Morgunblaðið - 15.03.1958, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 15. marz 1958
WU ci í reiLcin di
Eftir
EUGAll MI'l'TEL HOLZEIi
ÞýSii.g:
Sverrir Haraldsson
L
61
u
CjCjCl
„Nei, ég er fullkomlega heil-
brigð, drengur minn. Og vertu
ekki svona skelfdur á svipinn —
enda þótt ég geti skilið tilfinning-
ar þínar. Ég er alls ekki að reyna
að ásaka þig eða ávíta. Mig lang-
ar bara til að vita vissu mína,
það er allt og sumt“.
„Langar þig að vita viss....?“
„Já, ég er nú einu sinni móðir
hennar. Finnst þér kannske for-
vitni min ekki eðiileg?" Hún hló
— „oh, góði Gregory, vertu ekki
svona á svipinn".
„En er það nokkur furða? Ég
á við. ..."
„Já, ég skil þig fyllilega, dreng-
ur minn. En sjáðu nú til. Hún er
ástfangin af þér. Við höfum öll
veitt því athygli, og það væri því
mjög eðlilegt að hún svæfi hjá
þér. Þess vegna spurði ég?“
„Oh, nú fer ég að skilja". Hann
glotti aftur. — „Ég hef sannar-
lega verið skilningstregur. Nei,
við höfum ekki sofið saman. Mér
þykir mjög leiðinlegt, að þú skul
ir þurfa að verða fyrir vonbrigð-
um. Og fyrst við erum nú orðin
svona hreinskilin og einlæg hvort
við annað, þá er bezt að ég segi
þér það, að ég hef aldrei sofið sjá
kvenmanni siðan ég fór frá Eng-
landi, fyrir bremur mánuðum".
Hún hallaði undir flatt. — „Þú
segir þetta eins og þú sért hreyk-
inn af þessu einlífi þínu. Hvers
vegna? Er ekki jafnnauðsynlegt
að fullnægja kynferðislegum þörf
um sínum regluiega, og öllum öðr
um líkamsþörfum?"
„Hef ég nokkuð bofið á móti
því?“
„Nei, ekki beiniínis með orð-
um, neldur með látbragði. Oh, en
þetta er hræðilegt af mér. Ég ætti
ekki að vera að stríða þér svona,
aumingja strákurinn. Ég gle.ymi
Opna aftur
vefnaðarvöruverzlun
mína Langholtsvegi 19
Fribbert Friðbertsson
Nýkomin
Dönsk
Karlmanna
sjóstígvél
Verð 250.00
Aðaistræti 8 — Laugaveg 38
því alveg, að þú ert ekki hema
hálf-siðaður“.
„Það er einmitt það. Þú verð-
ur að sýna mér umburðarlyndi".
Hún hló: — „Þú hefur a. m. k.
talsverða kímnigáfu. Það er gott.
En í alvöru talað, drengur minn.
Láttu ekki neinar heimskulegar
siðferðishugmyndir aftra þér frá
því að hafa mök við Mabel, ef þig
langar til þess á annað borð. Ég
varð dálítið æst fyrsta morguninn
sem þú vai'st hérna, vegna þess
að ég hélt að hún hefði farið inn
til þín um nóttina. Það hefði ver-
ið skammarlegt lauslæti og allt
slíkt lítum við mjög ströngu
auga. Ekkert tæki mig jafnsárt
og það, að sjá hana elta karlmenn
af tómum losta og lauslæti. En
svo lengi sem hún er ástfangin
af þér og þú svarar — ja, þá er
allt í lagi.
„Ég skil hvað þú átt við“.
„Við höfum engin hindrandi,
villimannsleg tabú hér, Gregory.
Ég segi þetta í fyllstu alvöru. Það
er okkar einlægasti vilji að lifa
hollu og heilbrigðu lífi. Við venj-
um börnin við aðhald, þegar að-
halds er þörf, en við viljum að
þau séu frjáls í öllu því er snert-
ir hinar náttúrlegu þarfir þeirra.
Við trúum því að náttúrlegar þarf
ir og hvatir hljóti að vera heil-
brigðar og hollar, annars væru
þær ekki náttúrlegar. Hvers
vegna skyldum við þá bæla þær
niður?“
„Já, hvers vegna?“
„Þú hefur nú kynnzt nokkuð
lifnaðarháttum fólksins hérna. —
Hefurðu nokkurs staðar orðið var
við drykkjusvall eða lauslæti? —
Nei. Fólk erfiðar í sveita síns and
litis. Það er ekki haldið af neins
konar kynórum. Það umgengst
kynferðismálin, eins og önnur
viðfangsefni líðandi stundar. Það
spaugast að þeim, eins og það
spaugast að áti, sundi og kirkju-
göngum. Oh, það er svo margt
sem þú átt eftir að læra, viðvíkj-
andi okkur hérna, drengur minn.
