Morgunblaðið - 10.06.1958, Blaðsíða 12

12
MORC.V1SBL4Ð1Ð
I riðjudagur 10. júní 1958
Frú Ástríður Morfensen
ft£inningarorð
HÚN andaðist í Landsspítalan-
um 23. febr. s.l. og fór útför
hennar fram við Fossvogskirkju
fáum dögum síðar, — án auglýs-
ínga, að ósk hennar.
Frú Ásta — en svo var hún
jafnan kölluð — var fædd 3. jan-
úar 1886 að Halakoti á Álftanesi,
en þar bjuggu þá foreldrar henn-
ar, Magnús Þorsteinsson bónda i
Mýrarkoti í Grímsnesi, og Anna
dóttir Guðmundar bónda í Ey-
mundartungu í Laugardal og
Ingunnar konu hans. Hefir móð-
urætt frú Ástu verið rekin
þannig:
Guðmundur móðurafi hennar
var sonur Ólafs á Blikastöðum í
Mosfellssveit — Guðmundssonar
klæðalitara í Þormpðsdal —
Saemundssonar á Kjarlaksstöðum
— Þórðarsonar prófasts á Staða-
stað — Jónssonar biskups á Hól-
um — Vigfússonar sýslumanns á
Stórólfshvoli — Gíslasonar lög-
manns Hákonarsonar. —
En foreldrar Ingunnar konu
Guðmundar voru Magnús í Ey-
mundartungu Jónsson — Vern-
harðssonar stúdents á Búrfelli
Ófeigssonar og Anna Vernharðs-
dóttir lögréttumanns á Laugar-
vatni (síðasta lögréttumanns í
Árnesþingi) — Gunnarssonar lög
réttumanns s.st. Högnasonar lög-
réttumanns s.st. — Björnssonar
prests hins sterka, er fór í Þóris-
dal, Stefánssonar.
Hjónin í Halakoti, Magnús og
Anna, voru merk og vinsæl af
samtíð sinni. Stundaði Magnús
jöfnum höndum landbúnað og
sjóróðra að þeirrar tíðar hætti á
Suðurnesjum; var formaður á
bát sínum og um árabil oddviti
hreppsnefndar Bessastaðahrepps.
Er fiskur lagðist frá miðum Suður
nesja á síðustu árum aldarinnar
varð þar mörgum erfitt um bú-
föng. Fluttist þá fjölskyldan til
Reykjavíkur og tók Magnús við
starfi hjá Tomsensverzlun. Þá var
TILBOÐ
óskast í viðgerð á þakrennu og uppsetningu á jámrennu
og fleiri endurbætur á húseigninni Eskihlíð 12, 12a og
12b. Verklýsing og nánari upplýsingar veitir Einar Ás-
geirsson Eskihlið 12a eftir kl. 20 næstu kvöld. Tilboðum
sé skilað fyrir 17. júní til sama manns. Réttur áskilinn
að taka hvaða tilboði sem er eða hafna öllum.
Húseigendur.
Nanðungaruppitoð
sem auglýst var í 85., 86., og 87. tbl. Lögbirtingablaðsins
1957, á húseigninni Norðurhlíð við Sundlaugaveg, hér í
bænum, eign Ásthildar Jósefsdóttur, fer fram eftir kröfu
Guðjóns Steingrímssonar hdl., Sigurgeirs Sigurjónssonar
hrl., Guðmundar Péturssonar hdl., og bæjargjaldkerans í
Reykjavík, á eigninni sjálfri föstudaginn 13. júní 1958,
kl. 3Y2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Itfanðnngaruppboð
sem auglýst var í 82., 84., og 86. tbl. Lögbirtingablaðsins
1957, á húseigninni Snælandi í Blesugróf, hér í bænum,
talin eign Hreiðars Jónssonar, fer fram eftir kröfu toll-
stjórans í Reykjavík, bæjargjaldkerans í Reykjavík og
Hafþórs Guðmundssonar hdl., á eigninni sjálfri fimmtu-
daginn 12. júní 1958, kl. 3y2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Det Danske selskap
afholder 35 aars födselsdagsfest með middag og bal i
„Tjarnarcafé“, pá, Valdemarsdagen, söndag den 15. juni
kl. 18,30. Billetter og indtegningsliste i ,,Skermabúðin“,
Laugavegi 15. telf. 19635.
