Morgunblaðið - 21.10.1959, Qupperneq 13

Miðvikudagur 21. okt. 1959
MOnCT’Nnr 4niB
13
formasins Sfálffstæðisflokksíiís, Élcifs Tiiors J um stéttasættir þióðarinnar.
í úfvarpsumræooiiiim i gær
i
SííííP'WflííííííWíSfíÆ
ÖRLAGASTUND er að renna upp
j lífi íslenzku þjóðarinnar.
íslendingar ganga nú í fyrsta
skipti að kjörþorðinu eftir að
lýðræðið í landinu hefir verið
endurreist undir forystu Sjálf-
stæðisflokksins, en gegn harðsnú-
inni andstöðu Framsóknarflokks-
jns.
Deilurnar, sem voru undanfari
þessa mikla sigurs lýðræðisins,
skulu ekki rifjaðar upp.
Þær eiga sér ótal hliðstæður í
sögu allra alda og allra þjóða,
alls staðar þar sem réttlætið sæk-
ir fram til sigurs gegn harðsnú-
inni fylkingu, sem byggir vald
sitt, áhrif og auð á gömlum sér-
yéttindum.
Aðeins lýsi ég nú í alþjóðará-
heyrn eftir því, hvað orðið sé um
þær meginstoðir, sem Framsókn
renndi undir æðisgengna and-
stöðu gegn réttlætinu.
Hefir reynslan staðfest, að
6tækkun kjördæmanna leiddi til
þess, að klíkur í Reykjavík réðu
öllum framboðum?
Hefir reynslan staðfest, að í
kjöri yrðu Reykvíkingar einir?
Eru horfur á, að rofna muni
tengsl þingmanna og kjósenda
vegna breytingarinnar?
Varðandi Sjálfstæðisflokkinn
er svarið eindregið nei.
í öllum kjördæmum landsins
hafa kjörnir fulltrúar fólksins á-
kveðið framboð okkar. í engu'
kjördæmi ér einn einasti hinna
nýju frambjóðenda búsettur ut-
fln kjördæmisins.
í öllum kjördæmum landsins
verða því, hvað okkur áhrærir,
böndin styrkari og brýrnar fleiri
milli frambjóðenda og fólksins en
áður var. Með því er eflt, en ekki
rýrt vald strjálbýlisins.
Reynslan hefir þannig svipt af
Framsókn hjúpi átthaga- og ætt-
jarðarástar. Eftir stendur nakin
hjörð sérhagsmunamanna, sem
til hinztu stundar streittizt við
að ríghalda í rangfengið klíku-
vald sitt.
Þessi sigur réttlætisins mun
valda straumhvörfum í íslenzku
þjóðlífi.
Héðan af megum við Sjálf-
stæðismenn vænta þingstyrks í
samræmi við fylgi okkar með
þjóðinni. Og nú er brotið á bak
aftur ofurveldi Framsóknar og
með því skapaðar líkur til, að út-
rýma megi úr stjórnmálalífinu
þeim ódaun, sem um þessar mund
jr leggur úr ótal hreiðrum Fram-
SÓknar.
Við Sjálfstæðismenn vitum, að
allur þorri íslendinga metur sókn
okkar og sigur yfir Framsókn, og
þær bætur, sem á eru orðnar um
helgustu mannréttindi — hinn
almenna kosningarétt. Við treyst
um því, að úrslit kosninganna
sýni, að þjóðin verðlaunar það,
sem vel er gert.
Fyrir vorkosningarnar sagði
Framsókn þjóðinni, að við haust
kosningarnar ættu menn að ræða
og kjósa um aðgerðir vinstri
ttjórnarinnar.
Til þess vinnst lítill timi, enda
flestir þegar dæmt og fordæmt
allt það athæfi.
Þó spyr ég, hvort man enn
nokkur helga eiða Hræðslubanda
lagsins vorið 1956 um að vinna
aldrei með kommúnistum — eða
hátíðleg loforð kommúnista um
að viðurkenna aldrei uppbótar-
þihgmenn Hræðslubandalagsins
— þingmannaránið svo nefnda.
Allir fóru þessir eiðar í eina gröf
strax að afloknum kosningum.
Og enn spyr ég, hvort gleymt
sé hið gullna letur, sem Hermann
Jónasson skráði á gunnfána sinn,
er hann hók sóknina að valda-
sessi forsætisráðherra.