Við erum ekki fulikomin frekar
en aðrir. Og við vonumst heldur
ekki eftir neinni fullkomnun. —
Þvert á móti, við erum alltaf að
uppgötva einhver; j. nýja galla og
annmarka á lifnaðarháttum okk-
ar. En við gerum okkar bezta og
okkur er fuil alvara“.
Hún brosti: — „Þegar ég kom
fyi'St hingað með Gerald frænda
þínum, leit ég sömu augum og þú
á hiutina. Ég furðaði mig mjög á
kenningum Geralds og áleit þær
ekki framkvæmanlegar. Ef ég
hefði ekki verið svona ástfangin
af honum, þá hefði ég strax farið
aftur til Englands, en hann bað
mig um að bíða og sjá hverju fram
yndi og ég gerði það. Mig hefur
heldur aldrei iðrað þess“.
Gregory sá að henni vöknaði
aftur um augu.
„Smátt og smátt fór mér að
skiljast það, drengur minn, að sið
fræðin er afleiðing af hegðun
manns. Hver getur fullyrt hvað
sé skilyrðislaust rétt og hvað
rangt? Hver getur úrskurðað ein-
hvern sérstakan verknað rangan
og annan réttan? Það liggur svo
í augum uppi, að slíkt sé fjar-
stæða, að mig furðar stórlega á
því, að það skuli ekki allir gera
sér það fyllilega ljóst — og það
á þessum tímum, þegar allir eiga
að vera svo upplýstir. Það er þess
vegna sem við gerum gys að þér,
drengur minn. Hvernig gætum við
litið á þig öðru vísi en sem hálf
gerðan villimann? Það sem kall-
ast siðmenning í þeim heimi, sem
þú þekkir bezt, er í okkar augum
hlægileg villimennska og ekkert
annað — a. m. k. hlægileg, ef hún
væri ekki jafnáköf og — rauna-
leg. Milljónir mann láta blekkjast
af tilfinninganæmum vandlætur-
um og guðrækilegum skrumur-
um“.
Með KIWI gljá
skérnir betur og
endast lengur
MeS KIWI næst gljáinn
ekki aöeins fljótast
heldur verður hann þá
einnig bjartastur. KIWI
verndar skóna fyrir sól
og regni. Ef þér notið
KIWI reglulega, munuð
þér fljótt sjá hversu
mikið lengur skórnir
endast og hve þeir
verða snyrtilegri.
jíiyrtimenni ym
^iian heim nota
ICIWi
O. Johnson & Kaaber h/f Reykjavik
L
ú
ó
Meanwhile
I WAS OUT GETTING "S
FIREWOOD, MRS. BLITZ, AND
I SAW FIVE HORSES ACROSS
, J3L A þlTTLE MEADOW/
Mark HAS STRUGGLED DESPER-
atelv to bring decker to a
DOCTOR, BUT EXHAUSTION AND
HUNGER FINALLV OVERTAKE HIM
AND HE COLLAPSES IN THE SNOW
THAT MUST ■
BE MARK TRAIL'S
STRING, FRANK...GO
SEE IF YOU CAN
LOCATE HIS CAMP/
1) Markús hefir barizt hetju-
baráttu við að reyna að koma
Króka-Ref undir læknishendi, en
að lokum verður hann að gefast
upp örmagna og fellur fram yfir
sig í snjóinn. Úlfarnir óttast mann
inn á meðan lífsmark er með
honum en vita að þeir þurfa
ekki lengi að bíða.
