Morgunblaðið - 16.09.1959, Blaðsíða 16

16
MOR'GVNBVXÐIB
Miðvilcudagur 16. sepí. 1959
VOU KNOW, ROBERT3, r SORT
OF BEUEVE THEY MAY TURN
UP ÖOONER THAN
fersv THAT/ rr?i
■sf Jm
MAVBE THE JUPOE WILU ClVE YOU
A SHORT SENTENCE ANP YOU CAN
^ COME BACK IN TEN VEAR3 <
V. ANO PI0 UP YOUR JEWELS/ /
6TILL HOPING
FOR A
REPRIEV6,
EH, TRAIL?
Sewe-félagsins“. Vér munum
hlusta á kunnáttumenn, sem eiga
að segja álit sitt á verðgildi þessa
lands. En það er ekki aðalatrið-
ið, heldur er hér dreginn í efa
heiðarleiki félags, sem allur heim
urinn viðurkennir fyrir mannúð
og friðarást. Sewe prestur er
ekki aðeins maður, hann er
ímynd. Ef þessari ímynd er koll-
varpað, þá er trú milljóna manna
kollvarpað. En komi það hins
vegar í ljós, að kæruatriði þau
gegn Sewe og styrktarmönnum
hans, sem nú hafa verið nefnd,
séu röng, þá verður ákæran ekki
dæmd nógu hart“. Hann þagnaði
snöggvast. „Ég ger.g nú að þvi,
að yfirheyra vitnin“. Hann sneri
sér að réttarþjóninum, sem stóð
við dyrnar hægra megin. „Kali-
ið þér á herra Delaporte".
„Meðan allir biðu í ofvæni**,
eins og síðar var komizt að orði
í frásögn um réttarhöldin, gekk
hinn handleggslausi námueig-
andi, húsbóndi Hermanns, inn i
salinn. Hægri erminni á dökk-
bláa jakkanum, sem hinn þrek-
vaxni maður var I, var stungið f
jakkavasann. Hann gekk örugg-
um skrefum til vitnastúkunnar
og hneigði sig lítillega fyrir rétt-
inum. Réttarþjónninn rétti hon-
um biblíuna. Dómarínn ritaðá
hjá sér persónuleg atriði vitnis-
ins. Það var tekinn eiður a<
Delaporte. Loksins gat yfirheyrsl
an byrjað.
gHtltvarpið
M>8vikli«>f>r M. ifptwtM
M.M Fréttir
30.30 AC tjalóabaki (Ævar Kvaraa
leikart).
30.85 írlentk ténliat: Verk eéttr Arne
Bjitnwaon *€ SifUrsveni D. Xrist-
insson.
31.30 Upplestur: „StórbýlMP* ■mésasa
eOtir GuOlaufti BenediktsdéttMr.
(Sifurlauf Ámadóttir les).
31.40 Frá iónlistarbátidinni 1 Bjórfvkt
1950: Lafaliokkurina ..Morfunn
— miidefi — kvóld'' attir Spanre
OUcn VM- l*ó5 lofe Krokann.
Infrid Bjoner ajrngur jneS wfd
undirleik Sifmund Skagae.
33.M Fréttir ef veSuHrefnir.
31.M KvWdeacan: Úr ..Vstrarstvmtýr-
un" eftir Karan Blixen .IV. leet-
ur. (ArnheíBur SifUHSardóttir).
33.30 í léttum tón: Tónlist lrá héH-
enska útvarpinu.
38.M DafSkráríok.
Fiwsstodafer II. MFÍtasbsr
0.00—10.30 Morf unútvarp (Bsen. — 0.05
Tónleikar. — 0,30 Fréttir. — 3.40
Tónleikar. — M.J4 VeSurfregnir).
13.00 Hádefisútvarp. — (13.36 FrétUr
of tilkynninfar).
13.80—14.M „Á frívaktinni", sjómannn-
þáttur (GuSrún Brlendsdóttir).
15.60 Mi9d«*isútrarp. — (lf.OO Fréttir
og tiik.). — 10 30 VeSurfregnir.
10.00 Tónleikar. — (19.35 Veöurfr.).
10.35 Tilkynningar.
10.00 Fréttir.
10.30 Frá Húnvetningamóti á Hvera-
völlum 18. júlí sl.: Ávörp og raefl-
ur flytja Friðrik Karlssoft far»
arstjóri sunnanmanoa, Steíng»Sm
ur Davíðsaon fararst;6ri i.orðan-*
manna, Jón Eypórsson veðuiíræð
ingur, Hannt:s Jónsson fyrrum al«
þingism. og C'Jðmunclur Bjöins-
son kennari. — Rætt er við
Grímstunguhjón, Lárus Bjðineson
og Petrínu iónannsóóttur, svo og
Þorstein, bróður Lárusar. —
Baldur Pálmason ser um dag-
skrána.