Þar stóð:
Islendingar. Fylgið mér. Ég
leiði ykkur út úr eyðimörkinni.
Með varanlegum úrræðum skal
ég ráða bót á vandanum, án þess
úð skerða hlut nokkurs manns.
Engar niðurgreiðslur. Engar upp
bætur. Ég lækka skattana. Ég
greiði skuldirnar. Ég legg verð-
bólguna að velli.
Tæpum 5 misserum síðar var
þessi gunnfáni dreginn í hálfa
stöng.
Á honum stóð þá:
Engin varanleg úrræði.
Aldrei meiri niðurgreiðslur.
Aldrei meiri uppbætur.
1200 millj. kr. nýir árlegir
skattar. —
Verðbólgan efldist á vinstri
vinnubrögðum um 24%%.
Ný verðbólgualda er riðin yfir
þjóðina. í stjórn minni er ekki
samstaða um nein úrræði. —
Verðbólguskessan hafði þannig
sigrað í þessari Heljarslóðarorr-
ustu.
Þannig var sá viðskilnaður. —
Verri þó meðferð iandhelgismáls-
ins.
En verstur bletturinn, sem sett
Ur var á heiður þjóðarinnar, þeg
ar foringinn breytti kjörorðinu:
„betra er að vanta brauð en hafa
her í landi“ í: „betra er að hafa
her í landi en vanta brauð“, fram
lengdi síðan dvalarleyfi hersins
í skiptum fyrir 5 millj. dollara
lán og seldi þannig réttinn til að
verja ættjörðina.
Af öllu þessu og ótal fleiru staf
ar kjörorð sívaxandi fylkingar
manna í öllum flokkum:
„Aldrei framar vinstri stjórn",
þ. e. a. s. aldrei oftar stjórn, sem
fremur slík afbrot, sem stjórn A1
þýðuflokksins, kommúnista og
Framsóknar gerði, og sem allir
þessir flokkar eru jafn ábyrgir
fyrir og samsekir um. Má ráunar
telja furðulegt, að þessir menn
skuli dirfast að biðja um traust
þjóðarinnar, eftir að hafa svo
herfilega brugðizt flestum heit-
um sínum.

Kommúnistar eiga sinn sérstaka
kapitula í sögu síðari ára. Geri
ég honum lítil skil vegna þess að
þjóðin hefur talað. Við kosning-
arnar sagði fjórði hver kjósandi
flokksins skilið við hann. Þeir,
sem eftir urðu, munu án efa
draga af þeirri staðreynd sínar
ályktanir og margir fylgja í kjöl-
farið. Slíkan flótta frá stóryrð-
um, öfgum og æsingum og væm-
inni tilbeiðslu á erlendum einræð
isöflum og deyjandi fræðikenn-
ingum, stöðvar enginn. Sú þjóð,
sem er vöknuð til skilnings á því,
að Island er fyrir íslendinga eina,
og að íslenzk stjórnmálastefna
verður að eiga rætur í íslenzkum
jarðvegi, hún lætur ekki sefjast
að nýju.
Þess vegna styttist nú óðfluga
áhrifatímabil íslenzkra kommún
ista. Þetta skilst þeim líka sjálf-
um, ella myndu þeir ekki grípa
til örþrifaráða sem þeirra að
sveifla banvænu vopni verkfalla
í bili verðum við að láta nægja
að benda á fortíð okkar, flytja
nýjan boðskap okkar og biðja um
traust og fylgi.
En hver er þá þessi boðskapur?
Frelsið er kjörorð okkar Sjálf-
stæðismanna, — frelsi þjóðarinn-
ar og frelsi einstaklingsins.
Frelsi þjóðarinnar viljum við
tryggja með aukinni menntun og
menningu og traustum fjárhag
hennar og samstarfi við aðrar
frelsisunnandi þjóðir.
Jafnframt er það óbifanleg trú
okkar, að orka og mannvit ein-
staklingsins njóti sín því betur,
sem andlegt frelsi hans og at-
hafnafrelsi er meira. — Fyrir því
teljum við, að í landi okkar
miklu en torsóttu gæða, velti að-
drættir í þjóðarbúið, og þar með
sá skerfur, sem í hlut hvers eins
fellur, mest á frelsinu.
Á þessum hornsteinum reisum
við hallir hugsjóna okkar og að-
gerða.
