Morgunblaðið - 09.03.1960, Síða 23

MiðvHcudagur 9. marz 196(T
MORGUNBLAÐ1Ð
23
A 10 ára aimæli Sinfóníuhljómsveifarinnar:
Hljómsveitin hefur áft þann eig-
inleika oð hrífast af verkum sínum
í GÆR voru haldnir með viffhöfn
í Þjóðleikhúsinu, — 10 ára af-
mælistónleikar Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands. Viffstödd tónleik-
ana voiru m.a. forsetahjónin, ráff-
herrar og sendimenn erlendra
ríkja. í upphafi var leikinn þjóff-
söngurinn, þvinæst tók til máls
Gylfi Þ. Gislason menntamála-
ráðherra og sagði m.a.:
Höfum viff efni á því aff vera
íslendingar?
Hvað er okkur efst í huga á
þessari hátíðastundu, þegar
minnzt er 10 ára afmælis Sin-
fóníuhljómsveitar íslands? Er
það þakklæti til brautryðjenda
íslenzks tónlistarlífs, — þeirra
sem af listrænum áhuga og með
fórnfúsu starfi sáðu þeim fræj-
um, sem síðan hafa borið ávöxt í
sívaxandi tónlistaráhuga og sí-
batnandi tónmennt? Þessara
manna er sannarlega ljúft og
skylt að minnast, þó engin nöfn
verði hér enefnd. An þeirra hefðu
Islendingar ekki eignazt Sin-
fóníuhljómsveit jafn snemma á
þroskaferli íslenzkrar tónmenn-
ingar og raun ber vitni.
Eða er það kannske þakklæti
til mannanna, sem beittu sér fyr-
ir stofnun þessar hljómsveitar
fyrir 10 árum, eða þeirra, sem
— Neyðarkall
Framh. af bls. 24.
Hafði síðasta kallið, sem átti
að vera frá skipinu, borizt kl.
12.53, og það verið miðað. Leit
út fyrir að kallið kæmi alls ekki
frá hafinu sunnan við ísland,
heldur frá New Jersey, einhvers
staðar í nánd við borgina Trent-
on. Var rannsókn í fullum gangi
í gær, og álitið að „radíóamatör“
á þessum slóðum hefði sent
„neyðarkallið“.
Ekki veit blaðið um íslenzk
skip, sem voru á þessum slóðum,
en veðurskipið Indía, sem er
undir brezkri stjórn, fór á stað-
inn og eins tvær flugvélar, önn-
ur frá Prestwick og hin frá Kefla
víkurflugvelli.
Mega affeins senda á
ákveffnu sviffi
í gærkvöldi átti blaðið tal við
Carl J. Eiríksson, rafmagnsverk-
fræðing hjá Landsímanum. —
Sagið hann að í Bandaríkjunum
væri geysimikið um radíóama-
töra, skiptu þeir tugum þúsunda.
Hefðu þeir leyfi til að senda með
tækjum sínum á ákveðnu sviði,
og notuðu sumir það ákaflega
mikið. Aftur á móti væri þeim
algerlega bannað að senda á öðr-
um sviðum.
Ef hér hefir verið um radíó-
amatör að ræða, hafi hann gerzt
marg-brotlegur við lögin, ekki
einungis sent á öðru sviði en
honum er leyfilegt, heldur einn-
ig sent neyðarkall og gefið upp
rangt kallmerki, sem benti til að
um skip frá Ósló væri að ræða.
Sagði hann að fyrst þegar slíkt
kall heyrðist gæti verið alveg
ógerlegt að segja um hvaðan það
bærist, jafnvel þó sendistöðin
væri allnálægt. En ef farið væri
að miða hana út, væri öðru máli
að gegna.
Leiðrétting
f frétt af ferðalagi á Fjarðar-
heiði í blaðinu í gær, misritað-
ist nafn Þorbjörns Arnoddsson-
ar, eiganda snjóbílsins, en hann
var sagður Arnórssoa.
hafa starfað í henni og fyrir hana
í þennan áratug? Þeir eiga allir
skilið þakkir okkar hinna, þakk-
ir þjóðarinnar allrar fyrir þjón-
ustu sína og göfuga menningar-
viðleitni.
