Morgunblaðið - 16.11.1957, Blaðsíða 12

n
MORGVWBLAÐIÐ
Laugardagur 16. nóv. 1957
ustan
eftir
■|. ■ I John
rnftiljS Steinbeck
Adam deplaði angunum, hægt
eins og froskur.
„Heyrirðu til mín, pabbi? Skil-
urðu mig?“ Augun hvíldu á hon-
vn algerlega hreyfingarlaus. —
„Þetta er mér að kenna“, hrópaði
Cal. — „Það er mér að kenna að
Aron er dáinn og þú veikur. Ég
fór með hann í húsið til Kate. Ég
eýndi honum móður hans. — Þess
vegna fór hann. Mig langar ekki
til að gera neitt ljótt, en ég geri
það samt“.
Hann lagði höfuðið niður á rúm
stokkinn, til þess að losna við
þessi hræðilegu augu, en hann sá
þau samt. Hann vissi að hér eft-
ir myndu þau fylgja sér, verða
hluti af honum, það sem hann
«tti eftir ólifað.
O—-----------------□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□------------------□
Dyrabjöllunni var hringt og svo
kom Lee inn í herbergið í fylgd
með hjúkrunarkonunni — þrek-
legri, herðabreiðri konu, með dökk
ar, breiðar augabrúnir. Hún tók
þegar til máls í ákveðnum og
hressilegum tón, um leið og hún
opnaði töskuna sína.
„Hvar er sjúklingurinn minii?
Nú, þarna er hann. Þér lítið bara
ágætlega út, sýnist mér. Ég á víst
lítið erindd hingað. Þér gætuð al-
Sama Kvor raksturinn er
PALMOLIVE
veg eins vel risið úr rekkju og
hjúkrað mér. Það gengur alls ekk-
ert að yður. Svona stór og sterk-
ur maður — væruð þér ekki fús til
þess að hjúkra mér?“ — Hún
smeygði vöðvastæltum handlegg
undir herðar Adams og lyfti hon-
um léttilega upp, á meðan hún lag-
færði koddana með hægri hendinni
og lét hann svo leggjast út af
aftur.
„Komið þið með kalda púða“,
sagði hún. — „Er ekki gott að
hafa kalda púða undir höfðinu?
Og hvar er svo baðið? Getið þið
flutt einhvem rúmbálk hingað
inn í herbergið, svo að ég geti sof
ið þar?“
„Skrifið þér bara á blað, allt
sem þér viljið láta gera“, sagði
Lee. — „Og ef þér þarfnizt hjálp-
ar — með hann —“.
„Hvers vegna skyldi ég þarfn-
ast einhverrar hjálpar? Okkur
tveimur kemur víst áreiðanlega
vel saman. Heldurðu það ekki,
gamli minn?"
veitir yður frábœran rakstur
Lee og Cal fóru aftur fram í
eldhúsið og Lee sagði: „Ég ætl-
aði einmitt að fara að drífa í þig
einhvern matarbita, þegar hún
kom. Þú veizt að sumir menn álíta
matiiin óbrigðult ipeðal við öllu
hugsanlegu. Ég er alveg sann-
færður um það, að hún er ein af
því taginu. Nú skalt þú alveg ráða
því sjálfur hvort þú borðar eða
borðar ekki“.
Cal leit brosandi á Lee. — „Éf
þú hefðir reynt að þvinga mig til
að borða, þá hefði ekki einn mat-
arbiti komizt inn fyrir mínar var-
ir. En fyrst þú velur þessa að-
ferð, þá er bezt að ég borði eina
smurða brauðsneið".
„Smurt brauð geturðu ekki
fengið“.
„Og hvers vegna ekki?“
„Það er allt saman búið“, sagði
Lee. — „Það er næstum því
gremjulegt, hvað allir kjósa hið
húsið. — „Þær líta vel út“, sagði
hún og fékk sér eina og lét móðan
mása á meðan hún hamaðist að
tyggja. — „Get ég hringt í lyfja-
búð Kroughs og pantað það sem
ég þarfnast? Hvar er síminn. —
Hvar geymið þið rúmfatnaðinn.
Hvar er rúmið sem ég á að sofa
í? Eruð þið búnir að lesa þetta
dagblað? Hvar sögðuífþér að sím-
inn væri?“ Hún tók aðra köku og
fór út úr eldhúsinu. *
„Sagði hann nokkuð við þig?“
spurði Lee í hálfum hljóðum.