Ólafur Thors
og eyðilegginga, verði þeim ekki
veitt kjörfylgi.
Ég þarf ekki að fjölyrða um
stjórn Alþýðuflokksins.
Við Sjálfstæðismenn teljum
okkur hafa sýnt hyggindi, þegar
við buðum Alþýðuflokknum að
verja stjórn hans vantrausti,
gegn því, að hann féllist á að gera
þá tilraun til að stöðva verðbólg
una í bili, sem gerð var, og héti
því jafnframt að flytja með okk-
ur frumvarp um þá breytingu á
kjördæmaskipaninni, sem nú er
orðin að lögum.
Báðir aðilar hafa staðið við þá
samninga. Að öðru leyti berum
við Sjálfstæðismenn ekki ábyrgð
á núverandi stjórn. Og tæplega
verður okkur ámælt, þótt það
hendi okkur stundum að brosa,
úr því sjálf ríkisstjórnin telur
sér enga nauðsyn að hafa hemil
á þeim liðsmönnum sínum, sem
maður gæti freistast til að halda,
að leggðu sig beinlínis fram um
að gera hana skoplega. Hafa
menn nú nokkuð í flimtingum
hina „styrku hönd“ Alþýðuflokks
ins. Þykir sem þeir muni hafa
sótt hollar heilsulindir, er svo fá-
menn hjörð, er til skamms tíma
ekki þótti skipuð jötnum einum
saman, skuli svo snögglega hafa
færst í aukana, að hún ein og
hjálparlaust lyftir sérhverju
Grettistaki, þegar allir aðrir upp-
gefnir og lágkúrulegir hörfa á
flótta.
Við Sjálfstæðismenn gerum
okkur ljóst, að um margt horfir
nú ískyggilega í þjóðlífi íslend-
inga, er menn og stéttir hafa í
gagnkvæmum hótunum. — Skal
ekkert fullyrt um, hversu fram
úr ræðst, en víst er, að það get-
ur vel oltið á því, hversu breið
og öflug sú fylking verður, sem
standa mun að baki kosningasigri
Enginn mun vænta þess, að
auðið sé að skýra margþætta
stefnu Sjálfstæðisflokksins á
örfáum mínútum.
Verð ég í þeim efnum að
treysta því, að kjósendur hafi
kynnt sér hana, eins og hún birt-
ist í Morgunblaðinu 2. þ.m.
En vegna þess vanda, sem
framundan bíður á sviði efna-
hagsmálanna, sakir háskalegs við
skilnaðar vinstri stjórnarinnar,
fer ég um þau fáum orðum.
Markmið okkar er bætt kjör og
aukið öryggi þjóðfélagsþegnanna
Leiðin að því marki er efling
eldri atvinnuvega, einkum með
bættri tækni, og uppbygging
nýrra. Nefnum við þar til sér-
staklega hagnýtingu þeirrar
ótæmandi orku, sem býr í elfum
landsins og iðrum jarðar. Eru
þar geymd auðæfi, sem án efa
megna að gjörbreyta og bæta af-
komu þjóðarinnar eigi minna en
ævintýrið, sem gerðist á fyrstu
áratugum aldarinnar, þegar ís-
lendingar breyttu árabátaum 1
vélbáta og togara.
Jafnframt verður að hafa vök-
ult auga á verzlun og viðskipt-
um landsmanna, jafnt út á við
sem innanlands.
hagslegt sjálfstæði þjóðarinnar,
sem steyptist fram af glötunar-
barminum.
Takist okkur nú að stöðva þess-
ar víxlverkanir, þá eru aðrar ráð
stafanir, svo sem hallalaus ríkis-
búskapur, hófleg fjárfesting o. s.
frv., vel viðráðanlegar.
Eftir stöðvun verðbólgunnar,
mun ný grózka færast í allt at-
vinnulífið. Þá munu menn fúsir
að hætta fé sínu í atvinnurekst-
urinn og þá verður auðið að afla
erlends og innlends fjár til nýs
atvinnureksturs. Allt með því
skilyrði þó, að heilbrigöur grund-
völlur atvinnureksturs sé fyrir
hendi. Hætta verður niðurgreiðsl
um og uppbótum, og líka því, að
taka réttmæta eign framleiðenda,
gjaldeyrinn, ránshendi. Leiðin
til þess er raunhæf gengisskrán-
ing, ef til vill með tvenns konar
gengi a. m. k. fyrst um sinn.
