Morgunblaðið - 28.11.1957, Qupperneq 16

16
MORCVNBf AÐIÐ
Flmmtudagur 28. nóv. 1957
-<5>
Sannleikurinn um
Ef tir
GEORGES
SIMENON
Þýðing:
Jón H. Aðalsteinsson
(Bébé 2),
onc^e
8.
fcví að þú hefur látið glepjast af
kjötsendlii um, er það ekki? En
hvort sem þér er Ijúft eða leitt, þá
ferð þú með mér tíl Nissa, stúlka
mín.
Hvað frú d’Onnerville viðkom,
lauk sunnudeginum þannig með
ferðaútbúnaði. Næsta morgun
sendi hún skeyti til gistihúss frú
Berthollat við Promenad des
Anglais, en þar var hún vön að
dveljast nokkrar vikur á hverju
ári.
Felix gekk um gólf í litlu sjúkra
stofunni. Taugar hans voru
spenntar til hins ýtrasta eftir
næturvökuna.
— Ég er að velta því fyrir mér
hvers vegna hún gerði þetta. Ég
get ekki skilið það. Nema því að-
eins. ...
Francois virti hann fyrir sér
með óhagganlegri ró, nærri því
eins og hann hafði virt systur
Adonie fyrir sér fyrir skemmstu.
-— Nema því aðeins?
— Þú veizt hvað ég hafði í
huga. Ef hún hefur fengið að vita
að Lulu Jalibert. ...
Felix roðnaði. Bræðurnir höfðu
allt sameiginlegt. Þeir unnu sam-
an. Þeir höfðu í sameiningu stofn
að fyrirtækin, sem gengu undir
nafninu Donge-firmað. Þeir höfðu
kvænzt samtímis, sinni systurinni
hvor. Þeir höfðu hjálpazt að við
að endurbyggja La Chataigneraie,
þar sem báðar fjölskyldurnar
bjuggu á sumrin. En enda þótt
nærri því hvert mannsbarn í borg
.. Var svo skilningsgóð.... | „Það er fallegt niðri við hafið
Þannig hafði húr. einmitt verið, í Ijósaskiptunum", sagði Francois
þogar þau hittust í fyrsta skipti. rólega.
La Chataigneraie, sveipað þykku j „Þú ert andstyggilegur! Ég veit
andrúmslofti sveitagróskunnar, margt skemmtilegra að stytta sér
máðist úr huga hans. í þess stað stundir með í rökkrinut En, ef
sá hann Royan, með hinn íburðar- þá ert hrifinn af svona vitleysu,
mikla skemmtistað, sumarhúsin þá..“.
og gular sandstrendurnar, þaktár
inni vissi að Lulu Jalibert var
ástmær Francois, þá hikaði Felix
við að nefna nafn hennar í því
sambandi.
Án þess að láta sér bregða hið
minnsta, sagði Francois:
— Bébé er að minnsta kosti
ekki afbrýðissöm gagnvart Lulu.
Felix hrökk við af undrun yfir
hve rödd bróðurins var ósnortin
og viss í sinni sök. Hann var höst
ugri en honum var eiginlegt, er
hann spurði:
— Vissi hún um það?
— Hún hefur vitað það lengi.
— Hefur þú sagt henni frá því?
Francois gretti sig af kvölum.
Það var eins og hann væri stung-
inn með g’óandi spjótsoddum.
— Það hefðu bara orðið leið-
indi annars, umlaði hann þreytu-
lega. — Fyrirgefðu. en viltu gera
svo vel og biðja hjúkrunarkonuna
að koma hingað.
— Fæ ég að vera lengur hjá
þér?
Francois hafði aðeins krafta til
að hrista höfuðið.
Hann engdist aftur sundur og
saman af sársaukafullum krampa
flogum. Allt benti til innri blæð-
ingar, og hjúkrunarkonan áleit ör-
uggast að kalla á lækninn. Spraut
an dró nokkuð úr kvölunum. Le-
vert læknir var einn hjá honum
andartak. Það var eins og honum
lægi eitthvað á hjarta, sem hann
vissi ekki hvernig hann ætti að
orða.
