Morgunblaðið - 17.10.1958, Blaðsíða 16

16
MORCVHBLAÐIÐ
Föstudagur 17. okt. 1958
lem orðnar voru belgfullar af
blóði, höfðu dottið niður af sjálfu
sér og skilið eftir litlar storknað-
ar blóðlifrar. Aðrar, sem enn
höfðu ekki fengið nægju sína,
héldu áfram að kvelja fórnardýr
sitt, sem stríðið hafði fæit þeim
inn í frumskóga Síams. Þrútnir
og úttroðnir skrokkar þeirra
hlykkjuðust og skorpnuðu undir
glóð logandi vindlingsins og féllu
loks til jarðar, þar sem Joyce
flýtti sér að kremja þá í súndur
milli tveggja steina. Því næst
lagðist hann flatur og sofnaði
nær samstundis, en maurarnir
gáfu honum ekki iangan svefn-
frið. Lokkaðir af hinum storkn-
uðu blóðlifrum, komu þeir í löng
um svörtum og rauðum fylking-
um. Hann lærði að þekkja þess-
ar tvær tegundir í sundur, jafn-
skjótt og þær gerðu vart við sig,
án þess að hann þyrfti að opna
augun, hvað þá meira. Gegn þeim
rauðu var ekkert hægt að gera.
Stunga þeirra var líkust því sem
kiipið væri með eldheitri töng í
hörundið. Einn slíkur vágestur
var óbærilegur og þeir komu í heil
um herskörum. Hann neyddist til
að fiýja af hólmi og finna sér
annan stað, þar sem hann gat leg
iö og hvílzt óáreittur, þangað til
þeir fundu hann aftur og hófu
nýja árás.
Svörtu maurarnir — einkum
þeir stóru — voru ekki eins slæm-
ir viðureignar. Þeir stungu ekki
og fiðringurinn af snertingu
þeirra vakti hann ekki íyrr en all
ur líkami hans var þakinn af
einni svartri iðandi kös.
Samt tókst honum að fá nægan
svefn, sem gerði honum kleift að
hefja förina að nýju, þegar kvöld
aði og klifa fjöll sem voru tíu sinn
um hærri og hundrað sinnum
brattari en hæðir Síams. Hann
fann til takmarkalausrar gleði yf-
ir því að vera sjálfs sins hús-
bóndi í þessari rannsóknarför. —
Það var komið undir hans eigin
orku, hans-eigin dómgreind og
hans eigin ákvörðunum hver
árangurinn af framkvæmdunum
yrði. Þetta var honum fyililega
ljóst og þess vegna tókst honum
að halda kröftunum óskertum. —
Hann hafði ekki augun af hinni
ímynduðu brú, hinni óljósu mynd,
sem var jafnan óaðskiljanlegur
þáttur í draumum hans. Aðeins
hugsunin um hana veitti öllu hans
látbragði takmarkalausan töfra-
mátt, sem jók sigurmöguleika
hans.
Hin raunverulega brú — brúin
yfir Kwai-fljótið — hafði skyndi-
lega komið í ijós, þegar þeir komu
upp á hæðai’brúnina, sem gnæfði
yfir allan dalinn, eftir siðasta
spölinn og jafnframt þann bratt-
asta, sem þeir höfðu lagt undir
fót, fram að þessu. Þeir höfðu
haldið ferðinni lengur áfram, en
næturnar á undan og sólin var ,
komin á loft, þegar þeir náðu til
varðbergsins, sem Síamsbúarnir
höfðu nefnt í skýrslum sínum. —
Hann horfði niður til brúarinnar,
eins og úr flugvél. Nokkur hundr-
uð fetum fyrir neðan hann lá Ijós-
leitt band þvert yfir fljótið, milli
tveggja skógarræma. Mjótt skarð,
eða gil, til hægri gerði honum
kleift að athuga hið geometidska
net af staurum og brúarpalli. 1
fyrstu tók hann ekki eftir neinu
öðru á hinni víðáttumiklu fatn-
eskju, sem .breiddi úr sér fyrir
fótum hans, hvorki búðunum, sem
stóðu beint gegnt honum, yfir á
fjarlægari fljótsbakkanum, né
fangahópnum, sem stritaði í nám
unda við brúna. Þetta var hið á-
kjósanlegasta varðberg og honum
fannst hann algerlega öruggur —
Japönsku verðirnir voru naumast
liklegir til að hætta hálsliðum sin
um i kjarrinu milli hans og fljóts
ins.
