Morgunblaðið - 15.01.1959, Side 17

*
Fimmtudagur 15. jan. 1959.
MORGUNBLAÐIÐ
17
— Utan úr heimi
Framh. al bls. 10.
komið fyrir nokkrum marglitum
sólhlífum. Undir einni þeirra
stóð borð hlaðið svaladrykkjum
og ávöxtum. Fimmtán mínútur
liðu, áður en húsbóndinn á heim-
ilinu sýndi sig. Hann kom gang-
andi eftir grasflötinni, rétti fram
báðar hendur og fagnaði gesti
sínum með brosi, sem lýsti ofur-
lítilli meinfýsni. Þetta var Ijikita
Krúsjeff sjálfur.
Krúsjeff í góðu skapi
Forsætisráðherrann leit mjög
vel út. Hann var sólbrenndur,
fjörlegur óg í mjög góðu skapi.
Það blikaði á sköllótt höfuð hans
í glaðasólskini. Hann var klædd-
ur bláum, þunnum baðmullarföt-
um, vestislaus, í hvítri skyrtu,
sem var ísaumuð með bláu, og
brúnum sandölum. Allt útlit hans
benti til þess, að hann væri í
leyfi, en æðsti maður Sovétríkj-
anna á aldrei frí. Allt sumarið
stjórnar hann þó ríki sínu — þeg-
ar því verður við komið — frá
húsinu við Alder, sem er sumar-
bústaður hans og fjölskyldu hans.
Þangað koma svo aðrir ráðherr-
ar. Annaðhvort eru þeir kallaðir
þangað eða þeir tilkynna komu
sína til að gefa skýrslur og sitja
viðræðufundi. Þannig var það
líka daginn, sem Johnston kom í
heimsókn.
— Afsakið, að ég lét yður bíða,
sagði Krúsjeff. En það var ekki
mér að kenna. Þrjóturinn hann
Mikoyan, sem aldrei er hægt að
sleppa frá, tafði mig.
Af einhverjum ástæðum virðist
Krúsjeff hafa mikið yndi af því
að vera fyndinn á kostnað Miko-
yans. Hins vegar er ekki ástæða
til að ætla, að um illkvittni sé að
ræða af hálfu Krúsjeffs — a.m.k.
ekki til þessa. Eitt sinn fyrir
nokkru er töluverður skortur var
á nauðsynjum í Rússlandi, kvað
Krúsjeff hafa komizt svo að orði,
að ástandið væri einkum slæmt
að tvennuleyti: Ekkert væri til
af kolum, ekkert af benzíni,
hvergi sæist brauð, sykur, eða
smjör, en hins vegar væri Miko-
yan alltaf á næsta leiti.
Samtalið hófst á frjálslegasta
og friðsamlegasta umræðuefni í
veröldinni.
J: — Hér er sólskinið h.u.b.
eins heitt og í Kaliforníu.
K: — En aðeins h.u.b. Hér hjá
okkur blása oft kaldir vindar úr
suðri, þ.e.a.s. frá Tyrklandi. En
það er engin furða. Við hverju
má búast öðru en óþægindum frá
landi, sem er aðili að NATO?
Mennirnir tveir virtu hvor ann
an fyrir sér. Krúsjeff sagði:
— Það er undarlegt, að þér
komið í dulargervi. Ég hélt, að
allir kapítalistar væru feitir, en
þér eruð grannur, nærri því
grennri en ég.
Allt í einu breytti húsráðandi
um umræðuefni:
— Nú skal ég lofa yður að
heyra skrýtlu, sem ég hefi eftir
júgóslavneskum vini mínum.
Bsér einn í Júgóslavíu eyddist af
eldi. Allir íbúarnir flúðu. Þegar
eldarnir voru slokknaðir, fór
mesti fábjáni bæjarins að rúst-
unum, sneri síðan aftur til sam-
borgara sinna með þann boðskap,
að allt væri í lagi: Nú er ég bæj-
arstj óri.
Krúsjefí hló hátt og spurði,
hvort Johnston hefði skilið púðr-
ið í þessu. Áður en hann fengi
tíma til að svara, hélt sögumað-
ur áfram:
— Mér gekk ekki heldur sem
bezt, þegar ég sagði Tító söguna.
Hann hafði mig víst grunaðan um
að hafa búið til söguna sjálfur
til að gleðja hann, en ætlunin
var fremur hið gagnstæða.
Frá Nixon til spútniks
Þannig hélt Krúsjeff áfram
samræðunum, hlaupandi úr einu
i annað, og beið ekki alltaf svars
frá hinum.
K: — Hvað gengur eiginlega að
Nixon? Hvers vegna er hann
svona hrifinn af Chiang Kai-
shek?
J: — Ruglið þér ekki saman
Nixon og Knowland öldunga-
deildarþingmanni?
K: — Kannski. En það munar
ekki svo miklu.
J: — Hm-hm.
K: — Hvers vegna er svona
mikið um lygi í útvarpsdagsskrá
Bandaríkjanna fyrir Evrópu,
Rödd Ameríku?
