Morgunblaðið - 13.07.1958, Blaðsíða 6

6
MORCinSBIAÐÍb
Sunnudagur 13. júlí 1958
Sumarbaksfurtnn :
Nokkrar kökur, sem geymast vel
ÞEGAR komið er fram á sumar
vill við brenna að við húsmæð-
urnar séum latar að baka og yf-
irleitt að matselda. Þetta er ekki
nema eðlilegt og einnig sjálfsagt
að heimilisfólkið sé ekki látið
fylla sig á einhverju gómsætu
kaffibrauði yfir heitustu mánuði
ársins. Það er hvorki hollt eða
þægilegt. En eitthvað verður víst
að vera til annað en kex, kringl-
ur og skonnrok og hér koma
nokkrar uppskriftir:
Hnetubrauð:
grautur úr 125 gr. ljósum apri-
kósum bragðbættum með 2—3
matsk. af hvítvíni og sykri.
Þeytið eggin með sykrinum.
Bætið út í Vz dl. af sjóðandi vatni
og loks er hveitið og lyftiduftið
sigtað út í deigið. Bakið siðan
kökuna á vel smurðum smjör-
pappír í bökunarplötunni við
góðan hita og hvolfið henni síðan
á smjörpappír með sykri. Smyrj-
ið þá volgum grautnum jafnt á
kökuna og vefjið nenni saman.
Pakkið henni síðan inn í smjör-
pappír áður en hún fer í köku-
kassann.
★ ★ ★
Þessar þrjár síðustu kökur eru
vel til þess fallnar að fara í sum-
arbústaðinn, því séu þær geymdar
í vel lokuðum kassa geymast þær
vel og þá má ekki gleyma bless-
uðum kleinunum. Það er alltaf
gott að eiga kleinur og þær geym
ast vel. En við höfum áður birt
uppskrift að þeim, svo þær verða
ekki með núna.
A. Bj.
Fanny Jónsdóttir
trá Holti — Minningarorð
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
J. H.
Á MORGUN, 14. júlí, verður jarð
sett að Auðkúlu í Svínadal Fanný
Jónsdóttir frá Holti. Hún andað-
ist 1 Heilsuverndarstöðinni í
Reykjavík, 4. þ. m. Sjálf hafði
hún áður ákveðið að láta flytja
sig norður til hinztu hvildar hjá
manni sínum, er hún alla tíð unni
mjög.
Hún var komin af merkum hún
vetnskum bændaættum. Foreidr-
ar hennar voru Guðbjórg Árna-
dóttir og Jón Ásgeirsson, bóndi
á Þingeyrum og þar fæddist hún
14. marz 1891. Hún var aðeins
fárra ára gömul, þegar faðir
hennar dó, og var henni þá komið
til fósturs hjá merkum hjónum
þar í héraðinu, Björgu og Pétri
Tímóteussyni, er lengi bjuggu í
Meðalheimi á Ásum. Þar hlaut
3 bollar hveiti
4 tsk. lyftiduft
1 tsk. salt
% bolli sykur
1 egg
lVz bolli mjólk
% bolli brætt smjörlíki
1 bolli saxaðar hnetur.
Deigið er hrært saman, en ekki
nema rétt þar til það er vel bland
að. Þá er það látið í vel smurð
form (þetta er mátulegt í tvö
venjuleg kökuform) og látið
standa í 20 mín. Á meðan skuluð
þér hita bakarofninn í 350° (F)
og bakið síðan brauðin í urn það
bil 1 klt. 10 min., eða þar til þau
eru orðin ljósbrún. — Þessi brauð
eru langbezt daginn eftir að þau
eru bökuð.
Hunangshjól:
150 gr. smjörl.
200 gr. hunang
75 gr. sykur
4 lítil egg
250 gr .hveiti
1 Vz tsk. lyftiduft
2 matsk. hakkaður, sultaður
appelsínubörkur
1 matsk. hakkað súkkat
1 matsk. kúrennur
1 tsk. steyttur negull
1 tsk. steytt engifer.
Til skrauts
2 dl. sítrónuglerungur
dálítið brætt súkkulaði.
Hrærið smjörið vel og iátið
hunangið og sykurinn út í. Síð-
an eru eggin hrærð saman við eitt
og eitt í einu. Þá er hveitið sigt-
að með lyfti duftinu og hrært sam
an við ásamt kryddinu og loks
er því sem eftir er, blandað vel
saman. Látið déigið síðan í vel
smurt form, og stráið raspi inn í
það og bakið kökuna við vægan
hita í um það bil 1 klt. Látið
kökuna síðan kólna á rist og
smyrjið sítrónuglerungnum á
hana. Látið hann stífna áður
en þér sprautið einhverju
mynstri með súkkulaðinu ofan á.
Pasha-kaka.
Vi kg. smjörl.
V* kg. sykur
5 egg
V* kg. hveiti
Vt kg. steinalausar, hakkaðar
sveskjur.