— Nú, þegar yður er að batna,
vil ég nota tækifærið og hreyfa
Koyal ávaxtahlaup
(Gelatin)
inniheldur C bætiefni.
Það er ljúffengt og nær
andi fyrir yngri sem
eldri og mjög fallegt
til skreytingar
á tertum.
Hinir vandlátu drekka
„Tender Leaf“ Te
Þetta milda og góða te
fæst nú í verzlunum
í grysjupokum.
Hotel Kongen af Danmark — Köbenhavn
HOLMENS KANAL 15 C. 174
I miðborginni — rétt við höfnina.
Herbergi með morgunkaffi frá dönskum kr. 12.00.
viðkvæmu máli, sagði hann að lok
um. Ég hefði helzt kosið að losna
við að ræða það. .. í morgun
heimsótti Jalibert starfsbróðir
minn mig. Hann veit allt um —
um slysið. Hann vill allt fyrir yð-
ur gera. Hann bauðst til að að-
stoða mig. í stuttu máli sagt, ef
þér viljið heldur fara í einka-
sjúkrahús. .. .
— Takk, svaraði Francois.
Ekkert meira. Hann hafði bæði
heyrt og skilið orð læknisins, en
hann hafði engan áhuga á þeim.
Á þessari stundu voru hugsanir
hans í órafjarlægð.
Annars var hann ekki vanur að
sóa tímanum í dagdrauma. Hann
hafði orð á sér sem raunsæismað-
ur. Sumum fannst hann alltof
raunsær og sögðu að hann vantaði
hugmyndaflug og tilfinningar.
Hann hafði byrjað í smáum stíl,
er hann tók við hinni litlu sútunar
stöð föður síns í úbhverfi borgar-
innar, þar sem fljótið liðaðist
milli grasigróinna bakka og veiði-
menn undu öllum stundum. Eftir
nokkur ár hafði hann komið á fót
stóriðnaði, tíu blómstrandi fyrir-
tæki voru dreifð um hverfið og
veittu hundruðum karla og kvenna
atvinnu.
marglitum sólhlífum og litsterk-
um baðfötum.
Frú d’Onnerville sat við spila-'
borðið, litlu fyrirferðaminni en
nú og eins og ætíð klædd áberandi
kjól og með kynstrin öll af skart-
gripum.
Francois þekkti hana varla.
Hann vissi bara að hún bjó í
sama gistihúsi og hann, Royal, og
að hún leit grunsamlegum augum
á spilastjórana, þegar hún tap-
aði, eins og hún væri viss um að
brögð þeirra beindust að henni
einni.
Hvað hafði þáverandi ástmær þ; ð?
hans heitið? Betty eða kannske
Daisy. . . Dansmær frá París, sem
skemmti á næturklúbb í Royan á
kvöldin. Hún hafði gaman af að
spila „boule“ og hann gaf henni
peninga til þess, en aðeins smá
upphæðir öðru hverju.
„Iss, ég er orðin uppgefin af
að vinna aldrei. Nú vil ég fá
drykk í barnum. Kemur þú með,
ástin?“
Daisy (það hét hún áreiðan-
lega), talaði með hvellri röddu og
var klædd hneykslamlegum baðföt-
um.
„Halló, þér þarna! Einn Man-
hattan og eitthvað að tyggja. Þið
hafið vonandi að minnsta kosti
„chips“?“
Þetta var um miðjan ágúst og
skemmtistaðurinn var krökur af
fólki. Felix stóð við barborðið
Hún gekk með þeim nokkurn
spöl, steinþegjandi.
„Nei, nú hef ég fengið alveg
nóg. Bless bless!“
Síðan hvarf hún í mannþröng-
ina.
„Þér skuluð ekki hafa áhyggjur
af henni, ungfrú“.
„Hvers vegna afsakið þér yð-
ul. Þetta er mjög eðlilegur hlutur,
ekki satt?“
Hún hafði skilið. Hún var skiln
ingsgóð.
