Morgunblaðið - 13.07.1958, Blaðsíða 12

12

Sunnudagur 13. júli 1958
FRA S.U.G.
RITSTJÖRAR: ÖLAFUR B. THORS OG SIGMUNDUR BÖÐVARSSON
Fram til sóknar
Hugleiðingar um unga fólkið
og stjórnmálín,
*
eftir Jóhannes Arnason stud. ju.r.
erindreka S. U. S.
Úr raeðu Jóhannesar Árnasonar
OFT ræða menn urn það og deila
sín á milli, hvort ungt fóik eigi
sð hafa afskipti af stjórnmálum
og þá á hvern hátt og í hve
ríkum mæli, eða hvorc stjórnmál- j
in sem slík, séu eitthvað fyrir- j
brigði, sem þeir, er fulltíða eru
orðnir og öðlast hafa vissa ;
reynzlu á lífsbrautinni, hafi al- j
gjöran einkarétt á. Ég er þeirrar
skoðunar, og tel, að sú skoðun j
hafi við gild rök að styðjast, að
þess sé ekki einungis þörf, að
íslenzk æska fylgist með stjórn-
málum og taki sína afstöðu tii
þeirra, heldur sé þess jafnframt
náuðsyn, og sú nauðsyn hefur
sennilega sjaldan verið meiri en
einmitt nú.
Eins og kunnugt er, snýst
stjórnmálabaráttan miklu frem-
ur um leiðir að settum markmið-
um, sem meira eða minna sam-
komulag er um að keppa beri að,
en markmiðin sjálf. Ef keppt er
t d. að því æskilega markmiði
að lífskjörin í þjóðfélaginu séu
sem bezt, þannig að hver þegn
beri sem mest úr býtum fyrir
vinnu sína, sem aftur byggist á
því, að' menningin fer vaxandi,
tækninni fleygir fram og hún sé
tekin í þjónustu atvinnuveganna
þannig að framfarirnar verði sem
örastar og framleiðslan og at-
vinnuöryggið sé sem mest, hlýtur
sú stóra spurning að vakna,
hvaða leið sé vænlegust til að
tryggja það, að þessu markmiði
verði sem bezt náð.
Er það leið sjálfstæðisstefnunn
ar, samvinnuhreyfingarinnar eða
kommúnismans?
Vegna þess að þessari spurn-
ingu verður ekki svarað nerna
með þekkingu og skilningi, sem
hér eins og endranær er undir-
staðan á þeim staðreyndum. sem
við blasa og þeim ályktunum, sem
af þeim verða dregnar, reynzlu
okkar eigin þjóðar og annarra
þjóða, er það nauðsynlegt, að ís-
lenzk æska kynni sér sem bezt
þessi mál og fylgist með því, sem
er að gerast í hinu íslenzka þjóð
félagi í dag og því, sem er að
gerast með öðrum þjóðum, okk-
ur skyldum og óskyldum að upp-
runa og menningu. Á þann hátt
getur íslenzk æska myndað sér
skoðanir í stjórnmálum, skapað
sér sjálfstætt viðhorf til þjóðffé-
lagsmálanna. Það er nauðsynlegt
að íslenz æska vakni til vitundar
um það hverju hlutverki hún
hefur að gegna, til hvers er ætl-
ast af henni og á hvern hátt hún
getur bezt gegnt því hlutverki
að skapa sér þau skilyrði, sem
gera henni bezt kleift að taka
við hinum ýmu störfum i þjóð-
félaginu, til lands og sjávar, og
standa vörð um sjálfstæði og
frelsi, sem íslendingum er í bióð
borið og þeir munu aldrei glata
trúnni á, meðan stoðunum er ekki
kippt undan þeim eðlilega rétti
mannsins, að mynda sér sjálf-
stætt viðhorf og heilbrigða iífs-
skoðun í skjóli lýðræðisins.
Við þekkjum nefnilega dæmi
um það, að á tímum eymdar og
upplausnar, sem skapast hefur
vegna innbyrðis sundrungar og
tortryggni, hefur verið aiið á
hatri milli stétta, þjóða og kyn-
þátta og maðurinn í veikleika
sínum og valdafýkn hefur leitað
á náðir ofbeldisins, einræðisöfl-
in hafa náð völdum í þjóðfélag-
inu, heilar þjóðir hafa verið leidd
ar fram í blindni og blekkingum,
og það hefur leitt yfir mannkyn-
ið þær mestu hörmungar, sem
veraldarsagan greinir frá.
Til þess að hindra vöxt einræðis
aflanna í okkar eigin þjóðfélagi,
höfum við ungir Sjálfstæðismenn
mikilvægu hlutverki að gegna, en
það gerum við bezt með því
að efla samtök okkar, verða sem
flestir og einarðastir og leggja
fram okkar skerf í þeirri sókn,
sem framundan er til sköpunar
þeirrar þjóðareiningar, sem ís-
lendingum er nauðsynleg.
