Morgunblaðið - 29.03.1956, Side 8

24
fl O K G U /V tí L h tí l *t
Firmntudagur 29. marz 1956
~J\uenjnóSin ocj ^JreimiliÁ
Hafið kökur sem ábætisrétti
Bjarfsýnismaður lýsir heimilis-
eg liinaiarháttim
almennings 1976
ÞAÐ er mjög góð hugmynd að
láta miðdegisverðinn, hvort
sem hann er veizla eða' einungis
sunnudagshádegi fyrir heima-
fólkið, enda með einhverri góðri
köku. Hún þarf alls ekki að vera
dýr, það eru til svo ótalmargar
sem velja má í milli. Hér fara á
eftir tvær uppskriftir.
VATNSKÖKUR FYLLTAR
MEÐ KREMI
Bezt er að baka þessar kökur
aflangar. Það gerir þær dálítið
hátíðlegri.
Deitrið: 3 dl. vatn, 2 tsk sykur,
150 gr. smjörl., 4 egg, 150 gr.
hveiti.
Kremíð: 2 egg, 2 matsk. sykur,
vanilla, 3 tsk. hveiti, 2% dl. mjólk
og e. t. v. tvær matsk. þeyttur
rjómi.
Vatnið, sykurinn og smjörl. er
látið í pott og suðan látin koma
upp, en potturinn þá tekinn af
eldinum og hveitinu hrært sam-
an við og potturinn aftur látinn
á hitaplötuna og látinn vera litla
stund yfir mjög góðum hita. Þá
er potturinn aftur tekinn af eld-
inum og deigið er kælt og eggj-
unum er síðan hært saman við,
einu í einu. Deiginu er nú spraut-
að úr sprautupoka á smurða
plötu í aflan.ear kökur.
Þær eru látnar í mjög heitan
ofn og bakaðar í um það bil 10
mín. Ekki má opna ofninn á með-
an kökurnar eru inni í honum.
Er nú hitinn minnkaður og kök-
urnar ekki teknar út fyrr en eftir
10 mín.
Þegar þær eru bakaðar eru þær 1
skornar í sundur og fylltar með
kreminu, en það er búið til á
þann hátt að öllu er hrært saman j
og síðast þevttum rjómanum. I
Glerungur er síðan látinn ofan á I
kökurnar eaman að hafa hann í j
mismunandi litum.
Úr þessari uppskrift fáið þér
um 25 kökur, sem geta geymst í
kassa með smelltu loki. Það verð-
ur að vera vel þétt því annars
verða kökurnar linar.
SVKIJRBRAUÐ MEÐ
ÁVÖXTUM OG HLAUPI
Það tekur ekki margar mínút-
ur að hræra saman sykurbrauðs-
deig og baka einn slíkan botn.
Þegar á að nota hann er tilvalið
að bleyta botninn með ofurlitlu
sherry eða appelsínusafa, niður-
soðnir ávextir eða soðin epli er
látið ofan á og hlaupi hellt yfir.
Þá hafið þér fengið finan ábætis-
rétt.
Sykurbrauðsdeig: (fyrir -4) 1
egg, 100 gr. sykur, rifinn
börkur af Vi sítrónu eða appel-
sínu, 50 gr. hveiti, 1 slf. tsk. lyfti-
duft.
Eggið er þeytt með svkrinum,
börkurinn, hveitið og lyftiduftið
látið saman við og deiginu síðan
hellt í smurt form og kakan bök-
uð við góðan hita í um það bil
15 min.
Eggjahikarinn má festa
á diskinn
M E N N heyra því oft spáð að
mannkynið sé' á hraðri leið til
glötunar, að það er næstum
hressandi að lesa hvað Banda-
ríkjamaðurinn Morris L. Ernest;
segir í "bók sinni „Utopia“ sem j
nýlega er komin út. Hann spáir
ekki langt fram í timann, lætur
sér nægja 20 ár og lýsir fyrir
okkur ánægjulegri tilveru, sem
Þægileg uppfinning. Eggjabikar
með klemmu, sem hægt er að
klemma á diskbarminn.
við, börn okkar og barnabörn
gætum vel tekið þátt í.
MENNIRNIR RÁÐA
VEÐRUM OG VINDI
Höfundurinn er ekki lengi að
eyða öllum áhyggjum vitra
manna um fæðuskort á jörðinni
í framtíðinni. Bæði mun verða
mögulegt að drýgja matvælin á
ýmsan hátt og einnig mun matar-
þörfin hjá hverjum einstökum
minnka mjög með réttu matar-
æði. Meira landsvæði verður
ræktað, kuldabeltislínan flytzt
norðar og takmarkalínan fyrir
kornrækt flytzt með. En fyrst
og fremst mun verða meiri og
betri uppskera af hinu ræktaða
landi vegna þess að menn hafa
lært að ráða veðrum og geta því
látið rigningu, sólskin og vinda
skiptast á í réttu hlutfalli og
eins og bezt hentar.
Með þessu lærum við að lifa
hamingjuríkara lífi. Tekjur
aukast, vinnutíminn styttist nið-
ur í fimm vinnudaga á viku með
lívcsð á að gera, þegar börssin
sjúga Simgur sima?