FERMINGARGJAFIR!
Skrifborðslampar
með spíral-armi.
Kr: 295. —
Jfekla
Austurstræti 14
Sími 11687.
„Ég sá hana eins greinilega og
og ég sé yður núna, sir. Þeir
síömsku hafa ekki fullyrt of mik-
ið. Þetta er gríðarlegt mannvirki.
Hún er mjög vel byggð. Hún er
ekkert svipuð neinum öðrum jap-
önskum brúm. Hérna eru nokicrar
teikningar af henni“.
Hann hafði þekkt hana undir
eins. Hann hafði ekki fundið til
undrunar yfir glæsibrag hennar,
heldur vegna hins, hversu útlit
hennar kom honum kunnuglega
fyrir sjónir. Hún var nákvæmlega
eins og hann hafði gert sér í hug-
arlund að hún væri. Hann virti
hana fyrir sér, áhyggjufullur í
fyrstu, en svo fann hann til not-a
legs hugarléttis. Baksviðið kom
líka heim við þá fyrirmynd, sem
ímyndanir hans og vonir höfðu
skapað. Það var aðeins í ein-
stöku smáatriðum, sem raunveru
leikinn var frábrugðinn draumsýn
um hans. Vatnið var ekki jafn-
tært og hann hafði séð það fyrir
hugskotssjónum sínum. Það var
gruggugt og leðju blandið. —- 1
fyrstu þótti honum sem hann
hefði verið gabbaður, en svo létti
honum aftur í skapi við þá til-
hugsun, að þessi galli myndi ein-
mitt þjóna betur fyrirætlunum
þeirra.
1 tvo daga Iá hann þarna i
leyni, samanhnipraður í kjarrinu
og skoðaði brúna í sjónaukanum
sínum og athugaði sem nákvæm-
ast alla staðhætti. Hann hafði
gert uppdrátt af öllu umhverf-
inu, götustígunum, herbúðunum,
kofum Japananna, bugðunum á
fljótinu og jafnvel stóru klettun
um, sem risu hér og þar upp úr
vatninu.
„Straumurinn er ekki mjög
harður, sir. Áin er þægileg yfir-
ferðar, bæði fyrir lítinn bát og
góðan sundmann. Vatnið er leir-
ugt. Það liggur braut yfir brúna
og fjórar raðir af stólpum. Ég sá
þegar fangárnir voru að reka þá
niður með fallhamri — brezku
fangarnir. Þeir eru næstum komn
ir yfir að hinum bakkanum, sir.
Þar sem varðbergið er. — Aðrir
vinnuflokkar koma á eftir þeim.
Brúin verður fullgerð eftir einn
mánuð, hugsa ég. Yfirbygging-
in.. . .“
Joyce bjó nú yfir svo miklum
og margháttuðum upplýsningum,
að hann gat ekki lengur skýrt frá
þeim á skipulegan hátt, heldur
þaut úr einu í -annað. Shears
leyfði honum að tala og tala, án
þess að grípa fram í fyrir
honum. Það yrði hvort sem var
nægur timi á eftir til þess að
spyrja hann nánar um einstök
atriði.
„Öll yfirbygging brúarinnar er
eitt geometriskt net af krossbit-
um, sem lítur út fyrir að nafa
verið gert eftir iðjög nákvæmum
uppdrætti. Stoðirnar eru allar
höggnar ferstrendar og vandlega
skeyttar saman. Ég sá samskeyt-
in greinilega í sjónaukanum mín-
um. Sannarlega vandað og vel unn
ið verk, sir, brúin sú arna. Við
neyðumst til að viðurkenna það.
Það þarf meira til en að brjóta
niður nokkra planka......Meðan
ég var þarna, sir, reyndi ég að
sjá hvaða aðferð myndi vera ör-
uggst fyrir okkur og j-fnframt
einföldust. .... Ég held að við
verðum að ráðast á stólpana í
vatninu, eða öllu heldur undir
vatninu. Það er þykkt af leðju.
Árásin yrði því ekki uppgötvuð.
Með því móti myndi öll brúin eyði
leggjast. .. .“
„Fjórar raðir af stólpum",
tautaði Shears fyrir munni sér.