Eða var það kannske í huga
einhverra nú á þessari stundu,
spurningin um, — hvort við höf-
um í raun og veru efni á þessu,
að halda uppi íslenzkri sinfóníu-
hljómsveit. Þeirri spurningu vil
ég einmitt nú, á þessum stað og
á þessari stundu svara með ann-
arri spurningu: — Höfum við
efni á því að vera íslendingar.
Það er dýrt að vilja vera fslend-
ingur og vera það.
Stórátök í tónlistarlífi
Næstur tók til mál Jón Þórar-
insson, framkvæmdastjóri Sin-
fóníuhljómsveitarinnar og sagði
hann m.a.:
„Því er ekki að leyna, að braut
in hefur hvorki verið slétt né
krókalaus og þegar litið er um
öxl verður ljóst, að ýmislegt
hefði niátt betur fara. Er það
sem vænta má, því hvergi annars
staðar í heiminum mun hafa
verið ráðizt í önnur eins stórátök
til eflingar tónlistarlífi á jafn
skömmum tíma og við sambæri-
leg skilyrði. Því hefur ekki verið
unnt nema að litlu leyti að styðj-
ast við reynslu annarra þjóða og
innlend reynsla engin til að
byggja á í þessu efni.
Fyrir okkur, sem næst stöndum
Sinfóníuhljómsveit íslands er
þetta 10 ára afmæli hennar ekki
nein sigurhátíð, heldur fyrst og
fremst sjónarhóll þar sem við
l emurn staðar litla stund og lít-
um yfir farinn veg ekki sízt til
að glöggva okkur á þeim víxl-
sporum, sem við höfum vissulega
stigið og reyna að draga af þeim
einhverja þá lærdóma, sem gagns
gætu orðið í framtíðinni. Er hér
margs að gæta, því að starf hljóm
sveitarinnar í þennan áratug er
orðið býsna margþætt.
Benda má á, að þótt hlutverk
stofnunar sem þessarar sé það
fyrst og fremst að koma fram
fyrir almenning er þó meginhluti
starfsins unninn í kyrrþey á löng
um og lýjandi æfingum.
Það hefur verið gæfa þessara
hljómsveitar, að hún á í ríkum
mæli þann eiginleika að hrífast
af verkefnum sínum og því hefur
hún valdið ýmsum þeim viðfangs
efnum, sem annars hefðu verið
talin ofviða. Hafa margir erlend
ir stjórnendur, sem hér hafa ver-
ið haft orð á þessu.
Beztir þegar mest á reyndi
Um hljóðfæraleikaranna, sagði
Jón, vil ég leyfa mér að segja
það í áheyrn þeirra sjálfra og al-
þjóðar, að þeir hafa að mínu
viti reynzt því betur, sem meiri
listrænar kröfur voru til þeirra
gerðar. Fyrir þetta og fyrir sam-
starl undanfarinna tíu ára vil ég
við þetta tækifæri flytja þeim
þakkir, bæði þeim sem sitja
hér nú og þeim sem fjarri eru
en hafa á liðnum árum lagt sinn
skerf til að hljómsveitin hefur
náð þeim árangri í starfi sem
raun er á.
Jón Þórarinsson tók einnig
fram eftirfarandi: — Án stuðn-
ings ríkisins og Reykjavíkurbæj-
ar og án samstarfs við Ríkisút-
varp og Þjóðleikhús hefði Sin-
fóníuhljómsveit á íslandi ekki
minnzt 10 ára afmælís síns í dag.
Að lokum sagði Jón'.
Sinfóníuhljómsveit íslands vill
ekki vera baggi á þjóðinni. Hún
vill á sinn hátt vinna fyrir hverj
um þeim eyri, sem til hennar
rennur. Hún vill eftir beztu getu
fylla þann sess, sem henni ber,
sem hún nú um sinn hefur reynt
að skipa í gróandi íslenzku menn-
ingarlífi.
Hljómleikarnir
Að ræðuhöldum þessum lokn-
um gekk stjórnandinn Róbert A.
