Morgunblaðið - 14.03.1959, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 14.03.1959, Blaðsíða 6
6 MORGVNBLAÐID Laugardagur 14. marz 1959 Dömurnar og herrarnir læra skrefið. Hægri — tá — haell — vinstri — hæll — tá. Dansinn temur mönnum prúð- mannlega framgöngu í heimsókn á dansnámskeiði hjá Heiðari Astvaldssyni á Akureyri NÝLEGA hitti tíðindamaður blaðsins ungan danskennara að máli þar sem hann var að kenna nokkrum krökkum einn af nýj- ustu samkvæmisdönsunum á ein- um af göngum Barnaskólans á Akureyri. Sporið frétti ég síðar að nefnt væri jive (eins konar rock’n roll). Brennandi áhugi barnanna sýndi að þau nutu til- sagnarinnar og höfðu hina mestu ánægju af. Ungi maðurinn, sem stóð fyrir framan hópinn og end- urtók í sífellu hægri — tá — hæll, yinstri — hæll — tá o. s. frv. heitir Heiðar Ástvaldsson og er Siglíirðingur að ætt og uppruna. Hann hefir stundað nám í dansi bæði í Reykjavík og einnig er- lendis. Þroskandi íþrótt Einhver kann ef til vill að segja að óþarfi sé að fara að kenna unglingum að dansa, þeir muni læra þetta nógu snemma og byrja í tima að sækja skröllin. Aðrir eru ekki á sama máli, og þeir munu sennilega vera fleiri, sem halda því fram að þetta muni koma sér vel, því þessarar skemmtunar njóti svo margir að sjálfsagt sé að kunna á henni ein hver skil. Það mun einnig verja margan unglingin minnimáttar kennd og feimni í umgengni við félaga sína og jafnaldra á skemmt unumí ef hann kann að dansa, en einmitt þær kenndir verða oft til þess að unglingarnir leiðast út í annað, sem er verra. Þetta mun valda því að forystu- menn kennslumála á Akureyri eru því fremur hlynntir en hitt að Heiðar kenni börnunum og unglingunum í skólum bæjarins að dansa. Mjög mikill fjöldi sæk- ir líka danstímana hans í barna- gagnfræða- og menntskólanum. Danskennsla fyrir almenning Nú i byrjun marz mun Heiðar síðan hefja dansnámskeið fyrir almenning en um það mun nokk- uð hafa verið sótt. Ennfremur tíðkast það að nokkur pör taka sig saman um að læra samkvæm- isdansa og fá þá kennara í nokkr- ar kennslustundir. Ég rabbaði nokkra stund við Heiðar Ástvaldsson. Hann kvaðst hafa stundað bæði verzlunarnám og dansnám erlendis, í Englandi og Þýzkalandi og ennfremur kynnt sér danskennslu í Frakk- landi og Sviss. Hann hóf nám hjá Rigmor Hanson í Reykjavík og var um skeið aðstoðarkennari hjá henni. Síðan hefir hann svo kennt á námskeiðum bæði á Siglufirði og á Akureyri. Nú hefir honum boð- izt kennarastaða við dansskóla og væntir hann þess að kenna við skóla hans í New York, en dans- skólar Murrys eru viðs vegar um Bandaríkin. Heiðar ragði að alls staðar væri mikill áh’ gi fyrir dansnámi. Yfir leitt væri sú skoðun ríkjandi að dansinn hefði mikla þýðingu í sambandi við almenna framkomu háttprýði í framgöngu og fagrar og menntun. Dansinum fylgir hreyfingar. Heiðar kennir alla nauðsynlega Og nú tekur herrann dömuna í fang sér og dansinn dunar. (Ljósm. vig.) samkvæmisdansa og má þar nefna enska valsa og Vínarvalsa, tango, quich step, rúmbu, samba, jive, cha-cha-cha, auk þess alla gömlu dansana, einnig stroll, sem nú er mikið leikið af hljómsveit- um. Heiðar Ástvaldsson hyggst stunda danskennslu á Akureyri til aprílloka en halda síðan í maí mánuði út til Englands til náms í dansskóla Victor Silvester og reyna síðan að ná sér í gullmerki danskennara, en tveimur fyrri stigunum, brons og silfri, hefir hann þegar náð. Gullmerkið veit- ir danskennara viðurkenningu um allan heim til þess að stunda kennslu í list sinni. Ég spurði Heiðar hvort hann hefði ekki stundað nám í list- dansi, en hann kvaðst hafa lítið gert að því. Þessar tvær greinar færu ekki vel saman. Að