Loksins fékk Bandaríkjamaður
inn tækifæri til að leggja orð í
belg:
J: — Ég hefi heyrt ósköp af
lygum í Moskvuútvarpinu.
K. gleiðbrosandi: — Já, en ykk
ar er meiri. Það er auðvaldslygi.
Bandarikjamaðurinn reyndi að
halda sér við efnið.
J: — Landar mínir hafa feiki-
legan áhuga á hinu nýja skóla- og
fræðslukerfi Sovétríkjanna. Vild
uð þér segja mér ofurlítið frá
því?
K: — Málið er of víðtækt bæði
fyrir mig og yður til að gera því
skil á þeim tíma, sem við höfum
til umráða. Það er komið fram
yfir hádegi, og við höfum ekki
fengið hádegisverð enn. Við skul
um koma að borða.
Johnston spurði, hvort hann
mætti taka myndir. Krúsjeff
leyfði það og sagði, þegar hann
sá myndavél gestsins:
— Mér segir svo hugur um, að
ykkar myndarvélar séu betri en
okkar. Þið getið þá kannski tekið
betri myndir en við af spútnik-
unum okkar. Þeir eru aftur á
móti betri en ykkar. Ha.-ha!
Kona og börn
í stærstu stofu hússins voru
aðrir viðstaddir reiðubúnir að
setjast að matborðinu. Gesturinn
var sessunautur húsfreyjunnar,
Nínu Krúsjeff. Hún er gildvax-
inn kona með gleraugu, hæruskot
in og slétthærð, á aldur við mann
sinn, blátt áfram í klæðaburði,
hæglát og hefir bersýnilega ekki
í hyggju að láta til sín taka ann-
ars staðar en innanstokks. Dótt-
irin, Nadja, tæplega 24 ára, er
mun fjörlegri, hnellin stúlka
brúnhærð og hefir erft vökul
augu föður síns. Hún er gift leik
hússtjóra í Kænugarði. Þarna
voru tveir gestir auk Johnstons,
en hann áttaði sig ekki á nöfn-
um þeirra. Menn voru kynntir
lauslega og skýringalaust. Setið
var til borðs úti á svölum, og
þaðan var dýrlegt útsýni langt
út yfir Svartahafið. Á borðum
var súpa, rifjasteik, salt og ábæt-
ir. Þjónar gengu um beina og
báru fram armenskt vín.
— Ég borða ekki kjöt, sagði
Krúsjeff. Læknirinn hefir bann-
að mér það. Samkvæmt ráðum
Mikoyans drekk ég. armenskt vín,
hann er ættaður frá Armeníu. Ef
ég vogaði mér að bjóða nokkurn
tímann upp á annað, myndi Miko
yan aldrei tala við mig. Skál!
Johnston nefnir ekki, hversu
oft var skálað, en það var ærið
oft. Það var skálað fyrir friði,
vináttu, skilningi, jafnræði
kommúnisma og kapítalisma og
fyrir heiminum. Allir tæmdu
glösin, þegar húsbóndinn sagði
skál og átu mat sinn hljóðir.
Takið pabba ekki alvarlega
Hvorki nú né við aðrar máltið-
ir tóku aðrir til máls en Krúsjeff
og Johnston . . . stöku sinnum
dóttirin. Hún er bersýnilega eina
manneskjan í þessum hóp, sem
hefir eitthvað talfrelsi, og henn-
ar græskulausa gaman er föðurn
um að skapi. Þegar Krúsjeff
sagði eitthvað mergjað, svo að
Johnston brá í brún, kom dóttir-
in til skjalanna.
— Fyrir alla muni látið hann
ekki setja yður út af laginu. Sem
Bandaríkjamaður verðið þér að
læra að taka pabba ekki of há-
tíðlega. Hann tekur alltaf sterkt
til orða, en honum gengur gott
eitt til.
Þessari athugasemd reiddist
Krúsjeff, en stillti sig. Þetta er
nóg af svo góðu, hrópaði hann,
og augun tindruðu. Dóttir mín
dirfist að standa með kapítalista,
manni frá þeim heimshluta, þar
sem slúðrað er um mig og fjöl-
skyldu mína. Ég veit vel, að þið
Bandaríkjamenn eruð með alls
konar getsakir, vegna þess að
dóttir mín líkist ekki konu minni.
En hvernig ætti hún að gera það?
Það er ekki eðlilegt, því að ég er
tvíkvæntur, og dóttir mín er af
fyrra hjónabandi. Það er allt og
sumt.
E.t.v. var Krúsjeff að verða
reiður fyrir alvöru. Til að lægja
öldurnar spurði Johnston, hvort
Krúsjeff ætti önnur börn og fékk
þau svör, að yngri dóttirin, Rada
að nafni, væri gift blaðamanni í
Moskvu, yngri sonurinn, Sergei,
væri verkfræðingur, en eldri son
urinn hefði verið flugmaður og
fallið í stríðrinu. Allt í einu varð
Krúsjeff brosleitur aftur:
— Mér þykir leitt, að börnin
skuli vera orðin fullorðin, hvers
vegna? Vegna þess að þegar þau
voru minni, fékk ég ómagafrá-
drátt.