„Það er mikið verk, megið þér
vita.....Hvers vegna í fjandan-
um gátu þeir ekki byggt þessa
brú eins og allar aðrar?"
„Hvað er langt á milli stólp-
anna í hverri röð?“ spurði War-
den, sem vildi fá sem nákvæmast
yfirlit yfir aðstæðurnar í þessu
vandasama viðfangsefni.
„Tíu fet“.
Shears og Warden fóru báðir
að reikna í huganum.
„Við verðum að gera ráð fyrir
lengd, sem næst sextíu fetum, til
þess að vera alveg öruggir", sagði
Warden að lokum. „Það .gerir sex
stólpa í hverri röð — með öðrum
orðum, tuttugu og fjórir, sem við
þurfum að „undirbúa". Það tek-
ur talsvert langan tíma“.
„Við gætum lokið við það á
einni nóttu, sir. Ég er alveg viss
um það. Þegar við verðum á ann-
að borð komnir undir brúna þurf-
um við ekki að hafa áhyggjur út
af neinu. Hún er nógu breið til
þess að skýla okkur alveg. Vatnið,
sem gnauðar við stólpana, yfir-
gnæfir öll önnur hljóð. Ég veit
með vissu að . .. .“
„Hvernig vitið þér svona örugg
lega, hvernig umhorfs er undir
brúnni?" spurði Shears og leit á
hann með auknum áhuga.
„Hlustið þér nú á, sir. Ég er
ekki enn búinn að segja alla sög-
una. Ég fór sjálfur þangað og lit-
aðist um“.
„Fóruð þér niður undir brúna?“
„Ég mátti til, sir. Þér sögðuð
mér að fara ekki of nærri, en með
þessu eina móti gat ég aflað mér
upplýsinga sem ég vildi fá. Ég
skreið niður af varðberginu, þeim
megin hlíðarinnar sem sneri frá
brúnni. Mér fannst ég ekki geta
sleppt tækifærinu svona ónotuðu
úr greipum mér, sir. Síömsku leið
sögumennirnir mínir fylgdu mér
eftir gömlum villigaltartroðning-
um......Við uiðum að skríða á
fjórum fótum".
„Hvað tók það ykkur langan
tíma?“
„Svona á að gizlca þrjár klukku
stundir, sir. Við lögðum af stað
um kvöldið. Ég vildi vara alveg
tilbúinn um dagsetur. Það var
auðvitað talsverð áhætta, en ég
vildi sjá staðinn með eigin aug-
um“.
„Það er stundum alls ekki svo
slæm hugmynd að leggja eigin
skilning í þær fyrirskipanir, sem
manni eru gefnar", sagði Númer
Eitt, um leið og hann gaut aug-
unum til Wardens. —- „Þér kom-
ust þangað, hvað sem öðru Iíður.
Það er aðalatriðið".
„Það sá mig enginn, sir. Við
komum að fljótinu svona einni
fjórðungsmílu fyrir ofan brúna.
Til allrar bölvunar er lítið þorp
þar mjög skammt frá, en allir
þorpsbúar voi'U í fasta svefni. —
Ég sendi leiðsögumennina til baka
/
ú
6
VOUR WRETCHED DOG HAS
ENTERED THE FORBIDDEN DOOR-
WAY OF THE SACRED LODGE...
ANDY WAS ONLV
CURIOUS, BIG
yy, WALKER/ ,
•J BIG WALKER, VOU K,
LEAD OUR PEOFLE BV
SUPERSTITION AND BLACK
MAGIC... THE DOG HAS
. DONE NO HARM/ ^
... AND NOW MV
PEOPLE WILL LIVE UNDER A
CURSE ... 1 WARN VOU...KEEP THE
DOG AWAV FROM OUR CAMP/
1) „Þetta hundræksni þitt hef-
•r farið inn í helga kofann, þar
aem bannaður er aðgangur____
2) . . . og nú hvílir bölvun yfir
fólki mínu . . . Ég aðvaraði þig
og sagði þér að láta ekki hund-
inn koma nálægt búðumnn okk-
ar“.
3) IrAndi var aðeins forvitinn,
Göngugarpur“, segir Markús.
„Göngugarpur, þú stjórnar ætt-
flokkj okkar með hjátrú og töfi a-
brögðum . . . Hundurinn hefur
ekki gert neitt af sér“, segir
Monti.
aftur.....Ég vildi vera aleiim
í þessari njósnarferð minni. Svo
svamlaði ég út í vatnið og iét
strauminn bera mig niður að
brúnni".
