuttugu og
5 mínútur gengin í ellefu. Get
uóu verið tilbúi^,J{íMl»kan tólf?“
** „Ja, ég v-'it ekki alveg . . . ._
jjg á íáháf T*Sað....“
„En klukkan fimmtán minútur
yíir tólf?“
„Já, já“.
„Heyrðu, þú ætlar líklega ekki
að tilkynna, að þú verðir að
heiman um helgina?“
„Jú. Það má ég til með að gera.
Þú þekkir reglurnar".
„Ef þú tilkynnir það, þá verð-
urðu líka að skrifa, hvert þú
hafir í hyggju að íara, er ekki
svo?“
„Jú“.
,.Og hvert segistu þá ætla að
fara?“
„Ég skrifa bara: New Washing-
ton House. Ef garðprófasturinn
I fer að spyi'ja mig nánar, þá út-
skýri ég þetta allt fyrir honum“.
i „Hevrðu, þú skalt heldur til-
kynna þetta seinna z dag. Við
komum hvozt sem er aftur hing-
að. Vegna zbúðarvagnsins. Það
er hans vegna, sem við komum
aftur“.
„Eigum við að gera það?“
„Já, þeir sögðu, að ég gæti ekki
lagt fram löglega umsókn, fyrr
en búið væri að gefa okkur sam-
an“.
„Nú, jæja, en ef við komum
hingað, hvort sem er aftur, þá er
ég ekkert að taka zneð mér tösk-
una núna“.
„Jú, taktu hana með núna. —
Jafnskjótt og athöfninni er lokið,
förum við til gistihússins og fá-
um okkur morgunverð. Það er
bara nokkurra húsa lengd á milli
þcss og borgarskrifstofunnar“.
j „Þá gæti ég alveg eins afhent
j fjarvistartilkynninguna núna. —
1 Ég get ekki séð að það geri neina
breytingu“.
„Heyrðu nú, Dorrie. Ég held
að háskólinn sé ekki beinlínis
hrifinn af því, að liafa utanbæj-
arstúlkur, sem hlaupa allt í einu
burtu og gifta sig. Garðprófast-
urinn mvndi áreiðanlega tefja
fyrir áformi okkar, á einn eða
annan hátt. Hann vildi t.d. fá að
1 vita, hvort giftingin færi fram
með vitund og samþykki föður
þins. Hann myndi með miklum
ræðuhöldum reyna að telja þig á
að biða, þar til kennslumisserinu
lyki. Það er þess vegna, sem
garðprófastarnir eru hafðir“.
„Gott og vel, þá tilkynni ég það
bara seinna“.
„Nú þekki ég litlu stúlkuna
mína aftur. Ég bíð svo eftir þér
utan við stúdentagarðinn, klukk-
an fimmtán mínútur yfir tólf. A
University Avenue“.
„Á University Avenue?“
„Já, þú kemur vænti ég út um
hliðardyrnar, eða er það ekki?
— þegar þú leggur af stað með
ferðatösku í hendinni án þess að
hafa lagt fram lögboðna burtfar-
artilkynningu.
„Það er alveg satt, þetta hafði
ég ekki hugsað um. Það er alveg
eins og við séum að strjúka sam-
an í burtu“.
„Alveg eins og í kvikmynd-
unum“. i
Hún hló hjartanlega: , Klukk-
an fimmtán mínútur yfir tólf?“
„Já, þá getum við verið komin
á leiðarenda klukkan hálf eitt“.
„Vertu sæll, brúðgumi“. |
„Sjáumst aftur, brúður“.
Hann klæddi sig með stökustu
vandvirkni. Hann fór í dökkbláu
fötin sín, svarta sokka og skó,
hvíta skyrtu og hnýtti á sig ljós-
blátt bindi úr þykku, ztölsku
silki, með svörtum og silfurlit-
um liljum á bláum fletinum.