BESTYRELSEN.
I Kópavogi '
Til sölu góð risíbúð, 3 herb. eidhús og bað. Útborgun kr. |
80 þúsund.
Ásta dóttir þeirra 11 ára, yngst
fjögurra systkina.
Er Ásta var uppkomin stund-
aði hún verzlunarstörf um
nokkurra ára skeið, fyrst hjá
Louvísu Ziemsen og síðar við
Brydesverzlun. Var hún vel til
þess starfs fallin, geðþekk og
skyldurækin. Árið 1909 giftist
hún Jóhannesi Mortensen rakara
meistara, sem flestum bæjarbú-
um mun kunnur, enda hefir
hann stundað iðn sína hér í bæ
yfir hálfa öld og notið almennra
vinsælda fyrir frábæra hæfni í
starfsgrein sinni.
Heimili þeirra hjóna var jafn-
an geðfellt og gott til þeirra að
koma. Fór þar saman fegurð,
snyrtimennska og ljúf gestrisni.
Hin látna húsfreyja átti þar
sinn ríka hlut að. Hinum fjöl-
mörgu, sem hana þekktu og til
hennar komu, mun seint úr
minni líða fagnandi gestrisni
hennar, og hinn ljúfi blær góð-
vildar og fórnarlundar sem mót-
aði framkomu hennar. Því er
minning hennar mótuð miklu
þakklæti margra samferða
manna.ungra og aldinna, og sökn-
uðurinn mikill eftir hina fórn-
fúsu, gjöfulu húsmóður, ekki að-
eins meðal hennar nánustu,
heldur fjölda vina og samferða-
manna.
Það er gott þegar svo er um
þá, sem burtu eru kallaðir.
Góðhugur eftirlifandi sam-
ferðamanna er góður farkostur
til eilífðarlandanna.
Þau hjón, Ásta og Jóhannes
Mortensen, urðu fyrir þeirri
þungu sorg að missa bæði upp-
komin börn sín með tiltölulega
stuttu millibili. Slíkt þekkja til
hlítar þeir einir, sem reyna.
En ljós hans, sem gekk á und-
an veg þjáninganna til sigurs og
dýrðar, verður ekki slökkt. —
Það logar enn, — og aftur birtir
af degi. Það varð aftur bjart um
hina syrgjandi móður. — Um ára
tugi hélt hún áfram sínu góða
starfi, mikilsvirt og vinsæl. — Á
öndverðum síðastliðnum vetri
kenndi hún fyrst meins þess, er
varð henni að aldurtila. —
Þeir, sem með prýði inna af
hendi sitt köllunarstarf, eiga
jafnan skilið þjóðarþökk og það
því fremur, sem það starf þeirra
nær yfir lengri tíma, og er á
markverðara sviði. Heimilið er
grundvöllur þjóðfélagsins og hin
látna húsfreyja gegndi sínu góða
starfi í hálfa öld. Fyrir það ber
henni þökk þjóðarinnar allrar.
„Húsfreyjan er heimilisvörður
hvert heimili þjóðarvirki".
Við vinir hennar og samferða-
menn dveljum hér enn, háðir
skini og skuggum, en það er trú
vor, að hún sé nú þar, sem aldrei
dregur dimmu sltý fyrir sólu.
Blessuð sé minning hennar.
E. Þ.
Loftur Jakohsson
Minningarorð
F. 27. okt. 1871.
D. 23. maí 1958.
HINN 31. maí 1958 fylgdi ég
Lofti J akobssyni, fyrrverandi
bónda að Neðra-Seli í Landssveit,
til hinztu hvildar, og var hann þá
86 ára gamall eða öllu heldur
tæpra 87 ára.