„Var nóttin björt?" spurði
Warden.
„Já, fremur það. Ekkert tungl-
skin en heldur ekki þoka. Brúin
er mjög há. Þeir geta ekki séð
neitt. ..."
„Við skulum taka atburðina í
réttri röð“, sagði Shears. „Hvern-
ig komust þér að brúnni?"
„Ég flaut á bakinu niður eftir
ánni, sir — allur i kafi nema blá
broddurinn á nefinu. Fyrir ofan
mig. .. .“
„Fjandinn hafi það allt saman,
Shears", nöldraði Warden. „Þér
ættuð að hugsa til mín, þegar
næsta sendiför verður farin".
„Ég mun sennilega hugsa til
sjálfs mín fyrst, ef sú næsta verð
ur þá nokkurn tíma farin", svar-
aði Shears.
Joyce iýsti staðnum svo ná-
kvæmlega og öllu því sem þar
hafði farið fram, að félagar hans
hrifust með af eldmóði hans og
sáu mest eftir því, að þeir skyldu
ekki hafa farið með honum í
þetta ævintýralega ferðalag.
Það var einmitt daginn sem.
Joyce komst á leiðarenda, eftir
þriggja nátta þieytandi ferð, að
hann hafði skyndilega ákveðið að
fara í þennan könnunarleiðangur
til brúarinnar. Hann hafði ekki
getað beðið eitt augnablik leng-
ur. Eftir að hann hafði séð brúna
svona örskammt frá sér, fannst
honum það beinlínis skylda sín að
fara og snerta hana með hend-
inni.
Undir brúnni mátti heita alveg
myrkur. Hann stanzaði þar
nokkra stund og hélt sér við einn
stólpann. Smátt og smátt vöndust
augu hans myrkrinu og hann fór
að greina hinn undarlega skóg af
jöfnum sléttum trjástofnum, se.n
virtust vaxa upp úr hringiðunni,
umhverfis hann. Þetta varð hon-
um ekki til neinnar undrunar. —
Hann var alveg jafnkunnugur
þessari mynd af brúnni.
„Ég er viss um að þetta er vel
framkvæmanlegt, sir. Bezt væri
að fleyta sprengiefninu niður að
brúnni á fleka. Það myndi ekki
sjást. Við myndum sjálfir vera
niðri í vatninu. Þegar við erum
komnir undir brúna, þurfum við
ekki að óttast neitt. Straumurinn
er ekki svo mikill, að hann hindri
okkur í að synda milli stólpanna.
Við gætum líka bundið okkur
fasta, ef þess gerðist þörf, svo að
við bærumst ekki með straumn-
um. Ég athugaði bitana, sir. Þeir
eru ekki mjög þykkir. Mjög lítil
hleðsla myndi duga — undir vatn-
inu. Það er dökkt, gruggugt vatn,
sir“.
„Við yrðum að koma því fyrir
mjög djúpt niðri“, sagði Warden.
„Vatnið gæti vel orðið tært og
gegnsætt á árásardaginn".
aiíltvarpiö
Föstudagur 17. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,00 Þingfréttir. ?0,30 Erindi:
Minningar um Kötlugosið 1918
(séra Óskar J. Þorláksson). 20,55
Islenzk tónlist: Tónverk eftir Jón
Leifs. 21,30 Útvarpssagan: „IJt-
nesjamenn ‘, III. (Séra Jón Thor-
arensen). 22,10 Kvöldsagan: —
„Presturinn á Vökuvöllum"
XXIV, sögulok (Þorsteinn Hannes
son les). 22,30 Sinfónískir tónleik
ar (plötur). 23,10 Dagskrárlok.
Laugardagur 18. olktóber: ^
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Ósbalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 Umferðar-
mál. 14,10 Laugardagslögin. 19,00
Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jóri Pálsson). 19,30 Tón-
leikar (plötur). 20,30 Raddir
skálda: „Hlátur", smásaga eftir
Stefán Júlíusson (Höfundur flyt-
ur). 21,00 Leikritr „Kamelljónið"
eftir Jan Locher. Þýðandi Sveinn
Skorri Höskuldsson. Leikstjóri:
Haraldur Björasson. 2240 Da»»-
lög (plötur). 24,00 Dagfikrárlok.