Morgunblaðið - 20.11.1959, Blaðsíða 15

Föstudagur 20. nóv. 1959
MORCTJTSBL4ÐIÐ
15
Vogabúðin
AUGJLVSIK
Bonnit Bieach
blævatnið ameríska, gerir þvottinn mjalla hvítann.
Fæst í Vogabúð, Karfavogi 31. Sími 32962.
OrSsending
frá nýja hjónakiúbbnum, Keflavík.
í*eir, félagar, sem eigi hafa vitjað skírteina sinna,
vitji þeirra fyrir hádegi laugardag. 21. þ.m.
Ósótt skírteini seld kl. 1—4 sama dag í verzlunni
Stapafell. Nefndin
2 hjúkrunarkonur
óska eftir tveim herbergjum
á sama stað, sem næst Lands-
spítalanum, aðgangur að eld-
húsi æskilegur en þó ekki skil
yrði. Uppl. í síma 10568 milii
kl. 16 og 20.
Vélstjóri
með 900 hö. réttindum óskar
eftir atvinnu. Er vanur vél-
gæzlu bæði á sjó og í landi;
einnig vanur viðgerðum. Til-
boðum sé skilað á afgr. Mbl.
fyrir hádegi laugard. 21. nóv.,
merkt: „Vélstjóri — 8641“.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa.
Aðalstræti 9. — Sími 1-1875.
DOMUR
Vatteraðir nælon-sloppar
Undirfatnaður í miklu úrvali
Hjá „Báru46
Austurstræti 14
Stúlka og piltur
óskast strax, þarf helzt að vera vön verzlunarstörf-
um. — Uppl. í búðinni í dag.
Sunnubúð
Máyahlíð 26. Kjörbúð
DEEP
RIVER
BOVS
Hljómleikar i Ausfurbæjarbiói
ákveðið hefur verið að efna til fjögurra hljómleika í viðbót
Verða þeir laugardag og sunnudag kl. 7 og 11,15.
Aðgöngumiðasala eftir kl. 2 í dag í Austurbæjarbíói. Sími
11384. — Ósóttar pantanir á hljómleikana í kvöld kl. 7 og
11,15 seldar eftir kl. 2 í dag.
Hjálparsveit skáta -fe
4
LESBÓK BARNANNA
JVfálsbrenna og hefnd Kára
63. Þeir Kári Sölmundar-
son og Þorgeir skorrageir
riðu þennan dag austur yfir
Markarfljót og svo austur til
Seljalandsmúla. Þar fundu
þeir konur nokkrar. Þær
kenndu þá og mæltu til
þeirra: „Minna gemsið þið
en þeir Sigfússynir, en þó
farið þið óvarlega“.
Þorgeir mælti: „Hví er ykk-
ur svo statt til Sigfússona,
eða livað vitið þér til þeirra?“
„Þeir ætluðu í kvöld f Mýr-
dal, og þótti okkur gott, er
þeim var ótti að ykkur og
spurðu, nær þið mynduð heiin
koma“.
Þá fóru þær leið sína, en
þeir keyrðu hestana.
64. Þorgeir mælti: „Vilt
þú, að við ríðum eftir þeim?“
Kári svarar: „Eigi mun eg
þess letja.
Þeir riðu þá austur til Mýr-
dals. Þar mættu þeir manni
nokkrum, og hafði torfhrip á
hrossi.
Hann tók til orða: „Of fá-
mennur ert þú nú, Þorgeir fé-
lagi“.
„Hvað er nú í því?“ sagði
Þorgeir.
„I*ví“, sagði sá, „að nú
bæri veiði í hendur. Hér riöu
um Sigfússynir og munu sofa
í allan dag austur í Kerlinga-
dal, því að þeir ætluðu ekki
lengra í kvöld en til Höfða-
brekku“.
— ★ —
65. Síðan riðu þeir leið sína
austur á Arnarstakksheiði, og
er ekki að segja frá ferð
þeirra, fyrr en þeir komu til
Kerlingadalsár. Áin var mik-
11. Riðu þeir nú upp með
ánni, því að þeir sáu þar
bross með söðlum. Þeir riðu
lú þangað til og sáu, að þar
sváfu menn í dæld nokkurri,
og stóðu spjót þeirra ofan
frá þeim. Þeir tóku spjótin
og báru út á ána.
66. Þorgeir mælti: „Hvort
vilt þú, að við vekjum þá?*
Kári svarar: „Eigi spyr þú
þessa af því, að eigi hafir
þú þetta áður ráðið með þér,
að vega eigi að liggjandi
mönnum og vega skammar-
víg“.
Síðan æptu þeir á þá. Vökn-
uðu þeir þá allir og þrifu til
vopna sinna. Þeir Kári réðu
eigl á þá, fyrr en þeir voru
vopnaðir.
Ævintýri bangsanna
Einu sinni voru þrír
litlir bangsar. Þeir hétu
Kubbur, Klunni ogKlaufi.
Oft léku þeir sér úti í
skógi. Þeir hlupu í kring
um trén og toguðu í skott-
ið hver á öðrum.
Einn daginn sagði
Kubbur við Klunna og
Klaufa:
— Við skulum fara
langt, langt í burtu, út
úr skóginum og leika
okkur þar. Ef til vill
lendum við í einhverju
ævintýri.
Svo lögðu þeir af stað.
Kubbur elti Klunna og
Klunni elti Klaufa. Þeir
hlupu og hlupu eftir skóg
arstígnum. Allt í einu
stanzaði Klaufi. — Þarna
er nokkuð skrítið, sagði
hann, við skulum leika
okkur að því.
í rjóðri við götuna légu
þrír gamlir stólar. Litlu
bangsarnir höfðu aldrei
séð stól fyrr. Þeir voru
afar forvitnir. — Ég má
hafa einn, sagði Klaufi. —
Ég má hafa annan, sagði
Klunni. Og ég má hafa
þann þriðja, sagði Kubb-
ur. Svo gripu þeir hver
sinn stól og hlupu af
stað.
Klaufi kom að lítilli
tjörn. — Ég á bát, ég á
bát, sagði Klaufi. — Nú
skal ég sýna ykkur, hvern
ig ég sigli. Svo settist
hann í bátinn sinn og
sigldi af stað.
En aumingja Klaufi
var svo mikill klaufi. Bát-
urinn hans valt og valt og
hann fór á bólakaf.
Klunni og Klubbur
hlógu og hlógu.
— Nú skal ég sýna ykk-
ur, hvað ég er fimur,
sagði Klunni. Ég ætla að
dansa fyrir ykkur.
Og svo stökk hann upp
á stólinn og dansaði. En
aumingja Klunni var svo
mikill klunni. Hann steig
út á brúnina og datt beint
niður á litla rófustubbinn
sinn.
Klaufi og Kubbur hlógu
og hlógu.
— Nú skal ég nýna
ykkur, hvað ég á fínan
hest, sagði Kubbur. Ég
ætla að fara í einum
spretti heim til han*
bangsapabba og bangsa-
mömmu.
Svo setti hann hestinn
sinn niður á götuna og
steig á bak.
En aumingja Kubbur
var svo mikill kubbur.
Hesturinn hans komst
ekki úr sporunum.