Það er engin hending ,að Sjálf
stæðisflokkurinn er í dag ,- tór og
vaxandi flokkur, sem á fyígi að
fagna í öllum stéttum þjóðfélags
ins, það afl í íslenzku þjóðfélagi,
sem aldrei verður brotið á bak
aftur, vegna þess, að hin fram-
farasinnaða og víðsýna s.efna
flokksins á undanförnum árum
fer saman við hagsmuni fóiksins
í landinu og þá ekkj hvað sízt
unga fólksins, sem á að taka við
af hinum eldri og aðhyllast í vax
andi mæli þá skoðun, að það sé
Sjálfstæðisflokkurinn, sem einn
ísl. stjórnmálaflokka sé vaxinn
því hlutverki að búa svo i haginn
fyrir æskuna. að hún fái að þrosk
ast til átaka og sóknar til hag-
sældar fyrir land og þjóð með
því að skapa það öryggi í landinu
sem sérhvér þjóðhollur íslend-
ingur hlýtur að óska eftir.
Vinstri flokkarnir og stétta-
pólitíkin.
Ef við lítum á hina svoköll-
uðu vinstri flokka, könnum
stefnu þeirra og viðhorf til þjóð-
málanna og baráttuaðferðir, kom
umst við að raun um, að þrátt
fyrir sundurleit viðhorf og ólík-
ar stefnur, er þeim þó ýmislegt
sameiginlegt, en þó eitt öðru
fremur.
Ekki það að láta ráðherra sína
sitja sem fastast í ráðherrastól-
unum meðan sætt er þrátt fyrir
brostnar forsendur fyrir stjórn-
arsamstarfinu.
Ekki það að vera sammála um
að ekki sé hægt að vinna með
Sjálfstæðisflokknum að iausn
þeirra vandamála, sem að steðja
og þeir stand.a sjálfir ráðþrota
gagnvart, og þess vegna beri að
vinna gegn flokknum og útiloka
hann frá áhriíum á stjórn lands-
ins.
Ekki heldur það, sem er þó
meginstefna vinstri stjórnarinn-
ar, að svíkja öll sín kosningalof-
orð að meira eða minna leyti,
þora ekki að horfast í augu við
vandann og segja þjóðinni sann-
leikann um ástandið í efnahags-
málunum. heldur að fara þá leið
að gera ráðstafanir, sem ekki
leysa neinn vanda, eru aðeins til
bráðabirgða en ekki frambúðar,
þ. e. að leggja hundruð milljóna
króna í nýjum sköttum og toll-
um í einni eða annarri mynd á
þjóðina og ganga svo auk þess
betlandi milli nágrannaþjóða
okkar.
Heldur hitt, sem skiptir meg-
inmáli og er hin eiginlega orsök
ástandsins í landinu í dag, að ail-
ir þessir flokkar lita á sig sem
málsvara vissra stétta og hags-
munasamcaka og haga baráttu
sinnj í samræmi við það, án alis
tillits til þess, hvermg slíkt kem-
ur við þjóðarheildina og hverjar
afleiðingarnar verða.
Kommúnistar, stærsti stjórn-
málaflokkurinn, telja sig vera
hina einu og sönnu rr.áisvara
verkalýðsins og byggja tilveru
flokks síns, Alþýðubandalagsins,
að meginstefnu á því. Þeun hef-
ur tekist með dyggilegum stuðn-
ingi vissra hluta af Hræðslubanda
lagsflokkunum að ná meirihluta
í heildarsamtökum verxaiýðsms,
Jóhannes Arnason
Alþýðusamb. fslands. Þó hafa
þeir nú að undanförnu einkum
notið stuðnings þeirra fáu Fram-
sóknarmanna, sem fyrir finnast. í
verkalýðsstétt, en þeir fylgja
þeim óskiptir, þegar skipanir í þá
átt berast frá forkólfum Fram-
sóknarflokksins, sem þá telja
hagsmunum SÍS bezt boigið í það
skiptið með því að hafa þann hátt
inn á.
Svipað er að segja um Alþýðu-
flokkinn, sem lítur á sig sem
flokk alþýðunnar í landinu, en
eins og öllum er kunnugt hafa
kommúnistar og Alþ.fl.menn, allt
frá því að Alþýðuflokkurinn og
heildarsamtök verkalýðsins voru
skilin að árið 19^0 fyiir baráttu
og forgöngu Sjálfstæðismanna,
staðið sem tvær andstæðar fylk-
ingar og háð harða hildi um fylgi
meðal verkamanna og sjómanna.
