Morgunblaðið - 28.05.1959, Qupperneq 10

10
MORCVNBIAÐIÐ
Fimmtudagur 28. mai 1959
Vilmundur Jónsson
Mófellsstödum
Minningarorð
Fæddur 17. júní 1884
Dáinn 20. mai 1959.
HINN 20. þ.m. lézt í Landakots-
spítala Vilmundur Jónsson bóndi
á Mófellsstöðum í Skorradal.
Hann hafði verið heilsutæpur
mörg hin síðari ár. Fyrir hálfu
fjórða ári var gerður á honum
mikill uppskurður, og virtist
heilsa hans batna mjög eftir það,
en seint á síðatliðnum vetri
kenndi hann þess meins, sem nú
hefir dregið hann til dauða.
Vilmundur var fæddur á Mó-
fellsstöðum 17. júní 1884. Foreldr
ar hans voru Jón Þórðarson
bóndi og kona hans Margrét Ein-
arsdóttir. Voru þau hjón miklar
ágætismanneskjur, og heimili
þeirra á Mófellsstöðum var ann-
álað fyrir gestrisni, en Mófells-
staðir máttu heita í þjóðbraut
á meðan neðri Skarðsheiðarveg-
ur var fjölfarinn. Margrét á Mó
fellstöðum lézt í hárri elii fyrir
um það bil tveimur áratugum.
Hún verður mjög minnisstæð
kona þeim, sem hana þekktu.
Hún var alltaf glöð og kát og
h:ess í bragði, góðgjörn'og vildi
hvers manns vanda leysa, fjöl-
fróð og stálminnug.
>au Jón og Margrét eignuðust
tólf börn, en tvö þeirra dóu í
bernsku. Tíu komust til fullorð-
insára, og eru sjö þeirra enn á
lífi. Öll voru þessi systkini ein-
stakt ágætisfólk, eins og Borg-
firðingar og margir aðrir vita af
reynslu.
Vilmundur ólst upp í föður-
garði á Mófellsstöðum ,en fór
þegar á unglingsárum að vinna
utan heimilis. Hann var um skeið
við sjómensku á Suðurnesjum,
en mest vann þó að landbúnaðar-
störfum. Hann var í mörg ár
vinnumaður á Grund í Skorradal i
og á Stóra Kroppi í Reykholts-
dal. Auk þess var hann í kaupa-
vinnu austur í Rangárvallasýslu
og norður í Skagafirði. Fyrir
norðan var hann samtíða Sveini
skáldi í Elivogum og fékk mætur
af lausavísum eftir hann. —
Árið 1924 kvæntist Vilmundur
Guðfinnu Sigurðardkttur, sem er
ættuð úr Breiðuvík á Snæfells-
nesi. Vorið eftir hætti Margrét
móðir hans búskap og tók hann
þá við búsforráðum á Mó-
fellsstöðum og bjó þar siðan í
nær því hálfa fjórða áratug. Guð
finna er hin mesta ágætiskona og
reyndist manni sínum stoð og
stytta í veikindum hans. Þau
hjón eignuðust fjögur börn. Elzti
sonurinn, Sigurjón, nam vé’lsmíði
og var hinn mesti efnismaður. En
hann lézt 1948, aðeins 23 ára, og
var þá mikiil harmur kveðinn
að foreldrum hans. Á lífi eru Mar
grét, Bjarni og Þórður, öll hið
mesta myndarfólk, eins og þau
eiga kyn til .
Vilmundur bjó góðu búi á Mó-
fellsstöðum og bætti jörðina á
ýmsa lund. Enn sem fyrr var gest
kvæmt þar, og þangað var gott
að koma, þar ríkti gestrisni og
glaðværð, og gesturinn var um-
vafinn alúð og hjartahlýju hús-
bændanna og heimilisfólksins
alls. Þrjú systkini Vilmundar
dvöldust á heimili hans ,Guð-
mundur, sem er látinn fyrir
nokkrum árum. Júlíana og Þórð-
ur, hinn blindi þjóðhagasmiður,
sem fyrir löngu er þjóðkunnur
maður. Á sumrin dvöldust alltaf
á Mófellsstöðum fleiri eða færri
börn úr Reykjavík, sem tóku ást
fóstri við þetta góða heimili og
hafa haldið tryggð við það, eftir
að þau komust á fullorðinsár.
Þegar ég var smádrengur var
Vilmundur vinnumaður á æsku-
heimili minu á Grund, og ýmsar
af mínum kærustu bernskuminn

Auglýsendur!
ingum eru tengdar honum. Hann
var hvers manns hugljúfi á heim-
ilinu, alltaf hýr og kátur, og trú-
mennskan og húsbóndahollustan
var frábær. Barngóður var hann
með afbrigðum. Svo að við börn-
in vildum helzt elta hann á rönd-
um, hvert sem hann fór. Og alla
ævi síðan hafa mér þótt það há-
tíðastundir, þegar ég hitti Vil-
mund, hvort heldur var á hinu
gestrisna heimili hans á Mófells-
stöðum, eða hér í Reykjavík.