21.20 Tónleikar: Arthur Schnabel leik-
ur tvær importur eftir Scliubert.
21.30 Útvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. — X
lestur (Séra Sigurður Einarsson),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: Úr „Vetrarævintýr-
um“ eftir Karen Blixen. V lestur
(Arnheiður Sigurðardóttir).
22.30 Sinfónískir tónleikar: Tónverk
eftir bandarísk tónskáld. Flytj-
endur: Patricia Berlin mezzósóp-
eran og Eastman-Rochester-sin-
fóníuhljómsveitin undir stjóm
Howard Hansons.
a) „Gold and Senior Comman-
dante“ eftir William Bergsmaa.
b) Fjögur sönglög fyrir mezzó-
sópran og hljómsveit eftir Ric-
hard Lane við ljóð Mark van
Dorens.
c) Sinfónía nr. 1 1 einum þætti,
óp. 9 eftir Samuel Barber.
23.25 Dagskrárlok.
.....0paii6 yöuj hlaup
A xoiQi xoaj-gra vcrzkuiaí
. j, UÓftUOOL
SSa ÖUOM
«WI!
- Austurstrseth
þar þægilega svalt. Hinir litlu,
gluggar, sem voru ofarlega á
hir.um hvítmáluðu veggjum,
hleyptu sólarbirtunni ekki inn.
Veralitaðist um.
Hún sat hjá Hermanni í ann-
arri röð áheyrendabekkjanna. —
Báðum megin við sig þekkti hún
fólk, sem hún hafði hitt hvað
eftir annað í Leopoldville, og
þóttist vera „kjarni samfélags-
ins“. Dómendurnir voru ekki
enn komnir inn. Á ákærenda-
bekknum, vinstra megin við
Veru, sat málafærslumaður
Delaporte-félagsins. Það var
virðulegur, gráhærður, skarpleit
ur maður með gullspangargler-
augu. Hægra megin, á ákærðra-
bekknum, sat Adam Sewe á milli
forstj óra „Adam-Sewe-félagsins“
André Martin og annars manns,
sem Vera ekki þekkti. Fyrir aft-
an þá sat málafærslumaður
þeirra. Það var mjög ungur mað-
ur, kvikur í hreyfingum, með
mjótt höfuð og svo ljóshærður, að
hárið virtist bera birtu. Vitna-
bekkurinn var auður. Vera litað
ist árangurslaust um eftir Anton.
Fáum minútum yfir tíu kom
dómstjórinn inn í salinn. Með
honum voru tveir atvinnudómar-
ar og tveir leikdómarar. Allir
risu úr sætum.
Dómstjórinn var holdugur mað
ur, glaðlegur á svip og með rós-
rauðan skalla. Hann hafði undir-
höku, sem féll í tveimur felling-
um ofan á hvita kragann á dóm-
araskikkjunni hans. Augabrýnn-
ar voru nærri óeýnilegar, augun
lítil, gáfuleg og dálítið hæðnis-
leg.
Eins og siður var við þess kyns
ákærur í Kongó, las dómstjórinn
sjálíur upp ágreiningsatriðin. —
Hann taiaði hægt, lágt og lagði
áherzlu á hvert orð eins og sá
maður, sem hefur nógan tima.
Kteikkan var orðin hálf tólí, þeg-
ar hann hafði lokið ræðu sinni.
Þá sneri hann aér að leikdómur-
unum, hækkaði röddina í fyrsta
skiptí og mælti:
„Þetta mál, seno þér, herrar
mínir, eigið að dæma í, er óvenju
legt, og ég bið yður að fylgjast
með hverju atriði máiflutnings-
ins með mestu athyfli. Þér verð-
ið að gera yður ljóot, að hér er
ekki aðeins áð ræða um iand-
svæðið, sem er í eigu „Adam-
HANS WOLFG.4NG-t
☆ R o n d o ☆
þvottavélar
nýkomnar
★
Jfekla
Austurstræti 14 — Sími 11687.
Drengir eSa telpur
óskast ti! sendiferða
á skrifstofu blaðsins.
Vinnutími kl. 10—5.