Kveður frá vinum
Síðasti rétturinn var margs
konar ávextir frá ýmsum beltum
jarðarinnar. Húsbóndinn skýrði
uppruna afbrigðanna, meðan
hann borðaði safaríkan mago-
ávöxt:
— Þetta er minn eftirlætismat-
ur. Getið þér fundið á bragðinu,
að hann er frá Egyptalandi?
Þetta er reyndar gjöf frá góð-
vini mínum, Nasser. Ágæft, en
kemst þó ekki nema í hálfkvist
við það, sem Nehru er svo vænn
að senda mér. Mánaðarlega hygl-
ar hann mér með nýrri ríflegri
sendingu. Ég er líka gefinn fyrir
epli. Reynið þessi hérna. Þau eru
frá Ungverjalandi, hugulsemi frá
einum vini enn, Jósef blessuðum
Kadar í Búdapest.
Því miður lætur Johnston ekk-
ert uppskátt um það, hvort mátt
hefði lesa úr svip Krúsjeffs nokkr
ar skýringar með því, sem hann
sagði um gjafirnar úr austri og
vestri. Það sem eftir var boðsins,
fengu viðræðurnar á sig almenn-
an blæ, og Johnston minntist þess
ekki, að neitt væri sagt, sem í
frásögur sé færandi. Að endingu,
þegar heimsókninni var lokið og
Krúsjeff var að fylgja gesti sín-
um út í vagninn, sem beið fyrir
utan, bað hann Johnston fyrir
kveðju til „starfsbróður síns“
forsætisráðherra Bandaríkjanna:
— Ég bið að heilsa Eisenhower.
Persónulega hefir okkur alltaf
komið vel saman. Ég tel hann
ekki kapítalista, heldur hermann,
ágætan hermann. I like Ike.
C-fiörefni
u
nauðsynlegt
ÁRIÐ 1933 lauk athyglisverðri
næringartilraun i munaðarleys-
ingjahæli í borginni Mooseheart,
Illinois, Bandaríkjunum. Læknir
að nafni M. T. Hanke stjórnaði
tilrauninni, sem stóð yfir í þrjú
ár. öll börnin, 1300 að tölu, fengu
sams konar viðurværi, að öðru
leyti en því, að 200 börnum —
auðvitað alltaf hinum sömu —•
var gefinn hálfur lítri af app-
elsínusafa á dag. Fæði barnanna
er ekki lýst nánar, en tekið er
fram, að það hafi verið venjulegt,
gott fæði. Læknar fylgdust ná-
kvæmlega með heilsufari allra
barnanna. Börnin, sem appelsínu-
safa fengu, báru langt af hinum,
hvað heilsufar snerti. Þau fengu
miklu sjaldnar kvef og aðra
næma sjúkdóma, og tannskemmd
ir voru miklu minni meðal þeirra,
svo og bólgur í tannholdi og í-
gerðir undir tönnum.
Þetta var eingöngu appelsinu-
safanum að þakka. Hins vegar
má ekki draga þá ályktun af til-
rauninni, að aldinsafi — eða C-
fjörefni — sé einhlítt ráð til að
útrýma tannveiki og næmum
sjúkdómum, né heldur, að nauð-
synlegt sé að drekka hálfan lítra
á dag af aldinsafa, til þess að
ná þeim árangri, sem að ofan er
lýst. C-fjörefni er aðeins einn af
mörgum þáttum. nauðsynlegrar
næringar. Og sé nóg til af nýju
grænmeti og rótarávöxtum, er
auðvelt að komast af án nýrra
aldina, þó að æskilegt sé að geta
haft þau á borðum að staðaldri.
(Úr Health Culture —
Heilsuvernd).
Pipulagningasveinar
eða menn vanir pípulögnum óskast nú þegar. Upp-
iýsingar í síma 18104 milli kl. 10—12 f.h. og 22665
á kvöldin.
VATN & HITI h. t.
Skipholti 15
Ensk hraðritun
Stúlka vön enskri hraðritun, vélritun og almennri
skrifstofuvinnu óskast strax.
Umsóknir með upplýsingum um aldur og fyrri störf
sendist Morgunblaðinu, merkt: Skrifstofustúlka
5641.
SPRAUTULAKK
V e r z 1 u n
FRIÐRIKS BERTELSEIM
Tryggvagötu 10
FYRIRLIGG JANDI
Einangrunarkork
1. flokks vara, 1“, lVz", og 2“ þykktir
Mjög hagstætt verð.
S A U M U R, flestar stærðir
AMERÍSKT L 1 M, vatnshelt.
PÁLL ÞORGEIRSSON
Laugavegi 22 Vöruafgr. Ármúla 13
Sími 1-64-12. Sími 3-40-00
Kraftpappír
Nýkominn brúnn kraftpappír, breidd 100 cm.
Birgðir takmarkaðar
BJÖRGVIN SCHRAM
UMBOÐS-OG HEILDVERZLUN
Handsetjari
Getur fengið atvinnu
hjá oss, við umbiot nú þegar
jf^ren tsm ifa jYjor^uniíaiáinS