Hann var vinur, sem alltaf var
samur og jafn og aldrei brást í
raun.
Mér finnst mín gamla æsku-
sveit, Skorradalurinn, vera stór-
um tómlegri og snauðari, þegar
Vilmundur á Mófellsstöðum er
horfinn. En það er bjart yfir
minningu þessa öðlingsmanns.
Ólafur Hanson.
★
„Gott mannorð er dýr-
mætara en mikill auður;
vinsæld er betri en silfur
og gull“.
NÍU ÁRA rindill, rauðhærður og
freknóttur, var sendur í sveit.
Hann hafði aldrei fyrr augum
litið væntanlega húsbændur sína
í Skorradalnum. Vasklegur bóndi
tók á móti honum í Borgarnesi.
Sjálfstraust og tilhugsun um
að vera orðinn vikadrengur í
sveit óx drengnum í augum.
Hann sá ekki neitt, nema sjálfan
sig, við þessa fyrstu samfundi
bónda og hjús. Hann vissi alltof
lítið um tilveruna og framvindu
lífsins í þennan tima. Seinna
skildist honum, að „sá sem er
góðgjarn, verður blessaður, því
hánn gefur hinum fátæka af
brauði sínu“.
í dag fer fram útför bóndans,
en vikadrengurinn hugsar til
liðna tímans og hripar minning-
arorð, eftir 28 ára reynslubót.
Hann veit nú, að vinsæld og
vinsemd var öllu gulli betri, og
nú blessar hann bóndann fyrir
góðgirni hans, gott mannorð og
manndóm, sem reyndist dýrmæt-
ara en mikill auður, fyrir dreng-
inn.
Góðvinur minn, Vilmundur
Jónsson, bóndinn í dalnum, er
látinn.
Ég er enginn ættfræðingur og
geri lítið fyrir töluregluna. Mér
sýnist öllu skipta maðurinn, sem
í hlut á, og minningin um hann
sjálfan. Þó þykir mér skylt að
geta þess, að forfeður Vilmundar
heitins bjuggu mann fram af
manni á Mófellsstöðum, allir við
vinsældir sveitunga sinna og gott
mannorð. Þar bar hvergi skugga
á. Stofninn var traustur og ávext-
ir staðreyna það. Þrjú mannvæn-
leg börn lifa föður sinn, þau
Margrét, Bjarni og Þórður, en hið
fjórða og elzta féll fyrir aldur
fram, mannkostamaðurinn Sig-
urjón, sem dó fyrir 11 árum, að-
eins 23 ára að aldri.
Líkur sótti líka heim, þvi Vil-
mundur var kvæntur ágætiskon-
unni, Guðfinnu Sigurðardóttur,
ættaðri af Snæfellsnesi, en hún
lifir mann sinn í sælli minningu
um hann, þrátt fyrir jarðbundna
sorg og eftirsjá. Einlæg Guðstrú
eftirlifandi maka, barna og syst-
kina, fullvissar þau um endur-
fundi á bjartari ströndu, og græð
ir þessi jarðarsár.
Það verður ekki um Vilmund
Jónsson sagt, að hann hafi borizt
mikið á í þessu lífi, né haft sig
mjög í frammi til metorða og
svokallaðra mannvirðinga, að
málvenju. Hann var frekar hlé-
drægur og lét sér nægja um-
hyggju fjölskyldunnar og búsins.
Hann vann öllum stundum fyrir
andlegu og líkamlegu brauði
vina og venzlamanna, og gerði
sér, ásamt konu sinni, sérstakt
far um rausnarskap og alúð við
Tilboð óskast
er
helmingi útbreiddara
en nokkurt annað
íslenzkt dagblað.
☆
Blaðið er nú sent
öllum þeim, w: áður
fengu „ísafold og Vörð“.
og er því lesið á
flest öllum bæjum
dreifbýlisins.
☆
er blað allra landsmanna.
%%%%%%%%%% $%%%%%%%%%%<&
í nokkrar bifreiðir (kranabifreiðir, vörubifreiðir,
Dodge Weapon bifreið, Pick-up o.fl.). Bifreiðir þess-
ar verða til sýnis í porti að Melavöllum við Rauða-
gerði föstudaginn 29. þ.m. kl. 1—3. Tilboð verða
opnuð í skrifstofu vorri kl. 5 sama dag .Nauðsyn-
legt er að tilgreina símanúmer í tilboði.
Sölunefnd varnarliðseigna.
Til sölu í Luugarási
Til sölu er 170 ferm. önnur hæð í húsi við Vesturbrún.
íbúðin er 6 herb., stórt hall, tvennar svalir. Hæðin verð-
ur seld tilbúin undir tréverk. tbúðin verður sérstaklega
skemmtileg. Útsýni yfir allan bæinn.
FASTEIGNASALA
Áki Jakobsson — Kristján Eiríksson
Sölumaður:
Ólafur Ásgeirsson
Klapparstíg 17. Sími 195o7,
og frá kl. 19—20,30 í síma 34087.