„Hefur bróðir yðar cinnig ást-
mey?“
Af
hverju spyrjið þér um
Það leið nokkur stund áður en
hann áttaði sig á því, að þær voru
dætur skartkonunnar við spila-
borðið.
Felix fór hjá sér og hikaði lítið
eitt áður en hann sagði:
„Má ég kynna bróður minn,
Francois. Þetta er ungfrú Jeanne
d’Onnerville og systir hennar. ..
Ég held bara, að ég hafi gleymt
fornafni yðar“.
Þetta voru hin ólikustu fyrir-1 h^á un£um stú'kum, sem
tæki og enginn nema hann og bróð Francois fannst hann kannast við.
ir hans þekktu 'iið eðlilega sam-
band milli þeirra. Hann keypti
húðir til sútunar í sveitinni, en til
að fá ódýrari skinn, hóf hann eig
in búskap; þá nýttí hann kaseinið,
sem hafði verið álitið verðlaust,
og byggði, öllum til undrunar,
verksmiðju, sem bjó til hluti úr
plasti — bikara, salatskeiðar, fing
urbjargir og púðurdósir. Til að
fá meira kasein, varð að auka
mjólkurframleiðsluna. Hann fékk
sérfræðing frá Hollandi og ári síð
ar stofnaði hann ostagerð.
Þetta hafði allt gengið rólega
og örugglega fyrir sig, án þess
að grípa þyrfti til mjög snjallra
og tillitslausra verzlunaraðferða.
Hann hafði ekki hætt að njóta
lífsins, og ekki látið hjá líða að
endurbæta La Chataigneraie hvað
eftir annað.
Skyndilega villtist hann inn á
aðrar hugsanabrautir, eins og áð-
an þegar læknirinn talaði við hann
um mál, sem honum þótti mjög al-
varlegt. En þetta voru ekki neinir
hugarórar, hann var ekki á flótta
frá veruleikanum. Hann var allt-
af jafnmikill raunsæismaður.
Hann mundi að þegar Felix tal-
aði um Fachot, hafði hann sagt:
„Hún var svo skilningsgóð að
hann gleymdi vandræðum sínum
þegar í stað".
Þar sem hann vissi hvernig La
Chataigneraie leit ’t á öllum tím
un. sólarhringsins, gat hann séð
þetta fyrir sér, skýrt og greini-
lega í minnstu smáatriðum, jafn-
vel fjólublá litbrigði ljósaskipt-
anna.
„Af því að ég held, að hann sé
alvarlega hrifinn af systur
minni".
Hún var tæpast átján ára um
þær mundir, fótlöng og grönn, enn
spengilegri í vextinum en nú. En
þrátt fyrir æsku sína var hún
óvenju frjálsleg og ekkert kom
henni til að líta undan. Hún virti
mann fyrir sér með alvarlegu,
rannsakandi augnaráði, sem var
næstum því óþægilegt.
„Vinkona yðar er vís til að
stofna til leiðinda í kvöld. Mér
þykir miður ef hún gerir það mín
vegna. Ég kom eingöngu með til
að bróðir yðar og systir mín gætu
verið saman stundarkorn. Ef ég
hefði ekki gert það, hefði mamma
áreiðanlega skammað mig“.
Daisy reifst við hann. Og
kannske hafði það, sem hún sagði
úrslitaþýðingu.
„Jæja, svo þú ert farinn að elt-
ast við jómf rúr!“
SHUtvarpiö
Fiinmtudagur 28. nóvemher:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
'Jg'hefTkkért fornafn lengur. ,mannaþáttur (Guðrún Erlendsdótt
ir). 18,30 Fornsogulestur fynr
börn (Helgi Hjörvar). — 18,50
Framburðarkennsla í frönsku. —
19,05 Þingféttir. — Tónleikar. —
20,30 Kvöldvaka: a) Jón Aðal-
Allir kalla mig Bébé'
Þetta voru fyrstu orðin, sem
Francois heyrði hana segja. Betty,
nei það var Daisy, tók í handlegg
inn á honum.