Hrærið smjörið og sykurinn vel
saman og síðan eggin út í eitt
og eitt. Hrisstið dálítið af hveit-
inu saman við sveskjurnar og
hrærið þeim saman við. og síðan
er afgangurinn af hveitinu sigt-
aður út í deigið og hrærið deigið
vel. Deigið er síðan látið í smurt
og (raspað) form og kakan bökuð
við frekar vægan hit í 1 klt. 15
mín. Látið hana kólna í forminu
og hellið yfir hana 1 glasi af
rommi á meðan hún enn er heit.
Aprí kósu - rúlluter ta.
4 egg
125 gr. sykur
100 gr. hveiti
1 tsk. lyftiduit.
Til fyllingar
Hárgreiðsla, sem hœfir pokakjólum
Þessa greiðslu má fá með þvi
að greiða sítt hár fram eða
bara nota hárkollu. Samskeyt-
in má fela undir ennisbandinu.
Myndirnar, sem hér fylgja, gefa
hugmynd um hvers konar
greiðsla þykir hæfa pokakjólun-
um frægu. Sýnist ykkur önnur
konan úfin, og eins og hún sé
ógreidd, eða jafnvel eins og þetta
sé ekki einu sinni hennar eigið
hár? Það er líka alveg rétt. Ef
ekki er nóg hár á kollinum, er
bara notuð kárkolla.
Þessi nýja tízka í hárgreiðsl-
unni varð til, þegar tízkufröm-
uðurinn Givenchy gafst upp á að
finna hárgreiðslu, sem hæfði
pokakjólunum handa sýningar-
stúlkum sínum, og fékk hár-
greiðslumeistarann Carita í lið
með sér. Nú eru hárkollur Carita
ekki einungis seldar í Bandarikj-
unum fyrir 175 dali stykkið,
heldur eru konur farnar að stæla
greiðsluna hans upp á eigin spýt-
ur og nota alls konar ennisbönd.
Rósótt ennisband er notað með
síðdegiskjól úr sama efni.
shrifar úr
daglega lífinu
Þokukennd ferðaáætlun.
KÓPAVOGSBÚI hefur skrifað
Velvakanda og ber hann sig
illa yfir hve strætisvagnaferðir
milli Kópavogs séu einkennilega
— og illa auglýstar.
„Vagnarnir hefja ferðir sínar frá
Lækjargötu gegnt Vonarstræti —
— segir bréfritari — en engar
upplýsingar er þar að finna
hvorki um brottfarartíma þeirra
né um leið þá, sem þeim er ætl-
að að fara. Er þessu öðru vísi far-
ið en um strætisvagna Reykjavík
ur, þar sem þessi atriði eru skii-
merkilega auglýst á brottfarar-
stað. Eftir að hafa þýfgað vagn-
stjórana um skriflega áætlun
fékk ég hana loks í hendur. —
Ferðaáætlun þessi er vægast sagt
krossgáta. f upphaf ihennar seg-
ir svo um „Austurbæinn": „Inn
Nýbýlaveg kl. 6,40 að morgni og
síðan frá Lækjargötu. Óneitan-
lega væri heppilegra fyrir ókunn
uga að vita hvaðan úr Lækjar-
götunni vagninn hæfi ferðir sín-
ar. Þetta er þó ekki mikilvægt
atriði hjá því, að menn fá bók-
staflega engar upplýsingar í
„ferðaáætluninni" um það hvert
ferðum vagnsins er nú heitið að
því einu undanskildu, að kl. 8,10
á hann að hefja aðra ferð án
fyrirheits frá sama stað og áður.
Hroðvirkni og ónákvæmni
Aöðrum stað í þessari áætlun:
Frá kl. hálf-fjögur til kl. 7,
fara báðir vagnarnir öfugan
hring .. .“ Þa rsem öll tímatak-
mörk í áætluninni“ eru greind í
klukkustundum frá 0—24 virðast
þessir „öfugu hringir" vera farn-
ir síðari hluta nætur og snemma
morguns. Ætli það sé ekki nokk-
uð tómlegt í vögnunum á þessum
næturferðum þeirra?! Hvergi er
gefin nokkur skýring á. hvað sé
átt við með „öfugum hring“ svo
að farþegar mega vaða i villu og
reyk um það atriði sem fleiri.
Fleiri tilvitnanir tekur Kópa-
vogsbúinn sem bera að sama
brunni. „Þær eru aðeins — segir
hann að lokum — eitt lítið dæmi
um hroðvirkni og ónákvæmni
bæjaryfirvaldanna í Kópavogs-
kaupstað".
Góð landkynning?