Hinum eldri fulltrúum Land-
bænda fer nú ört fækkandi, og
ég fann til þess að hafa ekki get-
að fylgt hinum mörgu góðu kunn
ingjum, sem farnir voru áður —
nema í anda við störf mín. En nú
stefndi ég til „austurfjallanna“
minna í sólskinsveðri, og mér
varð hlýtt um hjartað. Gleði lífs-
ins er ódauðleg og stór eins og
sorgin, sem nístir hjartað harma-
sverði en getur þó stráð fegurð og
töfrum á veg lífsins.
Nýr andi, ný fegurð brýzt alltaf
fram á fornum slóðum og löng-
um til árangurs í baráttu manna
fyrir betra lífi.
Það eru þessi andans fögru
svið, sem ég hefi svo oft fundið
í fari almúgamannsins þegar ég
skyggnist inn í tilveru hans.
Ég minnist fjölda karla og
kvenna, sem fæddust milli 1850
og 1900, og vert væri að lofa,
þakka og blessa. — En hér ætla
ég aðeins að segja frá einum,
sem átti sammerka baráttu við
hina mörgu, en það er Loftur
Jakobsson. — En þrátt fyrir
þessa baráttu, átti hann, þó svo
hlýtt viðmót og hafði ævinlega,
jafnvel seinast sjúkur, ráð og
getu til að gleðja þann er hann
talaði við.
í stuttu máli læt ég þess hér
getið, að Loftur var fæddur á
Borg í Landsveit 1871. Ellefu ára
gamall fluttist hann frá Borg
ásamt 5 systkinum sínum, foreldr
um og tveim hjúum. — Þá var
Borg komin í algera auðn af
sandi, og harðindavorið 1882
felldi fjárskaðabylurinn í maí-
mánuði hross og fénað algerlega.
Eftir var aðeins kýrin í fjósinu.
— Loftur bar þá aleigu sína, sem
voru nokkrir leggir, kjálkar og
völur. — Sængurfötin bar kýrin
og hver heimamaður bar það,
sem flytja þurfti, 3. st. ganga frá
Borg að Neðra-Seli á Landi. Þá
jörð fékk Jakob faðir Lofts, af
náð. — Jakob var þá aðframkom-
inn af heilsuleysi. Vinnuhjúin
var erfitt að hafa, þar sem matur
var mjög af skornum skammti,
Augiýsíng frú skrifstoíu
borguriæknis um uiSurrif
óleyfisskúru í Reykjuvík
Næstu daga verða hreinsaðir burt skúrar, er reistir
hafa veno an íeyiis bæjaiaos á iandi ReyKjavikur-
bæjar.
Bæjaryfirvöldunum er ókunnugt um eigendur
slíkra skúra, og getur því ekki oröið um ao ræða
frekari aðvaranir til þeirra.
Eigendunir eru hvattir til að fjarlægja þá tafar-
laust, enda getur bæjarsjóður enga ábyrgð borið á
| verðmætum, er kunna að vera geymd í óleyfisskúr-
um, sem rifnir verða.
Málflutningsstofa Sigurðnr Reynir Pétnrsson hrl.,
Agnar tíústafsson hdl., tíísli tí. Isleifsson hd!..
Austurstræti 14, símar 1-94-78 og 2- 28-70.
Skrifstofa Borgarlæknis 7. júní 1958.
en foreldrar Lofts vissu að ekki
var unnt að fá inni fyrir þau
annars staðar, þar sem skortur
var mikill á flestum heimilum.
En þegar fram á útmánuðina
kom fór vinnumaðurinn til sjáv-
ar og fiskaði á opnum bát. —
Reynt var að flytja og bera fisk
upp í sveitirnar og var það
ógleymanleg blessun, sem gaf
von og þrek til bjargar.
Hver og einn ekki sízt börnin,
lærðu að skilja þá ábyrgð, sem
hvílir á hverjum manni til að
• bjarga sjálfum sér.
