Morgunblaðið - 12.04.1957, Blaðsíða 14

H
MORGUNBLAÐ1Ð
'F'östudagur 12. april 1957
íslenzkir
plastic fánar
Heildsölubirgðir:
íslcnzk- erlenda
verzlunarfélagið
Garðastræti 2 — Sími 5333
Sængurver, saumuð
Damask, rósótt, — satin, svart, rautt, grátt, grænt. —
Gardínuefni úr nylon o.fl. efni. — Kjólatau, ýmis efni. —
Rennilásar. — Skábönd. — Herkulesbönd, Hlírabönd. —
Stímur. — Leggingar me8 myndum. — Blúndur. — Milli-
verk. — Prjónar, 5 stk. í ganginn. — Heklunálar. — Títu-
prjónar, svartir og hvítir. — Bendlar. — Hárborðar. —
Nylontvinni. — Teygjutvinni. — Elnatvinni. — Heklu-
garn. — Hörtvinni. — Káputölur. — Kjólatölur. — Skel-
plötutöiur. — Tautölur.
Glasgowbúðin
Freyjugötu 1. — Sími 2902
5PJALBSKRA-
SKÁPAR
SKJALASKAPAR
FYRIRLIGGJANDI — HAGSTÆTT VERÐ
Óltiíur Gíslason & Co. H.i.
Hafnarstræti 10—12 — Sími 81370

Shannon Systems
Frú Jóney Cuðmunds-
dóttir — minningarorð
í DAG verður til moldar borin
frú Jóney Guðmundsdóttir, ekkja
Guðjóns sál. Guðlaugssonar, fyrr-
um alþingismanns.
Jóney var fædd að Felli í
Kollafirði í Strandasýslu 29.
júní 1869. Var hún því komin
langt á áttunda ár hins níunda
tugar þegar hún lézt í Lands-
spítalanum hinn 7. apríl sl. For-
eldrar frú Jóneyjar voru þau
Guðmundur Jónsson bóndi á
Felli, síðar í Steinadal og kona
hans Helga Jónsdóttir. Jón á
Felli, afi Jóneyjar, þótti mjög
mætur maður, vildi hann allra
vandræði leysa. Hann var gam-
ansamur og orðheppinn. Lifa til-
svör hans á vörum manna norð-
ur þar enn í dag. Jóney ólst upp
hjá foreldrum sínum, fyrst á
Felli og fluttist svo með þeim að
Steinadal.
Árið 1914 giftist hún Guðjóni
Guðlaugssyni frá Ljúfustöðum,
sem um langt árabil var þing-
maður Strandamanna. Hann var
þá einnig kaupfélagsstjóri á
Hlómavík. Var Jóney seinni kona
hans. Þau Jóney og Guðjón flutt-
ust til Reykjavíkur árið 1919 og
bjuggu að Hlíðarenda við Öskju-
hlíð, þar til Guðjón sál.Tézt árið
1939. Voru þau athafnasamir bú-
endur, og munu þau umsvif ekki
síður hafa komið í hennar hlut,
þar sem Guðjón ætíð tók mikinn
þátt í opinberri umsýslu meðan
honum entist starfsdægur til.
Börn þeirra Guðjóns og frú Jón-
eyjar voru: Guðmundur, nú
skipstjóri á m.s. Esju og Ingi-
björg Mundhildur er lézt fyrir
fáum árum. Sonur hennar Guð-
jón Hansen tryggingafræðingur,
ólst að mestu upp hjá afa sínum
og ömmu og dvaldi Jóney sál.
hjá honum eftir lát manns síns,
en sá þó að mestu um sig sjálf,
þar til hún veiktist nú á önd-
verðum vetri, og varð að fara í
sjúkrahús og dveljast þar til leið-
arloka.