Eftirvæntingin óx með hverri
mínútunni sem leið í kring um
dómhöllina. Það fór að berast
ýmis orðrómur meðal fjöldans
eins og jafnan verður, þar sem
fólk safnast saman. Einu sinni
barst út sú fregn, að yfir þúsund
innfæddra manna frá þorpum
Sewes væru farnir af stað og
stefndu til borgarinnar. 1 annað
akipti var hvíslað um það, að
Adam Sewe kveinkaði sér við að
mæta fyrir réttinum. Lögreglan
hefði sent bifreið til Pamosa, til
þess að sækja „engil Kongó". —
Trúnaðarmenn þóttust vita, að
landstjórinn myndi mæta sjálf-
V.. Aðrir fullyrtu, að málið
myndi standa yfir í viku. Hinir
þriðju skýrðu frá þvl, að það
yrði ekkert úr því, samkvæmt
•kipun frá Briiosel. Þrátt fyrir
árvekni lögreglunnar, sem hafði
bifreið tiibúna til árásar nálægt
ttðaldyrunum, urðu uppþot hvað
eftir annað. Blökkumaður reyndi
að flytja ávarp. Hvit, skraut-
klædd kona rak upp hljóð, af því
að hún hafði týnt töskunni sinni.
Það þurfti ekki nema lítilfjörlega
ástæðu til að orsaka nærri því al-
menna ofsa hræðslu.
Júní-sólin skein brennandi
heit á svæðið.
Þegar klukkan var stundar-
fjórðung gengin í tíu, náði skap-
hiti fólksins skyndilega hámarki.
Kolsvartur, innborinn maður,
klæddur í tötra, var dreginn út
um nálægar dyr, og voru það
fjórir lögreglumenn, sem það
gerðu. Hann varðist með hönd-
um og fótum og sparkaði æðis-
lega í hinum hörðu höndum lög-
reglunnar. Tuttugu eða þrjátíu
blökkumenn þyrptust þegar sam
an í hnapp og æptu að lögregl-
unni. Það var sagt, að blökku-
maðurinn heföi fundizt inni í
húsinu, en hefði falið *ig þar
um nóttina. Klukkan háif tíu
komst aliur mannsöfnuðurinn
framan við húsið í uppnám. —>
Adam Sewe kom í ijós, fyrst svo
lítið bar á, en síðan tóku allir
skyndilega eftir honum. Hann
kom fótgangandi. Hanr. var í
svörtum fötum, með litlum, hvít
um kraga. Það var gamall, dálít-
ið snjáður prestabúningur, áreið
anlega frá Þýzkalandi. Þar sem
Adam Sewe var annars ekki í
honum, jafnvel ekki á sunnudög
um, þá þótti það því hátíðlegra,
að sjá hann í þessum búningi. —
Hinn risavaxni maður með hinar
öflugu herðar, sem var einn eins
og venjulega, gekk öruggum, ró-
legum skrefum upp þrepin, sem
lágu upp að útidyrunum. Hópur
af herforingjum og nýlendu-emb
ættismönnum, gem Ltóðu í dyrun-
un. , vék til hliðar. Það var því
líkast, sem þessir hvítu menn
væru að víkja sér frá smitbera.
Frá hópum hinna innfæddu, sem
þegar söfnuðust sanaan, heyrðuet
hróp, svo sem: „Bravó, Sewe!**,
„Vertu ekki hræddur, Sewe!“.
„Láttu ekki vinna bug í þér,
Sewe!“ Presturinn hélt áfram
göngu sinni og bar höfuðið hátt.
Það iék dálítið broe um varir
hane, en hann virtist ekki taka
eftir umhverfi sínu.
Fimm mínútum fyrir thi kom
bifreiðin, sem Hermann og Vera
sátu í.
Vera, sem Hermann hjálpaði
út úr hílnum, tók óejálfrátt undir
handleggirm á. manni elnum. —
Mannþyrpingar óttaðist hún frá
fornu fari, en þessi fannet henni
mjög óhugnanleg. Lögregluþjónn
ruddi hjónunum braut að dyrun-
um.' - • V -
Enda þótt hvert sæti væri skip
að í hinum mikia réttarsal, var
AT DAYBREAK,
MARK AND
ROBERTS
LEAVE THE
MOUNTAIN
CABIN
AND HEAD
POR TOWN
a
r
L
á
ó
1 dögun yfirgefa Markús og
Ríkharður fjailakofann og halda
vægan dóm, Markús, og kemur
aftur eftir 10 ár og grefur upp
til borgarinnar. Ef til vill færðu gimsteinana þína. Veiztu það,
Rikharður, að það er ekki laust | komi fyrr. Ertu enn að vona að
við að ég trúi því að minn tími |þú verðir náðaður, Markús?