Þegar hann skoðaði svo mynd
sína í speglinum, komst hann að
raun um það, að þettá fallega
bindi myndi vera of áberandi og
þess vegna skipti hann um og
batt á sig annað perlugz'átt í stað-
inn. j
Þegar hann skoðaði sig aftur
í speglinum, óskaði hann þess, að
hann gæti jafn auðveldlega skipt
á andliti sínu og öðru, sem hefði.
ekki eins sérkennilegan svip. j
Hann gerði sér allt í einu grein
fyrir því, að stundum gat það
beinlínis verið manni til mikilla
óþæginda að vera laglegur og
glæsilegur í ytra útliti. i
Þrjár bergnumdar kóngsdætur
* 8
hann öxina yfir hausnum á honum og hótaði að kljúfa hann
í herðar niður, ef hann segði sér ekki samstundis hvar kóngs-
dæturnar væru niður komnar.
| „Þyrmdu lífi mínu, vægðu mér! vægðu mér! þá skal ég
segja þér allt,“ hrópaði karlinn í dauðans angist. „Hér er
hár hóll rétt íyrir austan bæinn, efst uppi á þeim hóli skaltu
stinga ferhyrnda grassnyddu undir henni er stór hella og
undir þeirri hellu er djúpur gangur langt niður í jörðina.
Þarha verður þú að láta þig síga niður, þá kemur þú í annan
heim og þar eru kóngsdæturnar varðveittar hjá hamratröll-
unum. En leiðin þangað er löng, niðurgöngin eru dimm og
: þau liggja í gegnum vatn og hita.“
! Þegar hermaðurinn hafði fengið að vita þetta og annað,
sem hann vildi vita, losaði hann karlinn úr trénu og hann
var ekki seinn að kveðja.
Þegar höfuðsmaðurinn og flokksforinginn komu heim um
kvöldið, urðu þeir steinhissa á því, að hermaðurinn skyldi
vera lifandi. Hann sagði þeim frá öllu, sem fyrir hann hafði
komið um daginn, frá upphafi til enda. Hann sagði þeim
i einnig hvar kóngsdæturnar væru niður komnar og hvernig
unnt væri að finna þær. Þá urðu þeir svo himinhfandi, að
það var engu líkara en að þeim fyndist að þeir vera búnir
að ná þeim til sfn. Þegar þeir voru búnir að borða, tóku
þeir með sér körfu og öll þau bönd og reipi, kaðla og snæri,
sem þeir gátu snapað saman á heimilinu, og síðan gengu
þeir upp á hczlinn allir þrír. Fyrst stungu þeir ferhyrnda
. gsas«n77cklu,,upp, eins og karlinn haiði sagt þeim að gera,
t undir henni fundu þeir stóra hellu, sem þeir gátu fært úr
stað með því að beiía allri sinni orku. Þá kom í ljós op,
1 sem lá niður í jörðina.
Aukin þœgindi — Auksn híbýlaprýði
fánuwd Iirærivél
---- Henni fylgir-
Þeytari, hrærari og hnoðari. Hakkavél, græn-
metis- og kornkvörn og plastyfibreiðsla.
—y'—
KENWOOD hrærivélin er ódýr miðað við afköst .og gæði.
Örfáar vélar fyrirliggjandi. — Gjörið svo vel að líta inn.
— H E KLA —
Austuz'stræti 14 — Sími 1678
Gefið konunni
Kenwood-hrærivélin
hefur náð mestum vin-
sældum hér á landi og
er óskadraumur allra
húsmæðra.
þvottavélar
Þessar þvottavélar vöktu
mikla og verðskuldaða at-
hygli á Heimilistækjasýn-
ingunni í Listamannaskál
anum.
★ Algerlega sjálfvirkar
★ Engin tannhjól
★ Enginn hávaði
★ Enginn hristingur
★
í verzlun vorri geti I
þér séð hvernig vélin
vinnur.
... sjón er sögu ríkari.
Fjórar mi.smunandi gerftir höfum við uíz fyrirliggj-
andi. —— Aðeins nokkrar vélar af hverri ger-5.
— Gjörið svo vel og Htið irm —•
HEKLA
Austurstræti 14 — sími 1687