Það ber að viðurkenna strax
gengisfellingu vinstri stjórnarinn
ar.
í dag er sterlingspundið skráð
á rúmar 45 krónur. í bönkunum
kostar það þó frá 70—100 krón-
ur. Á svörtum markaði miklu
meira. Bankarnir eiga að skrá
erlend'an gjaldeyri við því verði,
sem þeir selja hann á. Hvort þörf
er á meiru, veltur á því, hversu
fljótt auðið er að auka tækin,
bæta tæknina og byggja nýtt upp
frá grunni.
Allt er þetta í eigin hendi. Við
verðum í þessu sem öðru að vera
okkar hamingju smiðir.
Fari þetta vel úr hendi, er
stærstu steinunum rutt úr vegi,
þótt völur séu eftir, svo sem lag-
færing þess skattabrjálæðis, sem
undir forystu Framsóknar og
með einlægum stuðningi vissra
j.oringja Alþýðuflokksins vel
gæti enzt öllum atvinnurekstri
íslendinga til niðurdreps.
Á leið okkar eru og verða
margir örðugleikar, sem ekki
verða sigraðir í einni svipan.
Fyrstu glímuna verður að
heyja við verðbólgu-vágestinn.
Veltur þar á öllu, að takast megi
að stöðva kapphlaup kaupgjalds
og afurðaverðs. Sú þraut verður
aldi-ei leyst með löggjöf, heldur
aðeins með því, að stétt vinni
með stétt.
En tekst það?
Svar okkar er játandi.
Við trúum því, að enda þótt ís-
lendingar séu öðrum óstýrilátari
og skorti nokkuð á skilning og
þroska á þessu sviði á við þær
þjóðir, sem lengi hafa búið við
meiri peninga- og félagsmála-
menningu, þá geti ekki hjá því
farið öllu lengur, að þessi gáfaða
atorkuþjóð geri sér að fullu ljóst,
að kapphlaupið um krónufjöld-
ann er ekkert nema feigðarflan
alla leið fram af brún fjárhags-
legrar glötunar.
Okkar skoðun er því sú, að
stýri þeir förinni, sem þjóðin
treystir, mennirnir, sem aldrei
hafa nærzt á ríg og rógi stétta á
milli, heldur helgað starf sitt
þeirri göfugu hugsjón, að stétt
vinni með stétt, þá verði það
verðbólgu-skessan, en ekki efna-
Mér vinnst ekki tími til að
ræða hér frekar leiðir og úrræði
Sjálfstæðisflokksins. Ég bið
menn að kynna sér stefnuskrá
okkar. Bera hana saman við gerð
ir vinstri stjórnarinnar. En eink-
um þó að spyrja fortíðina um,
hvort heldur Sjálfstæðisflokkur-
inn hafi efnt eða svikið fyrirheit
sín á undanförnum árum.
Ég hef nokkra tilhneigingu til
að ætla að þjóðin jigi nú nærri
venju fremur mikið í húfi um
hverjum hún leggur stjórnvöl-
inn í hendur. Ég er ekki viss um,
að mikið megi út af bera. En ég
er öldungis sannfærður um, að
bak við þann bratta, sem þjóðin
kann að þurfa að klífa, bíða okk-
ar mikil og góð afkomuskilyrði.
Við þurfum samhenta stjórn,
en öllu öðru þó fremur stjórn,
sem þjóðin treystir, og þá fyrst
og fremst til þess að vilja öllum
vel. Valdhafa, sem aldrei kenna
ofmetnaðar vegna valdsins, en
alltaí auðmýktar gagnvart
ábyrgðinni og skyldunni, sem
völdunum fylgir.
Við Sjálfstæðismenn óskum nú
aukins fylgis, bæði vegna þess að
á örlagastundu er það skylda
stærsta flokks þjóðarinnar að
bjóða fram þjónustu sína, og
jafnframt af hinu, að reynslan
sýnir, að okkur hefur aldrei skort
þrek til ákvarðana og átaka, né
viljann til að verða þjóðinni til
gagns.
Reynslan hefur sannað, að und
ir okkar forystu hafa framfarirn-
ar alltaf orðið mestar, víxlsporin
fæst og þjóðinni bezt farnast.
Góðir hlustendur!
Eflið Sjálfstæðisflokkinn til
valda, minnugir þess, að hver er
sinnar hamingju smiður.