ALLAR mæður, og yfirleitt
allir þeir, sem hafa haft smá-
börn undir höndum, kannast við
hinn hvimleiða vana margra
þeirra, að sjúga fingur.
Þetta er ofur eðlilegt fyrir smá
barnið, og í tíð ömmu okkar var
ekkert eðlilegra en að stinga
fingrinum upp í barnið er það
skyldi sofa. Sum börnin hættu
sjálf að sjúga fingurinn er þau
urðu stærri en ef vaninn vildi
ekki hverfa af sjálfu sér, þá
gripu ömmurnar til annars ráðs,
t. d. að rjóða fingurinn sinnepi
eða einhverju bragðsterku og þá
hætti barnið oftast nær.
SKAÐLEGT
Síðar fundu tannlæknarnir út
að það væri mjög skaðlegt fyrir
börnin að sjúga fingur vegna þess
að þá væri hætta á að tennurnar
yrðu skakkar er þær kæmu. Var
þá reynt með öllum hugsanlegum
ráðum að fá börnin til þess að
hætta að sjúga fingurna. Á næt-
urnar voru þau höfð með vettl-
inga og á daginn með stífar erma-
líningar þannig að hendin náði
ekki upp í munninn.
Enn í dag eru hinir lærðu ekki
á sama máli um þetta vandamál.
Tanniæknarnir halda enn fast i
við sinn keip, að börnin megi
ekki fyrir nokkurn mun sjúga
fingur, en á móti því mæla barna-
sálfræðingar og sumir barna-
læknar. Margir eru fylgjandi
banninu og geta aldrei séð smá-
börn í friði er þau sjúga fingur
sinn.
En hvernig er nú hægt að ætl-
ast til þess að mæðurnar geti vit-
að hvort þær eigi að banna börn-
um sínum að sjúga fingur eða
ekki þegar lærðir læknar og sál-
fræðingar eru ekki á eitt sáttir
um það? Við vitum öll að ekkert
er barninu eðlilegra en að sjúga
eitthvað, og við getum átt á
hættu ef við erum sífellt að
banna banna börnunum það að
þau verði óróleg og taugaóstyrk.
VANDINN MIKLI
Eitt sinn kallaði móðir sem átti
7 mán. gamalt barn á barnasái-
fræðing heim til sín. Barnið saug
fingurinn í sífellu og móðirin var
angistarfull yfir því. Sálfræðing-
urinn veitti því strax athygli að
mjög vel virtist hugsað utn litla
drenginn, en í hvert skipti og
hann stakk fingrinum upp í sig
kom mamma hans, greip í fing-
urinn og sagði hastarlega „uss“.
En um leið og móðirin sneri sér
við var fingurinn aftur kominn á
sinn stað. Móðirin var óróleg og
gat ekki séð barnið í friði. Er
þetta hafði gengið nokkra stund
fór barnið að gefa frá sér ó-
ánægjuhljóð er það fékk ekki
sínu framgengt.
Sálfræðingurinn spurði þá móð
urina hvernig hennifyndistef hún
sæti og væri að lesa í blaði og svo
kæmi einhver 5. hverja mínútu
og rifi blaðið úr höndum hennar.
— Yrði hún þá ekki einnig tauga-
óstyrk? — Móðirin skyldi strax
þetta sjónarmið, sem hún hafði
ekki gert sér grein fyrir áður.
Að sjálfsögðu vill engin sam-
vizkusöm móðir horfa á barnið
sitt sjúga fingur og fá þar af
leiðandi skakkar tennur. Margar
tilraunir eru árlega gerðar til
þess að komast að raun um hvort
tennurnar verði skakkar hjá
þessum fingur-börnum, en litið
hefur áunnizt. Sum börn sem
aldrei hafa sogið fingur sína fá
skakkar tennur og þau sem gera
Frh. á bls. 31
6 stunda vinnu á hverjum degi.
Svefnmeðul verða alveg óþörf,
þar sem taugaspenningurinn, sem
þjáir fólk nú á tímum hverfur
með hinu áhyggjulausa lífi. Svefn
þörfin minnkar úr 8 tímum nið-
ur i 6 tíma og frítíminn verður
meiri en hingað til hefur þekkzt.
VIÐ MUNUM SYNGJA,
SPILA, DANSA, TEIKNA
OG MÁLA
Árið 1779 var 80 tíma vinnu-
vika í Bandaríkjunum. Árið 1900
var vinnuvikan komin niður í
60 tíma, árið 1925 var hún 50
tímar, árið 1933 47 tímar og árið
1953 höfðu allir Bandaríkjamenn
40 stunda vinnuviku (að undan-
skildum þeim sem vinna við
landbúnaðarstörf, því þeir hafa
haldið sér við 52 stunda vinnu-
viku). — Árið 1976 verður
vinnuvikan því komin niður í 30
tíma eða ennþá minna. Hinnar
skapandi vinnu fá þó þeir einir
að njóta sem gefa sig að listum,
vísindum eða að því að búa til
nýjar vélar. Hinir verða að fá
útrás fyrir sköpunargleði sína í
frítímanum.