Þegar þau hjón, Jóney og Guð-
jón dvöldu á Hólmavík og hann
var bæði alþingismaður og kaup-
félagsstjóri, bar margan gest að
garði þeirra. Var þar öllum vel
tekið og margra vandræði leyst,
og þá ekki sízt þeirra, sem um-
komuminnstir voru og fárra
kosta áttu völ.
Eftir að þau hjón fluttu heim-
ili sitt til Reykjavíkur fór í þessu
efni öllu fram sem áður. Þeir
sem að heiman komu lögðu jafn-
an þangað leið sína og dvöldu oft
langvistum á heimili þeirra,
urðu því annir hins líðandi dags
miklar og margvíslegar. En frú
Jóney, hún gleymdi ekki góðum
vin þótt gæfust aðrir nýir, hlý-
hugur hennar til átthaganna og
þeirra, sem hún þar hafði bundið
vináttu við, var jafnan sá sami.
Hún vildi fylgjast með högum
og háttum þeirra, svo sem hún
áður hafðí gert. En þótt Jóney
sliti ekki þær rætur, sem lágu
til átthaganna, samdi henni vel
við hið nýja umhverfi og hlaut
þar vináttu og virðingu sam-
ferðamanna sinna, enda hlýtur
fólk með eðliseigindir hennar að
virðast hverjum góðum manni
Utgerðarmenn
til sölu er 17 smálesta eikarbyggður bátur í ágætu
ástandi, með svo til nýrri vél. Mikið fylgifé. Lágt
verð. Hagstæðir greiðsluskilmálar. Uppl. gefur.
Jón Guðmundsson
símar 1246 eða 1336, Akureyri.
Skiptafundur
í búi Málningastofunnar s.f. verður haldinn þriðju-
daginn 16. þ.m. kl. 2 síðdegis á bæjarfógetaskrif-
stofunni í Hafnarfirði.
Fyrir verður tekið:
1. Tekin ákvörðun um greiðslu á lýstum kröfum.
2. Lagt fram frumvarp að úthlutunargerð.
Skiptum verður væntanlega lokið á fundinum.
Skiptaráðandinn í Hafnarfirði.
þá gleymið aldrei að setja Sirius-Konsum
súkkulaði í nestispokann.
Sirius-Konsum súkkulaði er í nýjum og
fallegum umbúðum, hentugum tíl ferðalaga
Y firstærðir
á morgunsloppum
Takmarkaðar birgðir.
M A R KAÐ U R I NN
Templarasundi 3
vel. Hið bjarta blik, sem jafnan
bjó í glöðu brosi hennar, hiýjan,
sem fylgdi handtakinu og góð-
vildin ,sem ætíð kom fram, þeg-
ar hún eitthvað vildi til mála
leggja, stækkaði þessa smávöxnu
konu svo í augum þeirra. er til
hennar þekktu, að þeim fannst
hún alltaf ein af þeim svipmestu
þar sem fleiri voru saman.
Þessar hlýju óbrotgjörnu eðlis-
eigindir frú Jóneyjar gerðu heim
ili henna að vermandi gróðurreit
börnunum og urðu manni henn*
ar ómetanlegur aflgjafi til dáða.
Hann mátti oft standa í marg-
brotnu þjóðmálastarfi og var
oft gustmikill, þegar í odda
skarst, enda skapheitur athafna-
maður. Þegar hann að loknu
dagsverki kom heim, þá eyddu
hin léttu bros eiginkonunnar
annaskýjunum, eins og þegar
ljúfur blær dreifir þungri öldu.
Erfiðleikar hins líðandi dags
gleynidust, og úrræðin til úr-
luusnar á næstu verkefnum virt-
ust fleiri. Styrkur hennar gerði
hans stóru verk stærri. Frú Jóney
varð á efri árum fyrir þeirri
þungu raun að missa einka-
dóttur sína eftir langa og þunga
sjúkdómslegu, en jafnvel þá
brotnuðu sorgartárin í brosi
hennar.
Það er hverjum gæfa, sem bet
svo heiðan hug.
Við, sem erum orðin gömul og
höfum reynt að varðveita okkar
barnatrú, vonum að þau um-
skipti, sem nefnd eru dauði, séu
aðeins stutt þrep að stíga yfir, og
að sá hlýhugur, sem við mætum
hér í lífi, muni ná lengra. Við
þessi tímamót viljum við þakka
góðum samferðamanni hugþekka
fylgd.
Við hjónin og börn okkar höf-
um um tugi ára notið vináttu frú
Jóneyjar, sú vinátta verður
aldrei fullþökkuð eða ofmetin.
í guðs friði.
Matthías Helgason.
Jóney er dáin. Þessi fregn berst
mér að áliðnu kvöldi. Rökkurró
hvílir yfir borginni og umhverfi
hennar. Aldan sem í morgun var
að ýfa sig út á flóanum er nú hóg-
lát og hljóð. Þarna sé ég stjörnu,
sem sendir geislandi bros úr blá-
um geim gengum skýjakafið og
þetta brosleiftur slær ljóma inn
í rökkur kvöldsins. Og ég minnist
þess að fyrir rúmum 30 árum
kom ég fyrst á heimili konunnar,
sem nú er dáin, þá fákænn og úr-
ræðalítill mömmu-drengur, upp-
alinn á útskaga við norðurhaf.
Já, „stjarnan minning bjarta ber
í barm minn gegnum rökkur.
skugga,
sem kveðja væri hún kær frá þér
og kæmi mig að gleðja og hugga“
Þegar þú bauðst mig velkom-
inn á heimili þitt og réttir mér
móðurhendurnar, sem alltaf urðu
þær sömu, hvenær sem fundum
okkar síðar bar saman, þá fann
ég mig aftur sem heima, þótt ég
nú væri fjarri átthögunum og
ætti þess kost að sjá brot af þeim
heimi sem áður var mér fram-
andi.
Það er flestum mikill styrkur
að eignast samferðamenn, sem
vilja greiða þeim leiðina fram á
við, en engin mun betri fylgd, en
fylgd góðrar konu, hvort sem
hún er vinur, eiginkona eða móð-
ir. Þannig var með þína fylgd í
hverju þessu tilfelli.
„Eitt sinn skal hver deyja‘‘, eru
óræð rök tilverunnar, mun ekkl
sú stund tilefni gleði ekki síður
en sorgar, þegar sá sem lífið
kveður hefur lokið miklu starfi
og allt gert vel.
Og þann er gott að kveðja, sem
svo hefur veginn farið, að hver,
sem átt hefur með honum sam-
leið hefir fundið að eftir því sem
lengra var fram haldið
„varð röddin mildari og mýkri,
sem móðurlegt hjal og blítt,
viðmótið hlýrra og hlýrra
og handtakið langt og þýtt“.
Sem brot úr hljóðlátri báru
er brotnar við mjúkan sand
kveðju þér ber í blænum
bernskunnar heimaland.
Kveðja og þökk.
Þ. M.