Ottósson fram og hófust hljóm-
leikarnir. Viðfangsefni Sinfóníu-
hljómsveitarinnar að þessu sinni
voru: Egmont-forleikurinn eftir
Beethoven. Þá var frumflutt lýr-
isk svíta eftir dr. Pál ísólfsson og
að lokum flutt Sinfónía nr. 8.
Var stjórnanda hljómsveitannn-
ar og hljómsveitinni sjálfri fagn
að ákafar og innilegar en nokkru
sinni fyrr, á þessum heiðursdegi
hennar.
Sýnír í Mólorn-
gluggnnum
G A M A L L Reykvíkingur, Jón
Bjarnason, trésmiður, sýnir nú 1
Málaraglugganum 12 olíumál-
verk. Jón er 71 árs að aldri og
hann hefur fengizt við teikningu
og listmálun í frístundum í um
sextíu ár. Hann var á teikniskóla
hjá Stefáni Einarssyni á barna-
skólaaldri og hefur veriff virkur
meðlimur í félagi frístundamál-
ara. Jón sýndi fyrir skemmstu í
Mokkakaffi.
Stjórn slysavarnadeildarinnar Unnar á Patreksfirffi skipa þess-
ar konur, taliff frá vinstri: Sigríffur Hansen, Elínborg Þórarins-
dóttir, Þórunn Sigurffardóttir, formaffur, Jóhanna Kristjáns-
dóttir, Kristbjörg Olsen og María Jóakimsdóttir.
— Sjá frétt á bls. 9.
Til fyrrverandi lesenda
ísafoldar & Varðar
Vinsamlegast sendið sem allra
fyrst svör við bréfi útgáfustjórn-
arinnar dags. 8, jan. sl. viðvíkj-
andi kaupum á Morgunblaðinu.
Jlltfnitistlifafrife
Eiginmaður minn,
DAVlÐ JÓHANNESSON
lézt 8. þ.m.
Sigrún Arnadóttir
Móðir mín,
ANNA STEFÁNSDÓTTIR
prestsekkja frá Stað Súgandafirði
andaðist 5. marz.
Fyrir hönd okkar systkinanna og annarra vandamanna:
Brynjólfur Þorvarðsson
Kveðjuathöfn um móður okkar og fósturmóður
STEINUNNI JÓNSDÓTTUR
frá Gauksstöðum,
fer fram frá Fríkirkjunni fimmtudaginn 10. marz kl. 2.
Jarðsett verður frá, Útskálakirkju laugardaginn 12.
marz kl. 2 s.d. Þeir sem vildu minnast hinnar látnu
láti Slysavarnarfélag Islands njóta þess.
Börn og fóstursonur.
Móðir okkar,
HANNA ZOEGA
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni, föstudag. 11. marz
kl. 10,30 árd. Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en þeim
sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á Barnaspítala-
sjóð Hringsins.
Nanna, Svava og Sveinn Zoega
Útför
ÁRNA MAGN0SSONAR
frá Iðunnarstöðum,
fer fram frá Akraneskirkju laugardaginn 12. marz kl. 14.
Blóm eru vinsamlega afbeðin, en þeim, sem vildu minn-
ast hans er bent á að láta Sjúkrahús Akraness njóta þess.
Systurnar.
Þökkum innilega öllum þeim, sem auðsýndu okkur
samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför móður
okkar, fósturmóður, tengdamóður og ömmu,
guðbjargar Þ. KRISTJANSDÓTTUR
og heiðruðu minningu hennar á einn og annan hátt.
Sérstaklega þökkum við Ástríði Pálsdóttur og Sigur-
borgu Jakobsdóttur, Mánagötu 22, (sem hún dvaldi hér
síðast hjá) fyrir sérstaka nærgætni og ástúð, sem þær
auðsýndu henni til hinztu stundar.
Guð blessi ykkur öll.
Þorsteinn Gunnarsson, Bergþóra Haraldsdóttir
Kristbjörg Gunnarsdóttir, Ingólfur Magnússon,
Kristín Valdemarsdóttir, Þorgils Georgsson
og barnabörn.