TVEIR ungir menn litu inn til
Velvakanda fyrir helgina og
höfðu meðferðis nýlegt eintak af
„Billedbladet" sem birtir meðal
annars stóra og áferðarfallega
mynd af einni ,,fegurðardrottn-
ingu“ okkar, ungfrú Önnu Guð-
mundsdóttur, sem nýverið gisti
kóngsins Kaupinhöfn á leið til
keppni í Istambul um titilinn
„Ungfrú Evrópa“. „Okkur finnst
anzi skrítið — og anzi hart —
sagði annar ungi maðurinn, ef
þessar ungu stúlkur, sem stöðugt
er verið að dásama og lofsyngja
sem ágæta landkynningu fyrir
ísland, bera á borð rangar og
villandi upplýsingar um land sitt
eins og t. d. þær, að á íslandi
sé svo sem ómögulegt fyrir stúlk
ur að kaupa glæsileg föt, sem
keppnisfær séu við erlendan
tízkuklæðnað og, að íslenzkar
stúlkur eigi af þessum sökum
erfiða aðstöðu í keppni við stúlk
ur frá hinum stóru löndum. Að
því er ég bezt veit, er hægt að
kaupa hér í verzlunum föt sem
samboðin væru hvaða fegurðar-
dís sem er, og reyndar mikið af
þeim komið erlendis frá“. Þetta
sögðu þessir ungu menn og voru
dálítið gramir.
Úr öskubusku í fegurðar
drottningu.
Þ
AÐ er alveg satt, að í um-
ræddu blaði eru tilfærð um-
mæli þessarar ungu ísl. stúlku —
fremur niðrandi, og alls ekki
rétt, um íslenzkan tízkuklæðnað.
En áður en við dæmum blessaða
stúlkuna sem slæman íslending,
ættum við að athuga hlutina dá-
lítið nánar: „Ungur danskur
tízkuteiknari breytir „Ösku-
busku“ í — fegurðardrottnigu"
— hljómar fyrirsögnin yfir mynd
inni — eða myndunum. Og þeg-
ar að er gáð er greinilegt auglýs-
ingabragð að þessu öllu saman
og ekkert er líklegra en að um-
mæli íslenzku „fegurðardottn-
ingarinnar" séu hreinlega lögð
henni í rnunn eða að minnsta
kosti vel færð í stílinn skrum-
urunum í vil — lil að sýna fram
á mátt og snilli viðkomandi
dansks tízkufrömuðar.
Þar fyrir er það eðlilegt að
íslenzkur lesandi reki í þetta
augun — og gagnrýni.
hún hið bezta uppeldi. Fór síðan
í kvennaskólann á Blönduósi, er
þá var þriggja vetra skóli og
lauk þaðan prófi.
Það kom strax í ljós að Fanný
var bráðdugleg og það var sama
að hverju hún gekk, hvort heldur
var úti eða inni. Er hún var í
kvennaskólanum gerðist það, að
hún ræðst sem kaupakona að
Holti í Svínadal til Guðmundar
bónda Þorsteinssonar og Bjargar
Magnúsdóttur, viðurkenndra heið
urshjóna, og þar kynntist hún
Jóhanni syni þeirra, er þá var
ungur maður og ókvæntur í föð-
urgarði. Dvöl hennar í Holti átti
eftir að lengjast, því með þeim
tókust ástir og þau giftust 19.
desember 1915 og hófu um vorið
búskap á hálfri jörðinni á móti
tengdaforeldrum hennar.
Þannig bjuggu þau í mörg ár,
eða þangað til Guðmundur brá
búi, en þá fengu þau alla jörð-
ina. Síðustu árin, er Guðmundur
heitinn lifði, var ha»n alveg hjá
syni sínum og tengdadóttur. Móð-
ir Fannýar naut þar einnig at-
hvarfs síðustu árin og dó þar.
Þau hjónin unnu mikið og vel
í Holti og bjuggu alla tíð fyrir-
myndarbúi, og áttu einlæga vin-
áttu fólksins í dalnum og hérað-
inu.
Árið 1948 hættu þau búskap og
afhentu þá Soffíu dóttur sinr.i og
tengdasyni jörðina og fluttu til
Reykjavíkur. Þar keyptu þau sér
íbúð að Amtmannsstíg 6 og
bjuggu þar eftir það.
Heimili þeirra í Holti og
Reykjavík var alla tíð rómað
fyrir gestrisni, glaðværð og mynd
arskap.
Jóhann, mann sinn, missti
Fanný 11. ágúst 1949 og var það
henni þung raun. Hann var val-
menni hið mesta og hafði hjóna-
band þeirra alla tíð verið mjög
ástúðlegt og þau samhent í lífinu.
Fanný var glæsileg kona, prýði
lega greind og skemmtileg. Hún
var mikill persóunleiki, hafði af-
burða gott minni og ákveðnar
skoðanir á hverjum hlut. Hún var
glaðlynd kona og kringum hana
var alltaf hressandi blær. Hún
var dætrum sínum eiskuleg og
umhyggjusöm móðir og manni
sínum ástvinur, er aldrej brást.
Þeim hjónum varð þriggja
dætra auðið, Björg býr á Klé-
bergi, gift Ólafi Magnússyni,
skólastjóra. Soffía í Holti, gift
Guðmundi Þorsteinssyni, bónda
þar, og Bryndís sem búið hefur
með móður sinni, trúlofuð Valdi-
mar Bæringssyni, málarameist-
ara.
Hjá þeim ólst einnig upp systur
sonur Fannýar, Jón Þorsteinsson
og reyndist hún honum sem bezta
móðir.
Ég sendi dætrurn nennar og
öðrum ástvinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Fannýar
frá Holti.
J. G.