2) Á meðan þessu fer fram ei
leitarleiðangur Önnu ekki langt
undan. „Ég varð var við fimm
hesta skammt héðan, þegar ég
var að ná í eldivið," sagði Frið-
rik. „Þeir hljóta að tilheyra Mark
úsi“, sagði Anna. „Farðu og gáðu
að, hvort þú finnur bækistöð
hans.“
Hún andvarpaði: — „Þú veizt
ekki hvei'su heit. ég þrái að sjá
okkar kæra England aftur, Gre-
gory, Gerald líka. Við höfuni lif-
að marga dapurlega nóttina inni í
Stóru stofunni og rifjað upp ljúf-
sárar endurminningar. Þú heldur
að við söknum Englands ekki? —
Auðvitað söknum við þess. En við
verðum að halda starfi okkar á-
fram hérna og við erum ham-
ingjusöm hér, þrátt fyrir allt og
allt. Hamingjusöm, vegna þess að
við sjáum mikinn árangur af bar
áttu okkar. Við gerum tvö hundr
uð manneskjur hamingjusamar,
eins og mannlegar verur eiga að
vera hamingjusamar. — Það er
okkar huggun. Og þegar við les-
um Time Magazine eða Daily
Mirror, sem hr. Buckmaster fær
oftast sent, þá get ég fullvissað
þig um það að við öðlumst enn
meiri huggun. England! Hugsaðu
þér bara að hverju England er nú
orðið. — Flaðrandi, ráðalausu
Englandi, sem lætur blekkjast af
ábyrgðarlausu skrumi manna, eins
og Hitlers og Mussolinis". Hún
saug upp í nefið og þurrkaði aug-
un með svuntuhorninu. Svo brosti
hún og spurði:
„Hvað með Middenshot Gre-
gory? Hefur margt breytzt þar?
Verzlar Carp gamli Bun ennþá
og Ram og Cross?"
„Já, já. Middenshot breytist
ekki. Carp gamli er dáinn, en
frænka hans rekur verzlunina. Nú
er hún kölluð te-verzlun“.
Hún hló. — „Þarna sérðu hvað
ég get orðið viðkvæm, þegar ég
leyfi tilfinningunum að ráða“.
„Já, ég sé það“, svaraði hann
brosandi.
Hún horfði á hann litla stund
og sagði svo: „Mér líkar vel við
þig, Gregory. Ég held að okkur
muni koma vel saman. Að þínum
dómi, kunnum við að vera sér-
vitrar og kenjóttar manneskjur,
en síðar meir muntu samt komast
að raun um það, að við erum mjög
óbreyttar og venjulegar mannver-
ur — og þú munt verða sömu skoð
unar og við: að Náttúran getur
ekki haft rangt fyrir sér. — Þú
munt vita, að ef þú fylgir Nátt-
úrunni, þá ertu á réttri leið. Þú
skalt ekki brosa. Bíddu bara og
sjáðu til. Ég er ekki að segja þér
að þú eigir að afneita Náttúr-
unni. Þvert á móti. Þú mátt ekki
misskilja mig. En svo lengi sem
við vinnum í samræmi við Nátt-
úruna, getum við ekki verið á
spilltum vegi. Ég held satt að
segja, að ekkert krefjist jafnmik-
ils aga og aðhalds og raunveru-
legt, náttúrlegt líf. Tökum bara
Mabel sem dæmi. Þú myndir ekki
segja, eftir þessa stuttu kynn-
ingu ykkar, að hún væri lauslát
að eðlisfari, eða hvað? Svaraðu
mér“.
„Nei, það myndi ég áreiðanlega
ekki gera“.
„Nú, þarna sérðu. Og Mabel hef
ajtltvarpiö
Laugardagur 15. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 Fyrir hús
freyjuna: Hendrik Berndsen tal-
ar um pottablóm og blómaskraut.
14,15 „Laugardagslögin“. 16,00
Fréttir og veðurfregnii'. — Radd
ir frá Norðurlöndum; XIII: Út-
varpsþáttur frá Noregi um stór*
virkjun á Þelamörk. 16,30 Endur-
tekið efni. 17,15 Skákþáttur (Guð
mundur Arnlaugsson). — Tónleik
ar. 18,00 Tómstundaþáttur barna
og unglinga (Jón Pálsson). 18,30
Útvarpssaga barnanna: „Stroku-
drengurinn" eftir Paul Askag, x
þýðingu Sigurðar Helgasonar
kennara; I. (Þýðandi les). 18,55
1 kvöldrökkrinu: Tónleikar af
plötum. 20,30 Upplestur: Lárus
Pálsson leikari les eina af smá-
sögum Halldórs Kiljans Laxness.
20,55 Tónleikar: Samsöngvar úr
óperum (plötur). 21,15 Leikrit:
„Kveðjustund" eftir Tennessea
Williams, í þýðingu Erlings Hall
dórssonax-. — Leikstjóri: Baldvin
Ilalldórsson. 22,10 Passíusálmur
(35). 22,20 Danslög (plötur). —■
24,00 Dagskrárlok.