síðustu sagði hann að það væri álit sitt að sem allra flestir ættu að læra að dansa og í raun- inni væri sjálfsagt að allir íþrótta kennarar gætu kennt undirstöðu samkvæmisdansa. Þótt sumir kynnu að álíta þetta allt að því hégómamál þá væri svo ekki. Ávallt þætti augnayndi að horfa á prúðmannlegan og vel stiginn dans. Dansinn styddi að hátt- prúðri framkomu og hefði því menningargildi. En víkjum aftur að litlu krökk- unum í barnaskólanum. Fyrst skipuðu þau sér í raðir, dömurn- ar fyrst, síðan herrarnir. Þá var tekið til óspilltra málanna að læra sporið. Kennarinn sýndi þeim það hægt fyrst um leið og hann skýrði hreyfingarnar, siðan hraðar með skýringum og loks með þeim takti, sem lagið er leik- ið. Þegar þetta hafði gengið nokkra hríð var grammófónninn settur af stað og nú var skrefið stigið eftir hljóðfallinu. Auðvitað gekk krökkunum mismunandi vel að læra þetta, eins og gengur, en sum þeirra voru merkilega fljót að ná því. Loks var svo herrunum sagt að bjóða dömunum upp, hneigja sig kurteislega og rétta dömunni hægri hönd og leiða hana fram á dansgólfið. Og nú hófst loka- stigið, samæfing paranna. Það var ánægjulegt að horfa á krakkana hve áhuginn var mikill og hve prúðmannlega þau gengu að þessari gleðinnar íþrótt. vig. Cirkus - kabarettinn EINS og allir Reykvíkingar muna hafa á undanförnum árum verið haldnar hér allmargar kabarett- sýningar með mjög fjölbreyttum og skemmtilegum sýningaratrið- um. Hafa átta slíkar sýningar far- ið fram á vegum Sjómannadags- ins og ein á vegum Blaðamanna- félagsins. Hafa þessar kabarett- sýningar notið að verðleikum mik illa vinsælda, enda hefur fram- kvæmdastjóri þeirra, Einar Jóns- son jafnan gert sér far um að vanda sem bezt til þeirra. Nú hefur Einar sjálfur efnt til kabarett-sýningar í Austurbæjar- bíói, sem hann stendur einn að, og hefur hann ákveðið að sá á- skrifar úr daglegq lifínu íslandsvinurinn Thor Johnson ÞAÐ vekur alltaf hjá mér nokkra furðu, þegar ég rekst á þessa svokölluðu íslandsvini. Þetta fólk ,sem hefur tekið ást- fóstri við fjarlægt, lítið land langt í burtu frá heimkynnum þess og íbúana sem það byggja, og missir ekki áhugann árum eða áratugum saman. Ennþá furðulegra er þetta,þeg- ar íslandsvinurinn er víðföruil og alls staðar aufúsugestur og hefur meira en nóg að gera í sambandi við starf sitt og aðaláhugamál. Þannig er um gest, sem nú er staddur hér á landi — hljóm- sveitarstjórann Thor Johnson. Dr. Thor Johnson er, eins og kunnugt er, einn af þekktustu hljómsveitarstjórum Bandaríkj- anna og hefur hann stjórnað öll- um helztu sinfóníuhljómsveitum þar í landi. Til merkis um álit það sem hann nýtur, má geta þess að þegar Toscanini treysti sér ekki til að fara í erfitt ferða- lag um Asíu með NBC sinfón- íuhijómsveitina, einhverja beztu hljómsveit í heimi, trúði hann Thor Johnson bezt fyrir henni á hl j ómleikaferðinni. Jafn mikla tiltrú hefur banda- ríski píanósnillingurinn Cliburn, sá sem sigraði alveg óvænt í Tjai- kovsky-keppninni í Moskvu í Arthur Murrys í Bandaríkjunum fyrra, á honum. Þegar hann hélt sína fyrstu hljómleika eftir heim- komuna fyrir 2500 áheyrendur, þá sendi hann Johnson skeyti og bað hann um að koma og aðstoða sig með því að stjórna sinfóníu- hljómsveitinni, sem hann átti að leika með. Margvíslegur vináttuvottur EN það var ekki álit Thors Johnsons út um heim, sem ég ætlaði að gera að umræðuefni, heldur sá vináttuvottur, sem hann á allan hátt sýnir íslend- ingum. Dr. Johnson kom hér fyrir tveimur árum og stjórnaði þá Sin- fóníuhljómsveit íslands á nokkr- um tónleikum. Áður hafði hann hitt islenzka tónlistarmenn er- lendis. Strax eftir heimkomuna gerði