Cal hristi höfuðið lengi, eins og
hann gæti ekki hætt.
„Þetta verður erfitt", sagði
Lee. — „En læknirinn hafði á
réttu að standa. Maður getur þol-
að allt. Að þvi leyti erum við al-
veg furðulegar skepnur".
„Ekki ég“, sagði Cal hásum
rómi. — „Ég afber þetta ekki.
Nei, ég get ekki afborið það. Ég
verð að — ég verð að.... “
Lee greip fast um úlnliðinn á
honum: — „Þú ert bleyða —
skammarlegur hugleysingi. — Þú
mætir einungis vinsemd og vel-
vilja hjá öllum og samt dirfistu
að vera hræddur og huglaus. —
Heldurðu kannske að þín sorg sé
hreinni en mín?“
„Það er ekki sorg. Ég sagði
honum hvað ég hefði gert. Ég er
morðingi. Ég hef myrt bróður
minn. Hann veit það“.
„Sagði hann það? Segðu mér nú
alveg satt — sagði hann það?“
„Hann þurfti þess ekki. Ég
sá það í augum hans. Hann sagði
það með augunum. Ég hef engan
stað að flýja til. Ég get ekkert af
mér gert. Þetta eltir mig hvar
sem ég er“.
Lee andvarpaði og sleppti taki
sínu á úlnlið Cals: — „Cal“. —
Hann talaði rólega og lágt. „Cal,
hlustaðu nú vel á það sem ég segi.
Heilinn á Adam er lamaður. Það,
sem þú þykist sjá í augum hans,
getur verið þrýstingur frá þeim
hluta heilans, sem stjórnar sjón-
inni. Manstu það ekki — að hann
gat ekki lesið? Það var ekki sjálf
um augunum að kenna. Það var
þrýstingurinn á heilann. Þú hef-
ur enga ástæðu til þess að halda
að hann ásaki þig. Þú veizt ekk-
ert um það“.
„Hann ásakaði mig. Ég veit það.
Hann sagði að ég væri morðingi".
„Þá mun hann Hka fyrirgefa
þér. Því lofa ég“.
Palmolive lather krem
Fyrir vandaðan rakstur
Palmolive brushless
Fyrir fljótan rakstur
sama“.
„Nú, þá kæri ég mig heldur
ekki um smurt brauð“, sagði Cal.
„Er nokkuð eftir af tertunum
þínum?“
„Já, meira en lítið — þær eru
í brauðkassanum. En það getur
vel verið að þær séu farnar að
slagna og linast“.
„Það er bara betra“, sagðd Cal.
Svo sótti hann brauðfatið og setti
það á borðið fyrir framan sig.
Hjúkrunarkonan kom inn í eld-
Hjúkrunarkonan birtist í dyrun
um: — „Hverju eruð þér nú að
lofa, Charley?" sagði hún. „Vor-
uo þér ekki búinn að lofa mér bolla
af góðu kaffi?“
„Kaffi skuluð þér fá. Hvernig
líður honum?“
„Hann sefur eins og barn. Er
nokkurt lesimál til hérna í hús-
inu?“
„Hvað viljið þér helzt lesa?“
„Bara eitthvað sem heldur mér
vakandi".
Þér eruð öryggir um að fá reglulega vandaðan
rakstur ef þér notið Palmolive. Jafnvel þó að þér
notið kalt vatn þá verður raksturinn betri og þægi-
legri og blaðið endist betur, ef þér notið Palmolive
Shaving Cream. Leyndarmálið er falið í hinni sér-
stöku blöndu Palmolive olíu, sem er sérstaklega
MARKÚS Eftir Ed Dodd
1) — Markús snýr nú við til
tjaldbúðanna með litla snjalla
húninn.
2 Á meðan:
— Við skulUm setjast hérna
í skugga trjáanna. Mig langar til
að tala við þig, Sirrí.
3) — Þú veizt það Sirrí, að
þetta hefur verið stórkostlegur
tími fyrir mig, að fara í leið-
angur út í skógana og hitta fyrir
jafn dásanri*** stúlku og þig.
— Nei, sástu silunginn þarna.
Við verðum að reyna að veiða t
hann. |
I „Ég skal koma með kaffdð inn
’ til yðar. Ég á nokkrar ósiðlegar
sögur eftir franska drottningu.