Alþýðuflokkurinn hefur beðið ó-
sigur í þessari viðureign, hann
er klofinn innbyrðis og nú er
svo komið málum, að tilvera
flokksins er ekki sjálfstaiðari en
svo, að þingmenn flokksins eru
kosnir á þing með Framsóknar-
atkvæðum, og vegna þessa stefnu
leysis og Framsóknardekurs. er
flokkurinn að þurrkast út í is-
lenzkum stjórnmálum, en um það
vitna bezt úrslit seinustu bæjar-
og sveitastjórnakosningar.
Framsóknarmenn hafa íöngum
haldið því fram, að flokfcur þeirra
væri fyrst og fremst flokkur
bænda og þeim helur tekist að
hreiðra um sig innan samvinnu-
hreyfingarinnar og nota aðstöðu
sína óspart til að vinna flokki sín
um fylgi og beita til þess ymsum
ósæmilegum aðferðum. Um Þjóð
varnarflokkin er óþarfi að fjöl-
yrða. Flokkur, sem virðist eiga
þaó eina stefnumál að gera land-
ið varnarlaust, getur ekki átt
miklu fylgi að fagna með þjóð
sem ann sjálfstæði og frelsi og
vill því til verndar leggja af
mörkum sinn litla skerf í því
skyni að hindra yfirgang einnar
mestu ofbeldis- og einræðisstefnu
sem um getur í mannkynssögunni
og í dag ógnar öryggi hins vest-
ræna heims.
Hlutverk kommúnista.
Ef við lítum svo út í þjóðlífið,
horfum yfir farinn veg, og virð-
um fyrir okkur raunveruieikann,
komumst við að raun um, að
þjóðin þarfnast annars, en þeirrar
sundrungar, sem vegna baráttu
vinstri flokkanna, hefur sett svip
sinn á hið íslenzka þjóðfélag á
undanförnum árum þjóðinni til
meira og minna tjóns.
Vinstri flokkarnir haía att
hagsmunasamtökunum til inn-
byrðis baráttu, sem leitt hefur af
sér mikið tjón, oft mest íyrir með
limi þessara samtaka sjálfra.
Sú mikla ógæfa hefur lient ís-
lenzkan verkalýð að fela komm-
únistum með sjálfan féiagsmáia-
ráðherrann í broddi fylkingar, for
ustu mála sinna, og í beinu fram
haldi af því sitja þeir nú í ríkis-
stjórn á íslandi og glíma við þann
vanda, sem þeir áttu sjálfir mest-
an þátt í að skapa með hinum
pólitísku verkföllum vorið 1955
þegar jafnvægisstefna rikisstjórn
ar Ólafs Thors, sem þá hafði verið
fylgt með góðum árangri nokkur
undanfarin ár var gerð að engu.
Þá rifu kommúnistar niður með
óþjóðhollri stéttabaráttu það, sem
Sjálfstæðismenn og Framsókn
höfðu byggt upp.
Þessi forusta kommúnista í Al-
þýðusambandinu og þátttaka
þeírra í ríkisstjórn landsins, hef-
ur orðið þjóðinni dýrkeypt, en
jafnframt lærdómsrík reynzla.
Islenzku ofbeldis- og einræðisöfl
in standa uppi ráðalaus og rök-
þrota frammi fyrir dómara sín-
um, frammi fyrir þjóðinni, og
viðurkenna með starfsaðferðum
sínum og framkomu í ríkisstjórn
skrum sitt og óþjóðhollustu svo
ekki verður um villst.
Venjulega er það svo, að þeir,
sem eiga mestan þátt í að sxapa
vandann veigra sér við og forðast
að eiga nokkra aðild að lausn
hans.
Sú hefur hins vegar orðið raun
in á hér, að þeir eiga að finna
lausn vandans. Hins vegar virð-
ast þeir ekki finna neina iausn,
[ sem kemur að einhverju haldi.
I Þeirra lausn er aðeins þess eðlis,
I að hún leiðir síðar til enn meiri
vanda og kostar enn meiri fórnir
fyrir þjóðina.
En þetta er aðeins einn liður
í valdabaráttu kommunista, að-
eins einn þáttur í því h'utverki,
sem íslenzkum kommunistum
hefur verið falið að gegna á Is-
landi, það er að rifa niður það,
sem hefir verið byggt upp, grafa
undan íslenzku þjóðskipulagi,
sem þeir vilja feigt, og reisá svo
á rústum þess sitt eigið þjóð-
skipulag, ríki kommúnismans,
þar sem mannshugsjóninni og
sjálfstæði þjóðar og einstakiings
er varpað fyrir borð, og vegur-
inn er varðaður með ríkisþræl-
um, aftökum og fjöldagröfum.
Þessi starfsaðferð kommún-
ista verður skiljanleg, þegar við
gerum okkur grein fyrir þeirri
staðreynd, sem sagan sannar okk
ur, að kommúnisminn festir ekki
rætur, nema þar sem ríkir eymd
og volæði, hvort sem það er arf-
ur frá liðinni tíð og lágu menn-
ingarstigi, eða þeir hafa stuðlað
að því sjálfir með markvissri
baráttu.