hljómsveitarstjórinn ráðstafanir til að fá landa sinn, sem orðinn er nægilega frægur til að semja öll sín verk eftir pöntun (eins og gömlu meistararnir), til að semja sinfóníu fyrir hljómsveit á borð við okkar sinfóníuhljómsveit — verk sem þarfnast alls þess sem sú litla hljómsveit hefur og krefst heldur ekki meira — og tileinka verkið Sinfóníuhljóm- sveit íslands. Þetta gerði hann óbeðinn og án þess að láta nokk- urn mann vita um það. Velvakandi veit af tilviljun um annað vináttubragð, sem dr. Johnson hefur sýnt Islendingum. Skömmu fyrir jól í vetur fékk Ragnar Jónsson í Smára tilkynn- ingu um að niðri á höfn lægi geysi þung stór sending til hans frá Ameríku. Þar voru komnir tveir stórir og miklir trjábolir, hinn fínasti viður, og var hann beðinn um að gjöra svo vel að koma sendingunni til Ásmundar Sveinssonar myndhöggvara. '3end andinn var Thor Johnson. Hann hafði komið til Ásmundar, og séð hann vera að skera út í einhverj. ar samannegldar eða samanlímd- ar spýtur. Svo ótækt þótti honum að sjá jafn mikilhæfan listamann vinna verk sín í jafn ómerkilegt efni, að skömmu eftir að hann kom vestr.r, fór hann að gera ráð- stafanir til að útvega boli úr bezta viði, það reyndist erfitt og tafsamt að koma þeim yfir þver Bandaríkin og alla leið til ís- lands. Aðeins flutningurinn á við- arbolunum að skipshlið í New York mun hafa kostað gefandann 250 dali. Þessi tvö dæmi sýna betur en nokkuð annað hvern hug þessi maður ber til íslands og íslend- inga. Þess má líka geta, að dr. Johnson hefur flutt 30 fyrirlestra um ísl. málefni víðs vegar um heim á síðastliðnum tveimur ár- um. Er nokkur furða þó slík starf- sp.mi komi manni á óvart. góði, sem kann að verða af sýn- ingunum renni allur til samskot- anna vegna hinna hörmulegu sjó- slysa, er b. v. Júlí og vitaskipið Hermóður fórust. Skemmtiskrá sirkus-kabaretts- ins nú er mjög fjölbreytt, atriðin alls 12 og hvort öðru furðulegra og skemmtilegra. Má þar sjá hin- ar djörfustu jafnvægislistir, er John Codex sýnir, — er vekja bæði hroll og hrifni áhorf- enda, skemmtilega hunda-leik- fimi, kylfukastarann Fleer, sem er bæði með kylfur, pípuhatta og bolla á lofti í einu og hefur það allt fullkomlega á valdi sinu. Og þá er það Hvíta kanínan, — slöngukonan, sem er svo sveigj- anleg í öllum líkamanum að mað- ur trúir varla sínum eigin augum og er það ef til vill bezta sýningar atriðið. Þá má nefna rúlluþraut- ina, jafnvægisfimleika þriggja snillinga og dauðastökkið, allt spennandi atriði. Þá sýnir þarna „atom-þjónninn“ þá list, sem áreiðanlega er á heimsmæii- kvarða, eins og stendur í skemmti skránni, að hann varpar upp á höfuð sér bakka og því næst disk- um og bollum og undirskálum, hnífapörum og könnu, og guð veit hverju og eru þetta orðnar fleiri „tasíur“ eða hæðir áður en lýkur, en allt fer þetta á réttan stað og haggast hvergi. — Þá syngja þær og leika á gítar og sylofon litlu stúlkurnar Gitta og Lena af frábærri leikni og vekja mikla hrifni. Og ekki má gleyma asnan- um litla, sem sýnir mannfólkinu ekki meiri virðingu né úndirgefni en svo, að hann hristir jafnharðan af sér hvern þann, sem ætlar að reyna að komast á bak honum. — En hlægilegasta sýningaratriðið fannst mér tvímælalaust dýra- hringekjan, einkum vegna apa- kattanna tveggja, — og þó sér- staklega annars þeirra, sem er mesti galgopi og stríðinn og ó- hlýðinn en skemmtir sér bersýni- lega konunglega. Eitt atriði enn, Músík-klóninn, er á sýningarskránni, en kom ekki fram kvöldið sem ég sá kabarettinn. Hljómsveit Sveins Ólafssonar leikur við sýninguna og Baldur Georgs er kynnir og skemmtileg- ur að vanda.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.