Byggingarsamvinnufélag barnakennara
tilkynnir
Fyrir dyrum standa eigendaskipti að einbýlishúsi fé-
lagsmanns I Kópavogi. Félagsmenn, sem óska að neyta
forkaupsréttar, gefi sig fram við undirritaðan fyrir 5.
júní.
STEINÞÓR GUÐMUNDSSON,
Nesveg 10 — Sími 12785.
alla þá, sem til hans sóttu, heima
og heiman. Vilmundur gerði
aldrei mannamun, því honura
þótti maðurinn einn og samur,
hvort sem sá var minni eða
meiri, í augum almennings. Hann
stjórnaði búi sínu af fyrirhyggju,
án þess að reisa sér hurðarás
um öxl. Það sér nú á, að lítið
býli fór hraðvaxandi til stórjarð-
ar og synirnir og dóttirin, ásamt
móður sinni, munu áreiðanlega
halda sömu braut sem faðir og
eiginmaður varðaði.
Það þykir einkennilegt, að all-
ir virðast eiga lof skilið eftir
jarðneskan dauða. Oft er óverð-
ugum hrósað.
Hér verður ekki annað sagt,
en látinn maður njóti sannmælis,
þvi raun mín er sögu ríkari í
þessum efnum. Sjálfur á ég ynd-
islega foreldra, en enginn, mér
óvandabundinn, hefur reynzt
mér sem Vilmundur Jónsson, vin
ur og velgjörðamaður á erfiðum
stundum. Slíkt þakka ég af ein-
lægni og meina meira, en orðin
tóm. Orðagjálfur sýndarmennsku
er lítilmótlegt, en sannleikur all
ur á rétt á sér. Eigin reynsla mín
talar, þegar ég fullyrði, að góð-
vild, hjálpfýsi og manndómur
voru grunntónn í framkomu og
fari Vilmundar Jónsson. Fyrir
það verð ég ávallt þakklátur,
og mun reyna að launa sem
skyldi, konu hans og börnum.
Ég kveð vin minn um stund, en
viðurkenni aldrei að ég hafi
kvatt hann „í hinzta sinni“, því
það er andstætt hinni sönnu,
kristnu trú — og vonarneista
mínum, um að öðlast hana á þess
ari jörðu.
Guð'laugur Einarsson.
★
MITT í gróandanum, við hækk-
andi sól og vor í lofti kvaddir
þú þína kæru byggð, dalinn þinn,
vatnið djúpa og tæra, ána og
fossana sem leggja til aflið sem
framleiðir ljósið og ylinn sem
dreift er um byggðir Borgarfjarð
ar. Yfir bæ þínum gnæfir Skessu
horn, hæsti tindur Skorradals-
heiðar, tígulegur og rismikill
en í norðri blasir við hin skjól-
sæla og fagra Skorradalshlíð sem
nær til austurs jafnlangt og vatn
ið sem klýfur dalinn en að endi-
löngu að heita má. Gegnt Mó-
fellsstöðum, bæ þínum og ættar
þinnar, er stórbýlið Srund sem
Brynjólfur biskup Sveinsson lét
reisa á einhverju fallegasta bæj-
arstæði á landi hér. Þar var um
skeið heimili þitt hjá hinum
landskunna héraðshöfðingja og.
gestgjafa Bjarna hreppstjóra
Péturssyni og ágætri konu hans
Katrínu Stefánsdóttur. Á þess-
um tveimur heimilum dvaldir þú
öll þín æfiár. Fyrst og siðast á
Mófellsstöðum, þar sem þú tókst
þar við búsforráðum af föður
þinum, þar sem þú lagðir alla sál
þina í það að bæta og prýða
óðal þitt. Allir beztu eiginleikar,
sem bóndann prýða, í samstarfi
hans við gróandann i náttúrunni,
voru þarna að verki.
Ánægjuleg og kostarík fjöl-
skyldutryggð ríkti á hinu hátt-
prúða og friðsæla heimili þínu.
Góð og umhyggjusöm kona,
efnileg börn og trygglynd og
heimilisrækin systkini þín, settu
svipmót góðra og göfugra heim-
ilishátta á bæ þinn.
Þórður blindi bróðir þinn, hinn
frábæri smíðavölundur, sem alið
hefir allan aldur sinn á Mófells-
stöðum, sikátur, ræðinn og
skemmtilegur dreifir út frá sér
Ijósi og yl þrátt fyrir eigið sjón-
leysi.
Eigi getur meiri gæfa fallið
neinum manni í skaut en sú að
lifa og starfa í fallegu umhverfi,
eiga gott heimili þar sem eining
og friðsæld ríkir og lifa í sátt og
samlyndi við samstarfsmenn
sína nær og fjær. Þetta var þitt
hlutskifti, það var ávöxtur mann
kosta þinna. Þess vegna varst
þú gæfumaður í lífinu og endaðir
gæfubraut þína með því að
kveðja þennan heim á sólríkri
árstíð.
Hinzta kveðja kæri vinur.
Þökk fyrir tryggð og vináttu I
langri og ánægjulegri sambúð.
Pétur Ottescn.