Sjálfstæðisstefnan — stefna
æskunnar.
Þegar við gerum okkur þetta
ljóst, skiljum við hve rnauðsyn
það er þjóðinni og framtíðarafl-
gjafa hennar, íslenzkri æsku, að
efla SjálfstæðisfloKkinn og
styrkja í baráttu sinni.
Sjálfstæðisstefnan er aiis'enzk
stefna, sprottin upp úr íslenzk-
um jarðvegi, miðuö við íslenzka
staðhætti og orðin til fyrir ís-
lenzka þörf. Sjálfstæðisstefnan
er heilsteypt hugmyndakerfi, sem
leggur kenrtlngum sínum til viss
ar verðmætishugmyndir um hag
nýtingu á auðlindum náttúrunn-
ar, byggir á einkaframtaki og
veitir manninum, hverjum ein-
stakling í þjóðfélaginu, visst at_
hafnasvið og telur, að hagsæid
þjóðarheildarinnar verðj mest,
þegar sköpun þessarar hagsældar
hvílir á herðum þegnanna, sem
mynda þessa sömu þjóöarneild.
Þjóðfélagið er aðeins safn ein-
staklinga, sem allir eru ólikir
og eiga ekki samleið á nákvram-
lega sömu braut. Þess vegna
verða þeir sjálfir að veija sér
sína leið og hasla sér völl í iifs-
baráttunni og njóta til þess vernd
ar ríkisvaldsins.
Sjálfstæðisflokkurinn leggur
áherzlu á skynsamiega arðs.*^p-
un, það er ávinningsvonin, sem
alltaf hlýtur að hvetja menn tii
að leggja sig fram við sköpun
verðmætanna, eftir oví, sem liæfi
leikar hvers og eins leyfa og
verða undirstaða framfaranna.
Með því að gjörnýta frainleiðslu
öílin og ná hámarki framieiðsiu-
afkasta, skapast meiri verðmæti
og mest kernur til'skiptanna milli
þeirra, sem að framleiðslunni
vinna. Á þann hátt miðar SjáJf-
stæðisstefnan "að því að gera alla
ríka, í stað þess að vinstri flokk-
arnir leggja áherzlu á arðjöfnun,
gera þá fátækari rikari, ei; þá
ríku fátækari, en reyndin verð-
ur venjulega sú, að allir verða
fátækari.
Það er stundum sagt, að ungt
rólk eigi sér engar hugsjónir
og þekki ekki sinn vitjunaruma.
Þessum áburði viijum við uiigir
Sjálfstæðismenn hnekkja.
Við, sem fylkjum okkur ung í
raðir Sjálfstæðismanna, eigum
vissulega okkar hugsjónir og
þeim munum við reynast trú.
Við eigum þá hugsjón, að
slefna flokks okKar, Sjálfstæðis-
stefnan, megi móta þjóðlifið,
áhrif hennar verði sem mest, hag
ur þjóðarinnar sem beztur, og
djarfhuga íslenzk æska öðlist
óbilandi og ojargfasta trú á
bjarta framtíð í þessu landi til
handa sér og sínum afkomenóum.
Við eigum okkur þá hugsjón,
að sjá þjóð okkar bera gæfu til.
þess að ganga fram sameinuð í
einni fylkingu, atvinnurekendur
og launþegar til lands og sjávar
hiið við hlið, með það efst í huga
að vinna saman að sköpun verð-
mætanna og samræma eftir frið-
samlegum og farsælum leiðum
hin mismunandi sjónarmið stétta
og hagsmunasamtaka, sem alltaf
hijóta að verða uppi, þegar kem-
ur til skiptingar þeirra verð-
mæta, sem þessar stéttir og hags
munasamtök skapa í sameiningu
og hafa framfærslu sína af.
Þetta gerir þjóðin bezt með því
að fylkja sér undir merki Sjáif-
stæðisflokksins og sameinast til
átaka undir kjörorðinu, stétt með
stétt.
Þetta skilur íslenzk æska, þess
vegna fylkir hún sér um Sjálf-
stæðisflokkinn og verður megin
uppistaðan í vexti hans og efl-
ingu.
Ungir Sjálfstæðismenn, fram
til sóknar og baráttu fyrir mál-
stað stefnu flokks ykkar og hug-
sjóna, en um fram alit, herjumst
ávallt drengilega, virðum rétt
mótstöðumanna okkar og berj-
umst ávallt með liagsmuni is-
lenzku þjóðarinnar fyrir augum.
Fram til baráttu fyrir stefnu
unga fólksins, Sjálfstæðisstefn-
Framh. á bls. 19