Höfundurinn ræðir mikið um
allar þær áhyggjur, sem menn
hafa af því hve frítíminn er orð-
inn langur. Reyndar segir hann
að það séu einmitt þeir, sem
mestan hafi frítímann, sem mest-
ar áhyggjur hafi. Hann bendir á
að hverju menningartímabili
hafi tilheyrt fámenn stétt, sem
ekki hafi þurft að strita fyrir
| daglegu brauði en hinir ýmsu
trúarflokkar hafi haldið fast við
| þá siðakenningu að erfiðisvinna
| sé hin mesta dyggð og sjálfsögð
| skylda. Hinir fáu „útvöldu“ hafi
þó á hverjum tíma verið aðal
stoð menningar og fagurra lista
og á sama hátt muni það vera
þegar allur fjöldinn fær fleiri
tómstundir til sinna yfirráða. Þá
muni renna upp nýtt blómatíma-
bil í menningarsögu okkar.
Morris L. Ernst spáir þvi að
hlutföllin á milli þeirra, sem
þiggja og þeirra sem skapa lista-
verk muni breytast. Útvarpið
muni að vísu hafa rétt á sér sem
Afskornir túlípanar
TÚLIPANAR eru meðal vinsæl-
ustu blómanna afskornu. Þeir
ríkja á blómamarkaðinum frá
jólum til vors. Á vorin eru þeir
mesta prýði garðanna í bænum.
Þeir eru vissulega harðgerðir og
vandalítið að fjalla um þá.
Ekki er þó úr vegi að rifja dá-
lítið upp, hvernig bezt er að halda
þeim fögrum og vel lifandi, eftir
að við höfum fengið þá úr blóma-
búðinni.
Gerum ráð fyrir, að afgreiðsla
þeirra til okkar sé með ágætum.
Þá er vandinn lítill, — aðeins sá
að láta þá í vatn í vasa eða
könnu. Bezt er, bæði vegna útlits
og viðhalds, að % af túlipaninum
standi upp úr vasanum, en %
fyrir neðan efstu brún hans.
Ef til vill er vasinn svo látinn
í heita stofu, þar sem mikið er
reykt og hitinn er þurr. Það á
ekki vel við blóm frekar en okk-
ur mannkindur. Blómhöfuðin
beygjast slöpp niður. Þegar tími
og tækifæri eru fyrir hendi, tök-
um við vasann með blómunum
þangað, sem vatn, vaskur og borð
eru fyrir hendi. Leggjum síðan
pappír, t.d. prentpappír, útbreidd
an á borðið, tökum síðan túli-
panana og klippum neðan af
þeim, annaðhvort ofan í vatni,
semsé undir yfirborði vatnsins,
Frh. á bls. 31
Óánægðu konurnar ganga i
dýrum pelsum.
|
nokkurs konar „auka“-skemmt-
un þegar heimilisfólkið situr önn-
: um kafið við að vefa, mála,
teikna, móta í leir eða sauma.
En annars hættir fólk að hlusta
á útvarp. Menn kjósa fremur að
lesa sjálfir, leika sjálfir á hljóð-
færi og reyna sig í hinum ýmsu
hlutverkum á leiksviði. í hverju
sambýlishúsi verður stofnuð ein
| eða fleiri hljómsveitir, dans-
| klúbbar, félög „frístunda“-leik-
! ara, málara og myndhöggvara.
| Ljósmyndavélin og kvikmynda-
jvélin munu víkja fyrir penslin-
I um og málaraléreftinu.
ÁRIÐ 1976 GENGUR
HÚSMÓÐIRIN í HEIMA-
SAUMUÐUM KJÓLUM
Kvenfólki mun veitast margs-
konar léttir við heimilisstörfin,
en konan kýs að vefa sín gólf-
teppi sjálf og sauma kjóla sína.
Eftir 20 ár vill hún heldur verja
sparifénu til að kaupa eitthvert
hljóðfæri heldur en loðkápu. —
Hinar dýru loðkápur bera aðeins
konur sem hafa þörf fyrir að
dylja öryggisleysi og óánægju
innra með sér. Menn hætta að
hafa kanaríufugla, ketti og hunda
sem heimilisdýr. Menn munu
hafa yfir að ráða slíku jafn-
vægi hugans að óþarfi verður að
fá útrás fyrir tilfinningar sínar
með því að gæla við slík dýr.
Gifta konan getur kosið um
það sjálf hvort hún vill vinna
úti eða helga sig heimilisstörf-
unum. Heima fyrir eru alltaf
næg verkefni og störf hennar
þar verða skemmtilegri. Húsrým-
ið stækkar, því hver meðlimur
fjölskyldunnar hefur rétt til að
vera í friði fyrir hinum.
Að vísu gildir þessi spádóm-
ur Morris L. Ernst aðeins fyrir
Ameríkumenh, en ef við þorum
að taka hann trúanlegan, er
varla Vafi á því að við hin, bæði
í hinum vestræna og austræna
heimi verðum einhverra þessarra
kosta aðnjótandi.