Loftur tók ástfóstri við Selið
og systkini hans. — Reynt var eft
ír megni að bæta vandræðin og
að því kom, að efnin jukust.
Er tímar liðu tók Loftur við bú
inu, kvæntist Önnu Þorsteins-
dóttur, stúlku af næsta bæ, sem
skyldi til hlítar, hvað henni bar
að veita og gleði hennar, ástúð og
hið létt fas, bætti haginn — þó
eignuðust þessi hjón 11 börn og
komust 10 af þeim til fullorðins-
ára. Einn sonur þeirra drukknaði
fyrir nokkrum árum og lét eftir
sig mannvænlegan ungan son.
Níu börn Lofts eru á lífi og öll
mjög mannvænleg. Á seinni ár-
um gat Loftur oft hjálpað öðrum
og sá ég það með mínum eigin
augum, gleði þá, sem lá á svip
þeirra hjóna er þau veittu eða
gáfu eitthvað öðrum, en þau
bjuggu góðu búi.
í huga minn koma svo mörg dá
samleg heimili í Landsveit, sem
ég kynntist á mínum uppvaxtar-
árum. — Móðir mín var yfirsetu-
kona svo að ég fékk gott tæki-
færi til að kynnast heimilunum.
— Bömin voru víðast 5—12 á
hverjum bæ. — Baráttan ósvikin,
en hlýleiki og ástúð til lífsins svo
björt og hrein, að mér fellur eigi
úr minni þótt hart væri starfið
og því fylgt af öllum mætti.
Á þessum árum mátti víst víða
koma á íslandi og sjá og heyra
hið sama og ég hefi hér um gétið.
Fyrir nokkrum árum, missti
Loftur Önhu konu sína og mátti
vel sjá, hversu mikið hann
missti.
En börnin hans veittu honum
ástúð og góðvild af einlægum
vilj a.
Siðasta árið var Loftur svo
veikur að hann dvaldist á elli-
heimili Hafnarfjarðar, en var þó
oft á fótum. Þangað komu börnin
hans og ekki sízt tengdadóttir
hans Ágústa Einarsdóttir er býr
í Hafnarfirði og reyndist tengda-
föður sínum prýðilega. — Loftur
fékk hægt andlát og svipur hans
var hreinn og bjartur á dánar-
beði, enda var hann í lifanda lífi:
hár, grannur, beinn og fríður
sýnum.
Fyrir utan kirkjudyrnar í
Árbæ í sólskini og blíðu tóku 7
synir Lofts við kistunni og báru
í kirkju. Það voru háir, þrekmikl-
ir menn og glæsilegir, sem þökk-
uðu guði fyrir góðan föður. Dætur
hans, tengdadætur, börn og
barnabörn, ásamt öllum þeim
stóra hóp, sem fylgdi þökkuðu
gömul og góð kynni.
Þegar athöfninni var lokið,
serr. fór mjög vel fram, var öll-
um sem viðstaddir höfðu verið,
boðið að þiggja veitingar á
Hellu. Munu það hafa verið hátt
á annað hundrað manns. — Á
leiðinni þangað minntist ég hins
djúpa sannleika í orðum Þórar-
ins Björnssonar, skólameistara:
— „Vandi hins frjálsa manns
verður aldrei leystur með stærð-
fræðilegri nákvæmni. Hver ein-
staklingur verður að leysa vand-
ann daglega, við hvert fótmál,
svo að segja. í þessu er fólgin
mikilleiki mannsins. — Þess
vegna er hverjum einstaklingi,
sem vill heita maður, fengið það
veglega hlutverk, að bera ábyrgð
á sjálfum sér“.
-— Það lærðir þú, kæri Loftur,
á unga aldri.
Guð blessi þig og varðveiti. —
Hafðu þökk frá okkur ölium,
sem minnumst þin.
Munum að:
„orðstírr deyr aldregi
hveims sér góðan getr.
Hverabökkum 1. júní 1958.
Árný Filippusdóttir.