En yður kann að þykja þær helzt
til...."
„Nei, nei. Komið þér bara með
þær“, sagði hún. — „Hvers vegna
ertu ekki kominn í rúmið ennþá,
sonur sæll?“ sagði hún vdð Cal. —■
„Við Charley skulum vaka á verð-
inúm, svo að þú þarft engu að
kvíða. Gleymdu ekki bókinni,
Charley".
Lee setti kaffikönnuna á heita
plötu vélarinnar. Svo kom hann
aftur að borðinu.
„Cal“, sagði hann.
„Já, hvað viltu?"
„Farðu og heimsæktu öbru“.
2.
Oal stóð við forstofudyrnar og
sfcuddi fingrinum á bjölluhnapp-
inn, þangað til ljós var kveikt
inni á ganginum. Svo var lykli
snúið í skránni innanverðri og
mrs. Bacon rak höfuðið út á milU
stafs og hurðar.
„Ég þarf að tala við öbru“,
sagði Cal.
Undrunarsvipur kom á andlit
konunnar: — „Hvað segirðu?“
„Ég þarf að tala við öbru“, end
urtók Cal.
„Það er ekki hægt. Abra er hétt
uð og sofnuð. Reyndu að koma þér
í burtu, strákur“.
„Ég sagðist þurfa að tala við
Öbru“, hrópaði Cal. -— „Heyrðuð
þér það ekki?“ 6
„Ef þú ferð ekki undir eins, þá
kalla ég á lögregluna og læt hana
taka þig“, sagði konan.
„Hvað gengur á?“ kallaði mr.
Bacon. — „Hver er kominn?“
„Hugsaðu ekki um það“, kall-
aði kona hans á móti. — „Farðu
bara aftur í rúmið. Þú ert ekki
heilbrigður. Ég skal sjá um þetta".
Hún sneri sér aftur að Cal: —■
„Nú er bezt fyrir þig að fara héð-
an undir eins, ef þú vilt ekki
hljóta illt af. Og ef þú hringir
dyrabjöllunni aftur, þá hringi ég
í lögregluna. Snautaðu héðan und
ir ein.s, segi ég“.
Hurðinni var skellt í lás, rétt
við nefið á Cal, lykli snúið í
skránni innanverðri og ljósið I
ganginum slökkt.
Cal stóð í söimu sporum, úti í
myrkrinu og brosti, þegar hann
hugsaði um það, ef Tom Meek
kæmi allt í einu skundandi tid hans
og segði: — „Nú, nú, Cal. Hvað
hefurðu nú gert af þér í þetta
skiptið?"
Mrs. Bacon hrópaði einhvers
sfcaðar inni í húsinu: — „Ég sé
þig, þokkapilturinm Snautaðu í
burtu. Láttu engan sjá þig hérna
í námunda við húsið".
Hann gekk hægum skrefum út
um garðshliðið og áfram eftir göt-
unni, en hafði farið mjög skamm-
an spöl, þegar Abra kom hlaup-
andi á eftir honum. Hún blés af
mæði og varð að hvíla sig stund-
arkom, áður en hún gæti komið
upp orði.
„Ég læddist út um bakdyrnar",
sagði hún.
„Þau verða vör við það, að þú
ert ekki heima".
„Þau mega það. Sama er mér“.
„Er það satt?“
„Já, alveg satt“.
SHlItvarpiö
Laugardagur 16. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,Oj „Laugar-
dagslögin". 16,00 Veðurfregnir. —
Raddir frá Norðurlöndum; III. —
16 30 Endurtekið efni. 17,15 Slcák-
þáttur (Baldur Möller), — Tón-
leikar. 18,00 Tómstundaþáttur
barna og unglinga (Jón Pálsson).
18,30 Útvarpssaga barnanna: —
„Ævintýri úr Eyjum" eftir
Nonna; VII. (Óskar Halldórsson
kennari). 18,55 1 kvöldrökkrinu:
Tónleikar af plötum. 20,30 Úr
myndabók Jónasar Hallgrímsson-
ar (á 150 ára afmæli skáldsins).
Halldór Kiljan Laxness valdi
textann. Páll ísólfsson samdi
músikina, Lárus Pálsson býr verk
ið til útvarpsflutnings. 22,10
Danslög (plötur). — 24,00 Dag-
skrárlok.