„Það er naumast þú ert kurt-
eis! Ætlarðu ekki að kynna mig?“
„Vinkona mín, ungfrú Daisý'.
Það ’ar svo þröngt í barnum,
að þeim var þrýst upp að háu
mahogniborðinu. Felix gaf bróður
sínum til kynna með feimnislegu
augnaráði, að hann væri hrifinn
af hinni fjörlegu og hnellnu Je-
anne d’Onnerville.
„Ættum við kannske að ganga
niður á ströndina? Það er svo
hræðilega heitt hérna“.
Þetta var óþægileg og jafnframt
hlægileg aðstaða. Dagurinn leið
að kvöldi, og það var mikill mann U1
fjöldi á götunum. Felix gekk á
ur.dan með Jeanne, og Francois
fylgdi á eftir með systur hennar
á aðra hönd, en Daisy á hina. —
Daisy setti upp fýlusvip. Þetfca
minnti hana á leiðinlegar sunnu-
dagsgönguferðir í æsku með
mömmu og pabba.
„Það er þó ekki alvara þín, að
■steinn Jónsson hs úr ævisögu
Lárusar Helgasonar á Kirkjubæj-
arklaustri. b) Helgi Hjörvar les
úr „Skruddu" Ragnars Ásgeirs-
sonar. c) Lögreglukórinn syngur;
Páll Kr. Pálsson stjórnar. d) Guð-
bjöi-g Vigfúsdóttir les kvæði eftir
Ingólf Ki’istjánsson, úr bókinni
„Og jörðin snýst....“ e) Broddi
Jóhannesson les úr æviminningum
Gunnþórunnar Sveinsdóttur frá
Mælifellsá, í bókinni „Gleym-mér-
•ei“. — 21,45 íslenzkt mál (Ásgeir
Blöndal Magnússon kand. mag.).
22,10 „Söngsins unaðsmál": Bald-
Andrésson kand. theol. talar
um höfund glúntanna, Gunnar
Wennerberg, og sungnir verða
•glúntasöngvar. 23,00 Dagskrárlok.
þetta sé skemmtilegt, eða hvað?"
MARKUS Eftir Ed Dodd
1) — Ég þoli ekki þetta bjarn-
dýr. Þú verður að losa okkur við
það.
— Þú verður að tala um það
/ í
við Sirrí. Það er hún sem á bangs
ann.
2) — Já, ég geri það þá. En
segðu mér annað Markús. Ert þú
að semja frásögn um þessa íerð
okkar? Ég hef aldrei séð þig taka
eina einustu ljósmynd.
3) — Já ég hugsa að ég hafi
tilbúið gott efni í blað þitt, þegar
Föstudagur 29. nóvemher
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,05 Þingfréttir. —.
Tónleikar. 20,30 Daglegt mál
(Árni Böðvarsson kand. mag.).
20,35 Erlendir gestir á öldinni sem
leið; V. erindi: „írskir aðalsmenn
á Stapa (Þórður Björnsson lög-
fræðingur). 20,55 Einsöngur: —
Camilla Williams söngkona frá
Bandaríkjunum syngur; Borislav
Bazala leikur undir á píanó —
(Hljóðritað á tónleikum í Austur-
bæjarbíói 11. maí s.l.). — 21,30
Otvarpssagan: „Barbara" eftir
Jörgen-Frantz Jacobsen; XXIV.
(Jóhannes úr Kötlum). 22,10 Er-
indi: Trúin og lífið (Jón H. Þor-
bergsson bóndi á Laxamýri). —
22.30 Sinfóníuhljómsveit Islands
ferðinni lýkur. En ég vil helzt leikur; Wilhelm Schleuning stjóm
ekki sýna þér það strax. ar. (Hljóðritað á tónleikum í Þjóð
— Hvers vegna ekki? Ég vildi leikhúsinu 26. þ.m.). Sinfónía í
gjarnan sjá hvers efnis það er. j C-dúr eftir Schubert. 23,15 Dag-
skráilok. —